Morgunblaðið - 17.04.2003, Blaðsíða 47

BRÉF TIL BLAÐSINS
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. APRÍL 2003 47
ÞENNAN pistil sendi ég Frétta-
blaðinu þann 10. febrúar s.l. en hann
hefur ekki birst og eftirgrennslanir
engan árangur borið. Mig langar því
að biðja um að birtingu pistilsins sem
bréf til blaðsins:
Þann 5. febrúar s.l. birtist í Frétta-
blaðinu ágæt grein um ófremdar-
ástand á hafnarsvæði Kópavogs eftir
Flosa Eiríksson oddvita Samfylking-
ar í Kópavogi. Það var mér sérstakt
fagnaðarefni að sjá leiðtoga Samfylk-
ingar sýna skilning á málinu og krefj-
ast úrbóta. Á hafnarsvæðinu segir
Flosi hafa eigendur stórra atvinnu-
húsa „hólfað þau niður og útbúið
ólöglegar vistarverur fyrir tugi ein-
staklinga og fjölskyldna“. Þarna geta
ýmsar hættur verið, brunavarnir í
ólestri og húsnæðið fullnægir á engan
hátt skilyrðum sem sett eru varðandi
mannabústaði.
Þetta er vel þekktur vandi. Á höf-
uðborgarsvæðinu öllu er óþekktur
fjöldi „mannabústaða“ af þessu tagi
og vitaskuld langmest í Reykjavík.
Fyrir um hálfum öðrum áratug var
leigjandi dæmdur í Héraðsdómi
Reykjavíkur til að greiða leigusala
verulega fjárhæð fyrir að flýja með
fjölskyldu sína útúr iðnaðarhúsnæði
sem staðsett var í miðju iðnaðar-
hverfi. Ég mótmælti þessum dómi þá
og þeirri skoðun sumra lögfræðinga
að samningur væri samningur og að-
ilum bæri að standa við hann án tillits
til ástands húsnæðisins. Ég veit ekki
til þess að atvik sem þetta hafi gerst
aftur. Heimili fólks er ekki dauður
viðskiptahlutur, enda gilda um þetta
lög. Baráttan gegn ólöglegu og
heilsuspillandi húsnæði hefur alla tíð
verið stór þáttur í starfi Leigjenda-
samtakanna. Vanalega eru bygginga-
fulltrúi eða heilbrigðisfulltrúi sendir
á staðinn og beðnir að úrskurða í mál-
inu og getur fólk farið ef niðurstaða
heimilar og án frekari skyldu. Þetta
hefur verið löng barátta og ströng og
stundum hefur þurft að senda fulltrú-
ann oftar en einu sinni og oftar en
tvisvar á sama staðinn, enda viðurlög
óskýr og áhugi yfirvalda takmarkað-
ur. Í Reykjavík er ólöglegt húsnæði
ekki á ákveðnum stað eða í sérstöku
hverfi. Það er dreift um alla borg, en
þó mest í eldri hlutum borgarinnar og
í iðnaðarhverfum. Stundum getur
verið auðvelt og hagkvæmt að breyta
atvinnuhúsnæði í íbúðir en það verð-
ur að gera löglega og undir eftirliti
byggingafulltrúa.
Það er rétt hjá Flosa Eiríkssyni að
þarna er gjarnan um að ræða „fólk
sem á ekki völ á öðru og betra hús-
næði“ „og sumt af erlendum upp-
runa“. Þótt „vinstri menn“ hafi sýnt
þessu máli takmarkaðan áhuga, er
það rétt hjá Flosa að Framsóknar- og
Sjálfstæðisflokkar bera meginábyrgð
á ástandinu enda höfundar íslensku
sjálfsbyggingastefnunnar. Húsnæð-
isráðherra Framsóknar lagði niður
félagslega húsnæðiskerfið að ástæðu-
lausu og flokkurinn ber líka ábyrgð á
R-listanum. Sjálfstæðismenn hafa
andmælt öllu tali um fátækt og
skuldasöfnun. Forsætisráðherra
sagði á Alþingi nýlega að s.l. 5 ár
hefðu bætur frá Tryggingastofnun
hækkað um 13% umfram verðlag.
Hins gat hann ekki að húsnæðis-
kostnaður hefði á sama tíma hækkað
um 63%. Menn tala gjarnan einsog
húsnæðiskostnaður sé ekki hluti af
lífskjörum.
JÓN KJARTANSSON,
Leigjendasamtökunum,
Skúlagötu 80,
105 Reykjavík.
Mannabústaðir?
