Morgunblaðið - 18.04.2004, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. APRÍL 2004 43
Kæri tengdapabbi,
nú ert þú farinn frá
okkur. Ég áttaði mig
ekki á því að þú værir
að fara. Ég var viss um að við Halla
ættum eftir að sækja þig á sjúkra-
húsið og koma með þig aftur heim.
Ég vona að þér líði vel. Tíminn sem
við höfum átt saman frá því ég kom
til Íslands og þangað til núna hefur
verið svo yndislegur. Þrátt fyrir smá
erfiðleika fyrst vegna tungumálsins.
En með táknmáli og stundum smá
hjálp gátum við skilið hvor annan.
Þetta batnaði eftir því sem árin liðu.
Kannski voru síðustu tvö árin þau
bestu hjá okkur saman. Ég vildi óska
þess að tíminn sem við áttum saman
hefði verið lengri og við verið meira
saman.
Ég vil þakka fyrir að hafa fengið
að hjálpa þér í gegnum síðustu mán-
uðina og dagana. Leyft mér að fara
með þér til læknis og ganga í gegn-
um það með þér. En nú ertu farinn,
það er mikill missir í hjarta mínu.
Það verður falleg stund þegar þú
hittir foreldra þína, bræður og góða
vini. Guð blessi þig, þinn tengdason-
ur,
Niklas.
Elsku pabbi minn, nú ert þú far-
inn. Það er svo óendanlega sárt. Ég
sakna þín svo mikið, engin orð fá lýst
tilfinningum mínum. Það er svo erf-
itt að reyna að halda áfram að lifa og
halda öllu gangandi án þín. Við vor-
um svo nátengd, þú varst fyrirmynd-
in mín, ég vildi líka alltaf vera hjá þér
sem sést kannski best á því að ég var
komin yfir þrítugt og búin að búa í
sama húsi og þú allt mitt líf. Það var
mér erfitt og þungbært að flytja en
ég fór ekki langt, bara á næsta bæ og
tengslin rofnuðu ekki, urðu jafnvel
ennþá sterkari. Ég er svo innilega
þakklát fyrir að hafa átt þig fyrir föð-
ur og þú hefur gert mig að því sem
ég er. Þú varst frábær uppalandi og
ég mun ávallt bera mikla virðingu
fyrir þér. Þú varst blíður en um leið
þægilega strangur. Þið mamma vor-
uð eins og sköpuð fyrir hvort annað.
Vóguð hvort annað upp. Þar sem þú
hafðir veika hlið hafði hún sterka
hlið og öfugt. Þú með allar þessar til-
finningar, hún svo jarðbundin. Þú
máttir aldrei neitt aumt sjá, ef ein-
hver átti bágt, þá leið þér alltaf svo
illa. Þú varst maður tilfinninga.
Þú hafðir einstaka sönghæfileika
og fallega rödd. Þú varst alltaf að
syngja í fjósinu, í bílnum, heima inni
í eldhúsi oft alveg upp úr þurru og þú
fékkst mann alltaf til að gleðjast með
þér, ég fór alltaf í gott skap þegar þú
byrjaðir að syngja. Ekki er hægt að
minnast þín án þess að minnast Jóns
bróður þíns sem var þér svo kær. Þið
voruð næstum eins og einn maður,
voruð svo samtaka í flestu sem sést
kannski best á því hve stutt var á
milli andláts ykkar. Við erum ekki
enn búin að jafna okkur á að missa
Jón, þá missum við þig rétt á eftir.
Þetta er búið að vera ótrúlega erfitt
tímabil fyrir okku öll og systur ykk-
ar, þeirra missir er mikill, þið voruð
öll svo nátengd. Minningarnar eru
óteljandi og allar góðar enda bar
aldrei skugga á okkar samband.
Þú varst vinur vina þinna, áttir fáa
en góða vini. Vinir þínir voru um
margt óvenjulegir menn, ofurhugar
langt á undan sinni samtíð. Menn
sem ég var svo lánsöm að fá að kynn-
ast í gegnum þig. Mig langar sér-
staklega til að minnast á Guðmund
heitin Friðriksson skipstjóra úr Þor-
lákshöfn. Ég sé fyrir mér fagnaðar-
fundina þegar þið hafið hist handan
BJARNI
ÁRSÆLSSON
✝ Bjarni SigurðurÁgúst Ársælsson
fæddist í Eystri-
Tungu í Vestur-
Landeyjum 29. októ-
ber 1928. Hann lést á
Landspítalanum 29.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akureyjarkirkju
í Vestur-Landeyjum
3. apríl.
og Jón frænda okkar
Bjarnason heitinn í
Dufþekju stórbrotnir
menn, já sannar hetjur.
Þessir menn áttu
ákveðinn sess í lífi þínu.
Þú varst svo tryggur,
traustur og ráðagóður.
