Morgunblaðið - 11.12.2004, Qupperneq 53

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. DESEMBER 2004 53
MINNINGAR
✝ Ingibjörg JónaHansdóttir fædd-
ist á Uppsölum á
Hellissandi 24. júní
1924. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á
Akranesi 3. desem-
ber síðastliðinn. Ingi-
björg var dóttir
hjónanna Ingibjarg-
ar Pétursdóttur frá
Ingjaldshóli, f. 18.1.
1893, d. 19.1. 1965,
og Hans Guðna Jón-
assonar frá Grundar-
firði, f. 16.10. 1897, d.
24.10. 1951. Systur
Ingibjargar eru Guðrún Jóna, f.
11.2. 1926, og Guðlaug Petrea, f.
17.4. 1927. Bróðir Ingibjargar var
Jón Hansson f. 4.7. 1928, d. 14.9.
2002. Hálfbróðir sammæðra var
Ólafur Jakob Friðrik Ólafsson, f.
29.9. 1920, d. 14.8. 2001. Uppeld-
issystir þeirra er Marta Jóhanns-
dóttir, f. 10.12. 1937.
Ingibjörg ólst upp á Ingjalds-
hóli og á Brekkubæ á Hellnum og
fluttist þaðan með foreldrum sín-
um að Suður-Bár í Grundarfirði
1943. Fljótlega eftir komuna
þangað hóf hún búskap með Frið-
jóni Gunnarssyni skipstjóra frá
Akurtröðum, f. 10.1. 1918, d. 14.7.
1980. Þau gengu í hjónaband
1953. Þau Ingibjörg og Friðjón
eignuðust tvö börn og ólu upp
frænku Ingibjargar, Guðlaugu
Björgvinsdóttur, f. 13.4. 1950.
Börn Ingibjargar og
Friðjóns eru: 1)
Matthildur Kristrún,
f. 12.1. 1953. Eigin-
maður hennar er
Guðmundur Berg-
þórsson, f. 9.2. 1950.
Börn þeirra eru: a)
Dagmar, f. 25.10.
1970, búsett í Nor-
egi, gift Karli Mort-
ensen, f. 21.5. 1970,
þau eiga þrjú börn.
b) Friðjón Ingi, f. 9.6.
1974, býr í Noregi,
sambýliskona hans
er Margrét Júl-
íusdóttir, f. 6.6. 1979, þau eiga eitt
barn. c) Guðmundur Rúnar, f.
10.8. 1979. d) Hrefna Guðrún, f.
27.8. 1982, búsett í Noregi, í sam-
búð með Amund Gotteberg, f. 8.4.
1978. e) Gunnar, f. 25.6. 1985. f)
Björk, f. 24.11. 1989. 2) Hans
Guðni, f. 12.6. 1957, d. 23.2. 1992.
Börn hans með Ásdísi Viggósdótt-
ur eru Viggó, f. 11.2. 1984, og
Ingibjörg, f. 17.4. 1988.
Ingibjörg og Friðjón hófu bú-
skap á Nesvegi 7 í Grundarfirði en
byggðu sér síðan húsið Laufás við
Eyrarveg og voru alla tíð síðan
kennd við það heimili sitt. Síðustu
árin dvaldi Ingibjörg á Dvalar-
heimilinu Fellaskjóli í Grundar-
firði.
Útför Ingibjargar fer fram frá
Grundarfjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Nú er hún Inga frænka lögð upp
í sína hinstu för. Hann Friðjón
Gunnarsson er búinn að sækja
hana Ingu sína einn ganginn til.
Ekki á henni Brúnku gömlu, ekki á
Landróvernum eða Ramblernum.
Nei, nú er ferðast á vængjum ást-
arinnar inn í eilífðina.
Fyrir handan setti amma upp
sparisvuntuna og bakaði pönnukök-
ur. Þar biðu vinir í ranni og fögn-
uðu heimkomu sálar sem hafði ver-
ið ljósberi á jörðinni í 80 ár. Inga
frænka í Laufási gerði alla betri
sem á vegi hennar urðu. Í gegnum
ævinnar samfylgd er litið til baka í
þakklæti fyrir gullnar stundir í
gleði og sorg. Engri manneskju hef
ég kynnst sem átti í sálu sinni svo
mikla trú og í hjarta sínu svo mikla
ást. Hvar sem hún var ríkti gleði,
þakklæti og virðing. Dálæti föður
míns á systur sinni plantaði ein-
hvern veginn þeirri hugmynd hjá
litlum dreng að ljóðið Sáuð þið
hana systur mína hafi verið ort um
Ingu frænku. Svo er hún ekki held-
ur nísk. Nei, svo sannarlega ekki. Í
Laufási hjá þeim Ingu og Fía áttu
einstæðingar og gamalmenni at-
hvarf, vængbrotnir fuglar og særð
dýr voru grædd. Þar voru ráðin
ráð til hjálpar þar sem þörf var,
fæstir vissu hvaðan hjálpin barst
og aldrei var um það talað. En líka
þarna knúði sorgin dyra. Þá stóð
sterkust hún Inga frænka sem
vissi fullkomlega að svona væri líf-
ið, áfram yrðum við að halda sem
ætlað er. Gleðjast í þakklæti yfir
því sem við fengjum og syrgja ekki
hitt. Kirkja þessarar konu var lífið
hennar sjálft.
