Morgunblaðið - 30.08.2003, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 LAUGARDAGUR 30. ÁGÚST 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Kristján ViðarHafliðason fædd-
ist í Reykjavík 2.
júní 1973. Hann lést
af slysförum 25.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Ingibjörg Kristjáns-
dóttir hjúkrunar-
fræðingur, f. 18.9.
1950, og Hafliði Við-
ar Ólafsson bóndi og
bifreiðarstjóri, f.
6.10. 1950. Þau búa í
Garpsdal í Reykhóla-
sveit. Systkini hans
eru Haflína Ingi-
björg, f. 16.7. 1975, og Sigurður
Rúnar, f. 9.9. 1977, unnusta hans
er Bryndís Elfa Geirmundsdóttir.
Krissi, eins og hann var alltaf
kallaður, kvæntist 15. júní 2002
Erlu Björk Jónsdóttur, f. 15.3.
1978. Foreldrar hennar eru
Jenný Jensdóttir, f. 15.12. 1951,
og Jón Hörður Elíasson, f. 24.5.
1950, búsett á
Drangsnesi. Krissi
og Erla eiga einn
son, Aron Viðar, f.
22.4. 2001.
Krissi ólst upp í
Garpsdal. Árið 1995
hófu þau Erla að
búa saman í Reykja-
vík en fluttu árið
2001 að Ásaheimum
í Króksfjarðarnesi.
Krissi starfaði alla
tíð við landbúnaðar-
störf, vinnuvélar og
flutninga. Hann tók
meirapróf um leið
og hann hafði aldur til og hafði
aflað sér réttinda á allar tegund-
ir vinnuvéla. Í byrjun árs 2000
stofnuðu hann og Erla ásamt for-
eldrum hans Flutningaþjón-
ustuna Smyril ehf.
Útför Kristjáns Viðars verður
gerð frá Garpsdalskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Krissi minn.
Ímyndaðu þér
sólina án geisla,
regnbogann án lita
og hafið án vatns
Óhugsandi?
Það finnst mér líka. ...
En ef ég hugsa mér
lífið án þín er
hitt smáræði.
(Höf. óþ.)
Ég vildi ekki trúa því þegar mér
var sagt á mánudaginn var að þú
værir búinn að kveðja okkur fyrir
fullt og allt, og ég ætti aldrei eftir að
sjá þig aftur í lifanda lífi, mér fannst
eins og að þetta væri einn stór slæm-
ur draumur. Þar sem ég taldi að við
ættum aldrei eftir að upplifa aðrar
eins raunir og í fyrra þegar við héld-
um að við værum að missa þig vegna
veikinda, en nú er það staðreynd.
Ég vil þakka fyrir allan þann tíma
sem ég fékk með þér þó ég vildi að
hann yrði lengri en þar sem ég og við
öll eigum góðar minningar um þig
verða þær að ylja okkur.
Ég hugga mig við það að þú fékkst
að fara við það sem þú hafðir unun og
yndi af, sem var að aka nýja treilern-
um þínum og að þú varst búinn að
uppfylla næstum því alla þína
drauma en þá kannski ekki þann
stærsta sem var að eldast með Erlu
og taka þátt í lífi litla engilsins þíns,
hans Arons Viðars, sem er búinn að
vera sólargeislinn okkar allra á
svona erfiðum stundum og það er
það sárasta í þessu öllu saman að
hann á aldrei eftir að kynnast þér
meir nema í gegnum okkur.
Elsku mamma og pabbi, Erla og
Aron, amma og afi, Rúnar og Bryn-
dís, aðrir ættingjar og vinir, megi
guð vera með ykkur öllum og veita
ykkur styrk og huggun í sorginni, ég
trúi því að Krissi muni alltaf fylgja
okkur í anda um aldur og ævi.
Takk fyrir allt, elsku stóri bróðir.
Haflína.
Lokið er kafla í lífsins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund.
Biðjum þann Guð, sem gaf þitt líf og tók
græðandi hendi á milda sorgarstund.
Ó, hve við eigum þér að þakka margt
þegar við reikum liðins tíma slóð.
Í samfylgd þinni allt var blítt og bjart
blessuð hver minning, fögur, ljúf og góð.
Okkur í hug er efst á hverri stund
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró
hjálpsemi þín og falslaus fórnarlund.
Friðarins Guð þig sveipi helgri ró.
(Vigdís Runólfsdóttir.)
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast Krissa, þótt sá tími sem
ég þekkti hann hafi verið alltof stutt-
ur. Margar góðar minningar koma
upp í hugann.
