Morgunblaðið - 24.04.2003, Page 53

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 24. APRÍL 2003 53
Enginn verður hér-
aðsbrestur þótt 94 ára
gömul kona kveðji
jarðvistina en fyrir
okkur sem stóðum
henni nærri er missir-
inn samt mikill. Henn-
ar líf var langt og farsælt. Oft hefur
þó gefið á bátinn, einkum á fyrri
hluta síðustu aldar. Þá voru hlutir
eins og að hafa atvinnu og afla fjár til
að hafa í sig og á ekki eins sjálfsagðir
og okkur finnst nú. Nika ólst upp á
Snæfellsnesi og í Stykkishólmi átti
hún góð ár og mér er nær að halda að
Hólmurinn hafi verið „heima“ fyrir
henni. Þar ólst hún upp hjá Jósafat
fóstra sínum og bjó honum síðan
heimili ásamt eiginmanni sínum Þor-
steini Þorsteinssyni sjómanni.
VERONIKA
KONRÁÐSDÓTTIR
✝ Veronika Kon-ráðsdóttir fædd-
ist í Ólafsvík 31.
mars 1909. Hún lést í
Reykjavík 13. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Dómkirkjunni 23.
apríl.
Þeirra samband varð
farsælt en Þorsteinn
lést í janúar árið 1990.
Þau eignuðust 4 börn,
þrjá drengi og eina
stúlku sem varð
tengdamóðir mín. Það
varð Niku þung raun er
hún missti yngsta son
sinn Svein sl. haust og
viku þau þungu ský
sorgar ekki frá henni
þó bæri hún harm sinn
með reisn. Afkomend-
urnir eru orðnir fjöl-
margir. Alltaf var mætt
í jólaboðin í Bogahlíð-
inni þar sem heimili hennar hefur
verið nú í tæp 50 ár. Dansað kringum
jólatréð hver jól. Einnig í kaffið á af-
mælisdaginn hennar. Þar var þessi
lágvaxna, hnellna kona, kvik í hreyf-
ingum í essinu sínu. Stutt í glettnina,
fylgdist nákvæmlega með afkom-
endunum, átti gott orð og atlæti til
allra. Hér virtist aldursmunur engu
máli skipta. Hún skildi unga fólkið
ekki síður en það eldra og tók þátt í
gleði þess og sorgum. Eignkona mín
og nafna hennar átti skjól hjá afa og
ömmu í Bogahlíðinni. Þeirra á milli
var sérlega kært. „Þegar amma deyr
þá dey ég“ mun hún hafa sagt ung.
Það má til sanns vegar færa að hluti
af okkur deyr en minningin um
þessa djúpvitru heiðurskonu mun
lifa meðan við lifum.
Ég þekkti Niku í 30 ár. Þrátt fyrir
aldursmuninn skildum við hvort ann-
að. Aldrei fóru á milli okkar styggð-
aryrði og við skiljum með engin orð
sem skipta máli ósögð.
Tengdamóðir mín bjó Niku gott
atlæti sem gerði henni kleift að vera
heima nema síðustu 6 mánuðina þeg-
ar líkaminn fór að gefa sig. Heyrn og
sjón hrakaði nokkuð en hugsunin al-
veg skýr eins og alltaf. Við erum
þakklát og rík að hafa fengið að hafa
hana svo lengi hjá okkur. Fari hún
vel á nýjum leiðum meðal sinna sem
gengnir eru.
Ólafur R. Ingimarsson.
Hinn 13. apríl 2003 kvaddi
heiðurskonan Verónika Konráðs-
dóttir þetta líf eftir löng og erfið
veikindi á Landspítalanum. Læknar
og hjúkrunarlið eiga alúðarþakkir
skildar fyrir frábæran mannkær-
leika og umönnun, auðsýndan þess-
ari hjartagóðu konu.
Upphaf kynna minna og þessarar
látnu vinkonu á sér djúpar rætur. Ég
sá hana fyrst fyrir 67 árum. Þá var
ég 10 ára og fékk að fara með með
föður mínum út í Stykkishólm. Þeg-
ar í land kom sagði pabbi: ,,Við skul-
um fara fyrst til Veróniku og Þor-
steins. Þau búa hér góðan spotta frá
höfninni,“ og ég trítlaði glaður við
hliðina á pabba. Þegar að húsinu
kom birtist afar glaðleg og elskuleg
kona, sem heilsaði mér svo hlýlega
og strauk svo notalega yfir kollinn á
mér með höndinni og sagði einhver
falleg orð til mín um leið. Hún bauð
okkur strax inn og sagði við son sinn:
,,Mummi minn, skrepptu út í bakarí
og kauptu vínarbrauð handa okkur.“
Mér fannst einhvern veginn strax að
líkega væru þetta einu aurarnir sem
hún ætti, því bóndinn var á síld að
mig minnir og veiddist illa. Á þeim
árum var anzi víða þröngt í búi, mjög
oft lítil sem engin vinna og engar
barnabætur eða fæðingarorlof,
hvorki fyrir konur eða karla eins og
nú er hæstmóðins og margir van-
þakka.
