Morgunblaðið - 04.06.2003, Qupperneq 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. JÚNÍ 2003 31
Elsku amma.
Nú ert þú sofnuð og
farin úr þessum heimi.
Afi stendur örugglega
hinum megin og tekur
á móti þér með opnum örmum og
miklum fögnuði. Nú er engillinn
hans loksins komin til hans og nú
getið þið verið saman á ný.
Þegar við kvöddum þig fyrir
stuttu í Danmörku, höfðum við öll
reiknað með að sjá þig aftur. Þú
fórst í litla aðgerð nokkrum dögum
seinna og vaknaðir eiginlega ekki
aftur. Líkaminn þinn hrundi smám
saman niður og á endanum fékkstu
leyfi til að sofna. Ég held nú að það
hafi hjálpað til hvað þú saknaðir
hans afa óheyrilega mikið og hann
hafi togað í þig. Á endanum fékk
hann svo Stínu sína til sín. Og hérna
stöndum við með söknuð í hjarta og
tárin í augunum. Þetta eru tár sakn-
aðar, en líka gleði. Því að við getum
ekki annað en samglaðst þér yfir að
vera komin til hans afa. Þið voruð
hvort öðru eitt og allt.
Við höfum margar góðar minning-
ar i hjörtum okkar, og sérstaklega
frá síðustu vikunni sem við fengum
með þér í Danmörku. Við erum svo
stolt yfir að þú komst til okkar tvisv-
ar og gast séð hversu gott við höfð-
um það og hve ánægð við erum.
Nú kemur líka ljós á eldhúsborðið
heima hjá mömmu og pabba, við
hliðina á ljósinu hans afa. Á þessum
ljósum verður kveikt á hverjum degi
til að minnast þín og afa. Þó að þið
séuð farin úr þessum heimi, þá verð-
ið þið ávallt í hugum okkar og hjört-
um og við vitum að þið sitjið yfir
okkur og passið okkur, dag sem
nótt. Þið eruð orðin að Guðs englum
og amma, eins og sálmurinn sem þú
kenndir okkur, þegar við vorum lítil,
segir:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Við þökkum Guði fyrir stundirnar
sem við fengum með þér amma. Og
við biðjum hann að passa vel upp á
þig í himnaríki.
Við viljum votta pabba og systk-
inum hans dýpstu samúð og stuðn-
ing til að komast í gegnum þetta.
Eitt að lokum amma, og mundu
það: Þú ert ekkert blávatn.
Knús frá barnabörnum þínum í
Danmörku,
Haukur, Guðlaug,
Þórey og Guðjón.
Fyrir rúmri hálfri öld hófust
kynni okkar Stínu og þá um leið
kynntist ég Hauki eiginmanni henn-
ar.
Það er varla hægt að nefna annað
þeirra án þess að hitt sé nefnt, svo
nátengd voru þau. Frá þeim tíma hef
ég átt þau bæði að vinum. Til þeirra
var gott að leita með ýmsar spurn-
ingar sem sem mig vantaði svör við.
Reyndust þau bæði mér og minni
fjölskyldu afar artarleg og góð alla
tíð. Ekki þekki ég uppvaxtarsögu
Stínu nema af afspurn, en veit þó að
hún fæddist ekki með silfurskeið í
munni. Vegna veikinda móður henn-
ar ólst hún upp að hluta til hjá Sig-
ríði Jónsdóttur móðurömmu Arnórs,
eiginmanns míns, sem einnig var hjá
ömmu sinni á þeim tíma og litu þau
alltaf á sig sem nokkurs konar upp-
eldissystkin og var alla tíð afar kært
með þeim. Stína var skapgóð, alltaf
hress og kát og og leit björtum aug-
um á tilveruna. Þegar hún var ung
stúlka var hún í fimleikum í meist-
KRISTÍN JÓNA
BENEDIKTSDÓTTIR
✝ Kristín JónaBenediktsdóttir
fæddist í Reykjavík
9. júní 1924. Hún lést
á Landspítala há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut 27. maí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Grafarvogs-
kirkju 3. júní.
araflokki kvenna í KR
og fór hún í sýningar-
ferð með þeim til Dan-
merkur og Svíþjóðar.
Hún fór reglulega í
leikfimi og sund alveg
fram á síðustu ár.
Haukur og Stína voru
fastagestir á gömlu
dönsunum og það eru
örugglega margir sem
komnir eru á efri ár,
sem muna eftir þeim á
dansgólfinu, og þá oft-
ast í Þórskaffi. Það var
unun að sjá þau dansa
saman og svo sannar-
lega nutu þau þess. Upp úr 1950 var
farið að byggja nýtt íbúðarhverfi í
Sogamýri, sem þá þótti vera langt
uppi í sveit, sem nú er Smáíbúða-
hverfið. Þar gerðust þau hjónin
frumbyggjar og réðust í það stór-
virki að byggja sér íbúðarhús ásamt
bakaríi. Það var ekki heiglum hent
að byggja upp á eigin spýtur á þeim
árum, erfitt var með lán og aðrar
fyrirgreiðslur fyrir ungt eignalítið
fólk. En með bjartsýni, samheldni
og dugnaði þeirra beggja tókst þeim
að ljúka ætlunarverki sínu. Þau
stofnuðu Grensásbakarí árið 1956 og
þar unnu þau saman meðan kraftar
entust. Þegar umhægðist og þau bú-
in að ala upp börnin sín fjögur,
Gullý, Konna, Smára og Hauk, fóru
þau að ferðast, nær árlega til Kan-
aríeyja og höfðu mikla ánægju af.