Brúðkaupsdagur hans og Erlu í
fyrrasumar var yndislegur dagur og
mun ekki gleymast. Það var alltaf
gaman að umgangast Krissa, hann
var kátur og hress strákur og var
alltaf að grínast með hlutina.
Við áttum margar góðar stundir
saman í sumar, ég, Rúnar, Krissi,
Erla og litli sólargeislinn þeirra,
hann Aron Viðar. Síðasta verslunar-
mannahelgi var yndisleg, þá vorum
við öll saman komin í Vestmannaeyj-
um hjá Haflínu, systur þeirra
bræðra. Þessa helgi var mikið hlegið
og spjallað og höfðum við það mjög
skemmtilegt. Fyrir þennan tíma sem
við áttum saman erum við þakklát
því þetta var í síðasta skiptið sem
systkinin komu öll saman.
Elsku Erla, Aron, Ingibjörg, Haf-
liði, Haflína, Rúnar og aðrir aðstand-
endur, Guð gefi ykkur styrk og varð-
veiti ykkur í þessari miklu sorg.
Bryndís Elfa Geirmundsdóttir.
Elsku hjartans Krissi. Af hverju
er lífið svona miskunnarlaust? Þú ert
tekinn frá okkur öllum á besta aldri,
þú sem varst svo sterkur og svo lífs-
glaður. Alltaf sást þú björtu hliðarn-
ar, og ekki varst þú gamall þegar þú
reyndir að kenna mér að sjá björtu
hliðarnar á hlutunum og vera ekki að
gera úlfalda úr mýflugu. Ofarlega er
okkur í minni þegar við áttum okkar
fyrsta barn, þá varst þú svo spenntur
og hlakkaðir svo mikið til að eignast
lítið frændsystkini, þá fékkstu
frænku, og komst svo ósköp kátur og
glaður með pakka handa henni, þá
varst þú bara fjögurra ára. Þú hlakk-
aðir svo til að fá okkur í sveitina til
þín á sumrin og man ég svo vel þegar
þú hljópst upp að hliði og opnaðir
þegar bíllinn kom. Já, lífið er hverf-
ult, ekki gat maður ímyndað sér ann-
að en þú fengir að njóta þess að vera
lengur með þinni elskulegu eigin-
konu og blessuðum litla syni þínum
sem þú elskaðir svo mikið og er alveg
eftirmynd þín. Elsku Krissi okkar,
mikið er erfitt að sjá á eftir þér, bros-
ið þitt, hláturinn þinn, hlýjan þín og
réttlætiskenndin, ánægjuna við að
geta aðstoðað aðra, taka þátt í hey-
skapnum, fara í leitir og eltast við fé
á fjórhjólinu. Já eftir stendur minn-
ingin og henni gleymum við aldrei.
Það er orðið mikið skarð í litlu sam-
félagi. Það er svo stutt síðan þú
stofnaðir þitt yndislega heimili, þú
varst svo duglegur að lagfæra og
fegra umhverfið í kring um húsið
ykkar, búa til garð og sólpall á milli
þess sem þú stundaðir þína vinnu,
vinnu við akstur, tæki og vélar. Okk-
ur langar til að hafa hér neðst sálm-
inn sem þú varst svo hrifinn af sem
lítið barn, og þú vildir að pabbi eða
mamma rauluðu fyrir strákinn sinn
áður en hann færi að sofa á kvöldin.
Elsku hjartans Erla okkar og Ar-
on Viðar. Elsku systir og mágur,
Haflína , Rúnar og Bryndís, Jenný
og Jón, megi Guð styrkja ykkur öll í
ykkar miklu sorg .
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ, breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Mér gott barn gef að vera
og góðan ávöxt bera,
en forðast allt hið illa,
svo ei mér nái’ að spilla.
(Páll Jónsson.)
Kristjana og Sigfús.
Elsku frændi. Það var hryllilegt að
fá þessar vondu fréttir að þú værir
rifinn í burtu frá okkur svona snöggt.
