Morgunblaðið - 27.02.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 27. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Mary LydiaWestrup Kjart-
ansdóttir Milner,
gift Gilligan, fæddist
í Reykjavík 22. nóv-
ember 1935. Hún
lést á sjúkrahúsi í
Tacoma í Wash-
ington-ríki í Banda-
ríkjunum 21. janúar
síðastliðinn. Móðir
hennar er Guðbjörg
Kristjánsdóttir Miln-
er frá Bíldudal, f. 2.
júlí 1910, og faðir
hennar Kjartan
Milner stórkaup-
maður, f. í Danmörku 23. ágúst
1907, d. 15. september 1953.
Systkini Mary eru: Elisabet, f. 25.
júlí 1945, og Agnar John, f. 28.
janúar 1947.
Mary giftist ung John Joseph
Gilligan verkfræð-
ingi. Þau áttu sitt
heimili í Bandaríkj-
unum, lengst af í
Tacoma. Börn þeirra
eru: Marlyn, Cather-
ine Lousie og John.
Mary átti mörg
áhugamál og nýtti
þau vel til leiks og
starfa. Hún lagði
stund á ballett á
yngri árum og
keppti í sundi og dýf-
ingum. Hún starfaði
m.a. sem flugfreyja,
rak ferðaskrifstofu í
Seattle, Olympus travel. Einnig
starfaði hún sem fasteignasali og
á seinni árum sem umsjónarmað-
ur með fasteignum.
Útför Mary fór fram í Tacoma
25. janúar.
Frænka mín, Mary Gilligan, lést
hinn 21. janúar eftir erfið og lang-
varandi veikindi. Mér er ljúft að
minnast hennar með nokkrum orð-
um, en um hana á ég nokkur óljós
minningarbrot frá æskuárunum
þegar fjölskyldan bjó við Tjarnar-
götu í Reykjavík.
Tveggja ár að aldri flutti Mary
með foreldrum sínum til Danmerk-
ur. Dvölin varð þó styttri en að var
stefnt vegna hernáms Þjóðverja.
Þau dvöldu hér yfir stríðsárin en
fluttu aftur út fljótlega eftir stríðs-
lok.
Árið 1953 lést Kjartan faðir henn-
ar í lestarslysi. Það varð til þess að
fjölskyldan tók sig upp og flutti aft-
ur hingað heim. Við komuna hingað
rifjuðust upp gömul kynni og sam-
skipti fjölskyldna okkar voru náin.
Mary var glæsileg, ákveðin og
dugleg stúlka og gædd ævintýraþrá.
Hún starfaði sem flugfreyja hjá
Loftleiðum en í því starfi kynntist
hún verðandi eiginmanni sínum Jos-
eph Gilligan, bandarískum verk-
fræðingi. Vegna starfa hans víðs-
vegar um heim bjuggu þau víða
næstu árin. Það var ekki laust við að
maður fylgdist með aðdáun og ósk-
aði sér að vera í þeirra sporum.
En fjölskyldan stækkaði og þegar
börnin voru orðin þrjú var tími
kominn til að festa sér búsetu. Þau
settust að í Tacoma og stuttu seinna
flutti Guðbjörg, móðir hennar, vest-
ur til hennar með börn sín, Elísa-
betu og Agnar John. Hún lifir dótt-
ur sína, verður 93 ára í júlí nk.
Árið 1975 tókum við hjónin,
ásamt góðum vinum okkar, þátt í
ógleymanlegri ferð til að minnast
100 ára landnáms Íslendinga í Kan-
ada. Eftir hátíðarhöld að Gimli í
Manitoba fór 150 manna hópur á
þrem rútubílum undir fararstjórn
Gísla Guðmundssonar áleiðis til
vesturstrandar þessarar stóru
heimsálfu. Það ferðalag leiddi til
nýrra kynna við Mary og fjölskyldu
hennar.
