Morgunblaðið - 03.12.2004, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún LouisaVilmundardóttir
fæddist í Merkisteini
á Vesturgötu í
Reykjavík hinn 4.
september 1924.
Hún lést á Landa-
kotsspítala að
morgni 24. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Vilmundur
Ásmundsson, f. 9.
des. 1879 að Vogsós-
um í Selvogi, d. 15.
des. 1959 í Reykja-
vík, og Valgerður
Þorbjörg Jónsdóttir, f. 31. júlí
1895 á Króki á Rauðasandi, d. 28
des. 1944 í Reykjavík. Þeirra börn
voru: Þórunn Vilmundardóttir
eldri, f. 19. júní 1917 í Reykjavík,
d. 17. mars 1920 í Reykjavík; Þór-
stundaði matreiðslu og sauma-
skap, byrjaði einnig að læra hjúkr-
un en hætti því.
Þegar Guðrún var tvítug lést
móðir hennar og tók hún þá við
heimilinu og sá um það með mynd-
arbrag. Þá voru þar faðir hennar
og systkini. Eftir að systur hennar
fóru að heiman hélt hún heimili
með föður sínum og bróður til árs-
ins 1959, þegar faðir hennar lést.
Alla tíð síðan hafa Guðrún og
bróðir hennar Árni haldið heimili
saman á Dunhaga 11.
Með heimilisrekstrinum vann
hún ýmis störf, þar á meðal við
saumaskap og í blómabúðum,
einnig var hún matráðskona á
hvalbátunum í tíu ár, matráðskona
í Kerlingafjöllum í nokkur sumur
og einnig hjá Landsbankanum.
Hún bar mikla umhyggju fyrir
fjölskyldunni og þegar systkina-
börnin fæddust og síðar þeirra
börn, sinnti hún öllum af mikilli al-
úð fram á síðasta dag.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
unn Vilmundardóttir,
f. 22. okt. 1920 í
Reykjavík; Guðrún
Louisa Vilmundar-
dóttir, sem hér er
kvödd; Jón Árni Vil-
mundarson, f. 16. des.
1925 í Reykjavík; Val-
gerður Guðrún Vil-
mundardóttir, f. 30.
nóv. 1927 í Reykjavík;
Ragnheiður Laufey
Vilmundardóttir, f.
31. júlí 1929 í Reykja-
vík, d. 6. jan. 1982 á
Akranesi;Vilborg Ása
Vilmundardóttir, f.
31. ág. 1930 í Reykjavík, d. 15.
mars 2000 í Reykjavík; og drengur
Vilmundarson, f. 11. nóv. 1934, d.
11. nóv 1934.
Guðrún byrjaði ung að vinna,
vann í Tjarnarbíói, hjá tannlækni,
Gunna frænka átti stóran þátt í
mínum uppvexti, yfirleitt héldu vinir
mínir að hún væri amma mín, og ég
sagði þeim að hún væri nú eiginlega
eins og amma mín, en væri í raun
ömmusystir.
Ég á margar góðar minningar um
Gunnu, ég man þegar ég var lítil þá
kom hún oft hlaupandi úr strætó nið-
ur Tunguveginn, ég man sérstaklega
eftir því að hún hljóp hálfpartinn
frekar en labbaði, því hún virtist alltaf
vera að flýta sér, oftar en ekki kom
hún með skyr og rjóma til að hafa í
hádegismat, hún gat nú sjaldnast set-
ið kyrr og var yfirleitt farin að strauja
og brjóta saman þvottinn á heimilinu.
Þegar ég svo eignaðist heimili sjálf
spurði hún alltaf hvort hún gæti ekki
brotið saman þvott eða straujað fyrir
mig, eða kannski þurrkað af.
Oft var gaman að koma til Gunnu á
Dunhagann og þá sérstaklega þegar
við fengum að leika okkur í fata-
skápnum, fara í alla fínu kjólana og
máta húfur og hatta. Hún vildi alltaf
vera fín hún Gunna og saumaði oft
mikið sjálf, bæði á sig sjálfa, fjöl-
skylduna og dúkkurnar líka. Einnig
man ég hvernig var að koma á Dun-
hagann rétt fyrir jólin, eldhúsið eins
og blómaverkstæði og Gunna á kafi í
að búa til blómaskreytingar fyrir vini
sína og fjölskyldu, síðan var þetta
keyrt út um allan bæ ásamt jólapökk-
unum sem voru nú ekki fáir. Gunna
og Árni náðu svo rétt fyrir sex í mat-
inn á aðfangadag heima hjá mömmu
og pabba, en þar var ég með þeim á
jólunum í 25 ár.
Gunna átti ekki börn sjálf en var
eins og besta mamma og amma allrar
stórfjölskyldunnar, hún hugsaði vel
um alla og vildi öllum vel. Hún ferðað-
ist með strætó út um allan bæ í heim-
sóknir og var stöðugt að hugsa um og
sinna öðrum. Svona man ég best eftir
Gunnu alltaf á fullu út um allt.
