Morgunblaðið - 25.06.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 MIÐVIKUDAGUR 25. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Gummi stjúpi; Það
fyrsta sem kemur upp í
hugann þegar ég hugsa
til hans er hversu hlýr,
kærleiksríkur og heið-
arlegur maður hann
var, svo hafði hann
endalausa þolinmæði í garð annarra,
sama hvað gekk á. Hann hugsaði
alltaf fyrst um aðra og mátti ekkert
aumt sjá hvorki hjá mönnum né dýr-
um. Þessi orð lýsa honum svo vel.
Við vorum fimm systkinin þegar
hann og mamma giftust og alltaf
fann ég fyrir umhyggjusemi hans í
minn garð og fjölskyldu minnar, þó
svo að ég hafi aldrei búið hjá þeim í
Kílhrauni til lengri tíma því ég var
komin í framhaldskóla þegar það
var. Hann var mjög trúaður maður
og leitaði oft í Biblíuna sér til halds
og trausts. Mikil var gleði hans er
Þórður bróðir fæddist, hans eina
barn, og ég man hve mjög ég sam-
gladdist honum.
Það myndast mikið tómarúm við
fráfall Gumma stjúpa, en ég vil trúa
því að hann sé kominn í eitthvað ann-
að og meira hlutverk þar sem honum
líður vel.
Elsku mamma, megi góður Guð
vera með þér, Þórði, okkur öllum
hinum og öðrum ættingjum hans.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
stjúpa minn með ljóði Steins Stein-
arr:
Að lokum eftir langan, þungan dag,
er leið þín öll. Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið,
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu
lagðir þú upp frá þessum sama stað.
Fanney.
Í dag kveð ég tengdaföður minn
og minn besta vin, Gumma eða
Gumma bónda á Kílhrauni eins og ég
kallaði hann. Mig setur hljóðan, ég
skil þetta ekki og margar spurningar
koma upp sem svör fást ekki við.
Maður reynir að halda áfram en
þetta er svo erfitt. Maður verður að
vera sterkur, það eru aðrir sem
þurfa á manni að halda á þessari
stundu.
Ég kynntist Gumma fyrir um 17
árum þegar við Kolla felldum hugi
saman og ég fór að koma reglulega í
Kílhraun. Það tókst strax með okkur
mikil vinátta; ég hafði verið í hestum
á unglingsárum mínum og kunni
ágætlega til verka, alltént hvað ég
hélt sjálfur en Gummi var óþreyt-
andi að kenna mér og segja mér hvað
betur mátti fara og laga, hann var
bara þannig gerður, var alltaf róleg-
ur og yfirvegaður. Ég sagði oft við
hann að hann setti mig alltaf á gömlu
hestana og hló hann mikið en það var
ekki satt, því ég fékk að fara á alla þá
hesta sem ég vildi fara á, það var
aldrei neitt vandamál.
Gummi var mikill stríðnispúki og
vorum við alveg svakalegir saman,
við hittumst ekki nema vera með tóm
fíflalæti, hann sagði til dæmis alltaf
að hann hefði komið að mér, ves-
lingnum, köldum og illa á mig komn-
um í kjallaranum á Kílhrauni, það
hefðu verið hans fyrstu kynni af mér
en ég þvertók fyrir það. Einnig er
konfektsagan vel þekkt í fjölskyld-
unni, þar sem hann sagði fullum fet-
um að ég hefði klárað tvöfaldan kon-
fektkassa frá Mæju á Setbergi en ég
sagði að hann hefði gert það. Því var
hann náttúrulega ekki sammála en
eitt er víst að við vorum miklir sæl-
kerar og okkur fannst gott að fá okk-
ur súkkulaði eða ís þegar tækifæri
gafst en það var samt alltaf hinum að
kenna.
GUÐMUNDUR
ÞÓRÐARSON
✝ GuðmundurÞórðarson fædd-
ist í Kílhrauni á
Skeiðum 1. október
1939. Hann lést 10.
júní síðastliðinn og
var jarðsunginn frá
Selfosskirkju 24.
júní.
Ég sakna Kílhrauns
mikið og allra þeirra
stunda sem ég átti með
Gumma, Þórði og Kid-
dýju en minningarnar á
ég, og nóg af þeim, allar
hestaferðirnar sem við
fórum saman, þegar ég
fór út á sunnudögum að
gefa kindunum og hest-
unum til að leyfa
Gumma að sofa og allar
stundirnar sem ég
hjálpaði til við bústörf-
in eru mér mikils virði.