Eftirminnileg er veislan sem kan-
adískir og bandarískir Vestur-Ís-
lendingar héldu hópnum í friðar-
garðinum á landamærum ríkjanna
þar sem heimskonan Mary Gilligan
fór á kostum og heillaði veislugesti
með glæsileik sínum og framkomu.
Mary hafði ríka löngun til að
heimsækja Ísland en veikindi höml-
uðu því.
Guð blessi minningu hennar.
Ásgrímur og Þórey.
MARY
GILLIGAN
✝ Sigurlaug AnnaHallmannsdóttir
fæddist í Lambhúsum
í Garði 17. október
1925. Hún andaðist á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja í Keflavík
hinn 20. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ráðhildur Ágústa
Sumarliðadóttir, f. á
Vatnsleysuströnd 11.
ágúst 1886, d. 3. októ-
ber 1965, og Hall-
mann Sigurður Sig-
urðsson, f. í Miðfirði
10. ágúst 1885, d. 28. september
1968. Systkini Sigurlaugar eru: 1)
Matthías, f. 9.12. 1908, d. 9.2. 1987,
maki Sigríður Jóhannesdóttir, f.
14.7. 1905, d. 9.3. 1992. 2) Sigurð-
ur, f. 2.7. 1910, búsettur í Garði,
maki Jónea Helga Ísleifsdóttir, f.
9.6. 1911, d. 7.5. 1988. 3) Þorbjörg,
f. 17.1. 1916, vistmaður á Kumb-
aravogi, maki Óskar Sigurðsson, f.
28.10. 1903, d. 21.9. 1977. 4) Óskar,
f. 12.2. 1920, d. 1.4. 1968, maki
Laufey Haflína Finnsdóttir, f. 18.7.
1926, búsett í Keflavík. Auk þess
voru tvær systur, Sigurlaug og
Anna, sem dóu í barnæsku.
Sigurlaug Anna giftist hinn 16.
desember 1944 Sigurði Gíslasyni
bifvélavirkja, f. í Keflavík hinn
Björn Björnsson (þau skildu), börn
þeirra eru, Sindri Björn og Ragn-
heiður Ósk. Sigurður Gísli, f. 26.
apríl 1971, maki Valgerður Una
Sigurvinsdóttir, sonur þeirra er
Daníel, en fyrir átti Sigurður son-
inn Gísla Þór, barnsmóðir Ingunn
Þorvaldsdóttir, fyrir átti Valgerð-
ur dótturina Unu Rós Sævarsdótt-
ur. 3) Ráðhildur Ágústa, f. 10. júlí
1951, maki Einar Magnús Sigur-
björnsson, f. 20. febrúar 1950,
dóttir þeirra er Guðmunda Sigur-
borg, f. 28. júní 1971, maki Morten
Troest, synir þeirra eru Magnús
Thor og Ágúst Daniel. 4) Gísli, f.
26. desember 1953, maki Árný
Dalrós Njálsdóttir, f. 11. júní 1957,
synir þeirra eru, Njáll Trausti, f. 3.
ágúst 1976, sambýliskona Heiða
Adolfsdóttir, synir þeirra eru,
Gísli Freyr, Björgvin Freyr og
Árni Freyr, fyrir átti Heiða dótt-
urina Arnbjörgu Haraldsdóttur.
Sigurður, f. 6. janúar 1979, Gísli
Árni, f. 4. júlí 1985 og Jóhann, f.
29. apríl 1991. 5) Sigurlaug Sig-
urðardóttir, f. 21. mars 1958, maki
Snæbjörn Kristjánsson, f. 29.
ágúst 1954, börn þeirra eru, Val-
gerður Þórdís, f. 4. október 1977,
sambýlismaður Raymond Norman
Larsson. Kristján Þórður, f. 21.
október 1980, maki Díana Lynn
Simpson, dætur þeirra eru Ilmur
Líf og Ragnhildur Ósk. 6) Sigurð-
ur, f. 30. nóvember 1962, maki
Halldóra Kristín Guðjónsdóttir, f.
1. júlí 1964, börn þeirra eru, Guð-
jón Ingi, f. 20. júlí 1988, og Sara
Diljá, f. 16. apríl 1995.
