Íslendingaþættir Tímans - 31.03.1971, Blaðsíða 25

Bjarnastaða-húsið og heimilið var
eini og aðal samkomustaðurinn, ef
unga fólkið vildi koma saman og
skemmta sér svolítið, t.d. dansa
einhverja kvöldstund. Þá voru
Bjarnastaðir eini og sjálfsagði
staðurinn. Spilaði þá Þórarinn fyr-
ir dansinum og var hrókur alls
fagnaðar, en liúsfreyja, Ragnhild-
Ur, gaf kaffi, hverjum sem hafa
Vildi. Gestrisni var mjög mikil á
öllum býlum í Selvogi og ekki
hvað minnst á Bjarnastöðum. Þar
Var eining og hjálpsemi fólks með
því bezta, sem ég hef kynnzt, og
ég og við hjónin söknuðum þess
mjög, þegar við þurftum að fara
úr Selvogi. Þar voru vinir á öll-
um bæjum. Þórarinn á Bjarnastöð-
Um var dýravinur mikill og fór
Vel með sinn búpening. Hann var
hestamaður í betra lagi og átti
venjulega góða hesta.
Traust það og tiltrú, sem sveit-
ungar Þórarins báru til hans, sýn-
ir eftirfarandi upptalning opin-
berra starfa, sem hann gengdi fyr-
ir sitt sveitarfélag: Kosinn í hrepps
nefnd 1908. Oddviti 1912—20 og
aftur 1924—38. Hreppstjóri frá
1928—47. í skattanefnd í 23 ár.
í kjörstjórn 28 ár og í sýslunefnd
í áratugi.
Kynsæll varð Þórarinn, þar eð
afkomendur hans eru nú 138 á
lífi.
Nú er stundaglas þitt runnið út,
þú gamli vinur. Þú ert farinn.
Parðu vel. Guð fylgi þér.
Ólafur Þorvaldsson.
Eftirmáli.
Eftirfarandi erindi átti að flytja
eða syngja í níræðisafmæli Þórar-
ins, en það var ekki hægt af g.i!d-
um ástæðum. í þeirri von, að erg-
inn misvirði það við mig, læt ég
þau fylgja því, sem að framan er
sagt. Stefin innihalda gaman og
alvöru, svo sem ég skildi lyndis-
einkunn vinar míns, Þórarins á
Bjarnastöðum. Kvæðið átti að
syngja undir laginu: „Hvað er
svo glatt“. Leirdalur sá, sem
minnzt er á í einu erindanna, var
áningastaður Selvogsmanna á leið
þeirra til Hafnarfjarðar.
Mér er svo sagt,
ef allir ekki ljúga,
að orðinn sértu níræður í dag.
Og ég er einn,
sem verð því víst að trúa
og verðugt því að syngja
eitthvert lag.
Marteinn Sigurðsson
8. ágúst 1898 — 29. janúar 1971.
„Sól eg sá,
sanna dagstjörnu,
drúpa dynheimum í;
en Heljar grind
heyrða eg á annan veg-
þjóta þunglega."
Marteinn Sigurðsson fæddist á
Veturliðastöðum í Fnjóskadal, son-
ur Sigurðar bónda þar Davíðsson-
ar, frá Reykjum í sömu sveit, og
síðari konu hans, Sigríðar Sigurð-
ardóttur frá Skriðu í Eyjafirði
fram.
Föður sinn missti Marteinn, þeg-
ar hann var á 7. ári, en móðir
hans hélt áfram búskap með 6
börnum í ómegð og hafði ráðs-
menn til forstöðu unz börnin kom-
ust á legg, og eftir að Marteinn
hafði gengið á bændaskólann
á Hvanneyri og var orðinn búfræð-
ingur, tók hann við bústjórn á Vet
urliðastöðum. En dugnaður og
þekking hrukku ærið skammt til
þess að búskapur mætti verða arð-
vænlegur á kre]>puárunum, og vor
ið 1929 brá Marteinn búi og setti
saman heimili á Akureyri með móð
ur sinni og systkinum. Þetta var
lieimili móður minnar, og á því
ólst ég upp og fékk rnína fyrstu
Það var í Leirdal,
— löngu fyrr á árum,
að lag var tekið,
sopið þá af stút.
É" ' ek því glas,
sem fyllt er fögrum tárum,
se: ; forðum heilsa þér
— og renni út.
Svo í.i: 'u heill í sólar
kvöldsins bjarma,
og >• ni fullin um þín
hvítu hár.
Og þó að lífið
þyngi stundum harma,
svo þerrar tíminn einnig
fallin tár.
.lá, sittu heill,
með sól til beggja handa,
og sjáðu langt sem
fyrrum Móses,
og náðu svo til nýrri,
fegri stranda,
og njóttu friðar,
— nú ert þú til hlés.
í glasi þínu stunda er
eitthvað eftir
órunnið, sem ekki teljum vér.
Og rennsli þeirra ekkert
okkar heftir,
það annar telur,
hann sem betur sér.
Virtu svo til vorkunnar
mér braginn,
vinur góði, þetta gleðimál.
Lyftum svo glasi,
liðið er á dagirm,
og lofðung kvöldsins
lielgum þessa sk;!.
Ólafur Þorvaldsson.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
23