Morgunblaðið - 02.08.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. ÁGÚST 2002 35
✝ Þorsteinn Ár-sælsson járn-
smíðameistari og
vélstjóri fæddist í
Reykjavík 28. júní
1924. Hann lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 26. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
hjónin Ársæll Árna-
son bókbandsmeist-
ari, bóksali, þýðandi
og bókaútgefandi, f.
20. desember 1886,
d. 9. janúar 1961, og
Guðrún Svava Þor-
steinsdóttir húsmóðir, f. 31. maí
1893, d. 27. ágúst 1958.
Ársæll Árnason faðir hans var
á sínum tíma vel þekktur fyrir
þýðingar sínar og útgáfu á verk-
um Vilhjálms Stefánssonar land-
könnuðar, auk annarra höfunda
s.s. Strindberg, Engström og
Kipling. Þá keypti hann tímaritið
Eimreiðina og gaf út um árabil.
Ársæll var í forsvari fyrir Gottu-
leiðangrinum 1930, þar sem til-
raun var gerð til að flytja sauð-
naut til Íslands frá Grænlandi.
Ársæll Árnason er einn af svo-
nefndum Narfakotssystkinum frá
Innri-Njarðvík. Í þeim systkina-
hópi eru Ásta Árnadóttir mál-
arameistari, Magnús Á. Árnason
myndlistarmaður, Þórhallur
Árnason sellóleikari, Guðbjörg
Árnadóttir hjúkrunarkona og
Steinunn Jóhanna Árnadóttir
bókbindari. Þau eru öll látin.
Systkini Þorsteins eru Þórgunnur
Ársælsdóttir húsmóðir, f. 2. júlí
1915, d. 6. janúar 1972, maki Jón
eru níu og barnabarnabörnin
átta. Þorsteinn ólst upp á Vest-
urgötunni, stundaði nám í Ingi-
marsskóla og varð síðan gagn-
fræðingur frá Miðbæjarskóla.
Hann fetaði í fótspor nafna síns
og móðurafa, Þorsteins Jónsson-
ar eldsmiðs á Vesturgötunni, og
lærði eldsmíði hjá móðurbróður
sínum Bjarna Þorsteinssyni í
Héðni og lauk prófi frá Iðnskól-
anum í Reykjavík. Að því loknu
hélt hann áfram námi og lauk
prófi frá Sjómannaskólanum með
ótakmörkuð réttindi í vélstjórn-
un. Þaðan lá leiðin á sjó sem vél-
stjóri, m.a. á Gullfossi og Goða-
fossi. Hann sagði þó aldrei skilið
við járnsmíðina á þessum árum,
því hann vann ávallt í sumarfrí-
um við járnsmíðar hjá Héðni og
tók m.a. þátt í því að reisa síldar-
og fiskimjölsverksmiðjur á Siglu-
firði og Ólafsvík. Þegar hann
hætti í farmennsku starfaði hann
sem áhaldasmiður hjá Veðurstofu
Íslands og kenndi í Sjómanna-
skólanum og hjá Fiskifélagi Ís-
lands. Þorsteinn var verksmiðju-
stjóri síldar- og fiskmjölsverk-
smiðjunnar í Ólafsvík í nokkur
ár. Hann var vélstjóri á togar-
anum Júpíter í nokkur ár og síð-
an hjá útgerðarfélaginu Ögurvík
á togurunum Vigra, Ögra og
Frera. Síðustu starfsárin vann
hann sem járnsmíðameistari hjá
Hleragerðinni við Öldugranda í
Reykjavík.
Þorsteinn tók virkan þátt í fé-
lagsstörfum og var um skeið í
stjórn Vélstjórafélags Íslands og
einn af stofnendum Sparisjóðs
vélstjóra. Hann var alla tíð mikill
tónlistarunnandi og var í söng-
félaginu Hörpunni sem ungur
maður.
Útför Þorsteins fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Steingrímsson skip-
stjóri; Arngunnur
Sigríður Ársælsdóttir
hjúkrunarfræðingur,
f. 13. október 1919,
maki Árni Hafstað
verkfræðingur, lát-
inn; Árni Ársælsson
læknir, f. 19. septem-
ber 1922, d. 19. ágúst
1993, maki Erna Sig-
urleifsdóttir leik-
kona, látin, og Svav-
ar Ársælsson, f. 26.
maí 1927 d. 14. sept-
ember 1944.
Þorsteinn kvæntist
4. júlí 1949 eftirlifandi eiginkonu
sinni, Sjöfn Gestsdóttur, f. 7.
