Morgunblaðið - 05.12.2003, Qupperneq 46

MINNINGAR
46 FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Egill Örn Einars-son fæddist á
Hafranesi við Reyð-
arfjörð 26. apríl
1910. Hann lést á
Hjúkrunarheimilinu
Skjóli föstudaginn
28. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Guðrún V.
Hálfdánardóttir, f. á
Hafranesi við Reyð-
arfjörð 26. júlí 1880,
d. 30. júlí 1963, og
Einar S. Friðriksson
bóndi, f. á Bleiksá
við Eskifjörð 31. maí
1878, d. 28. júlí 1953.
Systkini Egils eru Anna Oddný,
f. 5. okt. 1903, d. 1. maí 1988, Jó-
hanna f. 17. sept. 1906, d. 8. jan.
1995, Friðrik, f. 9. maí 1909, d. 27.
sept. 2001, Þóra Sigurðardóttir
Kemp (kjördóttir), f. 8. febr. 1913,
d. 30. júní 1991, Skúli, f. 26. nóv.
1914, d. 15. okt. 2003, Hálfdán Vík-
ingur, f. 31. maí 1917, og Lára, f.
27. nóv. 1919, d. 13. jan. 2001. Upp-
eldissystir Egils var Oddný Jó-
hannsdóttir, f. 14. mars 1901, d. 4.
ur, b) Hildur Björk, f. 5. okt. 1983,
og c) Einar Skúli, f. 15. sept. 1989.
3) Anna Guðríður, f. 19. sept. 1964,
maki Atli Norðdahl, f. 7. ágúst
1967, börn þeirra Inga Hrönn, f. 4.
febr. 1988, Ingibjörg Ásta, f. 2.
nóv. 1997, og Vignir Snær Norð-
dahl, f. 19. maí 1999. 4) Egill Örn,
f. 27. jan. 1970, maki Helga Fjóla
Sæmundsdóttir, f. 27. sept. 1976,
sonur óskírður. B) Einar, f. 15.
mars 1942, kvæntur Höllu Svan-
þórsdóttur, f. 8. des. 1943. Börn
þeirra eru: 1) Svanhildur, f. 6. júní
1962, maki Sveinn Birgisson, f. 17.
júní 1959, börn þeirra Íris Þöll, f.
28. des.1982, Agla Ösp, f. 19. jan.
1990, og Einar Sveinn, f. 5. ágúst
1999. Fóstursynir Svanhildar, syn-
ir Sveins, eru Birgir, f. 14. mars
1978, dóttir hans Sunneva Björk,
og Lárus, f. 12. mars 1985. 2) Agla
Björk, f. 23. ágúst 1964, var gift
Alberti Axelssyni, f. 24. júlí 1962,
börn þeirra a) Halla Ýr, f. 4. júlí
1981, maki Hallur Lund, b) Tinna
Rut, f. 4. apríl 1985, og c) Vera
Ósk, f. 16. nóv. 1991. 3) Svanþór, f.
20. sept. 1976, maki Jóna Þórunn
Guðmundsdóttir, f. 4. júlí 1979,
sonur þeirra Jason Daði, f. 31. des.
1999.
Útför Egils verður gerð frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Gufuneskirkjugarði.
des. 1961.
Egill kvæntist 28.
sept. 1935 eftirlifandi
eiginkonu sinni Ingu
Ingvarsdóttur frá Ísa-
firði f. 16. sept. 1916.
Foreldrar hennar
voru Sigurlaug Árna-
dóttir, f. 20. nóv. 1878,
d. 3. ágúst 1950, og
Ingvar Pétursson, f.
28. sept. 1879, d. 27.
jan. 1953. Börn Egils
og Ingu eru: A) Þor-
gerður, f. 18. apríl
1935, gift Einari Jóns-
syni, f. 15. sept. 1935.
Börn þeirra eru: 1) Brynhildur
Inga, f. 15. júlí 1955, maki Sigur-
björn Ásgeirsson, f. 4. okt. 1952,
börn þeirra: a) Ásgeir, f. 21. jan.
