Morgunblaðið - 04.05.2003, Qupperneq 55

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2003 55
Ég á mér von Ellert B. Schramskrifar
HUGSAÐ UPPHÁTT:
úna eru rétt þrír mánuðir síðan ég
ákvað að hella mér út í hringiðu stjórn-
málanna á nýjan leik og nú er þessari
kosningabaráttu senn að ljúka.
Hvernig hefur gengið, spyr fólk og
ekki kvarta ég undan því að mér hafi
verið illa tekið. Sumir af mínum fyrri
skoðanabræðrum hafa reynt að glett-
ast með þetta framboðsbrölt mitt og
spurt hvort ég sé orðinn allaballi eða
hvað ég sé að gera í þessum „kerl-
ingaflokki“ og svo eru aðrir sem reyna
auðvitað að sverta mannorð mitt en
merkilegust finnast mér þau viðbrögð-
in, þegar fólk hefur hallað sér að mér
og sagt í hálfum hljóðum: hvernig
þorir þú þetta?
Já, það er kannske efst í huga
fjölmargra kjósenda og samferðar-
manna hvernig gamall sjálfstæðismað-
ur, sem setið hefur á sæmilegum
friðarstóli og er kominn á sjötugsald-
urinn, fellur fyrir þeirri fífldirfsku að
skipta um flokk og ögra þannig
valdsherrum og viðtekinni venju.
Þetta hefur sosum hvarflað að mér
líka, enda trygglyndur og íhaldssamur
að eðlisfari, því þótt ég efaðist aldrei
um að fylgja sannfæringu minni, þá
vissi ég auðvitað ekki hvað beið mín,
þegar kom að fólkinu í Samfylkingunni
og innansveitarkónikunni á bænum
þeim.
kemmst er frá því að segja að mér
hefur verið vel tekið og ekkert,
akkúrat ekkert, hvorki í stefnumálum,
málflutningi eða almennum samskipt-
um innan Samfylkingarinnar, hefur
meitt mig eða skarast við skoðanir
mínar eða tilfinningar. Össur getur jú
verið æringi, en hann er hjartahlýr og
einlægur. Hreinn og beinn. Ingibjörg
Sólrún er greind og skýrmælt eins og
alþjóð er kunnugt um. Hún er gædd
persónutöfrum og það sem er þó best
við hana: hún hefur húmor. Ég þekki
ekki leiðinlegra fólk heldur en húm-
orslausa og alvörugefna pólikusa.
Það sama má segja um annað það
góða fólk sem ég hef kynnst í þessu
nýja liði mínu. Og ég held að það eigi
það sammerkt að vera að berjast fyrir
málstað; að eiga sér þá sömu von og
ég, sem felst kannske fyrst og fremst
í þeim hugsunarhætti, sem kemur
fram í því áræði að þora. Viljum við,
þorum við og getum við breytt þessu
þjóðfélagi okkar, án þess að óttast
mátt valdsins, peninganna og fjötr-
anna, sem hefta frelsi okkar og lífs-
gæði. Lífsgæðin eru nefnilega ekki
einvörðungu fólgin í auðæfunum og
auðhyggjunni. Þau eru fólgin í mann-
legri reisn, í jafnræði og jafnrétti. Í
velferð og samhjálp. Og þeim mikil-
vægu mannréttindum að eiga ekki yfir
höfði sér refsingu, hefnd eða útskúfun
við það eitt að hafa skoðun. Frelsinu.
Ef einhver er í vafa um þann hug-
myndafræðilega ágreining sem hefur
skipt þjóðinni upp í yfirstétt og al-
múga, þar sem sérhagsmunir eru
teknir fram yfir almannahagsmuni, þá
sjáið hvað gerist, þegar forsætisráð-
herra finnur í sjónum, þrjátíu þúsund
tonn af þorski og tuttugu þúsund
tonn af ýsu upp á nokkra tugi mill-
jarða króna í söluverðmætum. Þess-
um viðbótaraflaheimildum verður
úthlutað til þeirra sem eiga kvóta fyr-
ir. Auðlindin í hafinu, sameign þjóðar-
innar, er lögð inn á bankareikninga
kvótakónganna. Þannig ræður
fjármagnið ferðinni en ekki fólkið.
