Pressan - 05.04.1990, Blaðsíða 27

Fimmtudagur 5. apríl 1990
27
Þeim gekk illa að komast inn í vina-
hópa og sum þeirra, því miður, urðu
verulega útundan. Við hjónin
ákváðum því að annaðhvort mynd-
um við láta Magnús Inga alast alveg
upp í öðru skólakerfi eða því ís-
lenska. Það barn sem elst upp í er-
lendu skólakerfi er raunverulega
uppalið til að takast á við störf í því
þjóðfélagi en ekki á íslandi."
Uppsögn og nýtfr
sfrarf
Ákvörðunina um heimkomuna
segir hann hafa verið auðvelda:
„Við erum ákaflega miklir íslend-
ingar í okkur og það er alveg sama
hvar við höfum búið eða verið,
„heima" er á íslandi. Svo er aftur
spurning um tilviljanir eða forlaga-
trú. í lok janúar var öllu starfsfólki
Arnarflugs sagt upp störfum og dag-
inn eftir var mér sagt frá því að til
stæði að auglýsa stöðu markaðs-
stjóra Ferðamálaráðs íslands og
reiknað með að sá aðili tæki við
starfinu í vor. Samhliða því myndi
hann gegna stöðu ferðamálastjóra í
eitt ár í leyfi ferðamálastjóra. Nú, —
þegar maður fær svona fréttir dag-
inn eftir að maður fær uppsagnar-
bréf og maður hefur líka verið í
ferðamálaráði í sex ár og stjórn þess
í fimm ár, ýmsum nefndum og hóp-
um — þá auðvitað veltir maður
þessu fyrir sér!"
Hann bað um að fá auglýsinguna
senda þegar hún birtist og sendi inn
umsókn. 1. mars var honum til-
kynnt af samgönguráðuneytinu að
honum stæði staðan til boða:
„Umsækjendur höfðu verið 46 og
það sem hafði úrslitaþýðingu í mín-
um augum var þegar mér var sagt
að ég hefði fengið einróma umsögn
frá stjórn ferðamálaráðs, en í henni
sitja fulltrúar stærstu aðila í ferða-
þjónustunni á Islandi. Það er mín
skoðun að það sé ákaflega erfitt fyr-
ir aðila að fara inn í starf hafi verið
deilur eða vangaveltur vegna stöðu-
veitingarinnar. En þar sem þarna
var um að ræða einhuga umsögn
fannst mér það mesta traustsyfirlýs-
ing sem ég gat fengið og tók starfið
að mér."
Þegar ég spyr hvernig honum
þyki að yfirgefa Arnarflug á þessari
stundu, þegar allt virðist stefna á
verri veg, svarar hann að bragði:
„Umræða um Arnarflug hefur mjög
oft verið á þann veg að fyrirtækið
eigi sér ekki viðreisnar von. Eg get
að sjálfsögðu ekkert annað sagt en
það að ég-vona að þetta fyrirtæki —
eins og önnur í ferðageiranum —
lifi."
ísland er ekki
ómengaðasta land
í heimi
Magnús var settur ferðamálastjóri
íslands frá 1. apríl í ár, en markaðs-
stjórastarfið, sem hann mun gegna
jafnframt, segir hann fyrst og fremst
miða að því að vinna að landkynn-
ingu, innanlands og utan: „Það hef-
ur stundum verið sagt að þeir sem
vinna við að markaðssetja land hafi
draumavöruna að selja. Þeir hafa
f vetur voru gerðar skoðanakann-
anir meðal ellefu ára barna í Bret-
landi og Sviss um það hvað það væri
sem börnum staeði mest ógn af í
framtíðinni. Fyrir nokkrum árum
var það kjarnorkusprengjan en
núna kom í Ijós að þau óttast mest
að við séum að eyðileggja umhverfi
okkar og lífríki með mengun. Þessir
ellefu ára krakkar eru ferðamenn
morgundagsins og við verðum að
sjá til þess að ísland taki forystu í
umhverfis- og mengunarmálum. Ef
okkur tekst það þá er það alveg Ijóst
að þessi kynslóð sem nú hefur mest-
ar áhyggjurnar mun líta til íslands
sem fyrirmyndarlandsins. Þá fyrst
fáum við jákvæða kynningu og siá-
um vopnin úr höndum þeirra sem
segja að við séum á móti umhverfis-
vernd. Vonandi tekst okkur að gera
þetta að verulegum þætti í þeim
margbreytilegu aðferðum sem beitt
er við kynningu lands og fram-
leiðslu."
Sveipaður
handklæðum
frammi fyrir Grace
og Rainier
Það er farið að líða að fundinum
sem Magnús Oddsson átti að mæta
á. Hann fer þó ekki fyrr en hann hef-
ur sagt mér söguna af því þegar
hann hitti furstafjölskylduna frá
Mónakó og getið er um í upphafi
viðtalsins:
„Það var, held ég, eitthvað það
dæmalausasta sem ég lenti í á þess-
um árum mínum hjá Arnarflugi.
