Morgunblaðið - 11.12.2004, Blaðsíða 50

50 LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Anna Pálína Sig-urðardóttir
fæddist á Krossstekk
í Mjóafirði eystri 30.
ágúst 1920. Hún lést
á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja 5. desem-
ber síðastliðinn. Fað-
ir Önnu var Sigurð-
ur bóndi á Kross-
stekk, síðar verka-
maður í Neskaup-
stað, f. á Reykjum í
Mjóafirði 8. des.
1887, d. í Neskaup-
stað 5. nóv. 1976, Jó-
hanns bónda á
Reykjum og Krossi, Marteinsson-
ar bónda í Sandvík, Magnússonar.
Móðir Jóhanns bónda var Dag-
björt Eyjólfsdóttir ættuð úr
Skagafirði. Móðir Sigurðar og
kona Jóhanns var Katrín Gísla-
dóttir bónda á Reykjum, Eyjólfs-
sonar og konu hans Halldóru ljós-
móður Eyjólfsdóttur. Móðir Önnu
og kona Sigurðar (g. 12. des. 1920)
var Þórunn Sigríður húsmóðir á
Krossstekk, f. í Karlsstaðahjáleigu
á Berufjarðarströnd 28. maí 1897,
d. á sjúkrahúsi á Seyðisfirði 16.
júlí 1929, Magnúsar bónda í Karls-
staðahjáleigu, Jónssonar bónda á
sama stað Magnússonar. Kona
Jóns bónda var Þórunn Árnadóttir
ættuð úr Berufirði. Kona Magn-
úsar og móðir Þórunnar Sigríðar
var Anna Bjarnadóttir. Systkini
Önnu voru Guðjón bifreiðastjóri í
Neskaupstað, f. 11. jan. 1922, d.
14. ágúst 1996, kvæntur Aðalheiði
Árnadóttur, f. 7. júní 1922, Krist-
inn Magnús, f. 15. ágúst 1923, d.
24. des. sama ár og Jóhann Karl
framkvæmdastjóri í Neskaupstað,
f. 14. maí 1925, d. 15. júní 1999,
kvæntur Kristínu Steinunni Mar-
teinsdóttur, f. 11. mars 1926.
maí 1994, en fyrir átti hún barnið
Kolbrúnu Jónsdóttur, f. 24. febr.
1988 með Jóni Frey Snorrasyni
þyrluflugmanni, f. 19. jan. 1963, d.
14. september 1997. b) Sigrún
Inga, f. 31. jan. 1967, gift Hlöðveri
Má Brynjarssyni framkvæmda-
stjóra, f. 25. ágúst 1965. Barn
þeirra er Þóra Björk, f. 27. júlí
1993 og Halldór Ingi, f. 5. febrúar
2000, c) Sindri rennismiður, f. 14.
mars 1976, í sambúð með Kristínu
Guðmundsdóttur nema, f. 5. sept-
ember 1978. Barn þeirra er Eydís,
f. 13 júní 1999, d) Guðlaugur húsa-
smíðanemi, f. 10. okt. 1978, e) Sól-
rún nemi,f. 23. febr. 1981. 3) Guð-
rún húsmóðir í Reykjavík, f. 1.
febr. 1953, gift Henrý Henrikssen
sjómanni, f. 12. sept.1952. Börn
þeirra eru: a) Guðlaugur, f. 10.
mars 1976. Hann á synina Patrek
Mána, f. 6. ágúst 1999 og Victor
Snæ, f. 5. október 2000. Móðir
þeirra er Hanna Gerður Guð-
mundsdóttir leikskólakennari, f.