Já, við fengum vínarbrauðin, og
aldrei hafði ég nú smakkað slíkt áð-
ur. Gaman þótti mér hvað frúin var
kát og skemmtileg. Við fórum alsæl-
ir úr þessu húsi, þar sem auðfundið
var að hjartahlýjan réð ríkjum.
Alltaf þegar komið var í Hólminn
var litið við hjá Niku og Steina. Ég
held að mamma og pabbi hafi oftast
sent með mjólk á flöskum og etv.
smjörtöflu, þegar ferð féll til. Svo
liðu árin og þau hjónin fluttust til
Reykjavíkur ásamt börnum sínum
og alltaf hélst vinskapurinn. Vorið
1955 lentum við í því taka þátt í
byggingu 24ra íbúða blokkar í Boga-
hlíð 12-18. Þau hjónin áttu íbúð í nr.
18 en við hjónin í nr. 12. Þá tókst
mikill vinskapur með konunni minni
og börnum okkar og þeirra, sem allt-
af hefur haldist og aldrei borið
skugga á. Konan mín sagði stundum
að ef hún þegar hún væri þreytt og
óupplögð færi hún jafnan til Niku því
þá ,,er ég strax komin í svo gott
form, því hún Nika er svo skemmti-
leg.“ Ég vil því segja þetta:
Þökk fyrir þennan vetur,
þökk fyrir brosið þitt.
Þú hefur sól og sumar
sent inn í hjarta mitt.
(Höf. ókunnur.)
Þessi vísa á við um þessa góðu og
glaðlyndu konu, því hún sendi svo
sannarlega sól og sumar inn í hjörtu
samferðafólksins og þá ekki síst
barna; sinna eigin barna, okkar
barna og raunar allra barna sem
komust í kynni við hana. Megi algóð-
ur Guð blessa þig og varðveita í fyr-
irheitna landinu. Hafðu hjartans
þökk fyrir sólskinsstundirnar sem
við áttum með þér. Börnum og að-
standendum sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Margrét og Kristinn Sveinson.
Í dag kveðjum við
hana Málfríði J.
Matthíasdóttur, hana
Fríðu eins og hún var
oftast kölluð af okkur
krökkunum í hverfinu.
Ég var svo heppin að
kynnast Fríðu og Sigga þegar ég
flutti á Hólagötuna í Vestmanna-
eyjum, en þá urðum við Rut dóttir
þeirra hjóna vinkonur enda á sama
aldri. Sá vinskapur hefur haldist en
síðan. Þær mæðgur voru mikið ein-
ar á þessum árum, þar sem Siggi
var mikið á sjónum og reri stíft.
Það kom því í hlut Fríðu að sjá um
heimili og barn. Fríða var dugleg
og henni féll sjaldnast verk úr
hendi, ef hún var ekki innan dyra
að gera eitthvað, þá var hún að þvo
bílinn hátt og lágt. Garðurinn
þeirra hjóna var líka fallegur og
þar eyddi Fríða mörgum stundum.
Ég minnist þess þegar að við vor-
um að leika okkur í kjallaranum hjá
Fríðu. Þá kom hún iðulega með
eitthvað handa okkur til að leyfa
okkur að leika með og meira að
segja kaffikannan hennar úr eld-
húsinu var lánuð niður. Fríða var
hljóð kona sem ekki fór mikið fyrir,
en var skemmtileg að spjalla við og
gaf hún okkur Rut tíma til þess,
mörg gullkorn komu frá henni og
mikið hlógum við oft allar þrjár.
Fyrir sex árum fluttu Fríða og
Siggi í raðhús við Hrafnistu í Hafn-
arfirði og gerðu sér fallegt heimili
það var líka gott fyrir þau að vera
nær Rut og hennar fjölskyldu sem
hefur reynst þeim vel, enda sam-
heldin fjölskylda. Fríða og Siggi
hafa verið dugleg að taka þátt í fé-
lagslífi eldri borgara, leikfimi, golfi
og föndri. Marga fallega dúka hefur
Fríða saumað, einnig fallega muni
hefur hún hefur gert úr leir, og
ekki eru fá málverkin eftir hana
hvert öðru fallegra. Síðustu mánuði
hafði heilsu Fríðu hrakað og hún
lést hinn 11. apríl.
Ég vil að lokum þakka Fríðu fyr-
ir allt sem hún gerði fyrir mig þeg-
ar ég gekk í gegnum erfileikatíma-
MÁLFRÍÐUR
JÓHANNA
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Málfríður Jó-hanna Matthías-
dóttir fæddist á Pat-
reksfirði 7. júní
1920. Hún lést 11.
apríl síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Víðistaða-
kirkju 23. apríl.
bil lítil stelpa og gat
alltaf komið á Hóla-
götuna með Rut til
þeirra hjóna þar sem
ég fékk bæði andlega
og líkamlega næringu.