Mig langar svo mikið
að halda áfram, þar
sem frá var horfið, og hafa allt eins
og það var, en það er víst ekki hægt
að bakka, því miður.
Ég hitti Gumma síðast kvöldið áð-
ur en hann lést. Hann og Kiddý
fengu sér bíltúr og komu við hjá okk-
ur í leiðinni, þá áttum við gott sam-
tal, sem verður mér mikill styrkur í
lífinu. Einnig finnst mér gott að hafa
stoppað hann áður en hann fór út úr
íbúðinni og sýnt honum Hrannar en
hann og Hilmir voru miklir afastrák-
ar. Þetta er búið að vera okkur erf-
iður tími, Gummi bar aldrei neitt á
borð fyrir aðra, fannst betra að hafa
þetta allt út af fyrir sig en að íþyngja
öðrum, þannig persóna var hann.
Gummi var sá yndislegasti maður
sem ég hef kynnst um ævina og ég
sakna hans sárt, finnst erfitt að sjá
hann ekki aftur koma með hestalykt-
ina og derhúfuna inn um dyrnar.
Elsku besti vinur, ég veit að þú
hefur fundið frið, ég mun huga að
Kiddýju og Þórði fyrir þig, það
veistu. Ég veit að við munum hittast
aftur og þá förum við í hestaferð.
Elsku fjölskylda, við syrgjum góð-
an og yndislegan mann en það er
einnig styrkur okkar.
Jón Þór Guðmundsson.
Til Svíþjóðar barst okkur harma-
fregn um að kær mágur og svili okk-
ar, Guðmundur Þórðarson, fyrrv.
bóndi í Kílhrauni á Skeiðum, hefði
skyndilega látist.
Kynni hans og Unnar hófust þeg-
ar í barnæsku fyrir meira en hálfri
öld, þegar Unnur var í sveit á Skeið-
um. Þá var stundaður stórbúskapur í
Tíkartótt með leggjum, kjömmum
og því sem til féll og tilheyrði. Bænd-
ur voru systkinabörnin sem bjuggu í
Kílhrauni, Gummi þar á meðal. Tví-
burasystir Unnar, Kiddý, var ein-
mitt í sveit í Kílhrauni og á næsta
bæ, Kálfhóli, og því vandi Unnur
komur sínar þangað.
Þegar kom fram á unglings- og
þroskaárin urðu heimsóknirnar
strjálli en Unnur kom alltaf öðru
hvoru við í Kílhrauni og sambandið
rofnaði ekki.
Það varð svo aftur nánara þegar
Kiddý fluttist ásamt börnum sínum
af fyrra hjónabandi að Kílhrauni og
hóf sambúð með Gumma. Hann
reyndist börnunum sem hinn besti
faðir og fljótlega bættist einkasonur
þeirra, Þórður, sem nú er 25 ára, í
hópinn.
Nánust urðu tengsl Gumma og
Unnar líklega þegar Kiddý veiktist
mjög alvarlega í Hollandi og Unnur
fór fyrirvaralaust til fundar við þau.
Þá erfiðu daga sem þá fóru í hönd
vöktu þau saman Gummi og Unnur
við sjúkrabeð Kiddýjar og tengdust
nánum böndum. Meðan á dvölinni
þar stóð bjuggu þau á heimili hol-
lenskrar hjúkrunarkonu sem annað-
ist um Kiddýju. Joke varð góð vin-
kona og hefur oft komið til Íslands
og dvalið í Kílhrauni.
Kiddý hefur ekki náð fullri heilsu
eftir veikindi sín, en Gummi reyndist
henni ástríkur og hjálpsamur eigin-
maður og var hennar stoð og stytta.
Guðmundur var góður bóndi.
Einkum var hann laginn við hesta og
hann átti verðlaunafé. Dýrin voru
vinir hans. Hann var framsýnn og sá
hvert stefndi hjá bændum. Oft
skeggræddu hann og Garðar ástand-
ið í landbúnaðinum, hvert stefndi og
hvað væri til ráða. Skipti þá ekki
máli hvort setið var við eldhúsborðið
í Kílhrauni eða á heimili okkar í
Reykjavík. Gummi brást við vand-
anum og búskaparhættir í Kílhrauni
breyttust og á endanum voru þar að-
eins nokkrar kindur, sem honum
þótti mjög vænt um, og mörg hross,
en hestamennska, ræktun og tamn-
ingar voru hans helsta áhugamál.