mars 1925 á Siglufirði, og áttu
þau heimili á Sólvallagötu 31 í
Reykjavík þar sem Sjöfn býr enn.
Foreldrar Sjafnar eru Gestur
Guðjónsson skipstjóri og Rakel
Pálsdóttir húsmóðir, bæði látin.
Bræður Sjafnar eru Páll Gestsson
skipstjóri, Guðni Gestsson verka-
maður, Birgir Gestsson rafvirkja-
meistari, látinn, og Sævar Gests-
son rafvirki. Börn Þorsteins og
Sjafnar eru: 1) Gestur Þorsteins-
son framkvæmdastjóri, f. 17. des-
ember 1949, maki Gunnvör
Braga Björnsdóttir starfsmanna-
stjóri. 2) Svava Þorsteinsdóttir
kennari, f. 6. nóvember 1952,
maki Sigurgeir Guðmundsson
skólastjóri. 3) Ragnar Þorsteins-
son búfræðingur, f. 14. janúar
1955, maki Hólmfríður Kristjáns-
dóttir bóndi. 4) Ársæll Þorsteins-
son verkfræðingur, f. 15. desem-
ber 1960, maki Katla Steinsson
viðskiptafræðingur. Barnabörnin
Með þessum fátæklegu orðum
langar mig til þess að kveðja ástkær-
an tengdaföður minn Þorstein Ár-
sælsson vélstjóra og járnsmíða-
meistara sem féll frá alltof fljótt í
kjölfar stuttrar sjúkdómslegu. Með
tengslum við fjölskyldu hans og með
kynnum af honum sem hófust fyrir
25 árum varð mér strax ljóst að hér
var á ferðinni einstakur maður.
Heiðarleiki og manngæska voru þeir
eiginleikar sem einkenndu hann
framar öðru. Aldrei heyrðist Þor-
steinn hallmæla nokkrum manni, en
var þess í stað reiðubúinn að rétta
hlut annarra ef á þá var hallað. Ein-
stök samviskusemi og ástundun við
þau verkefni sem hann tók sér fyrir
hendur voru áberandi þættir í allri
framgöngu hans hvort heldur sem
um var að ræða atvinnu eða tóm-
stundir. Annar þáttur sem vert er að
minnast á er barngæska hans og
natni við barnabörnin. Hvert augna-
blik var þeim eins og heilt ástúðlegt
ævintýri hjá afa, sem ætíð var tilbú-
inn til þess að koma til móts við
barnshugann og gleðja og byggja
upp lítil hjörtu. Þorsteinn var með
eindæmum áhugasamur um fram-
vindu allra þeirra mála sem afkom-
endur hans og ættingjarnir voru að
gera og var hann einstaklega fljótur
að setja sig inn í hin ólíklegustu mál-
efni. Ætíð gaf hann sér tíma til þess
að spyrja ættingja og vini um gang
mála á vinnustöðum og um áhuga-
mál þeirra og námsframvindu.
Ættrækni og hefðir voru Þorsteini
í blóð bornar og var hann ötull við að
minnast liðins tíma og þeirra ætt-
ingja og vina sem gengnir voru á
undan honum, sem svo auðvelt er að
gleyma í hraða nútímans. Glaðværð
og létt lundarfar fylgdu Þorsteini
alla tíð og alltaf var hann reiðubúinn
til þess að líta á bjartar hliðar tilver-
unnar. Hann var mikill aðdáandi
myndlistar og tónlistar, og var hann
ekki síður aðdáandi þeirra listvið-
burða sem barnabörnin fluttu afa
sínum heima á Sólvallagötu 31.
Aðdáunarvert var hvað allir fyrr-
taldir eðliseiginleikar fylgdu Þor-
steini fram á dánardægur, þrátt fyr-
ir að örlað hafi á minnistapi samhliða
sjúkdómum síðustu vikna.
Það er mér sannur heiður að hafa
fengið að verða samferða slíkum
höfðingja og félaga sem Þorsteinn
var, og ekki síður að fá að tengjast
þeirri sterku og góðu fjölskyldu sem
honum tilheyrir.
Sigurgeir Guðmundsson.
Elsku afi Steini. Nú er víst komið
að því að leiðir okkar skilur – í bili.
Þegar ég hugsa til baka hrannast
upp óteljandi minningar, hver ann-
arri betri. Ég man eftir því þegar ég
var lítill hvað þú varst sterkur í mín-
um augum, þú gerðir alltaf æfingar