Svona vitlausu og ranglátu kerfi vil
ég breyta. Ég vil jafna bilið milli ríkra
og fátækra. Ég vil nýja stjórnarhætti,
aðrar leikreglur, breyttar áherslur. Ég
vil að enginn sé bónbjargarmaður í
sínu eigi landi.
Að fólkið ráði en ekki fjármagnið.
Um þetta snúast kosningarnar. Um
málstað. Um að þora.
upphafi þessarar kosningabaráttu
óskaði Morgunblaðið eftir því að ég
gerði hlé á að hugsa upphátt í
blaðinu. Sú regla gilti að vísu ekki um
alla. Ekki um þá sem blaðið hefur
velþóknun á. En það gerir ekkert til.
Þið, lesendur góðir, þekktuð og
þekkið mig nógu vel, nú orðið, til að
vita hvað ég vil og hvað ég hugsa.
Og allur sá fjöldi Reykvíkinga og
Íslendinga, sem ég hef kynnst um
ævina og hafa kynnst mér, vita hvar
þeir hafa mig. Og minn málstað.
Ég á mér von. Þá von, þann draum,
að fólkið ráði en ekki fjármagnið.
Ég veit að ég er ekki einn um það.
N
S
Í
lif
u
n
Fylgir Morgunblaðinu miðvikudaginn 7. maí
innlit • eldhúsinnréttingar • pizzur • gott á grillið
eldhústæki • ostar • hönnun • ísskápar og eldavélar
ENN er von til þess að komast í sjó-
birting áður en torfan syndir til hafs
og þess vegna birtum við hér mynd
af tveimur flugum sem hafa gefið vel
í vor. Þetta eru túpuflugurnar
María og Rockett sem eru upp
runnar hjá veiðihjónunum Maríu
Önnu Clausen og Ólafi Vigfússyni í
Veiðihorninu. Ef birtingurinn er
farinn til sjávar þetta vorið, þá er þó
alltént stutt í laxinn og augljóst á
meðfylgjandi mynd að þetta eru
ennfremur góðar laxaflugur.
Ólafur fór við annan mann í
Tungufljót snemma í apríl og fengu
þeir eitthvað um tuttugu fiska, þar
af marga stóra og þá stærstu um 80
sentimetra langa. Gífurlegur bolti
tók auk þess hjá Ólafi, en náði að
festa tauminn í fyrirstöðu úti í á og
slíta eftir langa og harða glímu. Mið-
að við 80 sentimetra fisk sem Ólafur
hafði nýlega landað og sleppt virk-
aði þessi ekki undir 100 sentimetr-
um!
Á myndinni má sum sé sjá flug-
urnar Maríu og Rockett sem gáfu
flesta af umræddum birtingum og
hafa reynst þeim hjónum auk þess
afburða vel í tíma og ótíma, ekki síð-
ur í laxveiði en sjóbirtingi. Ekkert
verður þulið upp með uppskriftir,
þær segja sig nánast sjálfar af
myndunum, en hér eru klárlega á
ferðinni afbrigði af Snældu-meiðin-
um. Bæði María og Rockett hafa þó
ákveðin séreinkenni, María t.d.
svarta „trefilinn“ og Rockett þétt og
hátt silfurvaf við endann sem gefur
henni eldflaugarlögun. Rétt eins og
Snældan eru María og Rockett
hnýttar á þunga leggi.
Tvær góðar í birt-
inginn – og laxinn
ERU
ÞEIR AÐ
FÁ’ANN?
Morgunblaðið/Golli
Túpuflugurnar María og Rockett.