Morgunblaðið - 17.04.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FIMMTUDAGUR 17. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Steindór Hlöð-versson fæddist á
Akureyri 26. maí
1980. Hann lést í bíl-
slysi á Sauðárkróki
10. apríl síðastliðinn.
Steindór var elstur
þriggja sona hjón-
anna Hlöðvers Stein-
grímssonar, f. 27.
apríl 1959, og Heið-
rúnar Steindórsdótt-
ur, f. 21. febrúar
1961, en þau hjón eru
búsett í Laugartúni
25 á Svalbarðseyri.
Bræður Steindórs
eru: Heiðar, f. 23. febrúar 1987,
og Rúnar, f. 4. febrúar 1992.
Þegar eftir grunn-
skólapróf við Valsár-
skóla fór Steindór að
vinna og var mest í
verktakavinnu á
ýmsum tækjum, en
einnig var hann um
tíma á sjó.
Steindór var
ókvæntur og barn-
laus, og var til heim-
ilis í foreldrahúsum í
Laugartúni 25 á
Svalbarðseyri.
Útför Steindórs
verður gerð frá
Svalbarðskirkju á
laugardag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Ekkert er eins og sýnist – hilling-
arnar breyta sýn og vorið er að
koma sólin bræðir snjó, ég stari í
gegnum tárin. Steini. Þú ert farinn.
Staupasteinn, ég sá þig veðrast og
stillti klukkuna á þína sólarhæð, og
sá skuggana sem urðu hærri og
stærri, hvernig verður lífið – án þín.
Ég hugsa um öll gömlu sporin, ég
hrekk við, grátur í hlátur öll árin, ég
hugsa um þennan sólargeisla sem
allt upp tendraði, orkubolta sem við
elskuðum. Glókollur, geimsteinn,
þitt yfirbragð, ég man ekki dapra
stund. Í sveitinni eða sjávarbrölti,
þú fórst á þín mið.
Við fengum í soðið, við töluðum
um lífsins löngu stundir reglulega
þú komst aftur og aftur (heim).
Nú hugsum við um hann Steina
vin okkar frá Svalbarðseyri og skrif-
um nokkrar línur, en hann Steini
sem hefði orðið 23 ára 26. maí er lát-
inn.
Hann kom inn í líf fjölskyldu okk-
ar fyrir 16 árum en hann var jafn-
aldri og bekkjarbróðir dóttur okkar
Guðrúnar Elvu og besti vinur Bald-
urs okkar.
Guðrún hringdi í okkur og sagði
okkur fréttirnar af slysinu og and-
láti Steindórs, og þvílíkt sjokk. Hver
getur trúað þessu? Jú, svona er nú
lífið, ekki allt sem sýnist. Stelpurnar
Ingibjörg Guðrún Ólöf og Petra
komu hér heim og við kertaljós þá
reyndum við að hugga hvert annað
og hugur okkar var með fjölskyldu
Steina.
En nú kemur Steini ekki aftur og
við erum svo fátæk en samt svo rík
því hann Steini var svo einstakur
drengur og núna sjáum við þvílík lán
það var að fá að verða honum sam-
ferða í 16 ár. Steini var fjörugur
strákur og alltaf til í smá glens, já-
kvæður og alltaf brosandi. Ef eitt-
hvað kom uppá þá bara bretti hann
upp ermarnar og vann myrkranna á
milli til að klára hlutina, en samt var
hann svo jarðbundinn og alla tíð svo
sjálfstæður og ábyrgur á alla hluti
og núna þegar við hugsum til baka
þá held ég að Steini hafi verið bæði
fullorðinn og ungur, það voru töfrar
í kringum hann Steina, hann gat
samlagað sig við allan aldur, unga
sem gamla, og oft kom hann og
ræddi við okkur löngum stundum.
Steini hafði þessa innri ró og virð-
ingu og ég minnist þess svo glöggt
þegar ég sá Steina koma á litla
plastbátnum sínum að bryggju, þá
innan við fermingu, að færa í soðið
og vinna sjálfstætt og sjá fyrir sér
og sínum. Það áttu þeir sameigin-
legt Baldur og Steini að þeir unnu af
hugsjón og miklum ákafa sólar-
hringum saman að viðgerðum á hjól-
um og bílum og hinu og þessu og það
var oft mikið líf í kjallaranum hjá
okkur hjónunum í Gömlubúð á Sval-
barðseyri.
Það var honum Steina eðlislægt
að geta unnið sjálfstætt og maður
átti alltaf von á að hann yrði verk-
taki einn daginn og við hjónin fórum
oft í fyrra til að kíkja á eftir Steina
og færa honum nesti þegar hann
fékk sitt fyrsta stóra verk sem verk-
taki en það var að girða meðfram
veginum við Þelamörk og það gerði
hann með miklum sóma, og oft kom
það fyrir að þegar maður kom fram
á morgnana að Steini var sofandi
inni í stofu en þá hafði hann verið að
vinna fram á miðja nótt. Steini var
svo stoltur af sinni fjölskyldu og það
var frábært hvernig hann ætlaði sér
að vera jákvæð fyrirmynd yngri
bræðra sinna og stolt foreldranna
sem eru búsett á Svalbarðseyri.
