Morgunblaðið - 18.04.2004, Síða 46

MINNINGAR
46 SUNNUDAGUR 18. APRÍL 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku langamma.
Vonandi held ég að þú heyrir
miklu betur núna. Ég sakna þín
svolítið. Og mjög mikið. Þegar þú
ert uppi hjá guði þá kannski hitt-
irðu Dindu og Nóru. Kannski hitt-
irðu einhvern sem þú manst eftir,
kannski kynnistu fólki, kannski
líður þér nokkru betur núna. Ef þú
ert betri núna þá er það bara gott.
Ég bið að heilsa Dindu og Nóru og
kannski geturðu séð mig og
kannski Kormák Mána líka. Bless
langamma, hafðu það bara gott
uppi hjá guði, Kormákur biður
líka að heilsa.
Þín stelpa
Steinrós Birta.
HINSTA KVEÐJA
Það er einkennilegt
hvað tölurnar einn og
ellefu komu oft fyrir í
lífi ömmu. Hún var
fædd 11.11. 1911, afi
var fæddur 11.3. 1901,
Einar bróðir hans átti sama afmæl-
isdag og amma, 11.11., hún var ein
ellefu systkina, eignaðist ellefu börn,
bjó lengi í Fannborg 1, svo Gull-
smára 11, meira að segja fyrir örfá-
um árum þegar hún fór inn á spítala
var hún sett á rúm 1, herbergi 1. Nú
síðast bjó hún að Sunnuhlíð, Kópa-
vogsbraut 1 (og þetta er bara það
sem ég man í fljótu bragði).
Minningarnar sem ég á um hana
ömmu mína eru margar. Búðarleik-
ur. Spil. Prjónarnir. Vettlingar.
Pönnukökur. Stykki. Svíþjóðarferð
og sátum hlið við hlið á kamrinum.
Sameiginleg hneykslan okkar á
brennda kjúklingnum hans Stulla og
svo hráa daginn eftir. Bláu augun
hennar. Varalitur, ilmvatn, rúllur í
hárið og lita augabrúnirnar. Rifnu
gallabuxurnar mínar úr Spútnik sem
hún saumaði saman og skammaði
mömmu fyrir að gefa mér ekki nýjar
buxur en ég tætti þær allar upp aftur
því að sjálfsögðu áttu þær að vera
rifnar.
Amma mátti þola margt um æv-
ina, hún missti afa ung og saknaði
RÓSA GUNNLAUGS-
DÓTTIR
✝ Rósa Gunnlaugs-dóttir fæddist á
Eiði á Langanesi 11.
nóvember 1911. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnuhlíð
17. mars síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Kópavogs-
kirkju 27. mars.
hans mikið. Þegar hann
dó gekk hún með tí-
unda barn þeirra,
nokkrum árum seinna
kom Einar bróðir afa
og hjálpaði ömmu með
allan barnaskarann,
reyndist hann börnun-
um vel og eignuðust
þau eitt barn saman.
Hún var glæsileg kona
og stjórnsöm, síkát og
fallega hárið hennar
varð seint grátt.
Hún varð fyrir því
slysi að detta og bak-
brotna 1992 og náði sér
aldrei eftir það. Eftir það fór ég að
koma til hennar minnst vikulega, til
að hjálpa henni við húsverkin og
kaupa í matinn. Það varð mér dýr-
mæt reynsla. Mamma kom oft með
mér til hennar og þá settumst við
amma niður til að spjalla á meðan
mamma lagaði til, fór í búðina og
náði í grillaðan kjúkling og ég setti
upp kartöflur og bjó til sósu. Svo
borðuðum við saman allar þrjár og
þegar við fórum þakkaði amma mér
kærlega fyrir alla hjálpina og spjallið
en rétti mömmu óhreina tauið og
hafði orð á því að það þyrfti að þvo
þetta.
