Morgunblaðið - 09.08.2003, Blaðsíða 35

Drottinn hefur kallað til sín einn
af merkari Skagstrendingum síðari
ára. Kristján A. Hjartarson er fall-
inn frá.
Ég kynntist Kristjáni eða Kidda
Hjartar eins og hann var kallaður,
fyrir meira en 40 árum.
Þegar ég kem til Skagastrandar
1985, eftir 20 ára fjarveru, kynnist
ég Kristjáni í raun að nýju. Kristján
var þá að láta af störfum við Hóla-
neskirkju, eftir farsælan feril.
Kristján lagði að mér að koma til
starfa við kirkjuna. Ég er mjög
þakklátur honum fyrir að hafa leitt
mig inn á þessa braut. Kristján var
innilega trúaður maður, sem Guð
hafði helgað sérstaklega og gefið
margar náðargáfur. Kristján leiddi
mig fyrstu skrefin í kirkjulegu starfi
og það var gott að leita til hans.
Hann var vitur og reyndur safnað-
aröldungur.
Kristján var trúarskáld, sem
Drottinn notaði sérstaklega. Kristj-
án samdi fjölda af sálmum og inn-
blásnum trúarljóðum þar sem Heil-
agur andi var greinilega að verki.
Kristjáni var fleira til lista lagt en að
semja ljóð, Guð hafði gefið honum í
vöggugjöf ríkulega tónlistargáfu.
Hann var fjölhæfur tónlistarmaður.
Hann starfaði sem organisti og kór-
stjóri við Hólaneskirkju til fjölda
ára og ber að þakka það. Kristján
var ekki aðeins andans maður, það
lék allt í höndunum hans, sem hann
snerti á. Hann vann lengi við smíðar
á vélaverkstæði hér í bæ og var eft-
irsóttur í vinnu. Kristjáni voru falin
trúnaðarstörf fyrir fyrirtæki og
sveitarfélagið hér á Skagaströnd.
Ég vil minnast aðeins á kynni
tengdaföður míns, Björgvins Jörg-
enssonar, og Kristjáns. Fljótlega
eftir að þeir kynnast verða þeir svo
nánir vinir að Björgvin tekur þá
ákvörðun að flytja á dvalarheimilið
Sæborg á Skagaströnd, en þar bjó
Kristján. Þessir tveir menn áttu svo
margt sameiginlegt að undrun
sætti. Báðir höfðu misst konuna sína
á miðjum aldri, báðir voru tónlist-
armenn, báðir voru sálmaskáld, en
síðast en ekki síst áttu þeir sömu
trúarsannfæringuna og það var
fyrst og fremst það sem sameinaði
þá. Fjölskylda mín færir þér inni-
legar þakkir, kæri Kristján, fyrir
alla þá umhyggju sem þú sýndir
Björgvin.
Þó að Kristján væri þessum hæfi-
leikum búinn var hann svo hógvær
að hann gerði í því að kastljósið félli
ekki á sig, heldur á þann Drottin
sem hann fyrir löngu hafði falið allt
sitt líf. Kristján A. Hjartarson var
lifandi vitnisburður um frelsara
sinn. Hann hafði svo mikla réttlæt-
iskennd að hann gat ekki falið rétt-
láta reiði sína þegar einhver var
beittur óréttlæti og skipti þá ekki
máli hver í hlut átti.
Kæru Kristjáns börn, megi góður
Guð styrkja ykkur í sorg ykkar.
Kristján var sannur verkamaður í
víngarði Drottins. Blessuð sé minn-
ing hans.
Steindór Haraldsson,
Skagaströnd.
Trúmanni, góðum og gegnum,
kynntist ég í Kristjáni Hjartarsyni
þegar ég kenndi á Skagströnd fyrir
20 árum. Söngvinn og listelskur
skilaði hann stóru hlutverki í sam-
félagi sínu, spilaði í kirkjunni, und-
irbjó sjómannadaginn, orti ljóð og
stökur og sálma. Þeir kváðust á,
Kristján og Jói í Stapa, þegar Jói
vann á Skagaströnd fyrr á árum og
með þeim var innileg vinátta.
