Morgunblaðið - 09.08.2003, Blaðsíða 48

FÓLK Í FRÉTTUM
48 LAUGARDAGUR 9. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
21. SÝNING MIÐVIKUDAGUR 20/8 - KL. 20 UPPSELT
22. SÝNING FIMMTUDAGINN 21/8 - KL. 20 UPPSELT
23. SÝNING LAUGARDAGINN 23/8 - KL. 16 UPPSELT
24. SÝNING LAUGARDAGINN 23/8 - KL. 20 UPPSELT
25. SÝNING FÖSTUDAGINN 29/8 - KL. 20 ÖRFÆA SÆTI LAUS
26. SÝNING LAUGARDAGINN 30/8 - KL. 16 ÖRFÁ SÆTI LAUS
27. SÝNING LAUGARDAGINN 30/8 - KL. 20 ÖRFÁ SÆTI LAUS
28. SÝNING SUNNUDAGINN 31/8 - KL. 16 LAUS SÆTI
29. SÝNING SUNNUDAGINN 31/8 - KL. 20 LAUS SÆTI
MIÐASALA LOKUÐ FRÁ 2. ÁGÚST TIL OG MEÐ 5. ÁGÚST
Sumarkvöld við orgelið
9. ágúst kl. 12:
Christian Præstholm orgel.
10. ágúst kl. 20:
Johannes Skudlik. Leikur m.a.
verk eftir Bach og Liszt.
UNGUR Íslendingur hefur gert
góða hluti í kántrítónlist vestanhafs.
Hann heitir Gísli Jóhannsson en er
kallaður Gis vestra og kenndur við
hljómsveitina Gis and the Big City.
Lítið hefur verið fjallað um þenn-
an íslenska kúreka í fjölmiðlum og
notaði blaðamaður tækifærið og sló
á þráðinn til piltsins frá Dalvík sem
tvítugur fór út í heim til að láta
drauma sína rætast.
„Mig langaði alltaf til að læra
djass,“ segir Gísli með mjúkri röddu
spurður hvað fékk hann til að fara
til Bandaríkjanna á sínum tíma. „Og
það var alveg eins gott að heim-
sækja Mekka djassins, fara allla
leið. Ég átti líka vini í Los Angeles
og það ásamt fleiri hlutum verkaði
saman að því að ég flutti út.“
Leiðin lá hins vegar fljótt frá
djassinum yfir í kántrí: „Það var
engin sérstök ákvörðun hjá mér að
spila kántrítónlist. Ég bara ein-
hvern veginn fann að það sem ég
var að semja, og sú stemmning sem
ég var kominn í, átti best heima í
þeim tónlistargeira. Ég stúderaði
djasspíanó- og gítarleik í tvö ár, en
þótt ég hafi mjög gaman af djassi
var þetta bara of mikið fyrir kúrek-
ann svo ég hvarf aftur til Johnny
Cash og félaga.“
„I’m a poor lonesome
cowboy …“
Gísli kom sér vel fyrir á vestur-
strönd Bandaríkjanna og hefur
lengst af verið búsettur í Los Angel-
es. Hann kynntist konum og fékkst
við brauðstrit milli þess sem hann
sinnti tónlist sinni. Hann bjó í San
Fernando-dal þegar jarðskjálftarnir
miklu árið 1992 riðu yfir og bjó um
tíma meðal róna og dóna í Holly-
wood.
Þar gerðist það að Gis reyndi að
afneita sínum innri kúreika: „Ég var
kominn með kántríið í mig en lagð-
ist í ferlegan ólifnað eins og lenska
er í Hollywood og var í afneitun um
kántrí-eðli mitt. En í hvert skipti
sem ég hóf upp söng fór að hljóma
einhver kántrírödd sem ég vildi ekki
kannast við. Ég afneitaði henni og
kunningjar mínir sögðu mig bjána
og ég ætti ekkert að vera í kántríi.