Þú áttir svo mikið eftir og hugsunin
hjá okkur var sú að við myndum jafn-
vel hitta þig næst þegar þú kæmir í
bæinn, eða næsta sumar myndum við
heimsækja þig, en við fáum það ekki,
og það er svo sárt, og við finnum svo
til, og þetta er svo óréttlátt að þú far-
ir svona snöggt en svona er lífíð en
við eigum rosalega góðar minningar
um þig og það ætlum við að geyma
vel í minni okkar. Á sumrin er ég
kom vestur til ykkar voru margar
stundir sem að við lékum okkur sam-
an í leikjum á hlaðinu hjá ykkur, ég
mun ávallt muna það, og öll yngri ár-
in með þér. Alltaf sástu muninn á
réttu og röngu og stilltir alltaf til
friðar ef það kom eitthvað uppá og ég
man svo vel fíflaganginn í okkur, allt-
af þegar við hittumst gátum við alltaf
slegið á létta strengi og haft gaman
og þetta er mér mjög mikils virði.
Þetta man ég alltaf. Þú varst okkur
eins og besti bróðir, eins og þið öll
systkinin en núna er komið stórt
skarð í okkar litlu fjölskyldu. Elsku
Krissi okkar, alltaf varstu tilbúinn að
hjálpa okkur þegar þurfti á að halda.
Þegar ég hugsa um allar stundirnar
sem við áttum saman þá man ég svo
vel eftir því þegar afi okkar dó að ég
átti mjög erfitt við kistulagninguna,
þá komst þú með þinn hlýja faðm og
tókst utanum mig til þess að hugga
mig og það var rosalega gott og hlýtt,
þessari stund gleymi ég aldrei. Við
gleymum heldur ekki hinum stund-
unum, en við erum svo ósátt við það
að þú skulir vera farinn því að þú átt-
ir ekki að fara strax og við vildum
óska þess að við gætum fengið þig til
baka, en því miður er það ekki hægt.
Það er líka svo erfitt að horfa og vita
af því að litli Aron þinn skuli ekki fá
að njóta þín, þú sem varst honum svo
mikið og Erlu þína, sem elskaði þig
svo heitt, að hún skuli þjást svona
mikið, en vonandi komast þau í gegn-
um þetta, og að Aron okkar eigi
minningar um þig þó að hann sé bara
2 ára. Elsku Krissi okkar, nú ertu
kominn til afa og ömmu og við vitum
að þau tóku vel á móti þér.
Elsku Erla, Aron og fjölskylda,
megi drottinn fylgja ykkur í gegnum
þessar miklu hörmungar og sorg.
Sigrún frænka og litla
fjölskyldan Gnoðarvogi 26.
Elsku Krissi minn. Það er svo sárt
að vita til þess að þú ert farinn frá
okkur með svo stuttum fyrirvara og í
blóma lífsins. Þegar ég fékk þessar
hörmulegu fréttir var ég staddur í
skólanum og ég trúði ekki að þetta
væri satt en ég hélt í vonina um að
eitthvað gott myndi fréttast af þessu
hörmulega slysi en raunin var því
miður önnur.
En allar þær góðu minningar sem
eftir standa munu lifa í brjósti mér
um alla tíð. Við áttum svo margar
góðar stundir saman, elsku frændi
minn, ég man svo vel eftir því er þú
varst í námi við menntaskólann í
Kópavogi og varst mikið í bænum,
hvað þú varst góður við mig, litla
frænda, eins og þú kallaðir mig og
tókst mig með þér á æfingar og varst
að kenna mér að lyfta lóðum svo ég
gæti orðið jafn stór og sterkur og
frændi minn sem ég leit svo mikið
upp til.
Það var alltaf jafn mikil spenna í
maganum á mér á leiðinni vestur í
sveitina að hitta stóra frænda sem
gerði dvölina í Garpsdal svo
skemmtilega og eftirminnilega. Ég
man þegar þú leyfðir mér að sitja aft-
an á fjórhjólinu þínu og sagðir mér
að halda fast utanum mittið á þér svo
ég dytti ekki af meðan við þutum um
melinn inn af bænum, svona minn-
ingar streyma í gegnum huga mér
eins og þær ætla aldrei að stoppa,
þær eru endalausar. Já elsku Krissi
minn þú passaðir alltaf svo vel uppá
mig og varst mér sá besti frændi sem
hugsast getur í alla staði.
Það er svo sárt að vera búin að
missa þig frá okkur og það er stórt
og mikið skarð sem verður eftir að þú
ert farinn, en allar minningarnar
sitja eftir í hjörtum okkar allra, ég
veit að amma og afi í Hólmgarði hafa
tekið vel á móti þér og nú ertu kom-
inn á friðsælan og góðan stað. Ég
sakna þín svo sárt elsku frændi
minn.
Elsku Erla, Aron, Ingibjörg, Haf-
liði, Haflína, Rúnar og fjölskylda.
