Pressan - 05.04.1990, Blaðsíða 4

4
Fimmtudágur 5. apríl 1990
lítilræði
af persónuniósnum
Persónunjósnir, ég meina þaö.
Útaf flestu er nú hægt aö komast í uppnám.
Og bara einsog himinn og jörö séu aö farast.
Allir alveg rosalega æstir. Menn hafa bara ekki
vitað annaöeins.
Sjálfur botna ég ekki upp né niður í öllum
gauraganginum, einfaldlega vegna þess aö ég
hef alltaf talið persónunjósnir sjálfsagöan og
bráðnauðsynlegan hlut allt frá því aö ég fyrir
nokkrum áratugum sótti um vinnu hjá Hamilt-
on á Keflavíkurflugvelli. Þá þótti sjálfsagt mál
að leyndustu einkamál hvers íslendings sem
leitaöi náöar fyrir augum amerískra vinnuveit-
enda á Miðnesheiði færu beint inná „fæl" hjá
vinnuveitandanum og þaðan boðleiö til CIA,
en þar hefur áreiðanlega, af fagmönnum, verið
unnið úr upplýsingum sem maður gaf um sig
og sína nánustu, til að fá vinnu hjá kananum.
Ég fer ekki í neinar grafgötur um það að
bandaríska leyniþjónustan er með það skjal-
fest að á því herrans ári 1951 hafði hvorki ég,
pabbi, mamma, afi, amma, né neinn af mínum
nánustu verið að leggja á ráðin um að myrða
forseta Bandaríkjanna né kollvarpa ríkisstjórn
þess sama ríkis.
Þá mun og skjalfest að ég hafi aldrei kynnst
né þekkt einn einasta kommúnista og þaðan-
afsíður nasista og að fólkið mitt væri ekki með
krónískan lekanda eða sýfilis en sjálfur væri ég
sannur sjálfstæðismaður.
Allt þetta urðu íslenskir verkamenn sem
ætluðu að fá vinnu á vellinum að tíunda.útí
hörgul og margt fleira, helst um aðra.
Þegar ameríska leyniþjónustan var búin að
persónunjósna um mig í nokkrar vikur þarna á
öndverðum sjötta áratugnum fékk ég loks
starf sem „gríser og ojler", starfaði við það í
hálfan annan dag en var þá rekinn fyrir að
óvirða yfirgrísarann sem var amerískur smurn-
ingsmaður og fyrir ofan mig í mannvirðinga-
stiganum þarna suðurfrá.
Eg tel sjálfsagt að skýrsla hans um mig sé
líka hjá CIA og satt að segja vona ég það bara.
Persónunjósnir.
Útaf flestu er nú hægt að æsa sig.
Persónunjósnir eru bara af hinu góða, því
njósnarar reyna alltaf, einsog Ari fróði, að hafa
það sem sannara reynist.
Þessvegna er það nú að þeir sem eru á móti
persónunjósnum eru undantekningarlaust fúl-
menni og illvirkjar, sífellt plottandi einhver
myrkraverk sem ekki mega fyrir nokkurn mun
líta dagsins Ijós.
Við, sem erum með hreinan skjöld og
ástundum mest guðsbarnahjal og góða siði,
fögnum afturámóti persónunjósnum því þá
má þó ætla að athæfi okkar, umsvif og afrek
séu skjalfest sannleikanum samkvæmt, án
þess að almannarómurinn og Gróa á Leiti séu
aðalhöfundar.
Fyrir nokkrum árum varð ógnarlegt upp-
hlaup hér á landi útaf persónunjósnum.
Þetta var þegar sjötíuþúsund konum voru
sendir happdrættismiðar SÁÁ.
Þetta þótti Hagstofunni svo grunsamlegt að
krafist var lögreglurannsóknar á því hvort beitt
hefði verið persónunjósnum til að komast að
því hvar þessar sjötíuþúsund konur voru til
húsa og þó ekki síður hinu sem talið var öllu
alvarlegra.
Hvernig hafði forráðamönnum happdrætt-
isins tekist að komast á snoðir um það að allar
þessar konur voru konur en ekki karlar?
Grunur lék semsagt á að brotin hefðu verið
lög frá Alþingi 25. maí 1981 um kerfisbundna
skráningu á upplýsingum er varða einkamál-
efni.
Lögreglan komst að þeirri niðurstöðu að að-
ferðin sem beitt hefði verið væri sú að kanna
hvað fólkið hét.
Gengið hefði verið út frá því að maður sem
héti Eygló væri kona, en til dæmis Hannes
gæti gefið hið gagnstæða til kynna.
Síðan hefur verið fremur hljótt um persónu-
njósnir hérlendis.
Þar til á dögunum.
Það var semsagt í hinni vikunni að íslensku
þjóðina setti hljóða.
Váleg tíðindi bárust inní horn á hverju heimili
og hrollur fór um landsins börn.
Magnaður grunur um skuggalegt atferli á
Miðnesheiði fékk byr undir báða vængi, fyrst í
fjölmiðlum og síðan í þingsölum hins háa Al-
þingis.
Það kom semsagt upp sá kvittur að stund-
aðar væru njósnir í herstöðinni á Keflavíkur-
velli.
Hvorki meira né minna.
Og allir hugsandi menn í landi hér hugsuðu
sem svo:
Getur þetta verið?
Já, og það meira að segja með hlerunarloft-
netinu FRD-10, sem kvað vera eitthvert rosa-
legasta hlerunarloftnet sem um getur.
Þessi válegu tíðindi urðu til þess að Hjörleif-
ur Guttormsson reið á vaðið í utandagskrár-
umræðum á Alþingi íslendinga og sagði að Ör-
yggismálastofnun Bandaríkjanna réði yfir
tækni til að hlera símtöl, en Jón Baldvin gaf í
skyn að ólíklegt væri að símtöl væru hleruð
hérlendis með FRD-10 og í því sambandi tók
Karl Steinar Guðnason fram að Stefán Jóhann
hefði verið afar vandaður maður á meðan
hann var enn á lífi.
Öðru máli gegndi um kommúnistana sem
nú stæðu fyrir kúguninni í Austur-Evrópu og í
þessu samhengi upplýsti Þorsteinn Pálsson að
nú drægi til tíðinda í Litháen.
Þá sté Kristín Einarsdóttir í pontu og sagði
að óviðunandi væri að hér væri rekin njósna-
starfsemi og nauðsynlegt væri að kanna málið
ofaní kjölinn, sem varð til þess að Eiður Guðna-
son tók til máls og rifjaði upp hasarfrétt í Ríkis-
útvarpinu, sem síðar hefði verið beðist afsök-
unar á.
Þá sté Hreggviður Jónsson í pontu og sagði
að þetta væri hárrétt hjá Eiði.
Jóhann Einvarðsson sagði hinsvegar að frá-
leitt væri að tala um persónunjósnir nema ef
vera kynni á Túngötunni, en Steingrímur Sig-
fússon sagði að bandaríkjamenn misnotuðu
aðstöðu sína og Guðrún Ágnarsdóttir lagði á
það áherslu að nauðsynlegt væri að rannsaka
málið niðurí kjölinn.
Nú þakkaði Hjörleifur fyrir sig og Þorsteinn
sagði að ríkisstjórnin væri klofin en Jóhann
Einvarðsson sagðist hafa undir höndum
bandarísk blöð, sem ekki fjölluðu um ísland, og
Jón Baldvin róaði þingheim og væntanlega
heimsbyggðina alla með því að tilkynna að
ríkisstjórnin hefði skorað á rússa að beita ekki
hervaldi í Litháen.
Þarmeð lauk á Alþingi íslendinga hinum
uppbyggilegu utandagskrárumræðum um
persónunjósnir á íslandi.
o3 eeiS.«—
„eiriHWr mótst^
Mmælisveislnr
Árshátíöir
Blaöamannafun ir
Brúökaupsve
Dansleikir
Danssýningar
Erfidrykkjnr
Fermingarveislur
Fundir
Orímudansleikir
jólaböl l
Matarboö
Ráös tefnur
Sumarfag»a®‘r
Vetrarfag»a£»r
porrablót
/Ettarmót
ihýtt
ihýtt
Horaunverdarf'*^
Hátteðísverdar.un
Eitt símtal -
veislan i bofn
<^ísið