1976, maki Elín Ósk Jónsdóttir, b)
Þorgerður Inga, f. 25. júlí 1978,
maki Baldur Friðbjörnsson, börn
þeirra Kristín Erla og Bryndís
Inga. 2) Sigurlaug Sandra, f. 26.
jan. 1960, maki Skúli K. Skúlason,
f. 3. júní 1959, börn þeirra: a) El-
ísabet Jean, f. 28. jan. 1981, maki
Haukur Hannesson, sonur óskírð-
Elsku afi.
Það var að morgni 28. nóvember
sem við systkinin fengum símhring-
ingu um að þú hefðir andast þá um
nóttina. Á þeirri stundu myndaðist
tómarúm í hjörtum okkar.
Minningarnar tóku að hrannast
upp enda eigum við þær margar og
ógleymanlegar.
Við vorum svo lánsöm að alast upp
í sama húsi og þið amma í Karfavogi
17.
Þið bjugguð á þeirri efri og við á
þeirri neðri. Alltaf töluðum við um
afa og ömmu uppi, jafnvel eftir að þið
fluttuð í burtu. Það var svo gott að
getað farið upp á loft og fengið ristað
brauð og kókómjólk. Ósjaldan fórum
við svo upp á kvöldin, svona rétt fyrir
svefninn og fengum ískalda mjólk og
eina lengju af Síríus suðusúkkulaði.
Það var ekki síðra að heimsækja
ykkur eftir að þið fluttuð í þjónustu-
íbúð fyrir aldraða.
Þér þótti alltaf gott að heyra í okk-
ur krökkunum og vildir sjá okkur
sem oftast. Það leið ekki sá dagur að
það væri ekki talað saman í síma,
jafnvel bara til þess að bjóða góða
nótt eða fá ráð í sambandi við elda-
mennsku. Þú varst alveg frábær
kokkur og kenndir okkur mikið í
sambandi við mat og veiðar því þú
varst einnig frábær skytta.
Margar sögurnar fengum við að
heyra frá þinni æskuslóð, Hafranesi
við Reyðarfjörð. Þú sagðir okkur
sögur af hundunum á bænum, önd-
unum, fjörunni, fjöllunum og sögur af
sjóferðum þínum á stríðsárunum.
Þú varst sannkölluð hetja í augum
okkar barnanna.
Við erum svo lánsöm að hafa átt
þig að. Sögurnar þínar munu lifa með
okkur og börnunum okkar. Þú varst
svo ríkur að vera orðinn langa-
langafi fyrir þónokkrum árum. Við
gætum skrifað endalaust en restina
segjum við þér bara þegar við förum
að sofa á kvöldin og hugsum til þín í
staðinn fyrir símtölin.
Elsku afi, við kveðjum þig með
söknuði og þökkum þér fyrir allar
góðu stundirnar.
Söknuður ömmu er einnig mikill.
Þú varst henni svo góður og færðir
henni alltaf ís á daginn því þú vissir
að það væri það besta sem hún fengi.
Elsku afi, þú tendraðir ljós í hjört-
um okkar sem mun lifa til eilífðar.
Sjáumst síðar.
Brynhildur Inga Einarsdóttir,
Sigurlaug Sandra Einarsdóttir,
Anna Guðríður Einarsdóttir,
Egill Örn Einarsson, makar,
börn og barnabörn.
Í dag verður til moldar borinn afi
okkar Egill Örn Einarsson, sem
kenndur er við bæinn Hafranes í
Reyðarfirði. Í fjölskyldunni er hann
ávallt kallaður Egill afi. Egill afi var
Austfirðingur í húð og hár og varla
leið sá dagur að hann segði ekki sög-
ur frá uppvaxtarárum sínum í Hafra-
nesi við Reyðarfjörð. Þar ólst hann
upp með systkinum sínum og vensla-
fólki til tvítugs, en þá hleypti hann
heimdraganum og fluttist til Reykja-
víkur.
Egill afi var glæsilegur maður og
hvar sem hann fór var eftir honum
tekið. Hann var heilsuhraustur alla
ævi og ákafleg vel ern og allt fram í
andlátið fór hann með ljóð og sagði
sögur svo unun var á að hlýða. Hann
var fylginn sér og ýtinn og til marks
um það var ekki sama hver fór út í
búð og valdi fyrir hann saltkjöt og
soðningu.
En Egill afi var góður og sann-
gjarn við okkur og hafði stórt hjarta
og trausta vini.