Megi drottinn fylgja ykkur í gegnum
þennan óbætanlega missi og styrkja
ykkur í þessari hörmulegu sorg.
Garðar.
Við hjónin fluttumst ásamt börn-
um okkar til Reykhóla árið 1994 og
stuttu síðar hófust kynni okkar af
foreldrum Krissa, þeim Hafliða Við-
ari Ólafssyni og Ingibjörgu Krist-
jánsdóttur. Það hefur verið mikil
gæfa að fá að njóta aðhlynningar,
hlýhugar og traustrar vináttu
hjónanna í Garpsdal á Króksfjarðar-
nesi.
Krissi og eiginkona hans Erla
Björk Jónsdóttir höfðu nýverið
standsett hús sitt, Ásaheima í ná-
grenni við Garpsdal, býli foreldra
Krissa og flutt þangað með auga-
stein sinn, Aron Viðar, tveggja ára.
Samgangur var mikill og Krissi sótti
ekki bara fyrirmynd að góðum og
heilsteyptum manni í foreldrahús.
Þar fundu Krissi og Erla jafnframt
sína bestu vini.
Fyrir tæpum áratug hóf Krissi að
keyra flutningabíla sem faðir hans
rak ásamt félögum sínum. Þar með
hófust samskipti á milli mín og
Krissa, en ég starfaði þá fyrir Þör-
ungaverksmiðjuna á Reykhólum.
Hin seinni ár hefur rekstur flutning-
anna alfarið verið í höndum þeirra
feðga. Krissi var sterkur ásýndar,
vingjarnlegur, úrræðagóður og
greiðvikinn. Hann miklaði ekki fyrir
sér vandamál sem upp komu, hann
leysti úr þeim. Krissi og systkini
tóku út verklegan og andlegan
þroska sem þátttakendur í daglegu
lífi foreldra sinna, sem hafa ásamt
bústörfum til langs tíma sinnt mörg-
um trúnaðarstörfum innan sveitar-
innar.
Sagt er að snemma beygist krók-
urinn til þess sem verða vill en helsta
áhugamál Krissa voru bílar og rekst-
ur flutningafyrirtækis þeirra feðga.
Það kom sér jafnan vel að geta sótt
upplýsingar um ýmislegt varðandi
dráttarbíla í viskubrunn þeirra
feðga. Það var eftirminnilegt og
skemmtilegt í vor þegar ég heimsótti
feðgana, að fylgjast með Aroni Viðari
rýna í erlent trukkablað og upplýsa
mig og félaga minn um hina ýmsu
trukka í blaðinu.
Um leið og við hjónin þökkum
samfylgdina, biðjum við Guð að
blessa minningu Kristjáns Viðars
Hafliðasonar og styrkja Erlu, Aron
Viðar, foreldra, systkini og aðra að-
standendur í þeirri miklu sorg sem
fylgir því að missa góðan dreng.
Bjarni og Erna.
Góði Guð, við þökkum þér fyrir
þann tíma sem þú gafst okkur með
Krissa, og þá sérstaklega þessi tvö
aukaár. Við metum það mikils.
Sem loftbára rísi við hörpuhljóm
og hverfi í eilífðargeiminn,
skal þverra hver kraftur og kulna hvert
blóm
– þau komu til þess í heiminn.
KRISTJÁN VIÐAR
HAFLIÐASON
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Lundi V/Nýbýlaveg
564 4566 • www.solsteinar.is
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
KRISTBJÖRG EINARSDÓTTIR,
áður til heimilis á Bárugötu 35,
Reykjavík,
sem lést föstudaginn 22. ágúst, verður jarð-
sungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík mánudag-
inn 1. september kl. 15.00.
Þórunn Benjamínsdóttir, Magnús K. Sigurjónsson,
Eiríkur Benjamínsson,
Einar Benjamínsson, Erla M. Indriðadóttir,
Sólveig Benjamínsdóttir, Árni Páll Jóhannsson,
Guðbjörg Benjamínsdóttir, Gunnar Harðarson,
barnabörn og langömmubörn.
Elskuleg móðir okkar,
GUÐRÚN ÁGÚSTA SAMSONARDÓTTIR,
áður til heimilis á
Patreksfirði,
andaðist á Hrafnistu, Hafnarfirði, fimmtudaginn
28. ágúst.
Stella Gísladóttir,
Bjarney Gísladóttir,
Sigríður Björg Gísladóttir,
Snæbjörn Gíslason,
Guðmundur Bjarni Gíslason,
Margrét Jóna Gísladóttir.