30. nóvember 1973, b) Stefán, f. 3.
júní 1979. Unnusta hans er Helga
Tórsdóttir nemi, f. 6. júní 1980, c)
Árdís nemi, f. 1. nóv. 1987, d) Anna
Lilja nemi, f. 4. mars 1989. 4) Inga
Hrönn húsmóðir í Vestmannaeyj-
um, f. 4. nóv. 1958, gift Birki Agn-
arssyni framkvæmdastjóra. Börn
þeirra eru: a) Anna Kristín við-
skiptafræðingur, f. 21. sept. 1979,
í sambúð með Matthíasi Ágústi
Ólafssyni þroskaþjálfa, f. 10. apríl
1978 , b) Silvía Björk nemi, f. 3.
nóv. 1987, c) Bylgja Dís nemi, f. 19.
júlí 1993.
Anna gekk í Gagnfræðaskólann
í Vestmannaeyjum, stundaði svo
ýmis störf, m.a. kaupavinnu á
sumrum. Hún lærði fatasaum hjá
Matthíasi Jónssyni skriðara
(„Matta skriðara“) í Vestmanna-
eyjum. Hún helgaði sig heimilinu
lengst af, en síðari hluta starfs-
ævinnar vann hún sem saumakona
við sjúkrahúsið í Eyjum.
Útför Önnu fer fram frá Landa-
kirkju í Vestmannaeyjum í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Eftir lát móður
sinnar ólst Anna upp í
Vestmannaeyjum hjá
föðursystur sinni Ingi-
gerði Jóhannsdóttur
húsmóður, f. 6. sept.
1902, d. 10. des. 1993
og manni hennar Þor-
steini Þórði Víglunds-
syni skólastjóra, f. 19.
okt. 1899, d. 3. sept.
1984.
Anna giftist 1941
Guðlaugi sjómanni og
síðar trésmíðameist-
ara og forstjóra Smiðs
h.f. í Vestmannaeyj-
um, f. í Vestmannaeyjum 2. júní
1919, Guðjóns líkkistusmiðs á
Oddsstöðum í Eyjum, Jónssonar,
Vigfússonar og seinni konu Guð-
jóns, Guðrúnar Grímsdóttur
bónda á Þrándarstöðum í Eiða-
þinghá, Þorsteinssonar. Anna og
Guðlaugur eignuðust fjögur börn.
Þau eru: 1) Guðjón trésmíðameist-
ari í Hafnarfirði, f. 4. des. 1940.
Kona hans er Helga Kristín Svein-
björnsdóttir húsmóðir, f. 31. okt.
1943. Börn þeirra eru: a) Harpa, f.
14. apríl 1975, í sambúð með
Hannesi Frímanni Hrólfssyni for-
stöðumanni hjá KB banka, f. 26.
júní 1976. Harpa á soninn Guðjón
Kristófer, f. 14. október 1997 og er
faðir hans Einar Valur Þorvarð-
arson, f. 21. júlí 1976, b) Hlín, f. 5.
ágúst 1978, í sambúð með Jóhann-
esi Oddssyni verslunarmanni, f.
23. mars 1977. 2) Sigríður hús-
móðir í Reykjavík, f. 4. maí 1945,
gift Sigurgeiri Þór Sigurðssyni
trésmíðameistara, f. 29. júní 1946.
Börn þeirra eru: a) Anna, f. 19.
des. 1964, gift Jóhanni Bergmann
Loftssyni bifreiðastjóra, f. 18. des.
1963. Þau eiga börnin Evu Katr-
ínu, f. 5. nóv. 1991 og Karen, f. 9.
Margar minningar streyma upp
hugann þegar ég er sestur og langar
að festa nokkur kveðjuorð á blað til
elskulegrar tengdamóður minnar.
Þú áttir þrek og hafðir verk að vinna
og varst þér sjálfri hlífðarlaus og hörð.
Þú vaktir yfir velferð barna þinna.
Þú vildir rækta þeirra ættarjörð.
Frá æsku varstu gædd þeim góða anda,
sem gefur þjóðum ást til sinna landa
og eykur þeirra afl og trú.
En það er eðli mjúkra móðurhanda
að miðla gjöfum – eins og þú.
