Morgunblaðið - 18.04.2004, Síða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. APRÍL 2004 45
Elsku mamma, það er
svo erfitt og skrýtið að
hugsa til þess að þú sért
farin. Erfitt að hugsa sér
lífið án þín. Í hvert skipti
sem mér líður illa, eða kem heim með
nýjar fréttir, er ég alltaf á leiðinni að
hringja í þig. Ég sakna þín svo mikið,
meira en nokkur getur ímyndað sér.
Ég veit að þú myndir segja mér að
vera sterk og að lífið heldur áfram. Ég
veit að þú myndir vilja að ég héldi
áfram þannig að þú gætir verið stolt af
mér. Það er bara svo erfitt. Mér finnst
við eiga eftir að gera svo mikið saman,
það er víst bara aldrei nóg.
Ég veit þú verður alltaf hjá mér. Hjá
okkur pabba og Esther, og Finnboga
litla. Hjá okkur bæði huga og hjarta, til
að hugga okkur og leiðbeina okkur, til
að leiða okkur áfram í lífinu, lýsa okkur
veginn og vernda okkur.
Ég sakna þín bara svo mikið. Það er
svo erfitt að hugsa til þess að geta ekki
gert eitthvað með þér, geta ekki farið í
ferðalög saman, talað saman í síma,
borðað góða matinn þinn, og knúsað
þig og knúsað. Þú ert svo yndisleg
mamma, besta mamma sem maður
getur hugsað sér, svo skemmtileg, svo
falleg, svo góð, með svo hlýtt hjarta og
yndislegt bros. Það geislaði alltaf af
þér. Ég er svo stolt þegar fólk talar um
hvað ég sé lík þér, ég er svo stolt af þér,
stolt af að eiga svona yndislega
mömmu eins og þig.
Mamma, þakka þér fyrir að hafa alið
mig svona vel upp, þakka þér fyrir að
sýna mér hvað er rétt og hvað er rangt,
móta skoðanir mínar og kenna mér að
hugsa jákvætt, bæði til lífsins og til
annars fólks. Þú sagðir alltaf: „Brostu
við lífinu, þá brosir lífið við þér“.
Takk fyrir öll þessi yndislegu ár sem
við höfum notið saman, takk fyrir að
vera svona sterk, kjarkmikil og dugleg
þrátt fyrir veikindi þín, aðeins þess
vegna höfum við getað gert svona mik-
ið saman og notið lífsins fram á síðustu
stund. Ég dáist að þér mamma. Þú ert
ekki bara mamma mín, heldur líka
besta vinkona mín og styrkurinn sem
ég leitaði í þegar mér leið illa. Þú varst
alltaf til staðar fyrir mig, og innst inni
veit ég að þú verður það áfram. Það er
mér rosalega erfitt að þurfa að kveðja
þig svona snemma, en elsku mamma,
farðu í guðs friði.
Koss og knús, mér þykir svo vænt
um þig, minning þín er ljós í lífi okkar.
Þín dóttir
Ragna.
Langt fyrir aldur fram er Sveina
fallin frá. Eftir hetjulega baráttu við ill-
SVEINBORG HELGA
SVEINSDÓTTIR
✝ Sveinborg HelgaSveinsdóttir
fæddist í Vestmanna-
eyjum 13. júní 1948.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 13. mars
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Víði-
staðakirkju í Hafnar-
firði 26. mars.
vígan sjúkdóm varð hún
að láta undan.
Okkar leiðir lágu fyrst
saman er hún og Finn-
bogi ásamt dætrunum
Ester og Rögnu fluttu til
Neskaupstaðar árið
1986. Þau bjuggu fyrst
að Ásgarði 4 og síðan að
Þiljuvöllum 4. Það var
mikið lán fyrir okkur
Norðfirðinga að við
skyldum njóta þeirrar
gæfu að fá þau austur.
Það gerðist þegar Finn-
bogi tók við rekstri Síld-
arvinnslunnar, sem þá
var erfiður, og leiddi það ágæta fyr-
irtæki inn í nútíðina og lagði grunninn
að því sem Síldarvinnslan er nú í dag. Í
því mikla verkefni naut Finnbogi
styrks þess að hafa sterkan lífsföru-
naut sér við hlið.