Hún hafði gott minni og mundi
ótrúlegan fjölda afmælisdaga afkom-
enda sinna sem í dag eru um hundr-
að talsins. Síðustu ellefu árin var
amma ekki eins kát og áður enda
heilsan ekki góð en þó gat hún skellt
uppúr þegar dóttir mín, hún Steinrós
Birta (6 ára) skemmti henni. Litla
hnátan dansaði og söng, hoppaði og
hljóp og þá skellti sú gamla uppúr og
bláu augun hennar ljómuðu. Ekki
þótti henni það heldur leiðinlegt
hvað bæði börnin mín, Steinrós Birta
og Kormákur Máni (sem hún alltaf
kallaði Danna litla) voru góð við
hana, struku kinnar hennar og hend-
ur, kysstu og föðmuðu hana, meira
að segja litla tíkin hún Jósí fékk að
koma með og fara upp í til hennar,
það líkaði báðum vel. Síðustu fjóra
mánuðina svaf amma nánast allan
sólarhringinn, en ef hún vaknaði og
einhver var hjá henni sagði hún: Er
þetta Rósa? Ef svarið var neikvætt
þá spurði hún: Hvar er Rósa?
Mamma hugsaði langmest systkina
sinna um ömmu og heimsótti hana
daglega, hennar er missirinn mestur
þó svo að tímabært hafi verið fyrir
ömmu að fá hina langþráðu hvíld.
Með þessum orðum kveð ég hana
ömmu mína, sem mér þótti svo vænt
um. Við kistulagninguna sneri móð-
ursystir mín sér að mér og hafði orð
á því að hún væri nú á sveimi hjá
okkur en ég gat engu svarað, tárin
runnu niður kinnarnar. Nú þegar
hún hefur loks fengið hina langþráðu
hvíld er hún er ekki hér á sveimi, hún
er sko farin í fangið á afa sem svo
lengi hefur mátt bíða.
Gríma Sóley.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNA KRISTÍN ÁMUNDADÓTTIR,
áður til heimilis
á Hverfisgötu 30,
Hafnarfirði,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtu-
daginn 8. apríl, verður jarðsungin frá Víði-
staðakirkju mánudaginn 19. apríl kl. 13.30.
Hjalti Gunnarsson,
Ámundi Gunnarsson, Anna Sæmundsdóttir,
Sigurjón Gunnarsson, Helga Vilhjálmsdóttir,
Kristbjörg Gunnarsdóttir, Guttormur Páll Sölvason,
Ásgeir Gunnarsson, Sólveig Gunnarsdóttir,
Hafsteinn Sigurjónsson,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og systir,
SIGRÍÐUR FRIÐRIKSDÓTTIR,
Hverafold 138,
verður jarðsungin frá Grafarvogskirkju þriðju-
daginn 20. apríl kl. 15.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Styrktarsjóð krabbameinsfélagsins.
Steindór Jónsson,
Þórunn Steindórsdóttir, Sveinbjörn S. Hilmarsson,
Jón Elvar Steindórsson, Anna Guðmundsdóttir,
Júlíus Hafsteinn Sveinbjörnsson,
Jón Kristján Sveinbjörnsson,
Tinna Marín Jónsdóttir
og systkini.
Við þökkum öllum þeim, er sýndu okkur hlý-
hug, samúð og samstöðu við fráfall eiginkonu
minnar og móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐNÝJAR PÉTURSDÓTTUR,
Eiðismýri 30,
Seltjarnarnesi.
Ragnar Ágústsson,
Ágúst A. Ragnarsson, Katrín Pálsdóttir,
Rafn A. Ragnarsson, Gunnlaug L. Thorarensen,
Ragnar H. Ragnarsson, Ása Linda Guðbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Útför
ÞÓRUNNAR BJARNADÓTTUR
frá Mosfelli,
fer fram frá Mosfellskirkju þriðjudaginn
20. apríl kl. 14.00.
Ýr Þórðardóttir, Hlynur Þórisson,
Aðalbjörg S. Guðmundsdóttir, Aðalbjörg Egilsdóttir,
Bjarki Bjarnason, Þóra Sigurþórsdóttir,
Sif Bjarnadóttir
og systkinabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vin-
arhug við andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR HALLDÓRSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík,
áður Framnesvegi 7.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Hrafnistu í
Reykjavík.
Þóra Stefánsdóttir, Jóhann Ágústsson,
Valdimar Stefánsson, Guðrún Erla Ingimagnsdóttir,
Bryndís Stefánsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför hjartkærrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
STEINUNNAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Ennisbraut 8,
Ólafsvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og vistfólks á
dvalarheimilinu Jaðri.
