Morgunblaðið - 27.05.2005, Qupperneq 42

42 FÖSTUDAGUR 27. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erla Kristjáns-dóttir fæddist í
Reykjavík 10. júní
1929. Hún lést á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi á
hvítasunnudag, 15.
maí síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Margrét Elías-
dóttir, f. 13.8. 1904 í
Vestmannaeyjum, d.
29.6. 1980 á Akur-
eyri, og Kristján Jó-
hannsson, f. 19.9.
1895 á Ísafirði, d.
19.2. 1974 í Reykja-
vík. Kristján og Margrét skildu.
Seinni maður Margrétar og stjúp-
faðir Erlu var Jón Júlíus Þor-
steinsson, kennari á Ólafsfirði og
Akureyri, f. 3.7. 1897, d. 4.6. 1979.
Erla var þriðja í röðinni af fimm
systkinum. Þau eru Axel, f. 15.3.
1927, Þóra, f. 18.5. 1928, d. 16.10.
1999, Emil, f. 26.7. 1930, og Elías,
f. 14.3. 1934, d. 27.7. 1980. Hálf-
systur Erlu, samfeðra, eru Guð-
rún, f. 2.8. 1924, og Kristín Hlíf, f.
26.11. 1925.
Hinn 1. desember 1953 giftist
isbörn Erlu og Hafsteins eru: Emil
Róbert Karlsson, f. 18.10. 1947,
Ásta Árný Einarsdóttir, f. 18.5.
1953, og Eygló Ósk Einarsdóttir, f.
27.7. 1957, d. 3.3. 1998.
Á yngri árum starfaði Erla sem
bókari hjá SÍS og stundaði jafn-
framt nám í bókhaldi í kvöldskóla
KFUM. Erla lærði tækniteiknun
við Iðnskólann í Reykjavík og út-
skrifaðist með fyrsta árgangi
tækniteiknara frá skólanum. Hún
var tækniteiknari hjá Orkustofnun
um tuttugu ára skeið. Síðustu
starfsárin vann hún á leikskólan-
um Kvistaborg í Fossvogi.
Jón Júlíus Þorsteinsson, stjúp-
faðir Erlu, var þekktur fyrir tal-
og lestrarkennslu og lét hann gera
hljóðstöðumyndir af íslenskum
málhljóðum til þess að nota við
kennsluna. Erla stofnaði Minning-
arsjóð Jóns Júlíusar 1982 og veitti
honum forstöðu til dauðadags.
Hún vann að útgáfu og kynningu á
kennslugögnum hans allt til síð-
asta dags. Gögn þessi eru nú notuð
við lestrarkennslu í mörgum
grunn- og leikskólum. Erla var
virkur félagi í Húmanistahreyf-
ingunni á Íslandi frá 1982 og
studdi verkefni hennar, jafnt hér á
landi sem erlendis.
Útför Erlu verður gerð frá Graf-
arvogskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13. Jarðsett verður að
Mosfelli í Mosfellsdal.
Erla Hafsteini Er-
lendssyni, f. 23.4.
1932. Þau eignuðust
fjögur börn. Þau eru:
1) Eyrún Björg, f.
1.12. 1952. Maður
hennar er Neil Clark
og dætur þeirra eru
Sólveig, f. 12.7. 1990,
og Sigrún, f. 21.8.
1995. 2) Þórður, f.
18.3. 1955, sonur hans
og Þorgerðar Þor-
móðsdóttur er Haf-
steinn Þór, f. 27.1.
1978. Dóttir Hafsteins
Þórs og Kolbrúnar
Ingu Jónsdóttur er Þorbjörg Una,
f. 19.3. 2001. 3) Jón Grétar, f.
16.10. 1958. Dætur hans og Grethe
Geisler eru Mia Björk, f. 10.2.
1985, og Sunna, f. 1.9. 1987. Sonur
Grethe og fóstursonur Jóns Grét-
ars er Jan Poulsen, f. 3.7. 1975.
Dóttir Jóns Grétars og Dórótheu J.
Siglaugsdóttur er Ingibjörg
Emma, f. 17.10. 2003. 4) Sigrún, f.
29.10. 1964. Maður hennar er Úlf-
ar Finnbjörnsson og börn þeirra
eru Selma Birna, f. 12.4. 1986 og
Úlfar Örn, f. 14.12. 1997. Uppeld-
Erla Kristjánsdóttir lést aðfara-
nótt hvítasunnu á líknardeild Lands-
spítalans í Kópavogi. Erla var þre-
menningur við mig, f. 10.6. 1929,
tæplega 76 ára. Hún var sjö árum
yngri en ég fædd sama mánaðardag.
