Íslendingaþættir Tímans - 31.03.1971, Blaðsíða 5

MINNING
Halldór Helgason,
HALLORMSSTAÐ
„Mismunur er á náðargáfum, en
andinn hinn sami, og mismunur
er á embættum, en drottinn hinn
sami, og mismunur er á fram-
kvæmdum, en Guð hinn sami, sem
öllu kemur til leiðar í öllum“.
Svo mör-g eru þau orð, sem hér
skulu vera yfirskrift hugleiðinga í
minningu Halldórs Helgasonar á
Hallormsstað, sem hinn eini og
sami andi hlutaði að vild sinni í
gjöf hins jarðneska lífs. Ekki eins
og öðrum. En „út af fyrir sig,
eins og öllum“, svo að speki Páls
t
Andvarp.
(Flutt við luiskveðju Einars
Kads Sigvaldasonar.)
Pabbi minn! Nú ertu kominn í
himininn.
Ég veit að þú hefir fengið þinn
vilja,
en það er svo erfitt að skilja.
Pabbi minn! Nú ertu kominn í
himininn.
Þú málaðir blámann með
brunandi skýjurn
og bættir við litina nýjum og
nýjum.
Pabbi minn! Nú ertu kominn í
himininn.
Þú sást aðeins fjöllin við
sjóndeildarhringinn.
Þig svimaði ekkert og fannst
ekki stinginn.
Pabbi minn! Nú ertu kominn í
himininn.
Fjöllin þú sérð og firðina betur
og fegurstu kvæðin þín skrifað
nú getur.
Alvaldur blessi anda þinn.
Sara Karlsdóttir.
komi fram í ályktuninni um fjöl-
brigði mannlífsins og ójöfn skipti.
Þeir, sem þekktu Halldór vita,
að hann var sáttur við ræðan hlut
og óræða veiting þess, sem honum
féll til. Maður öfundarlaus og trú-
lyndur. Herrar hans um dagana
minnast þann veg hins dygga
þjóns, og sjá nú fallið sjaldfundið
merki húsbóndahollustunnar, þeg-
ar hann er allur. — Halldór þjón-
aði öðrum lengst af ævi sinnar.
Sú þjónusta var veitt með því
móti, sem hiklaust má kalla fórn.
Hann bar að vísu úr býtum það,
sem hann þurfti af hendi heiðar-
legs fólks. Og hann var fráleitt
píslarvottur í umhverfi sínu, því
að hann fékk ríkulegast goldið af
þeim fjársjóði, ®em honum þótti
mest um vert. Það var gleðin yfir
velgengni þeirra, sem honum voru
kærastir, skyldra og vandalausra.
Ilann átti marga velunnara og
góða kunningja. Óvildarmenn
enga, af því að rnenn öfunda ekki
þjóninn né girnast þær eigur, sem
ekki eru til. Mismuninn á embætt-
urn mat hann án nokikurra sárinda,
og á framkvæmdum með hiýlegri
aðdáun og hógværð. En hín undar-
legu brigð náðargáfnanna sá hann
í ljósi þess, að eitt er gæfan og
annað gjörvileikinn. Og hann þakk
aði þá heill, sem hann, næstum
einn, áleit líf sitt hafa hlotið. Þá
skoðun þekktu hinir fáu nákomnu
vinir hans, og glöddust með ein-
lægum, jákvæðum hug hins gamla
og reynda þjóns.
Rás átakalausra örlaga leiddi til
þess, að hann, sem a ldrei hafði
verið annars staðar en í Valla-
hreppi á Héraði, dó vestur í Stykk-
ishólmi. Hann kvaddi Hallorms-
stað og sveit sína á s.l. hausti og
hugðist hafa vetursetu á Elliheim-
ilinu Grund, en lieilsu hrakaði ört
við vistaskiptin, eins og oft vill
verða. Bak jólum hvarf hann til
bróðursonar síns, læknisins í
Stykikishólmi, og dó þar hinn 19.
janúar, þó heldur óvænt. Útför
hans var gerð í Vallanesi 27. janú-
ar af öllum þeim sóma, sem vant
er að sýna minningu genginna
sveitunga á Héraði. Saknaði ég
þess mjög, að vera firr farinn og
geta ekki sungið hinn góða vin
fjölskyldu minnar til moldar.
Eitt sinn, er við Halldór sátum
á tali á Hallormsslað, sagði hann
mér frá uppruna sínum og ævi-
vegi. Þótt enginn viti hver annan
grefur, eins og honum voru þá
endurnýjuð sannindi, er þau voru
fyrir skemmstu látin á miðjum
aldri frú Þórný Friðriksdóttir, hús
móðir hans, og Sigurður Guttorms
son hreppstjóri á Hallormsstað,
vildi hann helzt, að ég þyrfti ekki
að grennslast um sögu sína, er
hann færi fram af heiminum.
Víkst ég að sömu ekki undan, þótt
á öðrum vettvangi sé, en hann ætl-
aði.
Ilalldór fæddist í Gíslastaða-
gerði á Völlum 30. apríl 1896.
Voru foreldrar hans Helgi Eíríks-
son, bónda í Gíslastaðagerði Auð-
unssonar, og kona hans Guðfinna
Halladóttir, Snjólfssonar Rustik-
ussonar, en móðir I-Ialla, esm bjó
á Sturluflöt í Fljótsdal, var Ásdís,
yngst tíu dætra síra Sigfúsar und-
ir Ási Guðmundssonar, prests á
Refsstað Eiríkssonar.
Þau Helgi og Guðfinna voru
ekki sjálfstæðir búendur, enda
varð hann skammlífur. Lengst
voru þau hjá Þórarni, föður Árna
á Ormarsstöðum, er þá bjó á Úlfs-
stööum. En frá sex ára aldri var
Halldór hjá Nikulási oddvita Guð-
jnundssyni og Þuríði ljósmóður
ÍSLBNDINOAÞÆTTIR
5