Sigurlaug Anna verður jarð-
sungin frá Keflavíkurkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
16.6. 1911. Börn
þeirra eru: 1) Hall-
mann Sigurður, f. 17.
september 1945,
maki Aðalheiður
Helga Júlíusdóttir, f.
5. mars 1943, börn
þeirra eru, Ragnar
Júlíus, f. 18. júní
1966, d. 20. júní 1983,
dóttir hans Ragnheið-
ur Júlía, f. 15. febrúar
1984, barnsmóðir
Þóra Kristín Ásgeirs-
dóttir. Brynjar Ósk-
ar, f. 27. apríl 1968,
sambýliskona Helga
Valgerður Valgeirsdóttir, synir
þeirra eru Viktor Alex og Harald-
ur Örn. Bjarney María, f. 18. febr-
úar 1971, maki Gestur Pétursson,
synir þeirra eru Hallmann Óskar,
Pétur Olgeir og Ragnar Atli. 2)
Margrét Ragnheiður, f. 19. nóvem-
ber 1947, maki Þorsteinn Valgeir
Konráðsson, f. 22. október 1941,
börn þeirra eru, Konráð, f. 17. júlí
1964, maki Ingveldur Rósa Bald-
ursdóttir, dóttir þeirra er Anna
Margrét. Sigurlaug Anna, f. 5.
mars 1967, sambýlismaður Val-
geir Ólafsson, börn hennar eru
Þorsteinn Valgeir Einarsson og
Fjóla Lind Sigurlaugardóttir, Val-
geir á fyrir soninn Smára. Kristín
María, f. 5. október 1968, maki Áki
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið þig þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Látin er tengdamóðir mín, Sigur-
laug Anna Hallmannsdóttir. Ég sit
hér og rifja upp góðar minningar um
konu sem tók mér opnum örmum er
ég rétt sautján ára kom inn í líf Gísla
sonar hennar. Þau tæpu 30 ár sem
liðin eru síðan hefur alltaf verið
mjög gott samband milli okkar
Laugu. Þær eru ófáar pönnukökurn-
ar sem hún bakaði í strákana okkar
fjóra þegar þeir kíktu í heimsókn til
ömmu sinnar og aldrei þreyttist hún
á því að spila við þá. Sérstaklega er
ofarlega í huga mér þegar hún spil-
aði veiðimann við einn strákinn, lík-
lega fjögurra ára, þá fannst honum
langbest að liggja undir borðinu sem
á var glerplata og spila þannig, en
hún var ekkert að kippa sér upp við
það, það var bara sanngjarnt að
hann hefði smá forskot í spilinu.
Elsku Lauga, ég þakka fyrir öll
árin sem við vorum samferða. Hvíl
þú í friði.
Þín tengdadóttir,
Árný Dalrós.
Þá er elskuleg amma mín dáin.
Hennar er sárt saknað. Ég var ekki
mjög há í loftinu þegar við amma
gerðum samning. Ég mátti gera
hvað sem ég vildi því ég var „engill-
inn hennar ömmu“. Ég held að ég
hafi sagt þetta fyrst þegar amma og
afi bjuggu á Faxabrautinni, þar
bjuggu þau á efri hæð og ég vissi að
ég mátti ekki fara ein niður tröpp-
urnar en svo varð ég svo spennt því
hann afi minn var að koma heim og
ég varð að taka á móti honum, svo ég
hljóp niður og datt auðvitað og fékk
stóra kúlu en það var allt í lagi því ég
var nú „engillinn hennar ömmu“.
Á Faxabrautinni var líka rosalega
gaman að sitja í eldhúsglugganum
og fylgjast með því þegar amma
kæmi heim úr vinnunni. Það var
mikil spenna í lofti þegar ég sá
ömmu koma og það lá við að það
væri flogið niður til að taka á móti
henni.
Oft minntist amma þess þegar ég
og fjölskylda mín bjuggum á Barða-
ströndinni og hún fylgdi mér í sund.