Ég fór jafnvel til miðils og til að
bæta gráu ofan á svart sagði hann:
„Ég sé þú ert á miklum krossgötum
tónlistarlega. Þú ert popptónlistar-
maður en metnaðurinn stefnir í átt
að kántríi. Ég held það
væri bara rugl og vit-
leysa hjá þér. Þú ættir
bara algjörlega að snúa
þér að hinu.““
En Gísli lét þetta rex og
pex ekki á sig fá: „Ég fór út
af þeim miðilsfundi gráti næst,
en var samt kominn með þá sann-
færingu í hjartað að
ég væri kántrí-
söngvari, jafn-
vel þó að all-
ir segðu
að ég
væri
það ekki. Ég beit því á jaxlinn og
skellti skollaeyrum við öllum rödd-
um handan móðunnar.“
Gis á ferð og flugi
Það varð loks fyrir þremur árum
að Gísli setti á laggirnar hljómsveit-
ina The Big City: „Við fórum að
spila og það bara small allt saman!
Ég fór úr vitleysunni í Hollywood
og fluttist niður að strönd. Allt varð
miklu skýrara og sólin fór að skína
skærar. Ég varð sannfærður um að
ég hefði fundið mína innri rödd.“
Hljómsveitin hefur látið frá sér
tvær plötur. Sú fyrri hét Bring Me
You en sú nýjasta kom út fyrir
nokkrum vikum og heitir Native
Son. Aðeins sala á skemmtunum þar
sem bandið hefur troðið upp nemur
um 7.000 eintökum á fyrri plötunni
og standa vonir til að næsta plata
seljist í 15.000 eintökum. „Ég er
nýbúinn að skrifa undir samning við
fyrirtæki í Austin í Texas sem heitir
Atlantic Pacific
Entertainment og
er með þróunar-
samning við
Chart Noise Inc.,“
segir Gísli um
framtíðarhorfurnar.
Til þessa hefur Gis
helst notið frægðar á
vesturströndinni en
vonast fljótlega til
að kynna tón-
list sína fyrir
íbúum suð-
urríkjanna,
„þar sem
kántríhjart-
að slær“,
eins og
hann orðar
það sjálfur.
Leikför um landið
Gis og bandið hans hafa dvalið
hér á landi lungann úr sumrinu og
troðið upp hér og þar, meðal annars
á Akureyri um verslunarmanna-
helgina við góðar undirtektir. Í lok
mánaðarins snúa þeir aftur vestur
og við tekur tónleikaferð þar sem
leiðin liggur meðal annars um Tex-
as.
Blaðamaður spyr Gísla hvort rétt
geti verið að kántrítónlistin hafi tek-
ið kipp eftir hryðjuverkaárásirnar í
september 2001: „Já, það er leið-
inlegt að segja það að 11. september
hafi orðið til þess að það gerðist, en
það er samt raunin. Kántrílögin eru
mörg einföld að byggingu og byggj-
ast oft meira á textanum en laginu.
Kántrílag er dautt ef það segir ekki
einhverja sögu. Margir tónlistar-
menn hafa notað þennan tónlistar-
stíl til að koma sögu þessara at-
burða á framfæri.“
Margir halda því þó fram að
kántríið sé á undanhaldi, og jafnvel
þeir sem telja sig víðsýna í tónlist-
arsmekk segjast oft hlusta á allt
nema óperur og kántrí. Gísli segir
þetta samt ekki raunina, kántríið sé
í sókn og margir vinsælustu tónlist-
armennirnir í dag syngi í raun
kántrí: „Kántrítónlistin hefur
brugðist við þessu. Shania Twain og
Faith Hill, sem eru kannski þekktar
hér á Íslandi og í Evrópu sem popp-
tónlistarkonur, spila í raun kántrí.
Annars vegar hefur maður þessa
gömlu hunda sem spila kántrí og
svo hins vegar ungu kynslóðina sem
er farin að poppa þetta meira. Þetta
er hálfgert popp með fiðlu og stál-
gítar.