Frá Jóni Kjartanssyni
frá Pálmholti:
ÉG ER eiginkona manns sem háð-
ur er hjólastól og er hann þar með
háður allri þeirri aðstoð sem hægt
er að fá varðandi daglega umhirðu
sína. Ég get ekki lengur orða bund-
ist yfir þeirri afturför sem er að
ryðja sér til rúms í málum heima-
hjúkrunar hér á höfuðborgarsvæð-
inu. Ég sjálf treysti algerlega á
þessa aðstoð sem manni mínum ber
til þess að geta sjálf stundað mína
vinnu sem er jú nauðsynlegt þegar
örorkubæturnar eru eins og þær
eru en það er önnur saga. Fyrir til-
stuðlan heimahjúkrunar get ég
gengið út úr húsi á morgnana full-
viss um að honum eigi ekki eftir að
vanhaga um neitt á meðan ég er í
vinnunni og einnig gerir þessi að-
stoð honum kleift að komast sinna
ferða óháður heimkomu minni.
Maðurinn minn slasaðist haustið
1979 og frá haustinu 1980 hefur
hann notið aðstoðar heimahjúkrun-
ar. Á öllu þessu tímabili hefur hann
aðeins notið aðstoðar átta kvenna
sem telst harla gott á tímum þar
sem allir eru að breyta til og skipta
um starfsvettvang. Með þessum
breytingum ráðherra mun það ger-
ast að konur munu koma og fara og
myndi það þýða mikla röskun bæði
fyrir mig og manninn minn þar sem
að þessar konur eru heimagangar á
okkar heimili og fyrir utan það þá
er ekki gott fyrir skjólstæðinga
þeirra að þurfa að leggja traust sitt
á nýja og nýja konu í tíma og ótíma.
Mér er því spurn hvað þessi
ákvörðun eigi að þýða? Ætla þeir
sér að reyna að koma ábyrgðinni
inn á heimilin og láta fjölskyldu-
meðlimi skjólstæðinganna hugsa og
sjá alfarið um þá? Hver heilvita
maður sér að það er algerlega
óhæft því ekki búa allir eins vel og
maðurinn minn sem á stóra fjöl-
skyldu sem öll er boðin og búin til
að aðstoða hann eftir bestu getu en
ekkert okkar, hvorki ég né börnin
hans og tengdabörn, höfum kunn-
áttu eða þekkingu á sárum og öllu
því sem getur fylgt fólki sem háð er
hjólastól.
Það skal tekið fram að allar þess-
ar konur sem hafa sinnt manninum
mínum hafa gert kraftaverk á hon-
um og hafa þær hugsað um hann
eftir bestu getu. Auk þess að sinna
hans daglegu þörfum fylgjast þær
mjög vel eftir legusárum sem
myndast og eru svo tengiliður okk-
ar við æðri læknavöld í landinu og
hafa vitneskju og kunnáttu til að
þrýsta á spítalainnlögn ef með þarf.
Ég bið því stjórnvöld í þessu
landi vinsamlegast um að hugsa
sinn gang alvarlega varðandi þess-
ar breytingar sem eiga að taka gildi
þar sem þetta getur haft skelfilegar
afleiðingar í för með sér jafnt fyrir
skjólstæðingana sjálfa sem og allra
þeirra aðstandendur.
Ekki skal heldur gleyma því að
sumir hverjir sem treysta á aðstoð
þessara ágætu kvenna eiga engan
að sem hugsanlega gætu tekið að
sér störf þeirra. Ekki má heldur
gleyma skjólstæðingunum sjálfum,
vilja þeir bjóða mökum og börnum
upp á það að þurfa að baða sig og
sinna þeirra brýnustu þörfum?
Ég vona að þessi hugleiðing mín
varðandi ákvarðanir stjórnarinnar
verði tekin til greina og að ráða-
menn þjóðarinnar átti sig á að nú er
komið nóg! Það er ekki alltaf sí og
æ hægt að draga saman og spara á
kostnað þeirra sem minna mega sín
sama hvaða nafni sem það nefnist.
Hafa skal í huga að þetta fólk sem á
engra annarra úrkosta en að fá
þessa þjónustu myndi gefa allt til
þess að geta gert alla þessa hluti
sem við hin heilbrigðu teljum sjálf-
sögð sjálf óháð öðrum aðilum! Ekki
eru yfirvofandi áhyggjur vegna
þessa máls á heimilin bætandi, nóg
er það nú samt.
ÓLAFÍA HAFDÍSARDÓTTIR,
Völvufelli 10, Reykjavík.
Eru heimahjúkrunarmál
landans að fara til fjandans?
Frá Ólafíu Hafdísardóttur:
Morgunblaðið/Ásdís
Lyfjafræðingur færir viðskiptavini
Heimahlynningar lyfin heim.