Við afabörnin erum þakklát for-
sjóninni hversu vel hún vandaði valið,
því hann reyndist okkur og börnum
okkar elskuríkur afi og sannur vinur
og fylgdist vel með öllum okkar gerð-
um og framförum bæði í gleði og
sorg.
Á uppvaxtarárum Egils var Hafra-
nes í þjóðbraut þess tíma, þar var út-
ræði stundað frá næstu bæjum og oft
var margt um manninn. Þar var góð
lending og hafnaraðstaða frá náttúr-
unnar hendi. Á þeim árum voru ekki
akvegir og aðföng voru flutt að og frá
bæjum á hestum, árabátum eða borin
á baki. Við þessar aðstæður ólust
börnin upp, en þau höfðu nóg að bíta
og brenna. Fyrir því sáu foreldrarnir
með útsjónarsemi og dugnaði. Þótt
oft væri margt um manninn á bænum
var samt erfitt að þreyja þorrann og
góuna og ætla má að fjarlægð milli
bæja og erfiðar samgöngur hafi leitt
af sér einsemd og einangrun, en um
leið leiddi það af sér samkennd og
hjálpsemi við nágranna og samferða-
menn. Þyrfti að byggja hús, báts-
kænu eða aðstoða við gegningar eða
veita fylgd á hestum yfir vegleysur
og vötn, var það alltaf sjálfsagt og
eðlilegt. Endurgjald fyrir slíkt
þekktist ekki. Þetta var fyrir tíma
gististaða og því var gisting veitt og
matur fram borinn og ekki til þess
ætlast að fyrir yrði greitt. Þetta var
fyrir tíma byggingameistara og
stéttafélaga, en á tímum þjóðhaga
völunda og sjálfmenntaðra einstak-
linga. Við þessar aðstæður ólst Egill
afi upp. Þar lærði hann að bjarga sér
við misgóðar aðstæður á hverjum
tíma og þar liggja spor hans og minn-
ingar.
Afa er sárt saknað, en hann var
saddur lífdaga og löngu tilbúinn að
kveðja þetta tilverustig, við erum
þakklát fyrir minningarnar sem sefa
sorg en létta lund. Við vottum Ingu
ömmu, og fjölskyldunni samúð okk-
ar. Við viljum að lokum vitna til
kvæðis Þorsteins Valdimarssonar og
gera hans orð að okkar, en hann segir
svo:
Sumir kveðja
og síðan ekki
söguna meir.
– Aðrir með söng
sem aldrei deyr.
Svanhildur, Agla Björk
og Svanþór Einarsbörn.
Það er skrýtið að hugsa um þá
staðreynd að þú ert dáinn og ert ekki
lengur hérna hjá okkur. Skrýtið að
hugsa til þess að þú eigir ekki eftir að
hringja á morgun klukkan níu til að
bjóða góða nótt, og að við eigum ekki
eftir að sjá þig aftur.
„En svona er lífið og lífsins sorgir,
minna sjaldan á brunnar borgir“ eins
og hún amma segir. Allt tekur þetta
nú enda. En það sem situr eftir eru
minningar. Allt frá því að við stelp-
urnar vorum litlar og fórum með þér
og ömmu í Kolaportið að kaupa
lakkrísrúllur, kókosbollur og hin
heimsfræga ísfirska harðfisk. Til
jóla- og saltkjötveislna í Barrholtinu
og heimsókna á Skjól og munum við
geyma þær hjá okkur alltaf.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Vertu sæll afi. Guð og englarnir
varðveiti þig.
Halla Ýr, Tinna Rut og Vera Ósk.
EGILL
EINARSSON
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
(Ásmundur Eiríksson.)
Elsku Egill afi, takk fyrir
allt, góða nótt.
Íris Þöll, Agla Ösp og Einar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku Egill afi, Guð geymi
þig.
Jason Daði.
HINSTA KVEÐJA
✝ Erla EgilsdóttirThorarensen
fæddist í Sigtúnum
á Selfossi 29. apríl
1923. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 28. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Kristín Daní-
elsdóttir húsfreyja,
f. 4. ágúst 1900, d.