Mér hefur alltaf þótt gaman að
synda og liðið vel í vatni. Amma stóð
á bakkanum meðan ég fór í laugina
(ég hef það á tilfinningunni að ég
hafi suðað þar til einhver vildi fara
með mig og amma látið undan „engl-
inum“ sínum). Henni leist nú ekkert
á blikuna eftir að ég stakk mér út í,
henni fannst ég allt of lengi í kafi og
því spurði hún mig hvort ég væri
ekki frekar til í að koma upp úr og
skreppa í búðina og fá nammi en að
vera lengur í sundi. Það tók ekki
langan tíma eftir að ég heyrði orðið
nammi þar til ég var komin upp úr
lauginni enda alltaf verið mikill sæl-
gætisgrís.
Þegar amma og afi bjuggu á Hellu
var það toppurinn á tilverunni að fá
að fara út í bakaríið (hans Gísla
frænda) þar sem þau unnu. Sérstak-
lega var gaman þegar amma smurði
súkkulaði á snúðana því þá var auð-
velt að biðja um meira og svo enn þá
meira súkkulaði þar til amma sagði:
„Hananú, nú er nóg komið.“ Það var
rosalega margt sem var spennandi í
bakaríinu. Svo fór ég oft með afa að
keyra út brauð. Þetta var yndislegur
tími. Svo var garðurinn á Þrúðvang-
inum rosalega skemmtilegur, þar
var góð brekka til að leggjast niður
og rúlla sér. Svo fengum við krakk-
arnir oft að ná okkur í rabarbara og
fengum þá sykur hjá ömmu.
Sjaldan sá maður ömmu án þess
að hafa handavinnu í höndunum.
Amma og afi voru alltaf með prjón-
ana við höndina og á seinni árum
voru þau með ýmiss konar handa-
vinnu og föndur. Amma var alltaf
svo hógvær með allt sem hún gerði
um ævina og nú síðustu ár þegar
hún var í föndrinu þá voru það alltaf
stelpurnar í föndrinu sem „flikkuðu“
upp á hlutina að hennar sögn. Ég
held að amma hafi aldrei trúað því
að hún gæti búið til svona fallega
hluti en hún gerði það nú samt. Ég
kom heim til Íslands í ágúst sl. og þá
gaf hún mér fallegustu skálar sem
ég hef séð. Amma varð svo hissa á
því hvað mér fannst þær fallegar en
þær eru heilagar fyrir mér, í dag
prýða þær stofuna okkar. Ég er
rosalega ánægð yfir því að Raymond
náði að hitta ömmu. Hann féll líka
kylliflatur fyrir pönnukökunum
hennar. Þegar ég kom svo heim
núna í lok janúar að heimsækja
ömmu þá var enn stutt í kímnina því
hún bað mig að skila því til hans að
hann yrði að fara vel með mig ann-
ars væri henni að mæta því ég væri
nú einu sinni „engillinn“ hennar.
Hann hefur tekið hana alveg á orð-
inu og hann passar vel upp á mig
eins og hann hefur alltaf gert. Það
var síðast í gærkvöldi sem Raymond
bað mig að skila því til ömmu að
hann lofaði því að passa vel upp á
mig. Því miður komst sú kveðja
aldrei til ömmu því um sex tímum
seinna var hún amma mín dáin.
Elsku amma mín, megi Guð
geyma þig og vernda, þín er sárt
saknað. Takk fyrir allar þær sam-
verustundir sem við áttum, þær eru
ómetanlegar. Það er mér heiður að
fá að vera barnabarn þitt. Takk fyrir
allt sem þú hefur kennt mér og gefið
mér í lífinu, það er ómetanlegt, sér-
staklegar allar þær fallegu minning-
ar sem ég á um þig, amma mín.
Elsku afi minn, megi Guð styrkja
þig í þessari miklu sorg. Mér þykir
óskaplega vænt um þig, afi minn.
Ástarkveðjur.
„Engillinn hennar ömmu“
Valgerður Þórdís
Snæbjarnardóttir.
