Morgunblaðið - 19.01.2005, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. JANÚAR 2005 41
INCREDIBLES ER VINSÆLASTA
JÓLAMYNDIN, YFIR 32.000 ÁHORFENDUR
FRÁ ÖÐRUM DEGI JÓLA TIL DAGSINS Í DAG
Hvað er málið með Alfie?
Pottþétt rómantísk gamanmynd
með JudeLaw sem nýlega var kosinn
kynþokkafyllsti karlmaðurinn.
Frábær tónlist.
ÁLFABAKKI
4, 6.15, 8.30 og 10.40.
KEFLAVÍK
Sýnd kl. 8 og 10.
KRINGLAN
kl. 4.30, 6.45, 9 og 10.10.
Ein vinsælasta myndin í
USA í 4 vikur samfleytt
l
l
Furðulega frábær og spennandi fjörug
ævintýramynd með hinum einu sönnu,
Jim Carrey, Jim Carrey og Jim Carrey.
ÁLFABAKKI
kl. 3.30 og 6. Ísl.tal.
kl. 5.30, 8 og 10.30. Enskt tal.
YFIR 32.000 ÁHORFENDUR

Ó.H.T. Rás 2. .T. ás 2

H.L. Mbl.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 8.30 og 10.40.
KRINGLAN
kl. 5. Ísl.tal.
kl. 5 og 7.30. Enskt tal.
Ein vinsælasta myndin í
USA í 4 vikur samfleytt
l
l
Furðulega frábær og spennandi fjörug
ævintýramynd með hinum einu sönnu,
Jim Carrey, Jim Carrey og Jim Carrey.
AKUREYRI
Sýnd kl. 6 og 8.
HINIR ELLEFU
ERU ORÐIN TÓLF.
OCEAN´S TWELVE

S.V. Mbl.
„Algert augnayndi“ Mbl.

Kvikmyndir.com
„Hressir ræningjar“
Fréttablaðið
GEORGE
CLOONEY
BRAD
PITT
ANDY
GARCIA
andJULIA
ROBERTS
BERNIE
MAC
DON
CHEADLE
MATT
DAMON
CATHERINE
ZETA-JONES

H.L. Mbl..L. bl.

DV

S.V. Mbl.

S.V. Mbl.