29. desember 1994,
og Egill Grímsson
Thorarensen kaup-
félagstjóri á Sel-
fossi, f. 7. jannúar
1897, d. 15. janúar 1961. Systkini
Erlu eru: a) Grímur, kaupfélags-
tjóri á Selfossi, f. 7. júní 1920, d.
3. ágúst 1991, maki Bryndís
Guðlaugsdóttir húsfreyja, f. 22.
september 1918. b) Benedikt,
framkvæmdastjóri Þorlákshöfn,
f. 1. febrúar 1926, maki Guð-
Guðmundur Björnsson læknir, f.
10. október 1957. Börn þeirra
eru a) Erla, nemi í Kennarahá-
skóla Íslands, Laugarvatni, f. 21.
júní 1980, í sambúð með Jónasi
Rafni Stefánssyni, nema og sölu-
manni f. 23. maí 1979. b) Björn,
nemi í Kvennaskólanum í
Reykjavík, f. 27. nóvember 1985,
c) Ólafur, nemi í Menntaskólan-
um við Sund, f. 18. ágúst 1987.
Erla stundaði nám í Kvenna-
skólanum í Reykjavík en dvaldi
síðan erlendis á seinni stríðsár-
unum og stundaði nám við Hum-
anistiska menntaskólann í Sigt-
una í Svíþjóð. Hún starfaði um
hríð hjá Mjólkursamsölunni í
Reykjavík og síðan sem húsmóð-
ir. Á árunum 1974–1987 starfaði
hún í verslun Halldórs Sigurðs-
sonar gullsmiðs við Skólavörðu-
stíg.
Erla og Ólafur voru frum-
byggjar í Háaleitishverfi og
reistu sér hús í þríbýli í Safa-
mýri árið 1961 og þar hafa þau
síðan átt fallegt heimili.
Útför Erlu fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
björg Magnúsdóttir
símstöðvarstjóri, f.
16. apríl 1923. c)
Jónína Guðrún hús-
freyja, f. 15. mars
1928, d. 26. mars
1997, maki Gunnar
Pálsson skrifstofu-
stjóri, f. 29. mars
1924, d. 12. nóvem-
ber 1998.
Hinn 15. júlí 1947
gekk Erla að eiga
Ólaf Sveinsson,
verslunarmann í
Reykjavík, f. 11. des-
ember 1916, sonur
Sveins Jóns Einarssonar bónda,
steinsmiðs og kaupmanns í Brá-
ræði í Reykjavík, f. 9. nóvember
1872, d. 23. október 1960, og
Helgu Ólafsdóttur húsmóður, f.
17. september 1878, d, 4. júní
1953. Dóttir þeirra er Helga
sölufulltrúi, f. 6. júní 1956, maki
Edda heiti ég Thorarensen sagði
hún þegar hún heilsaði mér í fyrsta
sinn snemma árs 1979, en þá var ég
læknaneminn sem var að slá mér
upp með einkadóttur hennar, síðar
eiginkonu minni. Ég spurði seinna,
en heitir hún ekki Erla Egilsdóttir?
Jú, víst! var svarið, en hún hefur
alltaf verið kölluð Edda því að litla
systir hennar gat ekki sagt þetta
skýrar og hún er stolt af því að vera
Thorarensen.
Okkur varð strax mjög vel til vina
og alla tíð síðan höfðum við náið og
gott samband. Ég sat hjá henni á
spítalanum um daginn og við fórum
yfir málin, mér og henni var ljóst að
það myndi fljótlega verða knúið að
dyrum í hinsta sinn.
Hún var dóttir jarlsins í Sigtún-
um, það fór ekki á milli mála. Tígu-
leg í fasi, hnyttin í tilsvörum, með
reisn sem aðeins ekta íslenskur að-
all getur státað af. Víst mótaði upp-
eldið hana. Á þeim tíma sem hún var
unglingur var fjölskyldan með það
sem við köllum nú heimilishjálp. Á
þeim tíma var það ekki algengt á Ís-
landi að það væri þjónustufólk og
bílstjóri á heimilinu, það er það ekki
enn þann dag í dag. Heimsborgari –
já, víst var hún það, ekki þannig að
hún hafi þvælst um allan heiminn,
heldur var það á einhvern hátt inn-
byggt í hana. Erla dvaldi t.d. öll
seinni stríðsárin erlendis í umsjá
sænskra vina og viðskiptafélaga föð-
ur hennar. Hún hefði ekki getað
fengið betri mann en hann Óla
tengdaföður minn sem bar hana í
gullstóli alla tíð, ekki þannig að það
kostaði mikla peninga, heldur af
virðingu, kærleik, umhyggju og til-
litssemi. Sólargeislinn í lífi þeirra
varð hún Helga mín sem öllu þeirra
lífi breytti og gerði Erlu að stoltri
móður. Fyrir þau var það áreiðan-
lega ákveðinn léttir að fá tækifæri
til að ala upp lítið barn og öðlast
þannig dýpt og innihald í sitt líf.