Vegna málakunnáttu okkar
kynntumst við ýmsum, sem áttu við-
skipti við hann með hross. Við fund-
um hversu mikils trausts hann naut
og aldrei heyrðum við hallað á hann,
heldur var honum þvert á móti hrós-
að af öllum sem viðskipti áttu við
hann sem sönnum heiðursmanni.
Þau Kiddý brugðu búskap og
seldu hús og stóran hluta jarðar sl.
vetur. Þau tóku sér bólfestu í Kópa-
vogi og Gummi keypti hesthús fyrir
16 hesta í Hafnarfirði. Þar ætlaði
hann áfram að stunda hesta-
mennsku. Megnið af hestum hans
var þó áfram í landi hans í Kílhrauni.
Þannig ætluðu þau að njóta elliár-
anna en fyrir Gumma kom kallið
skjótt, allt of skjótt.
Við kveðjum nú kæran mág og
svila og sannan heiðursmann.
Kiddý og börnunum, einkum þó
einkasyninum Þórði og Öddu, systur
Gumma, sendum við og fjölskyldur
okkar bæði í Svíþjóð og á Íslandi
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Unnur og Garðar.
Vinur okkar Guðmundur á Kíl-
hrauni er dáinn. Fregnin kom
skyndilega og óafturkallanlega, en
kannski er ekki til neinn réttur tími
til að kveðja vini sína og samferða-
menn í gegnum lífið, kannski er mað-
ur alltaf jafnóviðbúinn þeim aðskiln-
aði sem þó bíður okkar allra í þessari
jarðvist, aðskilnaði um stundarsakir
að minnsta kosti. En þrátt fyrir
djúpan og sáran sökknuð á kveðju-
stund líða minningarnar fram hver
af annarri, um yndislegar samveru-
stundir í gegnum tíðina á Kílhrauni
með Gumma, Kiddý og krökkunum.
Sumrin öll sem Óli sonur minn var
þar í sveit, árin sem við vorum sam-
an með strákana okkar litla, Þórð og
Magga, heyskapurinn, töðugjöldin,
hjónaböllin og útreiðatúrarnir og
sumarið sem ég var ráðskona á Kíl-
hrauni og hitti núverandi manninn
minn Ágúst, en kynni þeirra Guð-
mundar hófust í bernsku þegar Áki
var þar polli í sveit hjá foreldrum
Guðmundar og vináttubönd þeirra
héldust æ síðan. En þrátt fyrir allar
þessar góðu minningar og þann
langa tíma sem við höfum átt saman
fyllist hjarta okkar söknuði eftir góð-
um og traustum vini. Guðmundur
var sérstakur maður sem forréttindi
var að þekkja og höfðingi var hann
heim að sækja enda gestkvæmt
mjög á hans myndarlega heimili sem
svo sannarlega var alla tíð sveitar-
sómi og bar þess vitni að þar fór bú-
maður mikill. Kæri vinur, við kveðj-
um þig að sinni og þökkum fyrir
liðna tíð.
Elsku Kiddý, Þórður og fjöl-
skylda, Guð gefi ykkur styrk í sorg-
inni.
Bára og Ágúst Schram.
Elsku besti Gummi, faðir minn til
sveita. Ég leitaði til þín, því mér
fannst þú og þínir gefa mér svo mik-
ið. Og þótt ég hafi verið sumardreng-
ur, þá kom ég hverja helgi vetur-
langt, því hjá þér átti ég heima.
Alltaf þegar ég ríð út, þá reikar
hugur minn til þín og ég hugsa um
tímann sem við áttum saman.
Þú ert og verður alltaf mín fyr-
irmynd, sem fallegasti maður sem ég
hef kynnst.
Góðvild þín kenndi mér svo margt,
og það er það besta sem ég hef lært.
Svefninn laðar, líður hjá mér
lífið sem ég lifað hef.
Fólk og furðuverur
hugann báðar andann hvílir.
Lokbrám mínum læsi uns
vakna endurnærður
Svefninn langi laðar til sín
lokakafla æviskeiðs.
Hinsta andardráttinn.
Andinn yfirgefur húsið
hefur sig til himna
við hliðið bíður drottinn.
Það er sumt sem maður saknar
vöku megin við.
Leggst út af, á mér slokknar,
svíf um önnur svið,
í svefnrofunum finn ég
sofa lengur vil.
Þegar svefn minn verður eilífur
finn ég aldrei aftur til.