Rás 2ás 2

Kvikmyndir.comvik yndir.co
Kvikmyndir.is
fyrir besta
frumsamda lagið.
fyrir besta
fru sa da lagið.
LEIKSTJÓRINN Jean-Pierre
Jeunet heillaði flesta bíófara með
seinustu mynd sinni Le fabuleux
destin d’Amélie Poulain, og bræddi
m.a.s hjörtu þeirra sem ekki hafði
líkað fyrri myndir hans Delicatessen
og La Cité des Enfants Perdus.
Löngu trúlofunarinnar hefur því
verið beðið með mikilli eftirvænt-
ingu, og ekki síst fyrir þær sakir að
Audrey Tautou sem túlkaði Amélie á
svo eftirminnilegan hátt, er hér í að-
alhlutverkinu.
Í stað þess að leika sér með fant-
asíu, absúrdisma og skemmtilegan
uppspuna, hafa Jeunet og Laurant
gert handrit eftir þekktri skáldsögu
sem gerist í heimsstyrjöldinni fyrri.
Sagan hefst í skotgröfinni Bingó-
rökkur, þar sem fimm menn eru
sendir á einskinsmannsland á svæði
mitt á milli Frakka og Þjóðverja eft-
ir að hafa skotið sig í höndina, og
þannig vonast til að sleppa úr því
helvíti sem vistin í Bingórökkrinu er.
Sagt er að enginn þeirra hafi komist
af. Manech er einn þeirra og unn-
usta hans Mathilde hlustar á innsæi
sitt sem segir henni að hann sé á lífi
og fer hún að leita hans.
Ásamt ástarsögu Manechs og
Mathilde og hryllingslýsinga úr
skotgröfinni, byggist myndin að-
allega á þessari leit, og framvindan
er ekki ólíkog í rannsóknarlöggu-
mynd. Þar er brugðið upp myndum
af öðrum konum sem einnig áttu
Mikil orka fór í að melta að hér væri
í raun Jodie Foster á ferð, bandarísk
stórstjarna í litlu hlutverki í franskri
mynd. Furðulegt en gaman. Tautou
er sannfærandi og heillandi sem
Mathilde, þótt hlutverkið sé ekki
jafnskemmtilegt og Amélie. Það er
samt ekki hægt að segja annað en að
stundum séu þær svolítið líkar, sér-
staklega í örlagatrú sinni.
Það er alltaf virðingavert og þakk-
látt þegar leikstjórar fara út á nýjar
brautir og reyna eitthvað annað en
þeir eru þekktastir fyrir. Hins vegar
tekst Jeunet ekki nógu vel upp í
þetta sinn. Það er spurning hvort
hann ráði ekki við raunveruleikann
og eigi frekar að halda sig við upp-
spunnar fantasíurnar. Hins vegar
voru það einungis mistök í handrit-
inu sem eyðilögðu fyrir Löngu trú-
lofuninni, og ef því hefði verið kippt í
liðinn hefði hún orðið bæði skemmti-
leg og falleg mynd.
ið ruglingsleg á köflum og erfitt að
fylgja. Skotgrafarkaflarnir eru mjög
vel gerðir, óhuggulegir, raunsæis-
legir og áhrifaríkir, vel leiknir og
eftirminnilegir. En það ríkir ójafn-
vægi á milli kaflanna, frásögnin er
laus í sér og heildarmyndin er
brengluð.
En einsog við mátti búast er
myndræn útfærsla sögunnar alger-
lega framúrskarandi. Jeunet greini-
lega elskar lífið, hann sér það og
sýnir á svo skemmtilegan og lifandi
hátt að allt verður fallegt, sama hvað
er. Maður horfir á bæði hundafret
og sjálfsfróun með bros á vör og
barnslega væntumþykju í hjarta. Og
þótt frásagnarlega vanti jafnvægi í
heildarmyndina finnst mér algjör
samhljómur ríkja myndlega á milli
ólíkra kafla frásögunnar, milli arg-
asta raunsæis og fantasíu, hryllings
og fegurðar.
Margir frábærir leikarar prýða
myndina og marga þeirra höfum við
séð í fyrri myndum leikstjórans.
menn í skotgröfinni, einsog gleði-
konunni Tinu Lombardi sem leitar
hefnda og Élodie Gordes (Jodie
Foster) sem missir í raun tvo menn.
Því miður er stærsti galli þessarar
metnaðarfullu myndar sá að hand-
ritið virkar ekki nógu vel. Þá ber
fyrst að nefna að ekki er nægu púðri
eytt í ástarsöguna sem er forsendan
fyrir leitinni. Við kynnumst Manech
og Mathilde í sitt hvoru lagi, og byrj-
um ekki að hafa tilfinningu fyrir
þeim sem pari fyrr en í seinni helm-
ing myndarinnar, eftir að saga
þeirra hefur verið rifjuð upp. Hvern-
ig á maður að geta lifað sig inn í leit-
ina ef manni er nokk sama um hvort
þau hittist aftur eða ekki? Og þótt
hún finni hann í lokin, er þá alveg
víst að það sé sá maður sem hún
elskaði? Ef ekki, fann hún þá Ma-
nech? Það fær maður ekki að vita.
Þótt rannsóknin sjálf sé uppfull af
skemmtilegum uppákomum, frá-
bærum persónum og oft hjartnæm-
um frásögnum, þá er hún líka svolít-
Ást í stríði
KVIKMYNDIR
Háskólabíói - Frönsk
kvikmyndahátíð
Leikstjórn: Jean-Pierre Jeunet. Handrit:
Jean-Pierre Jeunet og Guillaume Laurant
eftir skáldsögu Sébastien Japrisot. Kvik-
myndataka: Bruno Delbonnel. Aðal-
hlutverk: Audrey Tautou, Gaspard Ulliel,
Chantal Neuwirth, Dominique Pinon,
Ticky Holgado og Jodie Foster. 130 mín.
Frakkland. Warner Bros 2004.
Trúlofunin langa (Un long dimanche de
fiancailles)
 Hildur Loftsdóttir
Án þess að maður hafi beinansamanburð við fyrri tímaer auðvelt að ímynda sér
að aldrei hafi verið jafnerfitt, en
um leið gaman, að vera tónlistar-
áhugamaður. Framboðið er hreint