Faðir hennar Kristján Jóhannsson f.
19.9. 1895, d. 19.2. 1974, var fæddur á
Ísafirði heima hjá móðurömmu
minni og afa Tangagötu 24. Móðir
hans var Guðlaug Kristjana Krist-
jánsdóttir, f. 8.6. 1971 á Fossi í Skef-
ilsstaðahreppi, d. 5.11. 1960 í Winni-
peg og var yngri alsystir afa. Eldri
systirin var Anna Elín Kristjáns-
dóttir, f. 20.6. 1863 í Axlarhaga í
Akrahreppi, d. 10.1. 1928 í Mountain
N-Dak. Afi var Kristján Sigurbjörn
Kristjánsson, f. 21.3. 1968 á Kjar-
valsstöðum í Hjaltadal, d. 10.4. 1943
á Bragagötu 27 í Reykjavík. For-
eldrar þeirra systkina voru Kristján
Guðlaugsson, f. 1829 í Mýrarkoti á
Tjörnnesi, d. 28.2. 1894 á Neðra
Skúfi í Norðurárdal í Húnavatns-
sýslu, Kristjánssonar dansks sjó-
manns er kom með dönsku skipi frá
útgerð Nikolaj Buch til Húsavíkur
um 1783, nefndur Christian danski,
og Sigríður Eyjólfsdóttir, f. 1833, d.
1879 í Lágmúla á Skaga, Eyjólfs-
sonar, Eldjárnssonar, Hallgrímsson-
ar, Eldjárnssonar prests á Grenjað-
arstað. Kristján og Sigríður skildu.
Giftist Kristján Arnþrúði Jóhönnu
Magnúsdóttur, f. 1848. Bjuggu þau í
Mýrarkoti í Norðurárdal í Húna-
vatnssýslu. Áttu þau Sólveigu, f.11.6.
1882, d. 1967 á Borg elliheimilinu
Mountain, umsjónarkona skóla í
Pembina N. Dak. Dó barnlaus og
ógift og Arnljótur Sólmar, f. 1877,
síðar bóndi Elfros Saskatchewan í
Kanada ógift og barnlaus. Þau þrjú
fluttu til Vesturheims árið 1888.
Skildu þau Kristján og Arnþrúður.
Guðlaug Kristjana giftist Halldóri
Gíslasyni, f. 15.3. 1879 í Kollugerði í
Húnavatnssýslu. Fluttu þau ásamt
þremur börnum 1910 frá Tröð Bol-
ungarvík til N-Dakota þar sem þau
dvöldust eitt ár hjá systur hennar.
Síðan þau fluttu til Winnipeg og
bjuggu þar til dánardægurs. Áttu
þau einn son þar. Elsta systir þeirra
Sigríður Halldórsdóttir Watts, f. 5.8.
1908 í Bolungarvík, lést í Vancouver
B.C. í janúar 2003. Voru önnur
systkini látin fyrir þann tíma. Sigríð-
ur átti engin börn en önnur systk-
inabörn eru lifandi víðs vegar um
Kanada. Anna Elín varð ekkja 1901
eftir Jónas Jónasson, f. 24.11. 1851 á
Auðunarstöðum í Víðidal, er síðar
var ferjumaður á Tjörn í Borgar-
sveit, en veiktist skyndilega og fluttu
þau á Sauðárkrók þar sem hann lést.
Anna Elín fluttist með fjögur börn
sín til Vesturheims 1902 og sonur
þeirra Guðmundur Júlíus 1905. Þau
bjuggu öll í Mountain N-Dak. Anna
Elín giftist aftur Guðna Gestssyni, f.
2.5. 1862 á Langanesi, d. 18.6. 1923.
Var hann ekkjumaður eftir fyrri
konu og þrjú börn. Fjöldi barna og
barnabarna er af þeim kominn og
búa mörg í Mountain N-Dak. en
einnig í Seattle Washingtonríki og
víðar. Faðir Kristjáns Jóhannssonar
var Jóhann Eyjólfsson, f. 26.7. 1856 á
Þverfelli í Skörðum í Bólstaðar-
hreppi, d. 22.2. 1907 á Skíðastöðum.