Ég hef líka haldið því fram að ís-
lenskt popp sé meira og minna
kántrí. Þetta byrjaði með Hljómum,
Lónlí blú bojs, Brimkló og öðrum
böndum sem einmitt mótuðu ís-
lenska dægurlagatónlist eins og hún
er í dag.“
„… and a long, long way
from home.“
Þótt Gísli hafi kunnað vistinni vel
vestanhafs hefur heimþráin stund-
um sótt á hann og veitir hann henni
þá útrás í söngnum: „Lögin mín
fjalla oft um Ísland. Titillag Native
Son fjallar til dæmis um Ísland og
varð til á síðasta degi tónleikaferðar
sem ég fór um landið í fyrrasumar.“
Hann tekur lagið:
„I’m heading down a crowded street,
under city lights ’till dawn.
But I’m still walking in your fields […]“
Gísli skýrir út fyrir mér að í þess-
um litla lagbút sé hann að segja frá
að jafnvel þótt hann arki í mann-
þrönginni í Los Angeles reiki hug-
urinn til Dalvíkur þar sem hann
gekk eftir túnum lítill drengur.
„Ég er Íslendingur, en bý ekki
lengur á Íslandi. Ég hef hitt for-
eldra mína fimm sinnum á þrettán
árum. Þessi söknuður er kannski
rauður þráður á fyrri plötunni en á
þeirri seinni er yfirbragðið glað-
legra. Ég hef fundið sjálfan mig bet-
ur og er sáttur við að búa í Ameríku.
Ég hef tekið ákvörðun og það eru
ákveðnar fórnir sem maður færir til
að mega lifa drauminn. Fólk spyr
mig samt um lögin mín, hvort ég sé
að syngja um ástarsorg. Og þetta er
víst ástarsorg, að hafa misst landið
sitt.“
Tónlistarferill Gísla Jóhannssonar kántrísöngvara gengur vel
Hver er hann, þessi Gis?
Fyrir fimmtán árum fór ungur íslenskur
maður til Bandaríkjanna í tónlistarnám.
Nú er hann kominn á góða ferð upp á
stjörnuhimin kántrítónlistarinnar. Ásgeir
Ingvarsson ræddi við Gísla Jóhannsson
um tónlistina og ættjarðarástina.
http://www.giscountry.com
asgeiri@mbl.is
Ísland er Gísla Jóhannssyni ofarlega í huga en hann unir sér vel í Banda-
ríkjunum og lifir ágætlega af tónlistinni.
HINIR íslensku Coral (skal ekki
ruglað við The Coral frá Bret-
landi) hafa verið talsvert lengi að,
eða frá árinu 2000. Þessi sjö laga
stuttskífa gefur ágæta innsýn í
það sem þessi kraftrokksveit er
megnug þótt hún sé æði misjöfn á
köflum.
Þannig byrjar
platan á ósunginni
stemmu þar sem
nánast klassískir
gítartónar fá að
heyrast með til-
heyrandi rennsli
upp og niður tónstiga. Fljótlega
breytist lagið þó í hetjulega
þungarokksstemmu, fremur
ófrumlega.
Lagið „Arthur“ tekur þá við,
fremur hefðbundin gruggklisja
með sterka tilvísun í Alice in Cha-
ins (merkilegt hvað sú sveit er enn
áhrifamikil).
En … við þriðja lag gerist
undrið, og það er til marks um
téða tvöfeldni Coral. „The Coriol-
is-effect“ er hreint út sagt snilld-
arrokkari sem kallar sveitir eins
og Placebo og Ensími upp í hug-
ann. Trommuleikurinn skapandi,
gítarinn drífandi, söngurinn bæði
ævintýralegur og ástríðufullur.