eldsnemma á morgnana og ég vakn-
aði oft til að gera þær með þér. Síðan
var það að sjálfsögðu sundið. Þær
voru ófáar ferðirnar sem við fórum
saman í Vesturbæjarlaugina og
syntum bringusund og baksund vel
og lengi. Þú hugsaðir alla tíð vel um
heilsuna og hjá þér og ömmu var
alltaf til nóg af ávöxtum, bananar og
epli, sem þú gafst mér í nesti þegar
ég fór heim. Talandi um mat, þá
varst það þú sem kenndir mér að það
þarf alltaf að smakka á öllu. Ég man
líka hvernig þú kysstir og kjamsaðir
í hálsakotinu mínu og leyfðir mér að
finna hvað kinnin þín var mjúk eftir
að þú varst búinn að raka þig. Þú
varst alltaf svo góður og gafst þér
alltaf tíma til að leika við okkur
frændsystkinin eða segja okkur sög-
ur.
Í seinni tíð eru það minningarnar
frá „Hóteli ömmu og afa“. Svítan var
og er enn vinsæl og stóð okkur alltaf
til boða. Eftir langar samræður á
kvöldin um lífið og tilveruna fórum
við niður í háttinn og við Birta
gleymum ekki morgunmatnum sem
beið okkar þegar við vöknuðum.
Alltaf hafðir þú vaknað eldsnemma
og varst búinn að fara út í bakarí og
kaupa nýbakaðar bollur. Hvergi höf-
um við fengið betri morgunmat. Og
þegar við svo kvöddumst var það
með þéttu handabandi og innilegu
faðmlagi – eins og síðast.
Elsku afi, þetta er bara pínulítið
brot af minningunum sem koma upp
í hugann. Ég gæti haldið endalaust
áfram og ég mun gera það í hug-
anum um ókomna framtíð. Veistu,
afi, þú varst besti afi sem ég gat
hugsað mér. Mér þykir svo vænt um
þig og ég þakka svo innilega fyrir
hverja einustu stund sem við áttum
saman. Ég á eftir að sakna þín svo
mikið. Nú er enginn til að segja
„hvor?“ þegar amma kallar inn í
stofu „Steini!“ Það er erfitt að sætta
sig við að þú sért farinn en svona er
víst þetta líf. Ég veit að þú fylgist
með okkur öllum.
Elsku afi Steini, ég hlakka til að
hitta þig aftur seinna, þá verða sko
fagnaðarfundir.
Þinn nafni
Þorsteinn Darri Sigurgeirsson.
Elsku afi Steini. Nú þegar þú ert
farinn á vit nýrra ævintýra með guð-
unum reikar hugurinn óneitanlega
til baka og margar minningar koma
upp í hugann. Þú áttir alltaf stóran
og sérstakan stað í hjarta mínu,
sennilega vegna þess að við vorum
bæði krabbar og svo varstu ein sú
allra besta og hlýjasta manneskja
sem ég hef kynnst um ævina. Góð-
legu og fallegu brúnu augun þín
geisluðu ávallt af hlýju og ástúð og
þegar ég horfði í þau fann ég að í ná-
vist þinni þurfti ég ekkert að óttast.
Ég man eftir því þegar ég var lítil
stelpa og bjó fyrir ofan þig og ömmu
Sjöfn á Sólvallagötunni, þá var aldr-
ei erfitt að draga þig fram úr rúminu
snemma á morgnana og fá þig til að
elda besta hafragraut í heimi, sem
engum tókst að gera eins vel og þér.
Þegar ég fluttist svo í Kópavoginn
um fimm ára gömul gleymi ég aldrei
ávaxtaveislunum á Sólvallagötunni
og hefðinni fyrir því að fá að velja
sér ávöxt í nesti fyrir heimleiðina.
Á sunnudögum dreifstu okkur
systkinin oft í sund, yfirleitt í Vest-
urbæjarlaugina. Og oftar en ekki
fengu vinir eða vinkonur að fylgja
með í þessar ferðir, sem voru yfir-
máta vinsælar og einstaklega
skemmtilegar.
Þú varst sérstaklega duglegur
elsku afi minn að fylgjast með helsta
áhugamálinu mínu á barnaskólaár-
unum, kórstarfinu, því þú sóttir ófáa
tónleikana með Kársneskórnum.