Hann átti síðar þrjá syni með Ingi-
björgu Guðjónsdóttur, f. 26.9. 1851 á
Frostastöðum, d. 24.5. 1938. Páll er
bjó á Akureyri, Þórarinn á Ríp en
Símon í Goðdölum. Jóhann og Ingi-
björg bjuggu síðar á Herjólfsstöðum
í Laxárdal. Er út af þessum sonum
kominn fjöldi ættmanna þar á meðal
út af Þórarni og Símoni í Skagafirði.
Kristján faðir Erlu fór frá Ísafirði
með móður sinni til Skagafjarðar og
var Kristján alinn þar upp. Síðar
flutti Kristján til Ísafjarðar. Lærði
þar trésmíði en flutti síðan til
Reykjavíkur og stundaði þar lengst
af eftir fyrra stríð akstur, ýmist
fólksflutning og vöruflutning.
Keyrði hann út mjólk á þriðja tug 20.
aldar. Kristján giftist Petrínu Mar-
gréti Elíasdóttur, f. 13.8. 1904 í Vest-
mannaeyjum. Foreldrar hennar
voru Elías Kristjánsson trésmiður í
Vestmannaeyjum og kona hans,
Björg Ísaksdóttir. Kristján og Mar-
grét skildu. Giftist Margrét Jóni Júl-
íusi Þorsteinssyni, f. 3.7. 1897 í
Hringverskoti Ólafsfirði, sem síðast
var kennari á Akureyri, þekktur fyr-
ir talmálskennslu. Jón, d. 4.6. 1979 á
Akureyri og Margrét, d. 29.6. 1980,
sömuleiðis á Akureyri. Kristján átti
tvær dætur fyrir hjónaband, Guð-
rúnu f. 2.8. 1924, og Kristínu Hlíf, f.
26.11. 1925. Býr hún á Seltjarnarnesi
og á einn son. Systkini Erlu eru Ax-
el, f. 15.3. 1927, tónlistamaður og
loftskeytamaður, Þóra, f. 18.5. 1928,
d. 16.10. 1999, Emil, f. 26.7. 1930,
slökkviliðsmaður Keflavíkurflug-
velli, og Elías Kristjánsson, f. 14.3.
1934, d. 26.7. 1980.
Mörg síðastliðin ár höfum við Erla
og eftirlifandi maður hennar, Haf-
steinn Erlendsson, haft mikil sam-
bönd á einn eða annan hátt, ferðast
m.a. norður að Illugastöðum, er við
héldum sameiginlegt afmæli. Erla
var traust, reglumanneskja, mat-
ráðskona og stundaði náttúrufæði,
var handlagin og teiknaði um ára-
raðir hjá Orkustofnun. Fjölskylda
mín saknar hennar og sendir eigin-
manni, börnum og barnabörnum
innilega samúð.
Kjartan Helgason.
Kæra Erla frænka, hver skyldi
trúa því að þú, svona öflug og góð
kona, værir farin yfir móðuna miklu?
Það var mér mikið áfall að fá fréttir
af veikindum þínum. Átti ég síst von
á því að þessi sjúkdómur bankaði
upp á, eins heilbrigðu lífi og þú varst
búin að lifa. Þegar ég hugsa til baka,
hvað ég var heppinn að fá að alast
upp hjá ykkur hjónunum og börn-
unum ykkar. Finna hlýjuna af því að
vera einn af fjölskyldunni ásamt
systrum mínum tveimur, þá sé ég
hvað við vorum heppin að eiga þig
að. Einnig hvað þú varst góð og dug-
leg við hana systur þína, móður
mína, eftir að hún slasaðist. Þú
stóðst eins og klettur við hennar hlið
og hjálpaðir henni á allan þann hátt
sem hægt var. Bestu þakkir fyrir all-
ar stundirnar sem við áttum saman á
Lindarbrekku, Barmahlíð og Hjalla-
landi. Guð geymi þig og varðveiti.
Með söknuði kveð ég þig, kæra
Erla frænka, þú varst sönn heiður-
skona.Við, ég og fjölskylda mín, vott-
um ykkur, eftir lifandi maka þínum
og fóstra mínum, börnum ykkar og
fóstursystkinum mínum og öllum
öðrum ættingjum hugheila samúð.
Guð blessi ykkur öll.
Þinn frændi
Róbert.
Nú ertu farin yfir móðuna miklu.
Ég veit það hafa margir beðið þín
þar en við erum bara svo mörg sem
sitjum eftir hér og hefðum svo gjarn-
an viljað hafa þig lengur hjá okkur.