Steini var hér hjá okkur um dag-
inn og þá var spjallað í marga
klukkutíma og spáð í marga hluti og
nú var minn maður ákveðinn í að
fjárfesta í íbúð og við pældum þetta
út og inn enda hægt að gera hlutina
á marga vegu og átti Steini aðgang
að stórum vinahóp og margan greið-
ann átti hann inni svo það var bara
spurning að hefja verkið. Steini átti
sér góða vini í fólkinu í Höfn og þar
var hann á heimavelli og gat dundað
í nýja krossara-hjólinu sínu og hafði
aðgang að tækjunum hans Stebba,
en hjá honum hafði hann unnið á
tækjunum og lærði að fara með
þessi stóru tæki.
Við gætum skrifað langt mál um
vin okkar hann Steina, en svona er
minningin á þessari stund bæði góð
og svo sár. Guðrún og ekki síst hann
Baldur æskuvinur þinn sakna þín
sárt, en, elsku Steini, við erum þakk-
lát fyrir þau ár sem þú varst okkur
samferða hér og við sjáum núna því-
lík foréttindi það voru að fá að kynn-
ast þér. Megi Guð geyma þig, elsku
drengurinn, og vottum við foreldr-
um þínum og bræðrum okkar
dýpstu samúð.
Lárus H. List og Freyja.
Jæja, Steindór, þá ertu farinn. Þú
varst alltaf að flýta þér, fara hingað,
þangað, gera þetta, hitt, aldrei logn-
molla í kringum þig. Alltaf í miklu
stuði. Ég man ekki alveg hvað við
vorum gömul þegar við kynntumst
fyrst, kannski sjö, átta ára, og þá
varstu í stuði, alveg jafn miklu stuði
og þegar ég sá þig síðast. Við hefð-
um kannski aldrei kynnst hefði ég
ekki verið heimagangur hjá Marsibil
á þessum árum. Þú varst auðvitað
oft þar. Þið Valgerður voruð ótrú-
lega góðir vinir og mér fannst alltaf
jafn spennandi þegar þú varst vænt-
anlegur í heimsókn. Þú varst svo
skemmtilegur og fyndinn. Sagðir
okkur ótal sögur af hinum ýmsu af-
rekum og stundum klúðri og hvern-
ig þú náðir alltaf að bjarga þér fyrir
horn rétt áður en mamma komst að
öllu saman. Valgerður var alltaf svo
montin af þér og ég skil hana alveg,
þú varst frábær frændi. Það var nú
STEINDÓR
HLÖÐVERSSON
Sannir gáfumenn
eru sjaldgæfir og enn
sjaldgæfari eru þeir
gáfumenn, sem aldrei
reyna að hefja sig yfir
aðra fyrir sakir gáfna
sinna. Þegar við þetta
bætist það að láta sér ekkert mann-
legt óviðkomandi og að njóta lífsins,
höfum við grófa mynd af manninum
sem nú hefur kvatt fjölskyldu sína og
vini eftir áratuga glímu við sjúkdóm,
sem er þess eðlis, að hann beygir
þolandann hægt og miskunnarlaust
að óumflýjanlegum endalokum. Ég
man ekki hvar eða hvenær fundum
okkar Páls bar fyrst saman en senni-
lega var það í Háskólanum eða hjá
frændfólki hans á Lokastíg 7. Eftir
stuttan stans hér heima hélt Páll svo
til framhaldsnáms í Edinborg og
nokkrum árum síðar lagði ég líka af
stað í sömu erindum til Svíþjóðar.
Gullfoss var í þann tíð það farartæki
sem flestir notuðu til að ferðast milli
Íslands og Evrópu og Gullfoss kom
alltaf við í Leith, hafnarborg Edin-
PÁLL S.
ÁRDAL
✝ Páll S. Árdalfæddist á Akur-
eyri 27. júní 1924.
Hann lést 25. mars
síðastliðinn.
Minningarathöfn
um Pál fór fram í
Queen’s University í
Kingston 5. apríl.
borgar. Þá heimsótti ég
Pál og fallegu konuna
hans hana Hörpu í
fyrsta sinn. Þau bjuggu
þá á jarðhæð í gömlu
húsi í háskólahverfinu í
Edinborg. Mér var tek-
ið fagnandi, en það sem
mér er þó minnisstæð-
ast er að sem við sátum
í stofunni og sötruðum
bjór opnuðust skyndi-
lega stofudyrnar og inn
kom kolkrímóttur mað-
ur með stóran kolapoka
á bakinu. Hann opnaði
lúgu við hliðina á arn-
inum og steypti innihaldi pokans inn-
um hana. Það sortnaði um stund í
stofunni en svo settist kolarykið og
við héldum áfram með bjórinn.