Sveina tók við starfi félgsmálastjóra
í Neskaupstað í ágústmánuði árið 1987
og gegndi því starfi fram í júlímánuð
árið 1996. Á því tímabili var lagður
grunnur að öflugu starfi félagsþjónust-
unnar í Neskaupstað og var Sveina þar
í forystuhlutverki uppfull af nýjum
hugmyndum sem hún fylgdi eftir af
festu og ákveðni.Í hinu erfiða starfi fé-
lagsmálastjórans naut Sveina sín vel
og þar komu fram hinir miklu mann-
kostir hennar.Því kynntist ég best eftir
að ég tók við starfi bæjarstjóra í Nes-
kaupstað árið 1991 og áttum við afar
gott samstarf þann tíma sem við störf-
uðum saman. Fyrir það er þakkað. Þá
gegndi Sveinna einnig um skeið á
þessu tímabili starfi félagsmálstjóra á
Eskifirði.
Sveina var afar myndarleg og bar
heimili þeirra hjóna þess glöggt vitni
og listakokkur var hún og í ófáar mat-
arveislur var boðið á heimili þeirra
hjóna. Hún var húmoristi góður og
hrókur alls fagnaðar þegar svo bar
undir. Seint líða mér úr minni upp-
lestrar og tilvitnanir í ritverk skáldsins
frá Stóru-Háeyri, þá var nú mikið
hlegið.
Sveina var vinstri manneskja og var
félagi í Alþýðubandalaginu í Neskaup-
stað meðan það var og hét. Er hér
þakkað fyrir stuðning við þann góða
málstað sem það félag barðist fyrir,
ekki síst í bæjarmálum.
Sveina og Finnbogi fluttu héðan frá
Neskaupstað í ársbyrjun 1999 og sett-
ust að í Hafnarfirði, en sterkum
tengslum hingað austur héldu þau
áfram enda eiga þau hér stóran vina-
og kunningjahóp. Þau Sveina og Finn-
bogi voru ákaflega samrýnd og oftast
nefnd í sömu andránni. Það sýndi sig
líka best í erfiðum veikindum Sveinu
en þá stóð Finnbogi sem klettur við
hennar hlið.
Útför Sveinu var gerð frá Víðistaða-
kirkju sl. föstudag að viðstöddu miklu
fjölmenni. Sú athöfn verður viðstödd-
um lengi eftirminnileg. Þarna voru
hlutirnir gerðir eins léttbærir og hægt
er á stundum sem þessum. Sú athöfn
var í anda þeirrar sem við kvöddum.
Finnboga, Ester, Rögnu, foreldrum
Sveinu og öðrum skyldmennum og vin-
um sendum við Klara innilegar sam-
úðarkveðjur.
Guðmundur Bjarnason.
Nú þegar Sveina, elskuleg vinkona
og nágranni öll uppvaxtarárin í Vest-
mannaeyjum, hefur kvatt þessa jarð-
nesku vist, fyllist ég þakklæti fyrir að
hafa átt vináttu hennar og hafa fengið
að vera samferða henni stund og stund
á lífsins braut. Ég man fyrst eftir
Sveinu þegar ég sem lítil hnáta horfði
með aðdáun á þessa glæsilegu og
smart klæddu ljóshærðu stelpu úr hús-
inu við hliðina ganga fram hjá eldhús-
glugganum okkar á leið í skólann. Hún
var leikfélagi systur minnar og skóla-
systir bróður míns, þannig að við hitt-
umst daglega þar til við hleyptum
heimdraganum. Hún til að fara í hjúkr-
unarnám og ég á vit ýmissa ævintýra.
Leiðir okkar skildu í nokkur ár, eða
þar til Sveina flutti til Lundar í Svíþjóð
með glæsilegt föruneyti með sér, þau
Finnboga og Ester. Þau hjónin voru
frá fyrstu tíð eins og eitt, þannig að
mér fannst ég hafa þekkt Finnboga
alla tíð og mikið fannst mér ég eiga
mikið í Ester, sem varð mér kær eins
og lítil frænka með sitt ljósa englahár.
Margar skemmtilegar stundir áttum
við saman í Lundi þar sem við vorum
við nám og störf. Minnist ég sérstak-
lega samvinnu okkar Sveinu við að
undirbúa fæðingu Rögnu yngri dótt-
urinnar og eldri sonar míns Ómars,
m.a. með því að sauma utanum vöggu
sem var ætluð þeim og fleira. Þá var
oft slegið á létta strengi enda Sveina
alveg einstaklega hláturmild og létt í
lund, en einnig var mikið rætt um þjóð-
félagsmál, pólitík, menningu, listir og
uppeldismál og aldrei kom maður að
tómum kofunum hjá Sveinu, hún hafði
skoðanir á öllu, alveg sérstaklega
glögg á menn og málefni og veit ég að
það nýttist vel í þeim störfum sem hún
tók að sér.