Frábært! Og hvað gerist svo? Jú,
jú… hið aulalega „Sexdwarf“
fylgir í humátt á eftir, lítt inn-
blásið Nirvana-líki. En „Big Bang“
og „Tapað stríð“ eru sannkallaðar
sómasmíðar, síðara lagið skartar
afar skemmtilegum gítarsamleik,
nokkuð sem Coral virðist hafa vel
á valdi sínu. Hljómur plötunnar er
ennfremur Coral til tekna; surg-
andi hrár og vel í takt við tónlist-
ina.
Semsagt, öldutoppar og -dalir
en blessunarlega meira af því fyrr-
nefnda. Fyrir utan það allt gefur
platan sem heild sterkar vísbend-
ingar (þá sérstaklega lög eins og
„The Coriolis …“ og „The Big
Bang“) um að Coral eigi góða
möguleika á að beita sér enn frek-
ar í rokkheimum og það af krafti.
Umslag disksins og allur umbún-
aður er þá nánast sem leiðarvísir
að því hvernig standa á að sjálfs-
þurftarútgáfu. Hönnunin er til
stakrar fyrirmyndar og afar
smekkleg.
PS. Diskurinn inniheldur einnig
myndbandið við „Arthur“ (á .mov-
sniði).
Tónlist
Þéttir
sprettir
Coral
Coral
Eigin útgáfa
Coral skipa Gunnar (gítar og söngur),
Steinar (gítar), Andrés (bassi) og Þor-
valdur (trommur). Öll lög tekin upp af
Gunnari í Veðurstofunni nema eitt sem
tekið er upp af Alberti í Stúdíói Ryki.
Frekari upplýsingar hjá coralsuck-
@hotmail.com. Platan fæst í Japis, 12
tónum og Geisladiskabúð Valda.
Arnar Eggert Thoroddsen
Samnefnd stuttskífa Coral gefur
ágæta mynd af þessari rokksveit.
Í DAG kl. 17.00 opnar Heimir
Björgúlfsson sýningu í Nýlistasafn-
inu. Mun hann sýna á þriðju hæð, í
norðursal, og ber sýningin heitið
Gott er allt sem vel endar (Sheep
in disguise).
Heimir er búsettur í
Hollandi en dvelur hér í
sumar. Í seinni tíð hefur
hann einbeitt sér að mynd-
list en hann var áður með-
limur í rafsveitinni Still-
uppsteypu. Tónlistin er þó
aldrei langt undan og ýmis
járn í þeim eldi líka um
þessar mundir.
„Það er nýr diskur að
koma út sem ég vann með hinum
sænska Jonas Ohlson (unnu áður
saman að diskinum Unspoken
World Tour). Við kláruðum hann
reyndar í desember en hann kem-
ur út í þessum mánuði á Bottrop-
Boy-merkinu í Þýskalandi.“
Heimir segist vera farinn að
hægja á sér í tónlistinni og hún sé
farin að vega minna í listsköpun
hans og því sjálfkrafa farin í annað
sæti. Heimir er þó ekki hægari en
það að hann er einnig að vinna á
fullu með rokksveitinni Vacuum
Boys og er diskur klár með þeirri
sveit einnig.
„Það er nóg að gera,“
segir Heimir. „Ég opnaði
stóra sýningu í Amst-
erdam áður en ég kom til
landsins og nú er það þessi
sýning í Nýlistasafninu.
Svo er ég líka langt kom-
inn með nýjan sólódisk.“
Framundan eru svo
ferðalög um allan heim; til
Bandaríkjanna, Japans og
Evrópu. Hver sagði svo að
það borgaði sig ekki að vera lista-
maður?
Heimir Björgúlfsson sýnir í Nýlistasafninu
Kind í dulargervi
Einnig verða opnaðar sýningar
Gjörningaklúbbsins og Péturs
Arnar Friðrikssonar á sama stað
og á sama tíma. Allar sýning-
arnar þrjár standa til 7. sept-
ember.
Heimir
Björgúlfsson