Þú varst okkur
mömmu svo mikils
virði. Þú varst dugnað-
arforkur, mikið hraust-
ur og seigur. Þetta er
svo ótrúlega sárt, ég vil
ekki trúa þessu. Þú
sem varst hérna heima
hjá okkur fyrir tveim
vikum, ekki hefði ég trúað því þá að
þú værir allur tveim vikum síðar. En
allt er í heiminum hverfult.
Þú og Jón bróðir þinn voruð alltaf
heima í Bakkakoti enda heimakærir
menn. Það er svo tómlegt í Bakka-
koti án þín og Jóns. Augu mín fyllast
tárum, nú komið þið ekki lengur
saman keyrandi í Ártún til að líta eft-
ir mér, ég sakna þess svo mikið.
Elsku pabbi minn, ég vil ekki
kveðja þig, enda veit ég að þú ert
núna alltaf hjá okkur, þið Jón eruð
að ,,basla eitthvað í Bakkakoti“ eins
og þú sagðir alltaf. Orðin þín, orða-
forðinn þinn, sögurnar þínar, söng-
urinn þinn, þetta mun ég geyma í
hjarta mínu.
Herra, mig heiman bú
í hendur þínar,
leið mig í lífsins trú
um lífstíð mína.
Allt hvað minn góði Guð
gaf mér í heimi
einn taki aftur við
annist og geymi.
Ég á mig ekki hér
í veröldinni,
Drottinn, ég eign þín er
af miskunn þinni.
Höfuð mitt seka sé
sem kjöltu móður
lagt í þitt líknarkné,
lausnarinn góður.
(H. Pétursson.)
Við elsku mamma höfum misst svo
mikið, við verðum að reyna að vera
sterkar. Þú sagðir alltaf við mig ef
eitthvað var að „vertu sterk, Halla
mín“. Já, ég er og verð ætíð Halla
þín. Þú ert í hjarta mínu, ég elska þig
svo mikið, þín dóttir,
Halla.
Bjarni frændi minn var annar föð-
urbræðra minna sem ég umgekkst
daglega þegar ég var í sveit hjá
henni ömmu Ragnheiði í Bakkakoti.
Bjarni var eldri bróðir pabba og
hann var ekki mikið fyrir að flíka til-
finningum sínum. Það er ekki hægt
að segja annað en að eitt hafi þeir átt
sameiginlegt blessaðir og það var
erfitt skapferli en á stundum neistaði
í kringum þá.
Ég lærði snemma að umgangast
Bjarna, var fljót að láta mig hverfa ef
að það gustaði um hann en naut þess
að hlusta á þegar hann skellihló og
gerði að gamni sínu.
Þegar Bjarni heimsótti Spán með
pabba og mömmu fyrir nánast 40 ár-
um síðan þá varð skemmtileg breyt-
ing á honum við heimkomuna, enda
var þetta áður en landinn fór að
venja komur sínar til sólarlanda. Við
stelpurnar minnumst þess þegar
hann átti það til að skella upp strá-
hattinum sínum og vitna hressilega í
einhverjar uppákomur sem voru
honum minnisstæðar. Þá vantaði
ekki lýsingarorðin. Ekki fannst hon-
um heldur nokkurt vit í því að liggja
fáklæddur á sólarströnd, heldur sat
þar alklæddur og honum fannst for-
kastanlegt af pabba að synda eitt-
hvert útí buskann á algerlega
óþekktum slóðum. Þetta sýnir
kannski best viðhorf ungs manns
sem ólst upp í sveit og bjó þar alla
sína ævi.
Eitt sinn vorum við tvö í jeppanum
á leið heim í bæ en þá segir hann
mjög ákveðinn og alveg uppúr
þurru: ,,Syngdu fyrir mig þennan
bæ, bæ söng“ Ég kom alveg af fjöll-
um og hváði. Hann gafst ekki upp og
sagði: „Nú, þessi sá þig snemma
dags.“ Nú, ég var ekki lengi að
kveikja og hóf upp raust mína, öll er-
indin ef ég man rétt, og var mjög upp
með mér að vera beðin um þetta við-
vik. Ekki var fjölyrt um þetta atvik
okkar á milli og um leið og jeppa-
hurðinni var skellt aftur þá gufaði
það upp. Sennilega man ég svo
greinilega eftir þessu því Bjarni
hafði mjög góða söngrödd og það var
mikill heiður að fá að taka lagið með
honum.
Það kom flatt uppá marga í fjöl-
skyldunni þegar við fregnuðum að
Bjarni átti kærustu og að hún var
barnshafandi. Sigríður Ólafsdóttir
frá Stóru-Mörk kom inní líf Bjarna
ásamt henni Höllu litlu, einkadótt-
urinni, sem varð fljótt augasteinn
pabba síns og hvers manns hugljúfi
æ síðan. Ósköp fannst manni gaman
að sjá þessa mjúku hlið koma í ljós
hjá Bjarna þegar hann fór að fást við
föðurhlutverkið.
