Heimilistíminn - 05.02.1978, Blaðsíða 7

óþverranum sem hlaut að hafa
farið ofan í hana en sápubragðið
var þó ekkert sérlega þægilegt.
Hilla hrökk upp úr þessu 1
ömurlega ástandi við það að
húsfreyjan kallaði neðan úr eld-
húsinu. „Hvar ert þú stúlka?
Veiztu ekki að það er mikið eftir
af morgunverkunum? " En
hvernig átti hún að koma niður og
hitta fólkið það hlutu allir að sjá
hvað f yrir hana haf ði komið. Hún
leit i spegilinn yf ir mundlauginni
hún var að vísu dálítið föl undir
sólbrunanum en það undarlega
var, að andlitið á henni var að
öðru leyti óbreytt.
Hilla gekk hægt niður stigann
og inn í eldhúsið en hver situr þá
ekki þar í sóma og yf irlæti annar
en Bergur og talar glaðlega við
húsfreyjuna, og það er ekki á
honum að sjá, að hann hefði neitt
slæma samvizku.
Þegar Hilla kemur inn líturl
hann til hennar og brosir glað-
lega, og dálítið leyndardómsf ull-
ur eins og hann vilji gefa henni til
kynna að þau tvö eigi ofurlítið
fallegt sameiginlegt leyndarmál,
já sér er nú hver fegurðin en
samt getur hún ekki stillt sig um
að gjóa augunum í borðkrókinn,
þar sem Bergur situr og hann
mætir augum hennar með hlýju
tilliti og hvað sér hún í þessum
bláu fallegu augum annað en
barnslegt sakleysi og innilega
lífsgleði? Æ, þetta er allt svo
undarlegt hvernig gat hún hatað
mann, sem horfði svona á hana
og brosti svona til hennar? Nei,
það var ekki hægt.
Hilla kveður Berg úti á
tröppunum ásamt öðru heimilis-
fólki það er logn og bliða dásam-
legt veður og loftið þrungið af
ilmi síðsumarsins og þrátt fyrir
allt er hún þó ung ennþá. Hún
horfir á eftir Bergi, þar sem
hann er að hverfa inn í bílinn.
Það er gott að hann er að f ara, en
hún er þó alltaf reynslunni ríkari
og sér til undrunpr f innur hún að
beiskjan og örvæntingin eru að
f jara út í huga hennar. Kannski
borgaði sig að lifa nokkur ár enn-
þá.
En þrátt fyrir þessi átakanlegu
vonbrigði með fyrsta ástarkoss-
inn, átti þó Hildigunnur eftir að
verða bæði móðir og eiginkona.
En það er nú önnur saga.
Olga Egilsdóttir
HI%IÐ
Heyröu nú, reyndu nii einhvern
timann aö sjá björtu hliörnar á
lifinu.
Megrunarspegillinn — efri hluti
hans er fastbundinn, en siöan er
hægt aö stiJla neöri hlutann aö
óskum þess, sem skoöar sig i
honum.
Skýjaö? Viö hverju býstu, þrum-
um og eldingum?
Þetta er konan þin. Hún segir, aö
þú verðir aö koma eins og skot
heim, vegna þess aö þaö er biiiö
aö brjótast inn til ykkar.
Gjöriö svo vel herra Jón, nd er I
lagi aö æðaslátturinn byrji.
7