Kristín Lárusdóttir, Snæbjörn Aðalsteinsson,
Þórheiður Lárusdóttir, Kurt Hilbrecht,
Þorsteinn Reynir Hauksson, Kristín Bjargmundsdóttir,
Guðbjörn Smári Hauksson,
Rut Hauksdóttir, Peter Lund,
Hilmar Þór Hauksson, Sigurbjörg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Við fráfall kærs vin-
ar leita á hugann ýms-
ar minningar. Sigurður
Ó. Helgason hafði til að
bera einstaka jákvæðni
í garð náungans og kærleika til sam-
ferðamanna sinna. Komu þessir
kostir fram í uppbyggjandi viðræð-
um við samferðafólk og ekki hvað
síst við ungt fólk og börn. Það voru
ekki aðeins börn hans og afkomend-
ur sem fengu af að njóta heldur og
okkar börn. Hann hafði til að bera
skapfestu og markvissan og heil-
brigðan mælikvarða á manngildi ein-
staklingsins og á þau siðferðisgildi
sem mestu máli skipta í fari sérhvers
manns. Hann stóð vörð um jafnrétt-
ishugsjónina um sanngjörn skipti
SIGURÐUR ÓSKAR
HELGASON
✝ Sigurður ÓskarHelgason fædd-
ist í Reykjavík 4.
sept. 1921. Hann lést
á heimili sínu Álf-
hólsvegi 98 24. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskapellu 31.
mars í kyrrþey að
ósk hins látna.
þegnanna, var fastur
fyrir ef honum fannst
hallað á þá sem minna
máttu sín í samfélag-
inu. Hann var ekki
langskólagenginn en
var sjálfmenntaður og
víðlesinn. Trúr sínu
starfi og vinnustað og
var snemma kallaður
til ábyrgðar í fé-
lagsmálum samstarfs-
manna sem hann
gegndi af hugsjón um
áratugaskeið. Hann
var listhneigður, hrif-
næmur og tilfinninga-
ríkur maður þó hann flíkaði þeim til-
finningum ekki enda hófsamur í öllu
sínu lífi. Léttur á fæti og kvikur í
hreyfingum, íþrótta- og dansmaður
mikill. Bros hans var einstakt og
samhygð hans mikil.
Vinátta og gildi vináttunnar er það
sem leitar á huga okkar við andlát
Sigurðar. Um áratuga skeið hafa þau
sem þetta rita orðið þeirra gæfu að-
njótandi að eiga í sjóði minningar um
órjúfanlega vináttu Sigga og Stínu.
Minningabrot þjóta um sviðið frá
liðnum dögum, ógleymanlegar ferðir
heima og erlendis og ýmsar
skemmtilegar samverustundir. Stór-
atburðir í fjölskyldum beggja, gagn-
kvæm vinátta og hjálpsemi. Minn-
ingar frá ferðalögum í góðra vina
hópi leita á hugann. Þessi hópur
gekk undir nafninu Tían. Það vorum
við fjögur ásamt Baldri, Viggu,
Braga, Grétu, Hönnu og Ósk. Ferðir
þessa hóps voru yndislegar. Dvalið
var í sumarhúsum víðs vegar um
landið. Fyrstu árin oftast í Munaðar-
nesi. Síðast ferðin var farin sumarið
2002 í Skagafjörð. Landið skoðað,
spilað á spil og slegið á létta strengi.
Sagðar sögur og ýmis léttvæg sem
alvarleg mál krufin, dvalið jafnt við
fortíð sem nútíð og spáð í spil til
framtíðar. Þá sem endranær var
vísukorn sem lýsti dvöl og hughrif-
um fært til bókar af listaskrifaranum
og höfundinum Sigurði í lok dvalar. Í
þennan hóp er nú höggvið stórt
skarð við fráfall þessa góða drengs.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Við sendum elsku vinkonu okkar
Stínu og fjölskyldu kveðjur og biðj-
um Guð að blessa minningu vinar
okkar Sigurðar Ó. Helgasonar.
Guðmunda og Þórhallur.
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma). Ekki er tekið við hand-
skrifuðum greinum.
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar).
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina