Íslendingaþættir Tímans - 31.03.1971, Blaðsíða 24

Þórarinn Snorrason,
bóndi og hreppstjóri frá Bjarnastöðum í Selvogi
Það hefur dregizt úr hömlu,
lengur en ég hefði kosið, að minn-
ast lítillega látins góðvinar míns
fvrrum samsveitungs, Þórarins frá
Biarnastöðum í Selvogi. Margt
stuðlar að þeim drætti, sem hér
hefur á orðið. Orsakir hans skulu
ekki raktar hér, það myndi ekkert
bæta úr. Snorri, elzti sonur Þórar-
ins, bóndi á Vogsósum í Selvogi,
hefur látið mér í té lífshlaup föð-
ur síns í stórum dráttum, og mun
ég reyna að fara sem réttast með
það, svo sem honum segist.
Þórarinn Snorrason fæddist 27.
desember 1875 að Þorleifskoti í
Flóa, sonur hjónanna Snorra Þórar
inssonar og Hólmfríðar Eiríksdótt
ur. Fluttist hann árs gamall með
foreldrum sínum að Læk í Flóa og
ólst þar upp ásamt systkinum sín-
um. Þórarinn kvæntist fyrri konu
sinni, Gíslínu Ingibjörgu Helga-
dóttur frá Evrarbakka, árið 1902.
Þá flytjast þau út í Selvog að
Bjarnastöðum. Þau eignuðust þrjú
börn, sem öll eru á lífi: Snorra,
Helgu og Geir. Gíslínu Ingibjörgu
missti Þórarinn árið 1907, fyrsta
búskanarár beirra á Biarnastöðum.
Árið 1912 þann 9. maí kvæntist
Þórarinn annað sinn og gekk þá
að eiga Ragnhildi Jónsdóttur frá
Stíflisdal í Þingvallasveit. Þau
eignuðust níu böm, og eru sjö á
lifi: Ingibiörg, Valgerður, Jón, Ósk
ar, Kristín, Þorgeir og Hörður.
Bræður tveir, sem látnir eru,
hétu Sigurður og Ragnar, létust
þeir báðir 1943. Ragnhildi, seinni
konu sín, missti Þórarinn 14. júlí
1935.
Þórarinn brá búi árið 1940. Tók
þá Óskar sonur hans við búinu, og
hiá honum og konu hans, Guðnýju
Guðnadóttur, dvaldi Þórarinn til
ársins 1955 og fluttist þá til Hafn-
arfjarðar til dóttur sinnar Kristín-
ar og manns hennar, Helga Helga-
sonar netaserðarmanns og dvaldi
hjá þeim í 13 ár. Síðustu tvö ár
ævi sinnar dvaldi Þórarinn á Sól-
vangi í Hafnarfirði og dó þar 7.
nóvember 1970 tæpra 96 ára gam-
all. Þórarinn var jarðsettur að
Strönd í Selvogi.
í grafreit hinnar víðþekktu
Strandarkirkju hafa báðar konur
Þórarins beðið hans all lengi. Nú
er hann kominn að hlið þeirra. Frið
ur sé með þeirra leifum.
Fljótlega eftir komu sína í Sel-
vog, mun Þórarinn hafa fengið sér
skip, gerzt formaður og róið út,
svo lengi sem það tíðkaðist, að
Selvogsbændur réru út úr heima-
vör. í gömlu formannavísum úr
Selvogi er þessi vísa:
B j arnastaðabúandinn
býst með röska sveina.
Þreklundaður Þórarinn
þóttu starf að reyna.
f þann tíma voru allir bændur í
Selvogi jöfnum hondum lands- og
sjávarbændur.
Lífshlaup Þórarins frá Bjarna-
stöðum verður ekki rakið með fá-
um pennadráttum, og það yrði ann
ar að gera en ég. Kynni okkar urðu
ekki fyrri, en báðir voru orðnir
fulltíða menn, ég um fertugt en
hann um fimmtugt. Þetta skeði ár-
ið 1927, þegar við hjónin ásamt
fólki okkar tókum Herdísarvíkina
til ábúðar. Á þeim árum mátti
Selvogurinn teljast full byggður.
Aðeins var ein jörð, sem ekki var
búið á, Hlíð, landnámsjörðin, eftir
því sem næst verður komizt, og
hjájeigur allar í byggð utan ein.
Áður en ég flutti í Selvoginn,
vissi ég og hafði lengi vitað, að
í þessari svo til litlu, afskekktu og
fámennu sveit var að kalla mátti
ágætur búskapur. Allar jarðir
mjög vel setnar. ágætum bændum
á hverri jörð og hjáleigubændur
góðir bjargálna menn. Þá mun
Þórarinn hafa verið með stærstu
og öruggustu bændum þar.
Svo sem Þórarinn var talinn
góður formaður á sjó, býst ég við,
að ekki hafi hann verið lakari for-
maður fyrir sínu heimili, sem
ávallt var stórt og mannmargt.
Þórarinn reyndist einnig góður
formaður fyrir sveit sína og sveit-
unga. Mætti segja ýmislegt frá
því, þó að sleppa verði því hér.
Þórarinn var í allan máta þrifn-
aðar bóndi, og hvergi hef ég séð
betur gengið um hey, hvort held-
ur var á vetri eða sumri, en á
Bjarnastöðum, að öllum bændum
þar ólöstuðum í því efni. Allir
þurftu að fara vel með sín hey,
þar eð lítið var þar að heyja ann-
að en túnin, sem víða voru lítil og
sendin, og varð því afrakstur
þeirra oft misjafn. Útslægjur voru
engar, utan hvað hvert býli átti
sitt afskammtaða melbarð eða
torfu, og var meltekja þar gott
búsílag, ef melurinn spratt sæmi-
lega.
Þórarinn var ágætur fjármaður,
mikill sauða-bóndi og hefur lík-
lega átt einna lengst sauði af
bændum Árnessýslu.
Söngmaður góður var Þórarinn.
Var hann aðal söngmaður Strand-
arkirkju á minni tíð í Selvogi fyr-
ir utan prestinn, síra Ólaf Magnús-
son, sem var afburða söng- og
raddmaður.
Ég komst fljótt að því, að
24
fSLENDINGAÞÆTTlR