(Björn og Daníel.)
Ég kveð þig að sinni og megi Guð
blessa þig og fjölskyldu þína.
Bjarni Grímsson og fjölskylda.
Guðmundur Þórðarson í Kílhrauni
er dáinn. Kunnátta mín í málinu leyf-
ir ekki miklar tilfinningaríkar sögur
en það sem ég vil segja er að hann
var góður maður, góður hestarækt-
andi og góður faðir. Fyrir 9 árum gaf
hann mér tvo hesta til að beita fyrir
vagn á ferð í kringum landið. Hann
var líka með fyrstu landsmönnum til
að hugsa um nýjar leiðir í ferða-
mennsku.
Við ræddum vel og lengi um ís-
lensk hross og lömbin og svo auðvit-
að um þetta fallega land. Hann
Gummi var mér náinn vinur.
Orðaforðinn er ekki mikill en ég
hugsa mikið um hann Guðmund
(Gumma), þennan góða vin minn og
fólkið hans.
Dieter.
Í gegnum lífið kynnist maður
mörgum ágætum manneskjum en
aðeins örfáar kitla streng í hjarta
manns. Guðmundur frá Kílhrauni
snerti streng í hjarta mér enda ein-
stakur maður. Góðmennskan og
hlýjan geislaði af honum. Ég kynnt-
ist honum fyrir sex árum síðan þegar
ég keypti minn fyrsta hest af honum
og varð okkur vel til vina og áttu
ferðir mínar á Kílhraun eftir að
verða fleiri, ekki bara í hestaerind-
um heldur einnig til að heimsækja
þau hjónin sem ávallt tóku manni
með bros á vör og opnum örmum og
linntu ekki látum fyrr en maður var
sestur inn í kaffi og bakkelsi lagt á
borð.
Þegar sú ákvörðun var tekin að
selja Kílhraun og að þau hjónin
flyttu í bæinn gladdi það mig mikið
þegar Guðmundur sagði mér að
hann hefði keypt hesthús í Hafnar-
firði því þá gæfist mér færi á að hitta
hann mun oftar. En dvöl hans í
Hafnarfirði varð því miður stutt. Ég
verð þess ævinlega þakklát fyrir að
hafa spjallað við hann sunnudags-
kvöldið 8. júní sl. og m.a. sagt honum
litla leyndarmálið mitt.
Síðastliðið haust prófaði ég fola
hjá Guðmundi sem var úr hans rækt-
un.
Þessi foli var sá besti sem ég hafði
komið á bak á en ég hafði ekki ráð á
að kaupa hann. Guðmundur vissi hve
heitt mig langaði í hestinn og lækk-
aði hann um tæpan helming svo ég
gæti eignast hann. Þessi hestur var
mér dýrmætur en eftir andlát Guð-
mundar er hann mér sem gersemi
sem ég mun aldrei láta frá mér.
Með sorgardögg á kinn kveð ég
kæran vin.
Hvíl í friði.
Sif Hauksdóttir Gröndal.
Það er hart að horf́ upp á
heljarmenni bugað.
Þetta vísubrot frá Erlingi frænda
mínum og kunningja Gumma úr
hestunum kom mér fyrst í huga þeg-
ar ég frétti af láti Gumma í Kíl-
hrauni.
Óteljandi spurningar komu upp í
hugann og ósjálfrátt fóru allar minn-
ingarnar frá sveitinni af stað í huga
mér.
Það var aldrei komið að tómum
kofunum þegar þau hjón áttu hlut
að máli. Alltaf tekið vel á móti öllum
sem þar áttu leið um og ekki væsti
um mann í þeirra umsjá. Ég fór 11
ára í sveit til þeirra hjóna og átti þá
eftir að eiga mörg skemmtileg
sumrin í þeirra umsjá. Þessi tími er
mér sem ljóslifandi og reyndist
hinn besti skóli. Alltaf var Gummi
boðinn og búinn að rétta hjálpar-
hönd ef þess þurfti með og ætíð var
stutt í brosið hjá honum því hann
var mikill húmoristi, nett skot og
brandarar komu iðulega frá honum
og oft var hlegið dátt. Það er skrýt-
ið að hugsa til þess að síðast þegar
við hittumst í réttunum hafi verið í
hinsta sinn. En svona er lífið. Minn-
ingin um góðan mann lifir áfram
þótt Gummi sé farinn og mun hann
eiga fastan stað í hjarta mér um
ókomna tíð.