Nú er komið að stund þakklætis
þegar Inga hverfur okkar mann-
legu sjón. Við setjumst niður hress
og þakklát í senn. Af eigingirni
okkar finnst okkur sárt að eiga
ekki eftir að sjá þessa góðu mann-
eskju aftur. En við vitum að í
gegnum lífið hefur hún gefið okkur
gjafir sem aldrei brotna og við
munum ekki týna á meðan við er-
um þakklátar manneskjur.
Ég samgleðst ljósberanum henni
Ingu frænku fyrir að vera laus við
lúinn líkamann sinn og fagna eilífri
tilvist hennar.
Guð geymi minningu Ingu
frænku í Laufási.
Ingi Hans.
Ég hef verið svo lánsamur í
gegnum ævina að hafa átt frænku
eins og hana Ingu í Laufási. Heima
hjá mér var hún alltaf kölluð Inga
frænka þó oft hafi ég viljað kalla
hana Ingu ömmu. Þegar er ég var í
Laufási sem polli var ég þar oft að
leika mér við barnabörnin hennar,
þá sérstaklega Dagmar, og var
mér tekið eins og ég væri eitt af
þeim. Þegar Inga gaf okkur að
drekka var alltaf til eitthvað ný-
bakað og man ég eftir kökunni sem
var brún í miðjunni og skildi ég
ekki hvernig hún frænka fór að
þessu, er ég spurði hana um þetta
þá hló hún bara sínum skemmti-
lega hlátri. Já hún Inga hló oft og
var oft léttlynd þó að hún hafi ekki
farið auðveldlega í gegnum sína
ævi. Ekki var ég duglegur að heim-
sækja hana upp á Fellaskjól, þó
kom ég þangað nokkrum sinnum
og sá þar fermingarmynd af mér,
sem sagði mér að ég var eitt af
börnunum hennar.
Elsku Inga, ég kveð þig nú og ég
veit að þú ert komin í góðra vina
hóp þar sem er nær örugglega tek-
ið í spil. Hvíldu í friði.
Guðmundur H. Jónsson.
INGIBJÖRG
HANSDÓTTIR
Nú á kveðjustund
leitar hugurinn aftur
um rúma hálfa öld. Ég
kynntist Guðjóni og
hans ágætu fjölskyldu
þegar þau settust að á Seltjarn-
arnesinu í næsta nágrenni við
heimili mitt, þá nýkomin í bæinn
eftir að hafa brugðið búi á Mið-
húsum í Kollafirði. Ég, bæjarbarn-
ið, kynntist þarna yndislegri fjöl-
skyldu og myndaðist vinátta á milli
heimilanna sem aldrei hefur borið
skugga á. Álfheiður dóttir hans
varð mín besta vinkona og er
óhætt að segja að hann og hans
góða kona, Elín Jónsdóttir, sem
var kvödd á þessum síðum fyrir
rúmum þremur árum, hafi verið
þessi órjúfanlega heild sem fylgdi
með. Það er gæfa í lífinu að kynn-
ast slíku mannkostafólki.
Guðjón var allt í senn, hógvær,
lítillátur, hjálpsamur og gæddur
listrænum hæfileikum, bæði til
munns og handa. Hann var smiður
góður og ágætur hagyrðingur.
Honum var fleira til lista lagt þar
sem hárskerahæfileikar hans voru.