Af sjálfu sér leiddi þegar við Jói
leituðum norður 1989 að stað þar
sem safna mætti saman hagorðum
vinum norðlenskum, að við hringd-
um í veitingahús á Skagaströnd og
efndum til samkomu þar sem við
nutum hlýju og vinsemdar Kristj-
áns. Þannig kviknaði fyrsta hagyrð-
ingamótið, sem síðan hefur verið
haldið árlega og verður nú haldið
þriðja sinni á Austurlandi á hring-
ferð sinni.
Kristján var veitandi í lífi sínu,
andlegur styrkur, trúfesta og hóg-
værð voru einkenni þessa manns
sem ég var svo lánsamur að eignast
að vini þennan Skagastrandarvetur
minn fyrir tuttugu árum.
Ingi Heiðmar Jónsson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2003 35
✝ Daníel Daníelssonfæddist á Tanna-
stöðum í Hrútafirði
23. nóvember 1914.
Hann lést í sjúkrahús-
inu á Hvammstanga
miðvikudaginn 30.
júlí sl.
Foreldrar Daníels
voru Sveinsína Sig-
ríður Benjamínsdótt-
ir og Daníel Jónsson.
Systkini hans voru
fjögur og eru þau öll
látin. Þau voru: 1)
Rósa Solveig, f. 1912,
d. 2000; 2) Ólína Val-
gerður, f. 1913, d. 1999; 3) Ólafía
Ingibjörg, f. 1916, d. 1985; 4) Jón, f.
1920, d. 1947.
Daníel kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Konkordíu Sigur-
björgu Þorgrímsdóttur, f. 2. júní
1922, hinn 13. maí 1948 og þá um
vorið hófu þau búskap á Tanna-
stöðum, þar sem þau bjuggu í 40
ár, uns þau fluttust til Hvamms-
tanga 1988.
Daníel og Sigurbjörg eignuðust
fimm börn: 1) Jón, f. 1949, kvæntur
Marion McGreevy.
Sonur þeirra er Vil-
hjálmur Séamus en
fyrir átti Jón fjögur
börn, Daníel Snorra
og Sigurbjörgu með
Jónínu Snorradóttur,
Söru með Ásdísi
Baldvinsdóttur og
Börk Inga með Stein-
unni Helgadóttur.
Dóttir Barkar og Sig-
ríðar Elvu Ársæls-
dóttur er Dagrún
Sól. 2) Sigurður, f.
1950, d. 1995. 3) Ingi-
björg, f. 1953, gift
Guðmundi Sigurbirni Einarssyni.
Börn þeirra eru Einar Kári og
Olga Sif, en fyrir átti Ingibjörg tvö
börn, Sigurð Pál og Kristínu Svan-
hildi, með Ólafi Halldórssyni. 4)
Daníel Sveinn, f. 1957. 5) Þorgrím-
ur Gunnar, f. 1964, kvæntur Mjöll
Matthíasdóttur. Synir þeirra eru
Brandur og Dagur.
Útför Daníels verður gerð í dag
frá Hvammstangakirkju og hefst
athöfnin klukkan 14 en jarðsett
verður að Stað í Hrútafirði.
Það var í kringum árið 1970 að ég
kynntist Daníel Daníelssyni, fyrrum
bónda á Tannastöðum í Hrútafirði
fyrir norðan. Jón sonur hans varð
stúdent frá Menntaskólanum á Ak-
ureyri um þetta leyti og höfðum við
kynnst þar árin á undan. Sumarið
eftir stúdentsprófið bauð Jón mér
síðan að koma með sér að Tanna-
stöðum og kynnast sínu fólki þar.
Varð sú heimsókn mér eftirminnileg
og ánægjurík af ýmsum ástæðum.
Tóku þau hjónin, Daníel bóndi Daní-
elsson og Sigurbjörg Þorgrímsdóttir
kona hans, mér af ljúfmennsku og
höfðingsskap sem mér er enn í
fersku minni. Einnig buðu önnur
börn þeirra hjóna mig hjartanlega
velkominn.