Fyrir nokkrum árum fór líkaminn
að gefa sig, hún gat ekki lengur farið
allra sinna ferða eins og hún vildi og
það fannst henni óþolandi, oft fór hún
bara af stað, en það endaði oft með
því að hún datt og slasaði sig, en hún
kippti sér nú ekkert upp við það,
besta sagan finnst mér þegar hún
datt og slasaði sig töluvert og ókunn-
ur maður bauðst til að hringja á
sjúkrabíl eða keyra hana heim, en
hún bað manninn bara um að keyra
sig á hárgreiðslustofuna því hana
vantaði hárlakk. Hún lét ekkert
stoppa sig, fór áfram á viljanum og
þrjóskunni.
Elsku Gunna, ég held að líkaminn
hafi orðið gamall á undan sálinni, því
mér fannst síðustu árin að þú værir
fangi í líkama sem virkaði ekki nógu
hratt og vel, alla vega að þínu mati.
Þú vildir komast ferða þinna óhindr-
að og geta gert það sem þú vildir þeg-
ar þér hentaði. Ég trúi því og vona að
þú sért nú frjáls, getir fylgst með
okkur öllum, passað okkur og vernd-
að eins og þú vildir alltaf gera.
Takk fyrir allar góðu minningarnar
sem þú skilur eftir.
Hugrún.
GUÐRÚN L.
VILMUNDARDÓTTIR
✝ Stefán Reynir Ás-geirsson fæddist
hinn 3. júní 1962.
Hann lést af slysför-
um í Vonarskarði 27.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Ásgeir Einars-
son, f. 14.9. 1938,
verslunarmaður, og
Fjóla Ragnarsdóttir,
f. 23.6. 1940, húsmóð-
ir. Bernskuheimili
Stefáns var á Sel-
tjarnarnesi. Systkini
hans eru: Haraldur,
f. 5.6. 1964, Bryndís
Elsa, f. 10.12. 1969, og Ragnheið-
ur Dóra, f. 10.9. 1973.
Börn Stefáns eru: Ásgeir Heið-
ar f. 28.12. 1981, Guðjón Einar, f.
1.6. 1989, Sunna Líf, f. 11.3. 1994,
og fóstursonur Davíð Þór Dag-
bjartsson, f. 13.5. 1986.
Sambýliskona Stefáns er Hildur
Símonardóttir, f. 9.3. 1958.
Stefán nam prent-
iðn og ljósmyndun
við Iðnskólann í
Reykjavík. Á yngri
árum stundaði hann
ýmis störf til sjós og
lands, en lengst af
starfaði hann sjálf-
stætt við bílaspraut-
un og -réttingar.
Hann tileinkaði sér
akstursíþróttir og
keppti í rallíi, tor-
færu og kvartmílu.
Hann var félagi í
BÍKR og einnig í
sportbátafélaginu
Snarfara.
Stefán var kafari hjá Björgun-
arsveitinni Ingólfi, keppti í bad-
minton og var trommuleikari í
hljómsveitum. Á veturna stundaði
hann jeppaferðir í óbyggðum.
Stefán Reynir verður jarðsung-
inn frá Grafarvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku, elsku Stebbi minn. Það er
erfitt að setja allt á prent sem ég
vil segja við þig, en þú veist mínar
innstu hugsanir. Við áttum okkar
yndislegu tíma saman, bæði núna
síðustu tvö árin og áður.
Fjöllin áttu þig allan, og þú varst
alltaf að reyna að fá mig til að taka
þátt í því með þér, en aldrei varð
neitt úr því. Alltaf varst þú á ferð
og flugi og varst aldrei ánægður
nema þú hefðir nóg að gera, ýmist
á hljómsveitaræfingu eða
badmintonæfingu, og ég studdi þig
í öllu sem þú gerðir.
Síðasta afrekið þitt var að
byggja upp galleríið okkar, það var
þitt stolt, þú vildir hafa allt 100%.
Og þar ætluðum við að vinna sam-
an, þú með þitt verkstæði og ég
með mína vinnustofu. En við fáum
ekki allt sem við óskum okkur.
Elsku Stebbi, við Davíð eigum eftir
að sakna þín mjög mikið, en minn-
ingin lifir.
„Lát mig deyja þegar stundin er
komin. Ég óska þess eins að þeir
sem þekktu mig best segi um mig
að ég hafi ætíð slitið upp þyrni og
gróðursett blóm þar sem ég hélt að
blóm gætu vaxið.“ (Abraham Lin-
coln.) Hvíldu í friði.
Þín
Hildur.
Elsku stóri bróðir, helst af öllu
vildi ég vera uppi á verkstæði hjá
þér í dag, í stað þess er ég að
kveðja þig. En núna er gott að rifja
upp þær minningar sem ég hef
eignast með þér í gegnum tíðina.
Það fyrsta sem kom upp í hugann
voru prakkarastrikin okkar saman.