Í gegnum tíðina hafa ekki margir
GUÐJÓN
MAGNÚSSON
✝ Guðjón Magnús-son fæddist á
Hlíð við Kollafjörð í
Strandasýslu 21. júlí
1911. Hann lést á
gjörgæsludeild LHS
við Hringbraut 14.
nóvember síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Seljakirkju
30. nóvember.
fengið að klippa þá
sem þetta ritar og má
með sanni segja að
Guðjón hafi verið
fyrsti hárgreiðslu-
meistarinn á mínum
kolli og fórst honum
það svo vel úr hendi
að stutt er síðan hár-
greiðslunni var
breytt. Hann var
einnig fyrsti iðnaðar-
maðurinn hjá okkur
því að hann aðstoðaði
afa minn oft í smá-
breytingum ef á þurfti
að halda. Eitt eftir-
minnilegt atvik er þegar stór Kelv-
inator-ísskápur var keyptur fyrir
heimilið. Nú voru góð ráð dýr þar
sem ekkert pláss var í eldhúsinu
fyrir svona tæki og skápurinn því
settur inn á stofugólf. Eftirvænt-
ingin fyrir hálfri öld var ekki að
koma matnum í skápinn heldur átti
að búa til klaka því að þeir voru
örugglega þá eins og besta sælgæti
í dag. Jú, Guðjón var fenginn í
verkið og sagaði hann úr eldhús-
borðinu. Ég gleymi aldrei þessum
degi þegar hann kom hjólandi,
henti sér smástund á stofugólfið til
að hvíla lúin bein eins og hann orð-
aði það og gekk svo hljóðlátur til
verksins eins og það væri bara
sjálfsagt að saga heilmikið úr inn-
réttingunni og örugglega ekki með
eins fullkomnum tækjum og nú
tíðkast.
Æskuárin á Nesinu liðu fljótt í
leikjum og áhyggjulausu lífi okkar
barnanna en fullorðna fólkið sem
farið er og okkur þótti svo óskap-
lega vænt um var ekki langt und-
an. Flestar mæður voru heima við
og var gott að vita að það var alltaf
einhver til taks ef á þurfti að
halda. Þannig var heimili Guðjóns
og Elínar alltaf opið fyrir vinina.
Það var ekki nóg með það heldur
lánaði hann okkur vinkonunum
skúrinn sinn sem stóð úti á lóðinni.
Við máttum smíða og gera okkur
bú í skúrnum. Aldrei var amast við
okkur eða við beðnar að drasla
ekki svona út. Í staðinn fengum við
hrósyrði fyrir hvað við værum góð-
ar þótt allt væri í drasli og drullu-
kökum sem við vorum mjög flinkar
við að útbúa.
Þessar fáu línur eru ekki ritaðar
til að rekja lífshlaupið heldur að-
eins í þakklætisskyni fyrir frábæra
vináttu í gegnum tíðina.
Með Guðjóni er genginn merkur
maður. Ég þakka fyrir trygga og
góða samfylgd og votta aðstand-
endum dýpstu samúð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sigrún L. Baldvinsdóttir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU BJÖRNSDÓTTUR,
Hringbraut 50,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til lækna og starfsfólks á
elli- og hjúkrunarheimilinu Grund fyrir góða
umönnun.
Ólöf Ósk Sigurðardóttir,
Björn H. Sigurðsson, Bryndís Magnúsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
RAGNHEIÐAR FINNSDÓTTUR,
Kleppsvegi 64,
áður til heimilis í Álfheimum 12,
Reykjavík.
Geir Agnar Guðsteinsson, Sigurbjörg Gestsdóttir,
Finnur Jakob Guðsteinsson, Fanney Sigurðardóttir,
Guðlaug Guðsteinsdóttir, Örn Blævarr Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SVERRIS ARNAR VALDIMARSSONAR,
Langeyrarvegi 20,
Hafnarfirði.
Guðmundur Ingvi Sverrisson, Kristín Karlsdóttir,
Valdimar Örn Sverrisson, Ingunn Hauksdóttir,
Þórður Sverrisson, Lilja Héðinsdóttir,
Lára B. Sverrisdóttir Borthne, Roald Borthne,
Vilborg Sverrisdóttir, Guðmundur Rúnar Guðmundsson,
Aðalsteinn Sverrisson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÞÓRUNNAR SIGURBERGSDÓTTUR,
Langholtsvegi 52,
Reykjavík,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðju-
daginn 30. nóvember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir færum við öllu starfsfólki á Skjóli fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Hreinn Halldórsson, Katrín Sól Ólafsdóttir,
Bragi Halldórsson, Anna Ragnhildur Ingólfsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur bróðir minn,
KRISTINN SNÆVAR BJÖRNSSON,
Strandaseli 3,
Reykjavík,
er látinn.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hjördís Sigríður Björnsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morg-
unblaðsins: mbl.is (smellt á reitinn Morgunblaðið í flip-
aröndinni – þá birtist valkosturinn „Senda inn minningar/
afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verð-
ur hún að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög
(stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt
að senda lengri grein. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem kvaddur er
virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki
er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Minningargreinar