Erfið og langvarandi veikindi Hauks
bundu enda á ferðalög þeirra. Við
Stína höfum átt svo ótal margar góð-
ar og skemmtilegar stundir saman í
gegnum árin og fyrir þær er ég
þakklát og minnist Stínu með mikilli
hlýju og eftirsjá. Aðstandendum
votta ég samúð mína.
Ásthildur.
„Hún er dáin, hún Stína hans
Hauks.“ Þannig barst mér hin
óvænta frétt um að þessi dásamlega
manneskja hefði verið hrifin burt úr
mannheimum. Ári fyrr hafði sams
konar fregn dunið yfir: „Hann er dá-
inn, hann Haukur hennar Stínu.“
Þessar tvær setningar segja meira
en mörg orð, svo nátengd voru þessi
hjón, Haukur og Stína, sem færðu
svo mikla gleði, ást og birtu inn í líf
svo margra. Hvenær sem ég hef
heyrt orðið sæmdarhjón nefnt hafa
mér komið þau í hug og ég veit að
þar mæli ég fyrir munn margra.
Hvílíkir lífsförunautar voru þau
hvort öðru! Haukur og Stína voru
brautryðjendur á sviði brauðafram-
leiðslu og þau komust verðskuldað í
ágæt efni á grundvelli dugnaðar og
elju. En hvers vegna er ég að nefna
það sérstaklega? Það er vegna þess
að það var svo fjarri því að þau hefðu
fengið það allt upp í hendurnar. Um
árabil bjuggu þau í bragga í Laug-
arnesinu meðan þau voru að koma
undir sig fótunum. Og af hverju er
ég að nefna það? Er ekki niðurlægj-
andi fyrir minningu þeirra að hafa
orð á því að þau skuli hafa búið í
slíku húsnæði? Kannski þykir ekki
við hæfi að nefna slíkt á þeim tímum
þegar kostnaður við hjónavígslur
hleypur á milljónum og íburðarmikið
húsnæði og rándýrir innanstokks-
munir virðast vera mælikvarði á
manngildi þeirra, sem það eiga. En
Stína og Haukur hugsuðu ekki
þannig. Ekkert bruðl. Þeirra mann-
gildi var mælt á mælikvarða sem
voru peningum æðri. Þau höfðu oft
orð á því að þau væru stolt af því að
hafa búið í bragganum og að það
væri rangt að tengja sjálfkrafa slíkt
hlutskipti við niðurlægingu. Bragg-
inn þeirra hlaut líka umönnun í sam-
ræmi við það að þar bjuggu þau með
reisn. Með því að fara vel með þetta
húsnæði og nýta það sem best gátu
þau lagt sitt af mörkum til þess að
þjóðfélagið gæti sparað fjármuni.
Braggasaga Hauks og Stínu og ástin
og fjölskyldulífið, sem þau ræktuðu
þar, hefði átt erindi í einhverja af
þeim bókum, sem skrifaðar hafa ver-
ið um þessa horfnu tíð. Og í fram-
haldi af því sagan af því hvernig þau
urðu umsvifamiklir eigendur
merkra og stórra fyrirtækja á sviði
brauðgerðar. En ofar öllu svífur þó
minningin um alveg einstakt ljúf-
lingsfólk. Haukur var bakari, eins og
faðir minn, og undir öllum venjuleg-
um kringumstæðum hefði það verið
það eina, sem tengdi Hauk og Stínu
við foreldra mína. En Haukur og
Stína voru alveg sérstök og vinátta
við þau var engu lík. Ég og systkini
mín kynntumst því vel þegar þau
tóku að sér æskuheimili okkar á
meðan foreldrar okkar fóru til út-
landa og ég veit að ég mæli fyrir
munn okkar allra þegar ég segi að
fágætt var að kynnast slíku fólki og
að við skuldum því mikla þökk. Þeg-
ar heilsu föður okkar hrakaði var
það helsta tilhlökkunarefni hans að
komast inn á hjúkrunarheimilið Eir
þar sem þau Haukur og Stína voru.
Haukur dó skömmu eftir að sá
draumur rættist og þá var eins og
drægi fyrir sólu hjá föður okkar,
sem lagðist banaleguna skömmu síð-
ar. Nú er Stína líka farin. Hugur
okkar er hjá ástvinum hennar, sem
hafa misst svo mikið. Minningin mun
lifa og orna okkur þegar við sjáum
þau í anda, eins og við munum þau:
Hauk, þetta valmenni, og Stínu, allt-
af svo brosandi, bjarta og yndislega.