Nokkrum árum síðar lá leið mín aft-
ur til Skotlands, til ársdvalar en þá
var Páll orðinn kennari við Edin-
borgarháskóla og skrifaði hálærðar
ritgerðir um heimspekinginn David
Hume. Þau Harpa bjuggu þá ásamt
börnum sínum ungum á háskóla-
svæðinu í Lauriston Place í rúm-
góðri en nokkuð fornri íbúð. Þar var
hátt til lofts og vítt til veggja en þæg-
indi nokkuð af skornum skammti,
jafnvel miðað við þátímakröfur. Eld-
húsið var t.d. niðri í kjallara og þar
var þveginn þvottur og hengdur á
snúrur. Árið í Skotlandi er minnis-
stætt fyrir sakir margra og góðra
minninga og margar þessara minn-
inga eru á einhvern hátt tengdar Páli
og fjölskyldu hans. Það var oft mjög
glatt á hjalla í Lauriston Place, sér-
staklega á laugardögum. Þá var þar
ósjaldan „opið hús“. Kunningjar
komu í heimsókn oft uppúr miðjum
degi. Húsbóndinn skrapp frá um
fjögurleytið til að horfa á fótbolta, en
hann var mikill áhugamaður um
boltaíþróttir og lék veggtennis uns
sjúkdómurinn tók af honum völdin.
Þegar tók að líða að kvöldi, fjölgaði
gestum smátt og smátt, einhver eða
einhverjir skruppu eftir „fish and
chips“, sem þá var selt í dagblöðum,
og bjór. Umræður sem oftast voru
mjög líflegar entust kvöldið og
stundum framá nótt. Á meðan sat
Harpa við handsnúnu saumavélina
sína og saumaði á börnin. Á þessu ári
tengdumst við þeim Páli og Hörpu
vináttuböndum, sem ekki slitnuðu,
þó löngum hafi verið vík milli vina.
Eftir að þau fluttu til Kanada heim-
sóttu þau okkur, þegar þau komu til
landsins og við náðum að heimsækja
þau í fallega og vel búna húsið þeirra
Kingston í Ontario. Ég hef hvorki
fræðilegar forsendur né vit til að
fjalla um fræðistörf Páls en veit þó
að þau eru mikil að gæðum og vöxt-
um. Ekki ætla ég heldur að fjölyrða
um mannúðarstörf hans sem tengd-
ust bæði fræðaáhuga hans og áhuga
á manninum í allri sinni fjölbreyttu
mynd. Það er mannbætandi að hafa
átt Pál að vini. Fyrir það ber að
þakka en þakkirnar færum við henni
Hörpu líka um leið og við sendum
henni og fjölskyldunni okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Guðný og Árni Björnsson.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Ástkær eiginkona mín, dóttir, móðir okkar,
tengdamóðir, systir og amma,
GRÉTA HERMANNSDÓTTIR,
lést á sjúkrahúsinu í Tröllhattan, Svíþjóð,
fimmtudaginn 10. apríl sl.
Útför hennar verður auglýst síðar.
Jón S. Sigurþórsson,
Kristrún J. Steindórsdóttir, Þórður E. Marteinsson,
Jóna D. Steinarsdóttir, Alvar Óskarsson,
Berglind Þ. Steinarsdóttir, Ævar Sveinsson,
Gunnbjörn Steinarsson, Ragnheiður Dóra Ásgeirsdóttir,
Sigurþór Jónsson,
systkini og barnabarn.
Minningarathöfn um ástkæra móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
KATRÍNU JÓNSDÓTTUR
frá Seyðisfirði,
sem lést miðvikudaginn 2. apríl, verður í Dóm-
kirkjunni þriðjudaginn 22. apríl kl. 13.30.
Jarðsett verður á Seyðisfirði laugardaginn
26. apríl.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast Katrínar, er
bent á Barnaspítala Hringsins.
Jón Erlendsson, Jóhanna Sigríður Sigurðardóttir,
Björn Erlendsson, Sigríður Ágústa Ásgrímsdóttir,
Halldóra Erlendsdóttir, Ólafur Víðir Björnsson,
Hákon Erlendsson, Ermenga Stefanía Björnsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐLAUG GUÐLAUGSDÓTTIR,
Holti,
Garðabæ,
lést mánudaginn 31. mars.
Útförin fer fram frá Garðakirkju föstudaginn
25. apríl kl. 13.30.
Gísli H. Líndal Finnbogason,
Kristberg H. Finnbogason, Jórunn Sigurmundsdóttir,
Stefán H. Finnbogason, Hulda C. Guðmundsdóttir,
Finnbogi G.H. Finnbogason, Sigrún Gunnarsdóttir,
Sævar Þ. Finnbogason, Eyrún B. Jónsdóttir,
barnabörn og langömmubörn
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar og amma,
STEINUNN SIGURÐARDÓTTIR,
Höskuldsstöðum,
Reykjadal,
lést að morgni miðvikudagsins 16. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Agnar Kárason,
Sigrún Guðfinna, Elínborg, Borghildur
og barnabörn.