Elsku Kiddý, Þórður, Kolla, Dröfn
og fjölskyldur, megi guð styrkja
ykkur í þessari miklu sorg.
Jón Halldór Baldvinsson.
Guðmundur Þórðarson frá Kíl-
hrauni er allur. Okkur langar til að
minnast hans með nokkrum orðum.
Guðmundur var með eindæmum
vandaður maður. Hann var fróður
um menn og málefni, víðlesinn, við-
ræðugóður, hafði gott skopskyn og
einstakt jafnaðargeð. Það var alltaf
gestkvæmt á Kílhrauni enda þau
hjón, Guðmundur og Kristjana, gest-
risin með afbrigðum. Alltaf virtist
nóg húsrými hjá þeim. Guðmundur
gaf sér alltaf tíma til að sitja með
gestum sínum, lét sér annt um þeirra
hag en hvarf svo gjarnan til bústarfa
svo lítið bæri á.
Guðmundur var fimm börnum
Kristjönu sem annar faðir og börn-
um þeirra yndislegur afi. En gim-
steinninn hans var Þórður, einka-
barnið hans. Samband þeirra feðga
var einstakt. Þórður hefur verið er-
lendis síðasta árið, að jólum og ára-
mótum undanskildum, en í hvert
skipti sem við hittum Guðmund
hringdust þeir feðgar á til að heyra
hljóðið hvor í öðrum. Guðmundur
fylgdist náið með syni sínum og
gladdist yfir velgengni hans en var
aldrei ýtinn.
Fáa feður höfum við fyrirhitt sem
muna svo margt um æsku barna
sinna og Guðmundur. Okkur er sér-
staklega minnisstætt fyrir um tveim-
ur árum þegar kornabarnið okkar lét
ófriðlega á Kílhrauni. Guðmundur
kom með ráðleggingar um hvernig
róa mætti piltinn út frá reynslu sinni
af Þórði nýfæddum.
Guðmundur vann alla ævi hörðum
höndum á Kílhrauni, en skömmu fyr-
ir andlátið brugðu þau hjónin búi og
fluttu í Kópavog. Hesthúsið í Hafn-
arfirði var nánast tilbúið, Þórðar var
von í haust og ætlaði hann að setjast
að í Reykjavík. Dætur Kristjönu
bjuggu í næsta nágrenni og voru
þeim mikil stoð og stytta. Ævikvöld-
ið lofaði góðu hjá þeim hjónum þegar
Guðmundur féll frá svo fyrirvara-
laust.
Við erum þakklát fyrir að hafa
fagnað þessu nýja ári með Guð-
mundi, Kristjönu og Þórði síðustu
áramótin á Kílhrauni. Við munum
alltaf minnast Guðmundar Þórðar-
sonar með söknuði og þakklæti fyrir
þær góðu minningar sem við eigum
um hann.
Kjartan, Ragnheiður og börn.
Það var sem reiðarslag þegar ég
frétti að Gummi væri dáinn, það var
svo óvænt og ófyrirséð. Gummi var
maður sem ég hafði þekkt nánast
alla mína tíð og var mér afskaplega
kær og góð fyrirmynd í lífinu. Það
eru margar góðar minningarnar
sem renna í gegnum hugann, þegar
ég horfi til baka og rifja upp þær
stundir sem ég var svo heppinn að
eiga með Gumma á Kílhrauni, en
þar var ég vinnumaður frá því að ég
var polli og allt fram á unglingsár.
Það var alltaf jafnánægjulegt að
koma heim að Kílhrauni, spjalla við
Gumma og Kiddýju, fara út í hest-
hús og kíkja á hrossin eða bara vera
og láta hugann reika til baka. Það
vita þeir sem til þekkja að þar sem
Gummi fór, þar var höfðingi á ferð,
sanngjarn og réttsýnn og umfram
allt góður maður, sem var gott að
getað leitað til.
Það er erfitt að skilja hvað það
hefur verið, sem hefur verið Gumma
svona þungbært og óyfirstíganlegt,
að honum auðnaðist ekki að sjá leið-
ina út úr myrkrinu. Mikið hefði ég
viljað gefa fyrir að geta rétt fram
hjálparhönd á slíkri stundu.
Það er með söknuði sem ég kveð
góðan vin sem mun ávallt eiga sér-
stakan stað í hjarta mínu. Ég votta
Kiddýju og fjölskyldu hennar samúð
mína og bið guð að veita þeim styrk í
sorginni.
Ólafur.