Þannig var að ég hitti mann í Frakk-
landi, sem sá um að skipuleggja frí-
stundir furstafjölskyldunnar af Món-
akó. Á þessum tíma var hann að
velta fyrir sér ferð til Islands og
Grænlands og niðurstaðan varð sú
að fjölskyldan sigldi með skemmti-
ferðaskipinu Mermoz til íslands og
við hjá Arnarflugi myndum fljúga
með hana til Grænlands. Þetta var
gríðarlegur undirbúningur og allt
tímasett í smáatriðum. Þau máttu
ekki fara í sömu vélinni svo við
höfðum þrjár vélar til taks. Ferðina
átti að fara í ágúst 1982 og ég var þá
búsettur í Hollandi en kom heim
tveim dögum áður til að annast
framkvæmdina á þessu. Fjölskyld-
an átti að koma hingað á föstudags-
kvöldi og flugferðin til Grænlands
skyldi vera á laugardagsmorgni.
Skipið lenti hins vegar í seinkun og
allur undirbúningur við það að fara
í vaskinn. Þessi maður hringdi til
mín af skipinu og bað mig að koma
til móts við skipið ásamt flugstjóra
Arnarflugs. Klukkan fjögur um nótt-
ina hringdi hann aftur og segir að
nú sé skipið statt úti á flóa og biður
okkur að koma með hafnsögubátn-
um, hitta fjölskylduna og leggja á
ráðin með henni. Ég hafði velt þvi
fyrir mér hvernig maður ætti að
vera klæddur frammi fyrir svona
háttsettu fólki og ákvað að skarta
mínu fínasta. Ég, þessi litli heimilis-
maður, hafði verið að basla við að
pressa fötin og þóttist heldur fínn.
Þegar lóðsinn leggur upp að skipinu
úti á fióa áttum við að stökkva inn
um hliðardyr. Fyrstur stökk flug-
stjórinn en þegar ég ætlaði af stað
kom alda þannig að það var ekki
þurr þráður á mér þegar ég kom um
borð. Það var eins og ég hefði lent í
sturtu, pressunin farin fyrir ekki
neitt og skipstjórinn dró mig inn í
klefann sinn. Þar var ég rifinn úr föt-
unum, hent yfir mig tveimur stórum
handklæðum og einu yfir höfuðið.
Þannig var ég leiddur fyrir fursta-
fjölskylduna. Þetta voru þeirra
fyrstu kynni af íslendingi — en sem
betur fer höfðu þau húmor fyrir
þessu! Það er skemmst frá því að
segja að undirbúningurinn fór fyrir
bí, þau fóru aldrei til Grænlands og
þetta var eitthvað það ömurlegasta
sem ég lenti í á þessum tíu árum
mínum hjá Arnarflugi!"
Hvað íramtíðin ber i skauti sér
veit hann ekki, enda forlagatrúar
eins og hann hefur sagt og fullviss
um að öllu sé stjórnað: „Nú er ég
kominn heim og úti í bilskúr á ég
skíðaútbúnaðinn, golfsettið og
veiðistöngina. Það er kominn tími
til að kynnast landinu sínu enn bet-
ur. Markmiðið í dag er að reyna að
standa sig í nýju starfi, jafnframt því
sem við ætlum að njóta íslands og
útiverunnar í orðsins fyllstu merk-
ingu."
vöru sem hægt er að selja aftur og
aftur en hún er alltaf kyrr. En sölu-
mennirnir verða að gæta þess að af-
henda vöruna óskemmda og í um-
búðum sem ekki eru orðnar óhrein-
ar. Það er því spurning hvort við er-
um tilbúin að endurnýja vöruna og
gæta þess að fara vel með hana, því
annars er ekki endalaust hægt að
selja hana. Ef við íslendingar ætlum
að trúa því að ísland sé ómengað-
asta land í heimi, hvað sem við ger-
um, þá á ísland ekki mikla framtíð
fyrir sér sem ferðamannaland. Það
er langt frá því að ísland sé ómeng-
aðasta land í heimi. Við höfum ekki
farið vel með landið okkar, göngum
ekki nógu vel um það og verðum að
taka okkur verulega á i því að taka
til hjá okkur sjálfum. Á heimilunum
tökum við til áður en gesti ber að
garði. Við höfum átt undir högg að
sækja á meginlandi Evrópu út af
hvalamálinu og grænfriðungar hafa
virkilega getað náð sér niðri á okk-
ur þar og gefið okkur þann stimpil
að við séum á móti umhverfisvernd.
Hann er forlagatrúar og
prakkari í sér. Segist hafa
verið ofdekraður og
kannski orðið þekktur *
knattspyrnumaður hefði ,
hann ekki verið sendur í
sveit. Magnús Oddsson
hefur yfirgefið Arríarflug og
verið ráðinn markaðsstjóri !
Ferðamálaráðs Islands.