Þó að stundum hafi liðið nokkuð á
milli okkar funda, var alltaf eins og við
hefðum hist í gær. Og nú síðustu ár,
eða frá því að fjölskyldan flutti frá Nes-
kaupstað til Hafnarfjarðar hafa sam-
skiptin verið tíðari og er ég afskaplega
þakklát fyrir að hafa fengið að fylgja
þessari baráttukonu í gegnum veikind-
in sem hún vildi reyndar sem minnst
gera úr, enda ætlaði hún sér að hafa
betur í baráttunni við krabbameinið og
var alveg fram á síðustu stundir að
skipuleggja ferðalög með Finnboga,
þau áttu svo margt eftir ógert. Það var
mér alltaf gleðiefni að fara til fundar
við Sveinu, hvort sem við fórum saman
á kaffihús, hittumst yfir kaffibolla og
spjalli heima hjá mér eða á hennar
glæsilega heimili, þar sem ég naut ein-
stakrar gestrisni þeirra hjóna. Þegar
fór að halla undan fæti var Sveina um-
vafin kærleika og umhyggju sinnar
nánustu fjölskyldu, bernskuvinkonu,
hjúkrunarfólks og annarra, enda hafði
hún ríkulega til þess sáð að reynt væri
að létta henni róðurinn þunga. Ég kveð
Sveinu með þakklæti.
Far þú í friði, kæra vinkona, minn-
ingin um þig mun lifa um ókomin ár.
Ég og fjölskylda mín sendum Finn-
boga, dætrunum, dóttursyni, tengda-
sonum, foreldrum, bræðrum og öðrum
ástvinum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Hulda Ósk Gränz.
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Hjartkær eiginkona mín,
ÞRÚÐUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hjalla
Ölfusi,
andaðist föstudaginn 16. apríl á Landspítala
við Hringbraut.
Finnbogi G. Vikar.
Elsku langamma
Dóra, þú kvaddir
þetta líf á föstudaginn
langa, sama dag og
Jesú kvaddi sitt líf, og
ég fæddist sama dag
og Jesú fæddist, mikið er þetta allt
skrítið.
Einu sinni sagði langamma mín
á Eskifirði við mömmu mína: „Við
grátum þegar við fæðumst en aðrir
gleðjast, við gleðjumst þegar við
deyjum en aðrir gráta.“
Ég vona að þú sért glöð núna og
hætt að vera veik. Ég er viss um
að þú ert komin í góðar hendur
núna, af því að ég veit að Guð er
góður.
Pabbi minn er þér ævinlega
þakklátur fyrir að þú skyldir
ganga honum í móðurstað, þegar
hann missti mömmu sína þegar
hann var lítill. Þú varst alltaf svo
góð við alla.
Ég, pabbi, Valdís og mamma við
söknum þín ofboðslega mikið.
Guð geymi þig, elsku langamma.
Kær kveðja
Helga Valtýsdóttir.
Ég kynnist Halldóru Skúladótt-
ur eða Dóru stjúpu, eins og ég
kallaði hana, fyrir rúmum 30 árum
þegar hún hóf búskap með föður
HALLDÓRA
SKÚLADÓTTIR
✝ Halldóra Skúla-dóttir fæddist í
Nykhól 26. apríl
1925. Hún lést á St.
Jósefsspítala í Hafn-
arfirði 9. apríl síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
firði 16. apríl.
mínum, Jóni á Grund
eins og hann var jafn-
an nefndur. Nokkrum
árum áður, eða árið
1969, höfðu þau orðið
fyrir miklu áfalli er
þau misstu maka sína
frá samtals tíu börn-
um. Þau gengu í
hjónaband, bæði kom-
in á fimmtugsaldur,
og bjuggu saman á
Grund í Garðabæ alla
sína hjúskapartíð eða
til ársins 1984 þegar
hann féll skyndilega
frá, aðeins 58 ára
gamall.