Margs er að minnast og margt að
þakka nú þegar amma mín er dáin.
Hún var búin að eiga í erfiðum veik-
indum, án efa lengur en okkur grun-
aði. En þessum veikindum tók hún
af miklu æðruleysi og aldrei heyrði
maður hana kvarta.
Amma var afskaplega skemmtileg
kona og lá ekki á skoðun sinni á
mönnum og málefnum. Hún sankaði
ekki að sér veraldlegum hlutum
heldur var hún sérstaklega örlát og
oftar en ekki naut ég góðs af því.
Ég man eftir ferð með ömmu og
afa vestur á Barðaströnd þar sem
ég, sælgætisgrísinn, fékk allt það
nammi sem ég gat torgað. Hvílík
sæla. Ég man eftir öllum skiptunum
sem ég spurði: „Amma, áttu vesk?“
Og viti menn amma átti vesk fyrir
litla stelpu. Ég man eftir fyrsta tíu
króna seðlinum sem ég eignaðist eft-
ir myntbreytinguna, skrjáfandi nýr
og fallegur. Amma gaf mér hann.
Þegar maður sér á eftir gamla
fólkinu sem þekkti mann eins vel og
amma er maður jafnframt að sjá á
eftir hluta af sjálfum sér. Þeim hluta
sem það þekkti og minningunum
sem því fylgja.
Amma kveður með fjársjóð minn-
inga.
Bjarney María Hallmanns.
Að morgni 20. febrúar sl. var ég
vakinn með þeim fréttum að amma í
Keflavík hefði dáið þá um nóttina.
Það þýðir það að ég fæ aldrei pönnu-
kökur hjá henni framar og aldrei
eigum við eftir að spila saman eins
og við vorum vön að gera. Þegar ég
átti heima í Keflavík var svo gott að
fara til ömmu á Suðurgötunni beint
úr skólanum. Þá var amma vön að
sjóða handa mér grjónagraut. Þegar
ég var búinn með grautinn fórum við
oft að spila og þegar við vorum búin
að spila bakaði hún oft pönnukökur
handa mér. Þegar ég flutti til Húsa-
víkur fyrir rúmum þremur árum
saknaði ég mest að geta ekki heim-
sótt afa og ömmu á Suðurgötunni
daglega.
Amma mín, ég þakka þér fyrir all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Jóhann Gíslason.
Þakklæti er það sem mér er efst í
huga þegar ég sest niður til að
kveðja þig, mín kæra frænka. Gott
er að eiga góða að og það átti ég hjá
þér og Sigga þegar faðir minn lést
langt fyrir aldur fram. Ég átti
öruggt skjól á Smáratúninu þegar
mamma var í vinnunni en Lauga
frænka var heima. Hana munaði
ekki um að bæta einu barni við
barnaskarann sinn. Mér fannst ég
vera ein af þínum börnum. Alltaf
hefur verið gott að koma til ykkar,
ég fann hvað þér þótti vænt um mig,
og það er svo gott. Þau ár sem þú
bjóst á Hellu fannst mér mikið vanta
í Keflavík, það var ekki hægt að
koma við hjá Laugu og Sigga ef
manni datt það í hug. Siggi og Lauga
frænka, þið voruð eitt, en nú er
Lauga farin, Siggi minn. Hverjum
hefði dottið í hug að röðin yrði þessi?
Elsku Siggi, Halli, Magga, Ráð-
hildur, Gísli, Sigurlaug, Siggi og
fjölskyldur. Guð styrki ykkur á
þessum erfiða tíma.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem)
Bestu þakkir fyrir allt, mín kæra
frænka.
Ingibjörg Óskarsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því.
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
( Þórunn Sig.)
Elsku Siggi, Halli, Magga, Ráð-
hildur, Gísli, Sigurlaug og Siggi og
aðrir aðstandendur. Guð gefi ykkur
styrk á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Laugu
frænku.
Þínar frænkur
Þorbjörg og Erla.
SIGURLAUG ANNA
HALLMANNSDÓTTIR