Betri móður en Erlu er ekki hægt
að hugsa sér. Svo komu barnabörn-
in. Það voru miklar skylmingar hjá
okkur hjónunum til að koma í veg
fyrir að þau yrðu ofdekruð af ömmu
og afa sem rúmlega allt vildu fyrir
þau gera. Þau hafa gefið þeim það
sem þau þurftu, ástúð, athygli, um-
hyggju, þarfar leiðbeiningar, og
fyrst og fremst styrk til að hafa trú
á sjálfum sér ásamt virðingu fyrir
sjálfum sér og öðrum. Hún var ein-
stök kona, líklega ein af síðustu al-
vöru hefðarkonunum á Íslandi í
þeim skilningi sem ég legg í það orð.
Nú reynum við og barnabörnin að
hugsa vel um afa sem á um sárt að
binda þegar ástin í lífinu hans er
horfin yfir móðuna miklu. Ég er
þakklátur fyrir þau andlegu verð-
mæti sem Erla gaf mér og mínum.
Eftir innihaldsríkt líf og nú erfið
veikindi er hún hvíldinni fegin.
Sérstakar þakkir færi ég vini mín-
um Magna Jónssyni lækni sem ann-
aðist Erlu síðustu árin af einstakri
alúð og umhyggju og tók af mér
þann þunga kross sem erfið veikindi
nánustu ættingja lækna eru. Einnig
fær starfsfólk lungnadeildar Land-
spítalans Fossvogi sérstakar þakkir
fyrir frábæra hjúkrun og umönnun
– þau eru á heimsmælikvarða.
Guðmundur Björnsson.
Elsku amma mín. Ef ég mætti
velja einhvern í lífi mínu sem mætti
lifa að eilífu værir það þú, amma
mín. En því miður er það ekki hægt
og ég veit líka að þér líður mun bet-
ur þar sem þú ert núna.
Þú varst alveg einstök, þú fékkst
mig alltaf til þess að brosa og hugsa
um góðu hlutina í lífinu. Í hvert sinn
sem ég var hjá þér spurðir þú mig
hvort mér liði ekki vel og hvort ég
væri ánægð með lífið, ekki bara
einu sinni eða tvisvar, þú vildir vera
alveg viss um að mér liði vel og það
geri ég, amma mín. Við fjölskyldan
söknum þín mikið og sérstaklega
afi, en við reynum að vera sterk og
hugsa um hvað við vorum heppin að
hafa haft þig í lífi okkar. Ég á
margar fallegar minningar um þig
og sem betur fer munu þær lifa að
eilífu. Mjúku hendurnar þínar, fal-
lega brosið þitt og sérstaklega hvað
það var gaman að tala við þig. Þú
sagðir mér svo margt skemmtilegt
frá því að þú varst ung þegar þú
bjóst á Selfossi og stalst í bæinn
með mjólkurbílnum og sagðir mér
frá kærastanum þínum í Svíþjóð
sem þú samdir lag um. Þú sagðir
svo skemmtilega frá og ég gat
hlustað á þig segja frá endalaust.
Ég á eftir að sakna þess að tala við
þig en það huggar mig að ég veit að
þú munt hlusta á mig þaðan sem þú
ert. Þú baðst okkur að hugsa vel
um afa og ég lofa að standa við það.
Að lokum langar mig að segja
þér hvað mér þykir vænt um þig,
amma mín, og segja þér hvað ég er
stolt að vera barnabarn þitt og
nafna. Ég hef ekki aðeins misst
ömmu mína heldur einnig mína
bestu vinkonu.
Erla Guðmundsdóttir.
ERLA
EGILSDÓTTIR