Við höfum átt góð samskipti við
Bjarn ekki síst eftir að ég varð full-
orðin, hann hafði sínar skoðanir á
hlutunum og var ekkert að fela þær.
Honum fannst ég oft hafa skrýtnar
skoðanir á lífinu og tilverunni en
vildi alltaf spjalla og vita hvað ég
væri að fást við. Hann hafði miklar
áhyggjur af því að ég yrði innlyksa í
Grikklandi og var hinn kátasti þegar
ég fluttist heim með börnin mín, þó
að hann hefði ekki mörg orð um það.
Síðastliðið sumar áttum við gott
spjall og þá spurði hann frétta af
Sindra syni mínum sem dvaldist í
föðurhúsum suður í Evrópu. Ég
nefndi að það væru að renna tvær
grímur á stráksa en ég vildi að hann
fengi að vita hvar Davíð keypti ölið
og læra af reynslunni, en hann hafði
ætlað að vera þar í heilan vetur. Þá
segir Bjarni með festu: ,,Þú leyfir
drengnum að koma heim ef að hann
langar til þess, Ingibjörg.“ Hann var
ekki margorður hann frændi minn
en ég geymdi þessi orð hans. Ég veit
að hann hafði hug á að koma í ferm-
inguna hennar Katerínu núna í vor
en af því verður ekki. Litríkur kar-
akter er fallinn frá og ég er ekki í
vafa um að við eigum öll eftir að
sakna hans.
Ég sendi Sigríði, Höllu, Niklasi og
börnum þeirra mínar samúðarkveðj-
ur.
Ingibjörg Ingadóttir.
Elsku afi, þú varst alltaf að
hugsa um mig. Ég sakna þín,
þú varst alltaf svo góður,
elsku afi minn. Mér þótti svo
vænt um þig. Mér finnst eins
og þú sért hérna hjá okkur,
þú hefur alltaf verið hjá okk-
ur. Þú gerðir svo margt fyrir
okkur, gafst okkur gjafir og
keyrðir okkur út um allt. Þín
Sigríður Linda.
Elsku afi, mig langar til að
segja takk við þig. Við amma
viljum fá þig aftur heim. Þín
Jóhanna Sóldís.
Elsku afi, ég sakna þín
mikið, þú hefur gert svo
margt fyrir mig, varst alltaf
svo góður. Ég vil fá þig aftur
til mín, það er svo sárt að sjá
þig ekki lengur í Bakkakoti
hjá ömmu. En ég veit að þér
líður vel núna og ert alltaf
hjá okkur þótt ég sjái þig
ekki. Þinn
Bjarni Kristófer.
HINSTA KVEÐJA
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar).
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ÓLÍNA RUT MAGNÚSDÓTTIR,
Víkurbraut 5,
Grindavík,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 8. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Gunnar Berg Ólafsson,
Margrét Erlingsdóttir, Oddur Ólafsson,
Linda Bryndís Gunnardóttir, Hilmar Elíasson,
Ólafur Viðar Gunnarsson, Jónína Árný Skarphéðinsdóttir,
Magnús Gunnarsson, Margrét Eyjólfsdóttir,
Kristinn Gunnarsson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐBJÖRG KRISTJANA
GUÐMUNDSDÓTTIR WAAGE,
Þórustíg 5,
Njarðvík,
lést á hjúkrunarheimilinu Garðvangi föstu-
daginn 16. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Elísabet Karlsdóttir,
Guðbjörg Andrésdóttir,
Ásta Andrésdóttir,
Anna Andrésdóttir,
Óskar Karlsson, Drífa Sigfúsdóttir,
Daníel Óskarsson,
Rakel Dögg Óskarsdóttir,
Kári Örn Óskarsson.
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
HRAFN JÓNASSON
frá Melum,
lést á hjartadeild Landspítalans miðviku-
daginn 14. apríl.
Jónas R. Jónsson, Elín Þ. Þórhallsdóttir,
Elsa Jónasdóttir, Gunnar Guðjónsson,
Ína H. Jónasdóttir, Eggert Sv. Jónsson,
Þóra Jónasdóttir,
Birna Jónasdóttir, Gunnar Vignisson,
systrabörn og fjölskyldur.
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
UNNUR SVEINSDÓTTIR
frá Nýlendu,
síðast til heimilis á dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
andaðist föstudaginn 2. apríl sl.
Útför hennar fór fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Sveinn Teitsson, Helga Guðjónsdóttir,
Ester Teitsdóttir,
Margrét Teitsdóttir, Guðlaugur Eiríksson.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
JÓN TEITSSON,
Eyvindartungu,
Laugardal,
sem lést á skírdag, verður jarðsunginn frá
Skálholtskirkju þriðjudaginn 20. apríl kl. 14.00.
Sigurður Jónsson, Ásdís Hrönn Viðarsdóttir,
Laufey Jónsdóttir, Sigurður Örn Leósson,
Helga Jónsdóttir, Snæbjörn Smári Þorkelsson
og barnabörn.