Margt er handtakið sem vinna
þarf í sveit, ekki síst yfir hásumarið,
svo sem að slá og þurrka heyið, koma
því í hlöður og súrheysturna, sjá um
að öll áhöld séu í lagi og gera við það
sem þarf. Einnig þykir sjálfsagt að
hlaupa undir bagga með nágrönnun-
um ef þess þarf með. Og svo ótal-
margt fleira. Þetta er þó að vísu mik-
ið breytt í nútímanum í sambandi við
heyskapinn. Bændur hafa nú marg-
vísleg tæki og tól til að ljúka heyönn-
um á örfáum dögum ef þeir vilja.
Ég man vel þegar ég heilsaði
Daníel bónda með handabandi þarna
í fyrsta skipti. Það handtak var bæði
þétt og sterkt, en þó ljúfmannlegt og
hlýtt. Hann horfði í augun á mér af
festu og áhuga en þó kímilegri kurt-
eisi og mildu brosi, sem einkenndi
alla tíð þennan höfðinglega alþýðu-
mann.
Þegar þau hjónin höfðu boðið mig
velkominn og spurt helstu tíðindi af
Akureyri, þaðan sem við Jón sonur
þeirra vorum að koma, snaraðist
Daníel bóndi niður á tún ásamt sínu
fólki, þar sem í nógu var að snúast
við heyskapinn. Það hafði nefnilega
aldrei verið mikill siður á Tannastöð-
um í Hrútafirði að láta góðan þurrk-
dag fram hjá sér fara án þess að nota
hann vel.
Daníel bóndi Daníelsson var ekki
hávaxinn maður, en þar sem hann
tók til hendi voru ekki notuð nein
vettlingatök, það sá ég strax. Þar var
gengið fast fram að hverju verki sem
vinna þurfti. Glöggt er nefnilega
gests augað. Og það var unun að því
að sjá mann eins og Daníel taka til
hendinni og hleypa í brýrnar þegar
mikið lá við að bjarga heytuggunni
handa skepnunum fyrir komandi
vetur, til að reyna að forða því að
rigndi ofan í heyið. Kappið, ákveðnin
og harkan, sem einkenndi þennan
lágvaxna mann, var held ég einstök,
ég hafði að minnsta kosti aldrei séð
nokkuð slíkt og þvílíkt áður. Enda
komst heyið í hús sem þurrt og gott
fóður áður en fór að rigna. Og þá
brosti Daníel bóndi breitt og horfði
glettnislega á þennan klaufalega
unga kaupstaðarmann sem kunni lít-
ið til verka í sveit.
Þegar heyinu hafði verið bjargað
undan rigningunni, gengum við í
íbúðarhúsið þar sem Sigurbjörg hús-
freyja beið brosandi og tilbúin með
veitingar, sem ekki er hægt að kalla
annað en stórveislu, og þeir muna
einir sem upplifðu slíkt í sveitum
landsins á þessum árum. Þau hjónin
skáru sem sagt ekki góðgjörðir við
neglur sér. Ekki þá frekar en síðar.
En þetta veisluborð sé ég enn þann
dag í dag fyrir mér. Í minningunni er
þetta svona og alls þessa er sérstak-
lega ljúft að minnast og hafa tæki-
færi til að rifja það upp og þakka fyr-
ir sig, þó í litlu sé.
Fyrir mig voru það mikil forrétt-
indi að hafa fengið að kynnast manni
eins og Daníel Daníelssyni. Ég er
líka svo lánsamur að hafa fengið að
kynnast hans góðu eiginkonu, Sig-
urbjörgu Þorgrímsdóttur, börnum
þeirra hjóna, og mörgum fleiri ætt-
ingjum. Þetta kjarnafólk er flest
meðal minna bestu vina í dag og fyrir
einstakan drengskap og hjálpsemi í
minn garð er mér ljúft og skylt að
þakka. Líf mitt væri býsna fátæklegt
ef ég hefði ekki fengið að ,,hafa
taugar“ til, Tannastaða í Hrútafirði.