(Davíð Stefánsson.)
Alveg frá því ég hitti hana fyrst í
janúarmánuði 1964 í eldhúsinu henn-
ar að Ásavegi 25 í Vestmannaeyjum
fór einstaklega vel á með okkur alla
tíð síðan. Hún spurði mig spjörunum
úr um fólkið mitt og hvað eina annað,
enda kom ég að austan eins og hún
nokkuð löngu á undan mér. Já, það
var um nóg að tala.Um haustið flutti
ég inn á heimili tilvonandi tengdafor-
eldra minn. Það var góður tími fyrir
mig að vera hjá þeim, enda var ég
eins og einn af krökkunum hennar
og umvafinn umhyggju hennar.
Hvernig var Anna Pálína. Hún var
glæsileg kona með mikið og fallegt
hár sem var alltaf vel greitt, hún var
alltaf vel snyrt og í huggulegum föt-
um sem fóru henni svo vel. Uppá-
haldsliturinn var grænn.
Fyrir mér var hún mjög skapgóð
og blíð manneskja. Sérlega gestrisin
og hafði yndi af því að taka á móti
gestum og veita öðrum. Hún var
mikið fyrir börnin og það var enginn
skilinn útundan, enda hafði hún
mikla ánægju af því að gefa og virtist
það veita henni talsverða lífsfyllingu
að færa barnabörnunum og lang-
ömmubörnunum pakka. Það var allt-
af mikil tilhlökkun þegar amma og
afi voru væntanleg suður.
Tengdamóðir mín var mikill fag-
urkeri og húsmóðir, eins og heimilið
hennar bar ríkan vitnisburð um.
Hún var líka mikið jólabarn enda
gleymi ég aldrei fyrstu jólunum mín-
um á heimilinu hennar þegar farið
var að skreyta. Ég tók fullan þátt í
skreytingunum og fann upp á því að
setja ljósaseríu í kringum sporöskju-
lagaða spegilinn hennar fyrir ofan
ofninn í holinu. Var hún afar ánægð
með mig fyrir þessa uppfinningu og
varð þetta meðal annars fastur liður
í jólaskreytingum á meðan hún bjó á
Ásavegi 25.
Anna var mikil sauma- og hann-
yrðakona. Hún heklaði mikið og til
dæmis eru fjölmörg sængurverasett
með fallega hekluðum milliverkum
og blúndum sem prýða rúm fjöl-
margra afkomenda hennar. Það voru
líka mörg sokkapörin og vettlingarn-
ir sem smáfólkið fékk frá ömmu
sinni. Henni var mjög annt um sína
fjölskyldu og hafði afar gott sam-
band og fylgdist vel með börnunum
og barnabörnunum. Eftir að fjöl-
skylda mín fluttist til Reykjavíkur
var alltaf mikil tilhlökkun þegar þau
komu suður, þá var ávallt glatt á
hjalla, mikið spilað, spjallað og hleg-
ið. Einnig áttum við fjölmargar
ógleymanlegar stundir saman úti í
eyjum þar sem móttökurnar voru í
hæsta gæðaflokki.
Ég kveð þig með söknuði, kæra
tengdamóðir mín. Minningin um þig
er ljóslifandi í huga mínum.
Laugi minn, kæri tengdafaðir,
megi algóður guð styrkja þig og
styðja í sorginni.
Sigurgeir Þór Sigurðsson.
Elsku tengdamamma, eða öllu
heldur mamma, eins og þú reyndist
mér, ég kveð þig með tárum. Ég mun
aldrei gleyma þeirri hlýju, gjafmildi,
gleði og kærleika sem þú og eftirlif-
andi eiginmaður þinn, Guðlaugur
Guðjónsson, sýnduð okkur Ingu
Hrönn og dætrunum okkar.