gríðarlegt; eiginlega of mikið. Ef
maður hlustaði vel á hvern einasta
tónlistarmann
og hljómsveit
sem er að
reyna að koma
efni sínu á
framfæri yrði maður líklega fljótt
veill á sinni.
Þess vegna gerir maður það
ekki. Maður hlustar lauslega á
tóndæmi frá hundruðum eða þús-
undum tónlistarmanna á ári
hverju og ef þau grípa mann gefur
maður viðkomandi alvöru mögu-
leika með því að kaupa plötuna.
Það sem gerir manni þetta
kleift er hið alræmda og víðfræga
Net. Tengingar eru núorðið svo
öflugar að það tekur ekki nema
nokkra tugi sekúndna, í mesta lagi
nokkrar mínútur, að hlaða eins og
einu lagi inn á tölvuna sína. Þann-
ig notar maður tæknina til að
kanna markaðinn og reyna að
finna eitthvað sem er við sitt hæfi.
Tónlist af Netinu kemur ekki í
staðinn fyrir tónlistina út úr búð.
Hún leiðir jafnvel til þess að mað-
ur kaupir meiri tónlist en áður.
Það er ekkert skemmtilegt að eiga
heilu plöturnar bara á tölvunni
sinni, eða á brenndum diskum. Til
að mynda er ekki hægt að líkja því
saman að eiga plötuna The Rise
and Fall of Ziggy Stardust and the
Spiders from Mars á geislaplötu,
að maður tali ekki um vínylplötu,
og sem óáþreifanlegar tölvuskrár
í My Music möppunni á tölvunni.
Svona kemur þetta fyrirbæri
mér fyrir sjónir og svona nota ég
það. Þar með er auðvitað ekki
sagt að allir hugsi á þennan hátt.
Væntanlega eru til þeir tónlistar-
áhugamenn sem láta sér skrárnar
duga og vissulega er það vanda-
mál þar sem listamaðurinn fær
ekki krónu í vasann þegar afurðar
hans er „neytt“. Spurningin er
hins vegar hvort nokkru sinni
verði hægt að koma í veg fyrir
þessa ólöglegu dreifingu á tónlist
á Netinu. Um leið og útgáfufyr-
irtækin finna upp nýja tækni til að
vernda hugverkin finnur einhver
sniðugur fimmtán ára náungi upp
lausn á því „vandamáli“ í tölvunni
inni hjá sér.
Svo er ljóst að Netið er ómet-
anlegt fyrir upprennandi lista-
menn, því betra kynningartól er
ekki til. Reyndar eru dæmi um að
listamenn sem náð hafi langt hafi
gefið heilu plöturnar á Netinu, til
að kynna þær og ná aukinni út-
breiðslu. Hljómsveitin Wilco er
gott dæmi um þetta, en hún sendi
plötuna Yankee Hotel Foxtrot frá
sér á Netinu nokkru áður en hún
var opinberlega gefin út. Það kom
síður en svo niður á sölunni.
Eigendur höfundarréttar verða
þess vegna að velta því fyrir sér,
hvort það sé yfir höfuð þess virði
að grípa til aðgerða gegn ólög-
legri dreifingu tónlistar. Að sjálf-
sögðu hafa þeir þó réttinn sín
megin.
Netið sem leitartól
’Tónlist af Netinu kem-ur ekki í staðinn fyrir
tónlistina út úr búð.
Hún leiðir jafnvel til
þess að maður kaupir
meiri tónlist en áður.‘AF LISTUM
Ívar Páll Jónsson
ivarpall@mbl.is
Það jafnast ekkert á við það að eiga
góða plötu eins og The Rise and
Fall of Ziggy Stardust and the Spid-
ers from Mars á plötu, með kápunni
og öllu tilheyrandi.
HOLLYWOOD-leikkonan Virginia
Mayo er látin 84 ára að aldri. Mayo
var stjarnan í mörgum af stærstu og
þekktustu myndum 5. og 6. áratugar
síðustu aldar og lék á móti þekktum
karlpeningi á borð við Ronald Reag-
an, Bob Hope, Gregory Peck og
James Cagney.
Mayo hóf feril sinn sem sem söng-
leikjadansari en stóra tækifærið
kom 1944 þegar hún lék á móti Hope
í The Princess and the Pirate. Fimm
árum síðar lék hún á móti Cagney í
glæpamyndinni margfrægu, White
Heat.
Virginia Clara Jones fæddist í St.
Louis í Missouri-ríki árið 1920.
Sviðsnafnið fékk hún að láni frá eig-
anda fjölleikahúss sem hún vann fyr-
ir áður en hún gerðist kvikmynda-
leikkona. „Mig langaði helst að
verða dansari, en endaði á því að
verða leikkona og fékk tækifæri til
að leika á móti nokkrum af stærstu
leikurum okkar tíma,“ sagði Mayo í
viðtali árið 2001.
Fyrsta myndin sem Mayo lék í og
fékk nafnið sitt á hlutverkalista í var
myndin Jack London, árið 1943.
Hún lék í fimm myndum á móti
Danny Kaye á 5. áratugnum, þ. á m.
The Secret Life of Walter Mitty.
Frægust er hún þó trúlega fyrir
hlutverk eiginkonu stríðshetjunnar
(James Cagney) í seinni heimstyrj-
aldarmyndinni The Best Days Of
Our Lives sem fékk Óskarsverðlaun
sem besta myndin árið 1947.
Mayo lék í á sjötta tug mynda á
ferli sínum. Á seinni hluta ferilsins
lék hún aðallega í B-myndum og
sjónvarpsmyndum. Síðasta myndin
sem hún fór með hlutverk í var The
Man Next Door frá 1997.
Mayo kynntist eiginmanni sínum,
leikaranum Michael O’Shea, við tök-
ur á
myndinni Jack London. Þau giftu
sig árið 1947 og eignuðust eina dótt-
ur. Hann féll frá árið 1973.
Kvikmyndir | Hollywood-stjarnan
Virginia Mayo látin
Mótleikkona Cagney,
Peck, Hope og Reagan
AP
Mayo á mynd sem tekin var 1999
þegar frímerki með mótleikara
hennar, James Cagney, var af-
hjúpað.