Það var auðvitað ekki auðvelt
fyrir Dóru að koma á Grund og
hefja þar búskap, en hún var sterk
og bjó yfir mikilli reynslu sem
dugði vel. Þau héldu vel utan um
stóra barnahópinn, við yngri nut-
um leiðsagnar þeirra og hlýju, en
þau eldri voru því sem næst dag-
legir gestir. Þeim hjónum tókst að
halda glæsileika heimilisins, þar
sem ávallt var mjög gestkvæmt og
þar var hennar hlutur mikill. Þann
tíma sem hún bjó á Grund vann
hún við verslunarstörf. Þau fóru
vítt og breitt um landið en létu ut-
anlandsferðir eiga sig. Hún tók
ekki beinan þátt í hestamennsku
föður míns, sem var umfangsmikil,
en fylgdist vel með og tók alltaf vel
á móti hestamönnunum og eign-
aðist þar marga vini.
Það er margs að minnast, þetta
var mikilvægt og skemmtilegt
tímabil á lífsleiðinni.
Hún var traustur vinur minn alla
tíð, ég kveð stjúpmóður mína með
miklu þakklæti og virðingu.
Guðmundur Jónsson.
Nú er Magga Árna
gengin síðasta spölinn.
Hún hefur fylgt okkur
systkinunum alla tíð,
bæði í gleði og sorg, og var okkur
mikils virði – miklu meira en hún
ímyndaði sér. Líklega eru þó aðrir
betur til þess fallnir að bregða upp
mynd af Möggu, en í sjálfu sér er erf-
MARGRÉT
ÁRNADÓTTIR
✝ Margrét Árna-dóttir fæddist í
Galtafelli í Hruna-
mannahreppi 15. nóv-
ember 1935. Hún lést
á Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut föstudag-
inn 2. apríl síðastlið-
inn og var útför henn-
ar gerð frá Hrepp-
hólakirkju 16. apríl.
itt að hugsa sér aðra
eins manneskju; alltaf
glöð og bjartsýn og tók
því sem að höndum bar
með stillingu. Við vor-
um lánsöm að fá að
kynnast Möggu og
sendum Ögmundi inni-
legar samúðarkveðjur.
Við munum hana.
En minningin helzt í
hvíld og kyrrð,
sem krans yfir leiðið
vafinn.
Hún verður ei andans
augum byrgð,
hún er yfir dauðann hafinn.
(Einar Ben.)
Brynja Magnúsdóttir,
Stefán Magnússon, Magnús
Lyngdal Magnússon.
Rosalega var sárt
að sjá þig fara, ég gat
ekki skilið og hætt að
hugsa afhverju ein-
hver myndi vilja
hryggja fjölskylduna
þína svona hrikalega mikið, þú
varst svo ótrúlega yndisleg mann-
eskja, alltaf með annarra hags-
BRYNDÍS
KRISTINSDÓTTIR
✝ Bryndís Kristins-dóttir fæddist í
Reykjavík 8. október
1955. Hún lést á
kvennadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 13. mars síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá Bú-
staðakirkju 23. mars.
muni í huga. Alltaf á
öllum fjölskyldusam-
komum vildi ég helst
fara fram í eldhús til
þín, ömmu, Svandísar
og Kristínar því þar
var skemmtilegast að
vera, þar voru þið að
stússast og alltaf ríkti
gleði og ánægja. Eftir
að þú varst farin fór
ég í kirkjuna mína í
Hafnarfirði og vildi fá
svar því að ég var svo
reið að þú varst farin,
ég fór upp til prests-
ins í lok messu og tal-
aði við hann um þig, þá sagði hann
mér að Guð hefði sérstaklega valið
þig til þess að koma til sín í himna-
ríki því þar áttirðu mjög mikilvægt
hlutverk. Ég skil núna að þú ert
engill sem ert ennþá að passa uppá
börnin þín og fjölskyldu, bara á
öðrum stað. Elsku Svava, ég votta
þér alla mína samúð og er með þér
í huga og hjarta.
Einnig vil ég votta mína einlæg-
ustu samúð til Reynis, Bjarka, Ás-
dísar litlu og ömmu og afa, megi
guð vera með ykkur í sorginni.
Elísabet.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er minn-
ing@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um leið og
grein hefur borist). Ef greinin er á disklingi
þarf útprentun að fylgja. Nauðsynlegt er að
símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
sími og heimasími) fylgi með. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist innan hins til-
tekna frests. Nánari upplýsingar eru á
mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist
formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á
útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera
lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bil-
um) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálk-
sentimetrar).