Ég kynntist Önnu fyrst árið 1974
þegar við Inga Hrönn vorum að
kynnast og hefja okkar samband, allt
frá þeirri stundu bar aldrei skugga á
vináttuna. Samgangur var mikill
ekki síst á hátíðarstundum sem voru
ófáar en oftar en ekki tengdar fjöl-
skyldunni.
Anna var stórbrotin manneskja,
dugleg og fylgin sér, hún hafði mjög
ákveðnar skoðanir á hlutunum og ef
að þær voru til staðar sneri henni
enginn.
Hún var með alla afmælis- og
merkisdaga fjölskyldunnar, sem orð-
in er nokkuð stór, á hreinu. Fjöl-
skyldan var henni allt, ef einhver úr
hópnum var komin með kvef eða
flensu, þá vissi Anna allt um það, hún
gaf yfirleitt góð ráð til þeirra sjúku
og fylgdist svo með batanum með
miklum hlýhug.
Ég minnist sérstaklega gjafmildi
hennar, en hún var eins konar heils-
árs jólasveinn eins og við kölluðum
hana í fjölskyldunni, alltaf að gefa
gjafir og gleðja aðra með svo mikilli
hlýju og væntumþykju að maður hálf
skammaðist sín á köflum.
Dætrum okkar var hún ákaflega
góð og átti í þeim hvert bein, hún var
„amma“ þeirra af bestu gerð, eins og
þær myndu segja. Þær eiga eftir að
sakna hennar sárt eins og við Inga
Hrönn.
Ég minnist allra glæsilegu matar-
og kaffiboðanna sem Anna hélt af
þvílíkum myndarskap að þær hefðu
sómað sér hvar sem er.
Heimili þeirra Önnu og Lauga var
alltaf mjög myndarlegt enda bæði
mikil snyrtimenni og hagleiksfólk,
hún saumakona sem gat saumað og
útbúið hvað sem var og hann tré-
smiður til margra ára. Það var alltaf
gott að koma þangað í heimsókn og
ræða málin, hún hafði ákveðnar
skoðanir í pólitík og fótboltanum
fylgdist hún vel með og þá sérstak-
lega með sínu heimaliði ÍBV. Hún
átti það til að brýna raustina svo um
munar þegar illa gekk hjá strákun-
um í boltanum.
Hún var aldrei ánægð með heim-
sóknina fyrr en ég eða fjölskyldan
værum búin að þiggja einhverjar
veitingar eða aðrar velgjörðir, alltaf
fór maður þaðan saddur, bæði á lík-
ama og sál.
Ég minnist aðventunnar, en Anna
var mikið fyrir öll jólaljósin og þessi
seinni ár hjálpuðumst við að, við að
koma þeim í glugganna á Hásteins-
veginum. Þegar það var búið, var
sett upp hlaðborð með kræsingum
og hún ljómaði öll af þakklæti og
stakk yfirleitt einhverju að mér eða
dætrunum fyrir viðvikið.
Það var eins og Anna skynjaði
hina minnstu erfiðleika sem komu
upp hjá okkar litlu fjölskyldu og oft-
ar en ekki komu þau hjónin í heim-
sókn vegna þess og voru þá boðin og
búin til aðstoðar.
Ég gæti haldið lengi áfram að
minnast Önnu en allt ber það að
sama brunni, hún var góð kona með
stórt hjarta sem mátti ekkert aumt
sjá.
Um leið og ég þakka Önnu Pálínu
samfylgdina með þessum fátæklegu
orðum votta ég elskulegum eftirlif-
andi eiginmanni hennar, Guðlaugi
Guðjónssyni, og allri fjölskyldunni,
mína dýpstu samúð.
Guð blessi minningu hennar.
Birkir Agnarsson.
Elsku besta amma mín.
Það er sárt að þurfa að kveðja þig.
Það var samt ömurlegt að þurfa að
horfa upp á þig eins og þú varst orðin
fársjúk. Þú ætlaðir ekki að gefast
upp. Þér leið alls ekki nógu vel, þess
vegna vona ég að þér líði betur núna
uppi hjá Guði.
