Íslendingaþættir Tímans - 31.03.1971, Blaðsíða 6

MINNING
Úgmundur Jónsson
yfirverkstjóri
Jónsdóttur í Arnkelsgerði. Þaðan
fór hann eftir tuttugu ára veru
með þessum merku ágætishjónum.
Rómaði hann jafnan mannkosti
þeirra og drenglund. Keypti Gísla-
staðagerði, á eins árs fresti, fyrir
4 hundruð kr., og mun hann hafa
verið all-vel fjáður, er hann fór
frá Arnkelsgerði. Ekki varð þó úr
búskap Halldórs á jörðinni, því að
hann lét Þórði bróður sínum hana
eftir, enda var Þórður þá kvæn-t-
ur og átti fyrir sýnilegri ómegð að
sjá. Sjálfur réðist Halldór í vinnu-
mennsku að Hallormsstað. Var
hann þar fyrst hjá Guttormi Páls-
syni, en síðan Benedikt Blöndal,
alls á 7. ár. Á þessum fyrstu Hall-
ormsstaðaárum varð hann fyrir
slysi, sem leiddi til þess, að hann
missti annað augað. Bar hann
áþján þess og lýti með hinni mestu
stillingu og beiskulaust. Læknir
var þá á Brekku, en seint vitjað
að hætti gamla tímans, þegar vinn
an gekk fyrir öllu.
Eftir ársvist hjá Degi á Strönd
hvarf Halldór til Þórðar bróður
síns, sem þá var fluttur að
Hvammi, göimlu útbýli hjá Valla-
nesi. Varð hann þar full 13 ár,
ómetanleg stoð heimilinu og mik-
ill vinur barnanna. Virtu þau hann
öll og vottuðu honum elskusemi
og hlýju úr fram. Gæfa þeirra var
gleði hans, og fylgdist hann jafn-
an með gengi þeirra af föðurleg-
um áhuga. En 1944 tók hann sig
upp frá Hvammi. Ferðin ekki löng,
fremur en endranær, en af frek-
ari flutningi milli bæja í Valla-
hreppi varð ekki eftir það. Hann
var kominn aftur í Hallormsstað
og átti þar heima síðan. Var hann
ráðinn til hinna ýmsu þjónustu-
starfa við húsmæðraskólann, sem
þá rak enn nokkurn búskap, og
Halldór hinn þarfasti maður, utan
húss og innan. Guðfinnu móður
sína tók hann með að Hallorms-
stað og annaðist hana, gamla og
veika 1 fátækri elli, af mikilli alúð.
— Með jólaföstu 1944 tók frú Þór-
ný Friðriksdóttir við stjórn hús-
mæðraskólans. Er frú Þórný og
•maður hennar, Hrafn Sveinbjam-
arson oddviti, fluttust í eigið hús
á staðnum 1952, fór Halldór þang-
að með þeim. Samleiðin með þess-
um sérstæðu mektarhjónum varð
því löng. Stóðu honurn engir nær
í elli hans, en þau og Sigrún dótt-
ít þeirra, sem var „afa“, eins og
hún kallaði Halldór jafnan, kærari
en aðrir. Nutu þau mikillar elsku
Fæddur 18. apríl 1918,
Dáinn 30. janúar 1971.
Ögmundur Jónsson réðist til
Vita og Hafnamálastjórnarinnar,
sem yfirverkstjóri Áhaldahúss í
Fossvogi, árið 1959 eftir að hafa
horfið frá störfum við stofnunina
um nokkur ár og þá starfað sem
verkstæðisformaður á stóru bif-
reiðaverkstæði hér í bæ. Kynni
mín af honum hófust fyrst eftir
að hann hvarf til starfa í Áhalda-
húsinu, sem reyndur iðnaðarmað-
ur með mikinn félagslegan þroska.
Það árabil, sem Ögmundur starf
aði fyrir hafnargerðir á íslandi, var
mikill anna og framgangstími og
átti hann virkan þátt í mótun
Áhaldahússins í þeirri mynd, sem
það er í dag. Sérstæðir persónu-
legir eiginleikar hans, hentuðu
einkar vel í tilbreytingaríku og er-
ilsömu starfi.
Þótt blíða og nærgætni væru
mjög ríkir eiginleikar í skaphöfn
Ögmundar, átti hann til hörku og
festu, sem ávallt var virt af sam-
starfsmönnum, enda vissu þeir all
ir að harðastur var hann við sjálf-
hans og virðingar, en hann aftur
öryggis heimilis og forsjár.
Fjölmennt hefur löngum verið
á Hallormsstað og þeir margir,
sem kynnzt hafa Halldóri þar. Hús
mæður víða um land, sem verið
hafa á sikólanum, minnast hans í
eftirsjá gömlu áranna. Og trúlegt
er, að margir eigi erfitt með að
bugsa sér Hallormsstað án hins
gamla þjóns. En eins og ekkert er
nýtt undir sólinni, í sannleika
fornrar speki, er þar heldur ekk-
ert gamalt. Allt hið andlega svið
er á hreyfingu og sérhver dauð-
legur hlutur háður sífelldri breyt-
ingu. — En þótt mismunur sé á
embættum í mannfélaginu og fram
kvæmdum á jarðneskum vett-
vangi, er andinn hinn sami, sem
öllu kemur til leiðar í öllum. Hann
an sig. Hann átti einnig til þann
sveigjanleika, sem fékk jafnað
margan ágreining, sem upp hlýtur
að koma í umfangsmiklu starfi,
með mikil samskipti við marga að*
ila.
Ögmundur vann stofnuninni
með sérstakri trúmennsku og vaí
leiðandi afl í félagslífi starfsmanna
Áhaldahússins og stuðlaði á allan
hátt að samheldni og samstarfs*
vilja þeirra allra. Hann var góðuf
fagmaður, myndugur verkstjóri og
leiðtogi. Hans skarð verður erfitt
að fylla.
Fátækleg kveðjuorð segja ekkl
mikið, en þau eiga að lýsa virð*
ingu og þakklæti allra félaganna
og samstarfsmanna í Fossvogi og á
Seljavegi, fyrir að hafa fengið að
starfa með Ögmundi. Fyrir hönd
Hafnamálastofnunar ríkisins færi
ég þakkir hennar fyrir að hafa
fengið að njóta beztu starfsára
hans.
Ykkur, ekkju, skyldmennum og
vinum flyt ég dýpstu samúðar*
kveðjur.
útbýtir í vild og brigðum. En Hall*
dóri Helgasyni fannst hann mega
kalla lífsferð sína náðargjöf, er
hann leit til baka til hinna mörgu
velviljuðu kunningja og fáu trún-
aðarvina.
Að endingu ófölnandi þakkar*
hugur konu minnar, er batzt Hall*
dóri einlægum tryggðaböndum, er
hún kom ung til skólastjórnar á
HaHormsstað. í augum hennar var
hann ekki aðeins hinn vinnandi
þjónn á staðnum, en hinn holli og
hlýi vinur, sem gott var að kynn-
ast og eiga að.
Og litlu systkinin frá Vallanesl
munu sakna vinar í stað, er þau
koma að sumri á hið hugþekka
setur í skóginuim.
Ágúst Sigurðsson.
Aðalsteinn Júlíusson.
I ÍSLENDINGAÞÆTTIR