Þegar við kórfélagarnir komum svo
saman aftur og sungum á afmæl-
istónleikum í fyrravor í Háskólabíói
komst þú til þess að hlusta á okkur
með mömmu og Alexander Breka.
Á menntaskólaárunum kynntir þú
mig fyrir hinum ýmsu menningar-
viðburðum, sem mér þykir einstak-
lega vænt um að hafa fengið að upp-
lifa með þér. Þú bauðst mér með þér
á tónleika með Sinfóníuhljómsveit-
inni og kórnum hans Ragga og ekki
má gleyma leiksýningunum í Borg-
arleikhúsinu.
Þú hefur alltaf verið einstaklega
barngóður og öll börn laðast að þér.
Börnin mín þau Alexander Breki og
Andrea Líf eru þar engin undantekn-
ing. Mér er sérstaklega minnisstætt
þegar ég kom með börnin mín í heim-
sókn til þín og ömmu í maí, þá varstu
orðinn svo veikur, en engu að síður
gafstu þér tíma til þess að sinna
þeim. Þú sagðir Alexander Breka
hvernig best væri að fara að því að
klifra upp í snúrustaurana, þar til
takmarkinu var loksins náð. Svo
tókstu Andreu Líf í fangið og söngst
fyrir hana „Siggi var úti með ærnar í
haga“. Þú varst alltaf svo duglegur
að taka myndir og ég vildi óska þess
að ég hefði verið með myndavél
þennan dag. En myndirnar verð ég
að geyma í huga mér ásamt ótal
mörgum af þér, og minningarnar um
þig mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu.
Nú er þjáningum þínum loksins
lokið og það er nú í höndum Guðs og
englanna að gæta þín. Þótt sorgin og
söknuðurinn sé mikill, sérstaklega
fyrir elsku ömmu Sjöfn, er gott til
þess að vita að nú ertu á góðum stað
og að minningarnar um þig munu
ávallt lifa í hjarta okkar sem elskum
þig.
Þín afastelpa
Irpa Sjöfn Gestsdóttir.
Elsku afi minn Steini er látinn.
Það eru svo margar fallegar og
yndislegar minningar um hann sem
mig langar að skrifa um. Hann hafði
svo stórt hjarta og mikla ást að gefa
manni.
Þegar ég kom til þeirra ömmu leið
mér eins og prinsessunni þeirra. Það
var stjanað við mig og ég fékk að
ráða öllu sem við gerðum og borð-
uðum.
Afi Steini var einn besti og ynd-
islegasti afi sem ég hef nokkurn tím-
ann kynnst.
Það er sárt að hugsa til þess að þú
munir ekki strjúka mér um vangann
aftur. Ég er þakklát fyrir það að hafa
fengið að strjúka þér um vangann
þegar þér leið illa. Þessar stundir
með þér á spítalanum voru jafn ynd-
islegar og fallegar og þær sem ég átti
með þér þegar ég var yngri.
Ég man hverja einustu stund með
þér sem ég hef átt. Það var erfitt að
horfa á þig þjást og líða illa, en þú
gerðir alltaf gott úr þessu með mér
þegar ég var hjá þér á spítalanum og
við töluðum saman um alla aðra hluti
en veikindi þín. Ég er líka þakklát
fyrir það hversu lík við erum.
Þetta líf verður skrítið og jafnvel
erfitt án afa Steina, en ég vona að
hann haldi áfram að vernda mann og
leiða í gegnum lífið.
Yndislegi afi Steini, ég ætla að
halda uppi þinni hefð og vera eins
góð við alla og ég get og leiða þá sem
vilja í gegnum lífið, svona eins og þú
gerðir fyrir mig.
Stundirnar sem ég átti með afa
Steina eru gersemar er ég geymi í
hjarta mínu.
Guðný Svava Gestsdóttir.
Elsku afi Steini. Þakka þér kær-
lega fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig um ævina. Það eru forréttindi að
hafa þekkt þig og þú varst (og ert)
alltaf sú besta fyrirmynd sem hægt
er að óska eftir. Ég vona að einn góð-
an veðurdag verði ég þess aðnjótandi
að verða jafnmikill og sannur heið-