Alltaf varstu svo dugleg og sjálf-
stæð, þú vildir gera allt sjálf eins og
heilsan leyfði. Þegar ég bauðst til
þess að hjálpa þér þurfti ég að biðja
þig oft til þess að þú gæfir eftir.
Ég kom til þín alltaf á föstudögum
til þess að skerpa aðeins á hreinlæt-
inu hjá þér, því þú vildir alltaf hafa
allt skínandi fínt í kringum þig og
áttir það svo sannarlega skilið. Þá
áttum við alltaf gott spjall. Við vor-
um eins og bestu vinkonur og þú
spurðir oft hvort ég væri að fara á
ball um kvöldið eða hvort ég væri að
slá mér upp. Elsku amma, þetta
spjall þykir mér óendanlega vænt
um og ég mun aldrei gleyma því.
„Amma mín er með eyru sem hlusta
af alvöru, faðm sem heldur fast, ást
sem er endalaus og hjarta gert úr
gulli.“ Amma, þú varst alltaf að gefa
okkur gjafir. Alltaf þegar þú fórst
upp á land varstu alltaf með allt á
hreinu í sambandi við gjafirnar. Það
skipti þig mestu máli að vera með
það allt á hreinu, öll ömmubörnin
fengu gjöf. Þegar þú komst síðan aft-
ur heim til Eyja þá gafstu mér og
mínum systrum alltaf gjöf líka.
Elsku amma mín, þú varst yndisleg í
einu og öllu. Jólin voru alltaf ynd-
islegur tími hjá okkur og þú varst al-
gjört jólabarn, elsku amma. Ég man
best eftir því hvað við biðum eftir þér
þegar þú fórst í annan kjól áður en
við opnuðum gjafirnar, því ekki
mátti óhreinka fína kjólinn á meðan
þú eldaðir þennan góða mat. Mér
fannst það alltaf svo vinalegt.
Elsku amm, mér finnst sárt að
hugsa til þess að þú verðir ekki hjá
okkur á jólunum. En ég veit að þú
verður alltaf með okkur í anda og í
huga mínum.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú hefur kennt mér, gefið mér og allt
spjallið okkar.
Ég elska þig. Þín.
Silvía Björk Birkisdóttir.
Elsku besta amma mín.
Það er voðalega sárt að þurfa að
kveðja þig.
Þakka þér fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig, takk fyrir alla ullarsokk-
ana og vettlingana sem þú prjónaðir
á mig, takk fyrir allt nammið og gjaf-
irnar sem þú gafst mér.
Ég man alltaf eftir því þegar þú
settist með mig í fangið á þér, í síma-
stólinn og sagðir „litla dísin hennar
ömmu sinnar,“ og kysstir mig og
knúsaðir. Heima hjá þér og afa á Há-
steinsveginum var yndislegt að vera,
nóg af öllu og mikil hlýja.
Þú fylgdist svo vel með okkur
systrunum að allt væri í lagi bæði í
skólanum og eins í lífinu sjálfu. Nú
þegar þú ert búin að kveðja þetta líf,
mun ég eiga eftir allar góðu minning-
arna um þig í hjarta mér og ég lofa
þér, að ég mun passa afa fyrir þig,
elsku amma mín.
Þín ömmustelpa,
Bylgja Dís Birkisdóttir.
Elsku amma mín. Mig langar að
minnast þín í nokkrum orðum og
þakka þér fyrir þær yndislegu
stundir sem við áttum saman. Það
má með sanni segja að nú sé jörðin
orðin fátækari og himnaríki ríkara.