Síðan minntist ég ferðarinnar vest-
ur í land þegar við vorum pollar og
klifum heljarinnar bjarg (að mér
fannst þá). Einnig minnist ég þess
þegar þú tókst mig með þér í
fyrstu jeppaferðina mína. Þá fórum
við inn í Þórsmörk, það var mikið
ævintýri. Ég man eftir því þegar
ég lagði fyrsta bílnum sem ég eign-
aðist við hliðina á jeppanum þínum.
Ég á Austin Mini – þú á 4x4 trölli.
Þú varst ánægður með handtökin
sem ég hafði á þeim bíl að keyra,
sérstaklega þegar ég fór í beygj-
una hjá JL húsinu á tveimur, þá
nýkomin með próf og kunni ekkert
með stóra bíla að fara. Þá vorum
við að fara í Mosfellsdal í jeppatúr
sem varð ansi skrautlegur og end-
aði með fyrstu veltunni minni. En á
meðan við runnum á toppnum þá
varst þú svo yfirvegaður og róleg-
ur og talaðir til mín allan tímann.
Ekki varð okkar meint af þessu og
höfðum gaman af eftir á þó svo að
foreldrar okkar hafi ekki verið á
sama máli.
Þegar Gremlins komu til sög-
unnar fannst þér oft gott að heyra
mig syngja eins og hann og fékk ég
því gælunafnið Gismó. Á endanum
gaf ég þér Gremlinsbangsa sem þú
hafðir í bílunum þínum á komandi
árum. Það var alltaf jafn gaman að
horfa á þig keppa í torfærunni. Sjá
þig keyra í rallýinu og heyra fjalla-
sögurnar þínar. Ég veit að þér leið
best á fjöllum og þar kenndir þú
mér að hlusta á frostið í snjónum.
Hún Fjóla Dögg sendir þér
kveðju og þakkar þér fyrir sam-
fylgdina að hestunum. Hann Jón
dáðist að lagni þinni við bílasmíðar
og Tinnu Rós þótti gott að kúra
hjá þér. Hann Konni þakkar þér
vinskapinn og samræður.
Elsku Stebbi stóri bróðir, ég
þakka fyrir allar samverustundirn-
ar sem við áttum og stuðninginn
sem ég gat alltaf fengið hjá þér,
STEFÁN REYNIR
ÁSGEIRSSON
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURÐUR MAGNÚSSON
frá Þórarinsstöðum, Seyðisfirði,
áður til heimilis á Kirkjuvegi 57,
Vestmannaeyjum,
verður jarðsunginn frá Seyðisfjarðarkirkju laug-
ardaginn 4. desember kl. 14.00.
Þórunn Sigurðardóttir, Finnur Jónsson,
Magnús Helgi Sigurðsson, Inger Helgadóttir,
Ásdís Sigurðardóttir, Sveinn Valgeirsson,
Ólafur Már Sigurðsson, Sigrún K. Ægisdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSA BERGMUNDSDÓTTIR,
Vesturvegi 32,
Vestmannaeyjum,
lést á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
sunnudaginn 28. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Landakirkju laugar-
daginn 4. desember kl. 14.00.
Jón Guðmundsson,
Jóhannes Þórarinsson, Álfheiður Úlfarsdóttir,
Íris Angela Jóhannesdóttir,
Þórarinn Jóhannesson,
Ása Margrét Jóhannesdóttir,
Bergmundur Elli Sigurðsson, Ólöf H. Júlíusdóttir,
Valur Bergmundsson,
Elín Bergmundsdóttir
og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SVEINN ÓLAFUR TRYGGVASON,
Álfhólsvegi 53,
lést á Landspítala Hringbraut miðvikudaginn
1. desember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðrún Jónsdóttir,
Jón Kristinn Sveinsson, Elínborg Árnadóttir,
Tryggvi Gunnar Sveinsson, Anna Ragna Siggeirsdóttir,
Rannveig Sveinsdóttir, Lúðvík Berg Bárðarson,
Helga Björg Sveinsdóttir, Bjarni Sigurðsson
og afabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÁGÚST G. BREIÐDAL
frá Krossi á Skarðsströnd,
Sogavegi 118,
Reykjavík,
lést að morgni miðvikudagsins 1. desember.
Útförin verður auglýst síðar.
Ólöf Guðmundsdóttir,
Jóhanna Ósk Breiðdal, Jóhann Sævar Kjartansson,
Dagný Stefánsdóttir, Magnús Jónsson,
Unnþór Stefánsson, Margrét Guðlaugsdóttir,
Stefán Stefánsson,
Gunnar Stefánsson, Anna Þorgilsdóttir,
Ása Björg Stefánsdóttir, Þórður Jónsson
og fjölskyldur þeirra.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
GUÐSTEINN ÞENGILSSON
læknir,
Grenimel 32,
Reykjavík,
lést miðvikudaginn 1. desember.
Jónína Stefánsdóttir,
Stefán Guðsteinsson, Auður F. Gunnarsdóttir,
Rósa Guðsteinsdóttir, Ólafur Guðmundsson,
Sigríður Guðsteinsdóttir, Geir Harðarson,
Hallgrímur Guðsteinsson,
Karl Jóhann Guðsteinsson, Brynja Scheving
og barnabörn.