ursmaður og þú hefur ávallt verið!
Oft er sagt að enginn veit hvað átt
hefur fyrr en misst hefur og það er
svo sannarlega rétt! Ég veit að þú ert
í öruggum höndum og hefur nú feng-
ið frið í hjarta. Takk fyrir allar sam-
verustundirnar og ég hlakka til að
hitta þig aftur. Minning þín lifir að ei-
lífu! Elsku afi minn, hvíldu í friði.
Við hin þurfum öll að styðja hvert
annað á þessum erfiðu tímum.
Óskar Steinn Gestsson.
Steini fændi ólst upp á Vesturgöt-
unni, nánar tiltekið í húsinu nr. 33.
Það hús reisti afi hans og nafni, en
hann dó sama ár og undirritaður
fæddist. Þótt ég byggi aldrei í þessu
húsi kom ég á barnsaldri stöku sinn-
um þangað í heimsókn til Möggu og
Siggu, móðursystra Steina og ömmu-
systra minna. Mér fannst í því húsi
alltaf vera sól og sumar og afar sterk
góðvild og prúðmennska ríkjandi.
Mér fannst þá að Steini frændi hlyti
að hafa fengið eitthvað af sínum
sterku eðliskostum þaðan með sér út
í lífið. Foreldrar hans fluttu síðar að
Sólvallagötu 31 og átti Steini þar sín
unglingsár og fór í sveit á sumrin til
Guðjóns bónda á Litlu-Drageyri í
Skorradal. Hann var duglegur og
samviskusamur í námi og starfi. Eft-
ir gagnfræðaskóla kaus hann vél-
stjóranám að hætti afa síns og nafna.
Hann sigldi í mörg ár á Fossunum
hjá Eimskip en fór í land þegar börn-
unum fór að fjölga. Hann vann sem
verksmiðjustjóri í Ólafsvík í fjögur ár
en annan starfsaldur vann hann sem
vélstjóri hjá Ögurvík, lengst af í vél-
smiðjunni. Stóru ástinni sinni kvænt-
ist hann 4. júlí 1949 og eignuðust þau
fjögur myndarleg börn, sem hafa
verið þeim mikill gleðigjafi, ekki síst
eftir að þau fóru að eldast.
Steini frændi var tígulegur í fasi og
íþróttamannslega vaxinn. Hann var
alltaf hlýlegur og hógvær í tali. Oft
geislaði hann af góðmennsku og
kímni. Hann minntist þess stundum
með bros á vör þegar hann bar und-
irritaðan á óákveðnum aldri á háhesti
niður Hofsvallagötuna. Hann fann þá
kinn síga niður á höfuð sitt og síðan
hlýja bleytuna renna niður á milli
herðablaðanna á sér. Einnota bleiur
voru ekki jafn tiltækar þá og síðar
varð. Röskum 30 árum síðar kom
hann færandi hendi til frænda síns til
Leeds með fisk, nýjan og siginn.
Gerðum við nýja fiskinum strax góð
skil en hengdum þann signa upp á
snúrustaur. Allir kettir hverfisins
söfnuðust þar fyrir neðan og kyrjuðu
löngunaróð á meðan sá signi hékk
þar uppi.
Steini hafði mikið yndi af hljómlist.
Hann lærði og lék á klarinett á unga
aldri. Hann söng í Hörpukór dr. Ró-
berts Abrahams Ottóssonar á meðan
hann var við lýði og hafði mikla
ánægju af að fara á tónleika með
bróðursyni sínum, Leifi Árnasyni,
hin síðari ár.
Síðustu tvö árin fór heilsu Steina
frænda að hraka og á þessu ári kom
fram illkynja sjúkdómur sem má
rekja til asbests í starfsumhverfi
hans fyrr á árum. Steini lést á líkn-
ardeild Landakots við þær bestu að-
stæður, sem hugsast getur, umvafinn
hlýju frábærs starfsfólks, hljómlist
Bachs, Beethovens og Händels á tak-
teinum og nærveru aðstandendanna
sem sátu með honum síðustu sólar-
hringana.
Ársæll Jónsson.
ÞORSTEINN
ÁRSÆLSSON
' (
 

!  

 ! 
 !
 !



& ?

9
$ ,+
@
  


!&  
 )
 

*   #+ %%

,#'
%,
&'!  
9 ,


5    '
4$)
 ,! ) 
- #
:#
5  
,

! 
4,,) 
&'! 
 $)
5 )  :(
%, 

, ,
4 #
5   ;  
+, ) 
 *+
),
,  *+ /