Kæra Sigurbjörg. Þinn góði eig-
inmaður Daníel hefur nú kvatt okk-
ur, eins og elskulegur sonur ykkar
Sigurður Daníelsson gerði fyrir all-
nokkrum árum. Ég vil, við þessi
tímamót, votta þér mína dýpstu sam-
úð, svo og öllum öðrum aðstandend-
um. Góður maður er genginn. Kæri
Daníel, farðu vel. Með þökk fyrir
allt.
Örn Bjarnason.
DANÍEL
DANÍELSSON
Eftir 94 ára ævi finnst mér samt
að þú hafir ekki lifað nógu lengi,
elsku amma, því nærveru þinnar
✝ Svanhvít Ljós-björg Guðmunds-
dóttir fæddist í Geit-
dal í Skriðdal í
Suður-Múlasýslu 9.
ágúst 1908 en fluttist
tveggja ára með for-
eldrum sínum að
Bíldsfelli í Grafningi
og ólst þar upp. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Seljahlíð
24. nóvember 2002
og var útför hennar
gerð frá Fossvogs-
kirkju 29. nóvember.
var ætíð óskað.
Eftir 94 ár vildi ég
samt að ég þekkti þig
miklu betur, því ég
veit að það var miklu
meir að þekkja. En ég
er heppin, ég fékk heil
25 ár og get ekki
kvartað.
Eftir 94 ár veit ég
að þú færðir birtu í líf
flestra sem þú þekktir.
Því hvernig er hægt
að vera þú án þess að
lýsa upp líf okkar
allra?
Til hamingju með
afmælið, elsku amma.
Þúsund kossar og ást.
Þín nafna
Svanhvít Ljósbjörg.
SVANHVÍT
LJÓSBJÖRG
GUÐMUNDSDÓTTIR
Elskuleg móðir okkar, stjúpmóðir, amma, lang-
amma og langalangamma,
PETRÍNA SIGRÍÐUR MARTEINSDÓTTIR,
Lönguhlíð 1e,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri þriðju-
daginn 29. júlí.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Birgir W. Steinþórsson, Edda Gísladóttir,
Marteinn Hámundarson, Rosalie Alegre,
Gunnar Hámundarson, Guðrún Jóhannsdóttir,
Edda Hámundardóttir, Jóhann Stefánsson,
Hrönn Hámundardóttir, Marinó Jónsson
og ömmubörnin öll.
Elskuleg frænka mín,
INGIBJÖRG EINARSDÓTTIR
frá Fjallaseli,
síðast til heimilis í Lönguhlíð 3,
andaðist miðvikudaginn 6. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd ættingja,
Rannveig G. Lund.
Elskulegur bróðir okkar og vinur,
BJÖRGVIN DALMANN JÓNSSON,
Hvanneyrarbraut 37,
Siglufirði,
lést á Heilbrigðisstofnuninni á Siglufirði mánu-
daginn 4. ágúst síðastliðinn.
Útför hans verður gerð frá Siglufjarðarkirkju
mánudaginn 11. ágúst kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á tækjasjóð Kvenfélags Sjúkrahúss
Siglufjarðar (móttökusímar 467 1502 og 467 1789).
Systkini og vinir hins látna.
Faðir okkar og afi,
MAGNÚS ÁRNASON
múrarameistari,
Blönduhlíð 31,
sem lést 4. ágúst síðastliðinn, verður
jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánudaginn
11. ágúst kl. 11.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Umhyggju, félag til stuðnings langveikum börnum.
Ásdís Sæmundsdóttir, Guðrún Magnúsdóttir.
Magnús Gunnlaugsson, Linda Björk Hákonardóttir,
Guðrún Gunnlaugsdóttir,
Málfríður Garðarsdóttir, Ívar Örn Gíslason
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför móður okkar, tengdamóður, systur,
ömmu og langömmu,
FJÓLU SIGURJÓNSDÓTTUR.
Börn, tengdabörn,
barnabörn, barnabarnabörn
og systkini hinnar látnu.