Íslendingaþættir Tímans - 22.04.1970, Qupperneq 4

Sjá, íossar þínir og fallvötn mörg
nú færa afl sitt í nýja strauma,
og slkapa þjúðinni birtu og björg
og blessun jaínt þeim ríka og
auana.
Þeir symgja djarft með sigurbjört-
um hreim
og sjáið — fjöllin lyfta söngvum
þeirn
um bygigð og borg,
um bæ og torg
í sigurhljóm til sona og dætra.
Þín býli stækika og blómgast hjörð
og barrskógaTnir vaxa á heiðum.
Já, síl-græn verður sandauðn igjörð
og samgöngur á vegum breiðum.
Nú fólkið þitt er á framfarabraut,
svo frjálst og þjarft við hverja nýja
þraut.
Með þrótt og þor
og þjóðar vor
efst i hjarta og huiga sínum.
Þú landið bjarta, munt lýsa vítt
og ljóma slá á norðurslóðir,
og skapa þjóðlíf svo hreint og hlýtt
að hér að dáist margar þjóðir.
Þín börn öll munu samam lifa í sátt
og samistillt efla gæði þín og mátt,
með dáð o g dug
og þjörfum hug,
í trú á guð og giftu þína.
Við komu m/s Óðins 1960:
Beffi af hafi „Óðiinn“.
HeiOl til heimastrandar.
Hér fagna þér öll fijóðin,
hér fagna þér allir landar.
Þú munt þjóðarsómi
þímu heill í starfi,
farkosturinn frómi,
forimginn glæsti, djarfi.
Stökk þú féndum á flótta
færðu út þjóðarhaginn,
laus við allan ótta
á það vertu laginn.
Heffi þér fylgi á hafi.
Heffi í skut og stafni.
Geiela muntu gjafi
goðsins undir nafmi.
óskhyg'gja Maignúsar Jakobsson-
ar og draumsýnir miðuðust allar
við vaxandi gengi íslands og ís
lendinga, batnandi þjóðarhagi, og
vaxandi manndóm þegnanna. Sjálf
ur var Magnús maður sem gerði
kiröfur, að vísu hóflegar, um mann
gildi og manndóm samferðamanna
sinna, en þó mestar til sj-álfs sín,
og Magnús 3á aJdrei á liði sínu og
hivert það rúm, sem hann skipaði,
jafnt á sjó og landi, var vel skip
að, svo samjöfnuður i þeim efn-
um stóðst aíla viðmiðun. Magnús
var hjálpsamur m.aður og sístarf
andi að því að veita torfærum úr
leið samborgara sinna og mun
mörgum, að homum látnum,
bregða við og sakna vin
ar. Þau voru ófá sporin
sem Magnús gekk húsa á
milli til þess að hjálpa nágrömn
um og kunninigjum og lagfæra
margt sem úr skorðum haíði geng-
ið. Það bar ekki ósjaldan við, á
helgidögu-m er Magnús hafði
spariklæðzt, að kom-ið var til hans
til að fá hann til að lagfæra og
laga og leysa vanda. Og það stóð
aldrei á Magnúsi að fara úr spari
fötunum og klæðast vinn-uföt-um
til þess að leysa vanda þa-nn, sem
að steðjaði hverju sinmi og aldrei
tók Magnús gjaid fyrir sMka hjálp
semi unna utan venju-l-egs vinnu-
tíma.
Stofan:
Þótt stofan sé litil og lág
og lítið um myndir og prjál,
vist hlý getur orðið og há,
ef henni í fögur býr sál.
Fyrir Arnþór vin sinn kvað
Magnús þennan skólasöng, sem
hann nefndi Hvöt:
Befjum sönginn hátt upp gaman:
hlýðum okkar innri rödd.
Stffium hljóma sterka saman
stöndum upp þá erum kvödd
henni af, að halda veginn
hún sem okkur bendir á.
Sjá, þá verðum sólarm-egin,
því svona hugsa munum þá:
Læra viljum stórt að starfa,
stíga firam í rétta átt,
landi verða og þjóð til þaría
þreyta nám og stefna hátt,
bera í huga bróðuranda,
bæta það, er miður fer,
reka burt þann ramma fjanda,
sem rænir friði og eining ver.
Hugsun vekur, líf og listir
lægimg úr og gefur það:
Allir viíja verða fyrstir
vizkubrunnum koma að.
Súpa úr þeim svaladrykkimn,
sína mynd þar rétta fá
speglaða á spegilfl'eti,
er spjöldin sögu ritast á.
Heiiræði:
Viljir þú vinur kær
verða í llfi sæll,
rétt öðrum hjálpanhönd
hér þegar færi gefst,
miumtu þá safna sjóð,
sem að ei rýrnað fær,
göfigar og glæðir sál,
gefur þér mesta heill.
Heimþrá, tileinkað Arniþóri
Helgasyni undir lagi hans, Heim
þrá:
Hugur leitar heim til þin
Heimaeyjan glæsta mín
árdagssól er á mig skín
umvefuir mig geislum sín.
Gullið eins og guðavín
glitra ’in m-júku urn þig lín.
Hu-gur leitar heim til þín
Heimaeyjan glæsta mín.
Leikur um mig léttur blær
lyftir mér, til dáða slær,
ef eg veit að ertu nær
Eyjan kæra, þráða mær.
Úfinn þótt að orgi sær
eða þótt kaldur snær,
leikur um mig léttur blær
lyftir mér, til dáða slær.
Hugur leitar heim til þín
Heimaeyjan glæsta mín,
árdagssól er á mig skín
umvefur mig geislum sín.
Guillið eins og guða-vín
glitra ‘in mjú'ku um þig lín.
Huigur leitar heim til þín
Heimaeyjan glæsta mín.
Tileinkað Ernu Jóhannesdóttur,
feguirðardrottningu Vestmanna
eyja, dótturdóttur Margrétar og
Stefáns í Skuld, ort í orðastað
Errnu:
1
Amma (Margrét)
Elisku bezta amm-a mín
ég uni vei hjá þér,
þú ert s-vo góð og yndisfín
og ætíð hjálpar mér.
Ef eitthvað amar að
ailt þú skiluir það,
með blíðu þinni, elsku amma
alit þú bætir það.
2
Langamma (Guðfinna Egilsdótt-
ir, móðir Margrétar)
Kær mér ein er kona
kona nett og fín,
hún er yfir níirætt
og amma „l-anga“ er mdn.
4
ÍSLENDINGAÞÆTTIR