Elsku Siggi, Rut,
Bjarni, börn og barna-
börn. Ég og fjölskylda
mín sendum okkar
innilegustu samúðar-
kveðjur og biðjum guð
að styrkja ykkur á
erfiðum tíma í lífi ykk-
ar.
Hrönn Sigurjóns-
dóttir (Sjonna).
Ég elska blóm og að þeim hlynni,
einkum dafna virðist mér
þau sem hjá mér eru inni,
þótt ekki stundi hin ég ver.
Ég vatna þeim og við þau losa
visinn anga sölnað blað,
mér finnst sem blessuð blómin brosa
blíðlega til mín fyrir það.
(Grímur Thomsen.)
Í dag er til moldar borin Mál-
fríður J. Matthíasdóttir, eða Fríða
hans Sigga frænda eins og við á
Flötunum kölluðum hana. Hún var
gift föðurbróður mínum. Þeir bræð-
ur hófu búskap um svipað leyti í
Vestmannaeyjum. Lífsbarátta
þeirra var nokkuð í sama takti,
vinna og afla tekna til að koma sér
upp heimili. Siggi og Fríða byggðu
sér fallegt hús að Hólagötu 17.
Bjuggu þau þar í yfir 50 ár. Er þau
fluttu til Hafnarfjarðar í nálægð
dóttur sinnar og fjölskyldu hennar.
Heimili Sigga og Fríðu á Hólagöt-
unni var afar notalegt og gott að
koma þar, hjartahlýjan, jólakökurn-
ar (með hennar sérstaka bragði) og
pönnukökurnar klikkuðu ekki á
þeim bæ.
Þessi hægláta og prúða kona bjó
yfir hæfileikum til listsköpunar,
hún var mikil blómakona og handa-
vinna hennar vakti athygli. Mér er
efst í huga verk af fiskibáti sem ösl-
ar öldu á leið til lands. Þessi mynd
prýðir stofuvegg á heimili þeirra og
er táknræn fyrir lífsstarf Sigga og
Fríðu, sjómennsku Sigga og Fríða
með allt klárt í landi. Hennar starf
var að vera eiginkona,húsmóðir og
bakhjarl bónda síns í giftusamegri
útgerð þeirra um fjölda ára. Það
hlutverk rækti hún af alúð og var
þátttakandi í hans æfistarfi,. Starf
sjómannskonunnar gat verið eril-
samt, oft voru vertíðarmenn í fæði,
húsnæði og þjónustu.
Ljóðlínur Gríms Thomsen eiga
vel við Fríðu, hún elskaði falleg
blóm og garðurinn hennar var
sannkölluð bæjarprýði. Mikil gleði
ríkti að Hólagötu 17 þegar dóttirin
Rut bættist í fjölskylduna, hún var
sannur sólargeisli á heimilið. Árin
liðu með nokkuð eðlilegum hætti.
Ekki var neitt til sparað svo dótt-
irin nyti lífsins sem best. Þessa
umönnun hefur Rut munað og end-
urgoldið á yndislegan hátt ásamt
Bjarna manni sínum.
Synir Rutar, ömmustrákarnir
Sigurður, Sigurjón og Frímann Dór
og konur þeirra ásamt langömmu-
börnunum voru augasteinar ömmu
sinnar.
Kæri Siggi frændi, við Guðný
sendum innilegar samúðarkveðjur
til ykkar allra.
Kristján G. Eggertsson.
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 562 0200
Erfisdrykkjur
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN BENEDIKTSDÓTTIR,
áður til heimilis í
Smáratúni 2, Selfossi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Ljósheimum,
Selfossi, sunnudaginn 20. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Selfosskirkju á morgun,
föstudaginn 25. apríl, kl. 13.30.
Sólveig Jónsdóttir,
Oddbjörg Jónsdóttir, Einar Sumarliðason,
Guðfinnur Jónsson, Helga Emilsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐBRANDUR BENEDIKTSSON,
elliheimilinu Grund,
áður til heimilis
á Staðarbakka 28,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju á
morgun, föstudaginn 25. apríl, kl. 13.30.
Katrín Guðbrandsdóttir, Pétur Aðalsteinsson,
Hrafnhildur Guðbrandsdóttir, Magnús Jóhannsson,
Benedikt Guðbrandsson, Jónína Róbertsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HARALDUR V.H. EGILSSON
verkstjóri,
áður til heimilis á
Grettisgötu 45,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund föstu-
daginn 18. apríl.
Jarðarförin fer fram frá Hallgrímskirkju þriðju-
daginn 29. apríl kl. 13.30.
Sævar Haraldsson,
Sæmundur Haraldsson, Jenný Heiða Björnsdóttir,
Egill Haraldsson, Bylgja Ragnarsdóttir
og barnabörn.