Ég varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að vera mikið hjá þér og afa á upp-
vaxtarárum mínum. Þegar ég var lít-
il bjó ég ásamt foreldrum mínum í
Hásteinsblokkinni, sömu blokk og
þú og afi, í íbúðinni beint á móti. Ég
fór oft á dag „yfir“ í heimsókn til
ykkar. Oftar en ekki sast þú og hekl-
aðir eða prjónaðir „leista“ eins og þú
kallaðir þá á okkur barnabörnin. Þú
tókst alltaf svo vel á móti mér og
passaðir að ég færi nú ekki svöng
aftur yfir, eins var það með alla sem
komu í heimsókn til þín. Þegar ég
byrjaði í grunnskóla kom ég oft til
ykkar eftir skóla. Þegar ég nálgaðist
blokkina beiðst þú oft eftir mér í
stofuglugganum og varst búin að
finna til eitthvað gott að borða eftir
minn langa skóladag. Það var alltaf
svo gott að koma í Hásteinsblokkina
til ykkar afa í heimsókn, það var ætíð
tekið svo vel á móti manni og manni
sýndur mikill hlýhugur.
Þú varst dugmikil og þrautseig
kona og barst mikla umhyggju fyrir
þínum nánustu. Þú vildir alltaf vera
að gefa þínum nánustu eitthvað fal-
legt og það var alltaf spennandi að
opna jólapakkana og allar hinar gjaf-
irnar frá ykkur afa.
Á seinni árum naut ég þess að geta
aðstoðað þig við þrif heima hjá ykkur
einu sinni í viku. Þá gátum við oft
spjallað mikið saman um allt milli
himins og jarðar og þú vildir alltaf
vera að kenna mér eitthvað nýtt og
segja mér til. Þú vildir ætíð hafa svo
hreint og fínt í kringum þig, heimilið
ilmaði af hreinlæti. Eins varst þú
alltaf svo fín og passaðir að ilma vel,
og hugsaðir ætíð svo vel um afa.
Nú þegar jólahátíðin gengur í
garð, sá tími sem þér fannst svo
skemmtilegur, verður skrítið og
tómlegt að hugsa til þess að þú verð-
ur ekki með okkur afa og fjölskyld-
unni heima á Bröttugötunni um jólin.
Elsku amma, ég á eftir að sakna
þín sárt og það kemur engin í stað
þín, þú sem alltaf varst mér svo góð,
sýndir mér mikinn hlýhug og vildir
allt fyrir mig gera.
Elsku afi og fjölskyldan öll, guð
gefi okkur öllum styrk í sorginni. Þín
ömmustelpa og nafna,
Anna Kristín Birkisdóttir.
Amma er látin og verður hún í dag
borin til hinstu hvílu.
Eftir sitja góðar minningar um
elskulega, fallega og umhyggjusama
konu sem umvafði aðra með ástúð og
kærleika.
Það mun seint líða okkur systrum
úr minni er við lögðum land undir fót
og fórum í heimsókn til ykkar afa á
Hásteinsveginn í Vestmannaeyjum.
Eftirvæntingin var slík, að orð fá
varla lýst. Við fengum alltaf fiðrildi í
magann er við sigldum inn höfnina
með Herjólfi og sáum ykkur afa
veifa til okkar á hafnarbakkanum.
Það var alltaf svo gott að koma til
ömmu og afa. Hjá ykkur gistum við á
ykkar fallega heimili í góðu yfirlæti.
Gestrisni ykkar var engu lík, þú allt-
af svo myndarleg og umhyggjusöm
og passaðir upp á að allir væru sadd-
ir, hreinir og glaðir. Þú varst dugleg
að spjalla við okkur systurnar og
gefa okkur ráð um lífið og tilveruna.
Þjóðhátíðirnar eru okkur einnig
minnisstæðar og sem dæmi um vel-
vild þína sendir þú okkur að kvöld-
mati loknum með reyktan lunda í
poka handa vinkonum okkar til að
smakka.
Amma, þú varst einnig einstak-
lega lagleg og smáfríð kona og hafðir
ANNA PÁLÍNA
SIGURÐARDÓTTIR