Þetta er gangur lífsins; við beygjum
okkur fyrir því að hún Stína hafi ver-
ið hrifsuð burt frá okkur, þótt það sé
sárt. Kannski réð því æðri kraftur,
sem átti erfitt með að hafa Hauk án
Stínu handan við móðuna miklu.
Þetta urðu þeirra Ferðalok, – það
var stutt á milli þeirra, því – „anda,
sem unnast / fær aldregi / eilífð að-
skilið“.
Ómar Ragnarsson.
Amma mín, maður
áttar sig ekki ennþá á
því að þú sért ekki
lengur meðal okkar.
Þrátt fyrir að þú værir komin yfir
áttrætt og að heilsan væri kannski
ekki upp á sitt besta, var sú hugsun
að við myndum missa þig fjarstæðu-
kennd. Þú varst svo hress og glögg á
ýmsa hluti. Margar góðar minningar
á maður um þig frá heimsóknum á
Laugarásveginn og ferðalögunum.
Ég man sérstaklega eftir því í fyrra
GUÐRÚN
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Guðrún Krist-jánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 5.
febrúar 1922. Hún
andaðist 21. maí síð-
astliðinn á Landspít-
alanum við Hring-
braut, 81 árs að aldri
og var útför hennar
gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 30.
maí.
um það leyti sem ég og
Guðrún Birna vorum
að útskrifast, að ég
kom í heimsókn til ykk-
ar afa og þér fannst svo
spennandi að við vær-
um að útskrifast og
fórst að rifja upp þína
útskrift frá MR og
hversu gaman það
hefði verið. Svo
söngstu Gaudeamus
igitur og kunnir það að
sjálfsögðu utanbókar.
Við ýmsar stundir voru
útgeislun þín og per-
sónutöfrar í algjöru há-
marki og var þetta ein af þeim stund-
um. Marga góða kosti hafðir þú að
bera og margt í fari þínu mun ég
taka mér til fyrirmyndar.
Við munum öll sakna þín sárt, en
þú verður ávallt með okkur í ótelj-
andi minningum.
Þinn
Helgi.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
VALDIMAR ÓSKARSSON
frá Dalvík,
Lækjasmára 2,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju föstu-
daginn 6. júní kl. 13.30.
Gerður Þorsteinsdóttir,
Fjóla Valdimarsdóttir, Ómar Karlsson,
Bjarnveig Pálsdóttir,
Óskar Valdimarsson, Jónína Ólafsdóttir,
Snjólaug Valdimarsdóttir, Jón Hreinsson,
Einar Valdimarsson, Elín Theódórsdóttir,
Aðalsteinn Valdimarsson,
Sigurbjörn Valdimarsson, Jónína Ólafsdóttir,
Lilja Valdimarsdóttir
og fjölskyldur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNÍNA HALLSDÓTTIR,
Skólavegi 81,
Fáskrúðsfirði,
sem andaðist miðvikudaginn 28. maí, verður
jarðsungin frá Fáskrúðsfjarðarkirkju föstu-
daginn 6. júní kl. 14.00.
Baldur Guðlaugsson, Ingigerður Jónsdóttir,
Kristín Guðlaugsdóttir, Níels Sigurjónsson,
Helgi Guðlaugsson, Margrét Andrésdóttir,
Sigrún Guðlaugsdóttir, Gísli Jónatansson,
Björg Guðlaugsdóttir, Gunnar Björnsson,
Hallur Guðlaugsson, Adrianne Guðlaugsson,
Páll Guðlaugsson,
Gunnar Guðlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær systir okkar,
SIGRÍÐUR H. AÐALSTEINSDÓTTIR
cand. pharm.,
Austurströnd 12,
Seltjarnarnesi,
sem andaðist á gjörgæsludeild Landspítala,
Fossvogi, þriðjudaginn 27. maí, verður jarð-
sungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 5. júní
kl. 15.00.
Þeir, sem vilja minnast hennar, vinsamlega láti líknarstofnanir
njóta þess.
Össur Aðalsteinsson,
Guðbjörg A. Finsen,
Elín Aðalsteinsdóttir,
Jónas A. Aðalsteinsson.
Elskulegur eiginmaður minn,
PÁLL ÓLAFSSON
prentari,
Vallarbraut 3,
Hafnarfirði,
sem lést á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði
miðvikudaginn 28. maí, verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju fimmtudaginn 12. júní kl. 13.30.
Guðrún Jónsdóttir.
Útför ástkærrar eiginkonu minnar, móður okk-
ar, tengdamóður og ömmu,
HÖLLU SIGTRYGGSDÓTTUR,
Skúlabraut 6,
Blönduósi,
fer fram frá Fossvogskirkju, Reykjavík, fimmtu-
daginn 5. júní kl. 13.30.
Baldur G. Bjarnasen,
Þórdís Baldursdóttir, Gísli Guðmundsson,
Óskar Baldursson, Sigrún Birgisdóttir,
Sigtryggur Baldursson, Sigrún Hrafnsdóttir,
Guðjón Þór Baldursson
og barnabörn.