Ég ætlaði ekki að trúa því þegar
pabbi sagði mér að þú værir orðin
veik og komin á sjúkrahús. Þú af öll-
um, svona sterk, dugleg og heilbrigð
kona. En Guð hefur vantað góðan
engil þar sem hann vildi fá þig til sín.
Ég á svo margar góðar minningar
frá æsku minni heima hjá þér. Ég
held ég hafi aldrei komið í heimsókn
til þín og farið svöng út aftur, alltaf
varstu búin að galdra fram heima-
bakað brauð og heimalagaðar sultur
og aðrar kræsingar.
Elsku Hafsteinn, Eyrún, Þórður,
Jón, Sigrún og aðrir aðstandendur,
megi Guð gefa ykkur styrk til að tak-
ast á við ástvinamissinn.
Matthildur Ósk og Kristján Lee.
Ég er varla farin að trúa því enn
að Erla sé dáin. Hún sem alltaf var
svo full af orku og lifði svo heilbrigðu
lífi. Aðeins er rúmur mánuður síðan
hún greindist með illkynja sjúkdóm.
Hún tók því með sönnum hetjuskap
eins og hennar var von og vísa. Vildi
enga vorkunnsemi, var miklu fremur
sú sem huggaði aðra.
Við kynntumst fyrst er hún var
sem unglingur hjá foreldrum mínum
og gætti yngri bræðra minna, vann
síðan um tíma hjá föður mínum á
lækningastofu hans. Ég var þá sjö
ára. Síðan skildu leiðir, en hún kom
öðru hverju í heimsókn til foreldra
minna, meðan þau lifðu. Hún mat
þau alltaf mikils. Síðan hittumst við
aftur af tilviljun 1983, í Samhygð, og
vorum vinkonur ætíð síðan.
Erla var mikil hugsjóna- og bar-
áttukona fyrir bættum heimi. Hún
lét sér ekkert mannlegt óviðkom-
andi, hvort sem hennar nánustu áttu
í hlut eða ókunnugir. Skrifaði m.a.
ótal bréf til yfirvalda til að hjálpa
fólki að leita réttar síns ef á því var
brotið og bar það oft árangur. Hún
hafði sterka réttlætiskennd, þoldi
ekki ofbeldi, í hverri mynd sem það
birtist.
Erla gaf út Lestrarkennslu og
Hljóðstöðumyndir, sem stjúpi henn-
ar Jón Júl. Þorsteinsson kennari
þróaði og kenndi í mörg ár. Var það
hennar hjartans mál að koma þessu
frábæra efni í sem flesta skóla og
leikskóla. Skömmu áður en hún lést
var hún byrjuð að senda öllum
grunnskólum og leikskólum landsins
kynningu.
Erla var alltaf að gefa. Ég var oft-
ast leyst út með gjöfum, t.d. blóm-
um, kryddjurtum, eða heimabökuðu
brauði. Síðast en ekki síst gaf hún af
sjálfri sér, sem er mest um vert. Erla
var mikill dugnaðarforkur. Auk þess
að sjá um stórt heimili og annast um
aðra ættingja vann hún sem tækni-
teiknari í mörg ár. Síðustu árin vann
hún á leikskóla. Saumaði og prjónaði
á börn og barnabörn, bakaði, tíndi
jurtir í dýrindis te, sultaði og saftaði.
Hún sagði oft við mig: „Ég nenni
ekki að vera löt, lífið er svo fullt af
spennandi verkefnum!“ Þessi orð
lýsa Erlu mjög vel, hún var óþreyt-
andi baráttukona.
Jóhanna Eyþórsdóttir.
Það er komið að kveðjustund.
Margar góðar minningar streyma
fram í hugann. Ég er þakklát fyrir
kynni mín af Erlu sem góðri vin-
konu, nágranna og samstarfskonu til
margra ára. Í starfi með börnum
kom glöggt í ljós kærleikur hennar
og virðing fyrir öllu sem lifir. Það var
notalegt að skreppa yfir til Erlu og
Hafsteins í te og heimabakað brauð.
Te sem var úr íslenskum jurtum, tínt
og blandað af þeirri alúð sem ein-
kenndi hana. Um tíma sátum við
saman í bænahring. Þar var oft beðið
úr Passíusálmum Hallgríms Péturs-
sonar:
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér.
Vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf.
Sé hún ætíð í þinni hlíf.
Örlögum sínum tók Erla með
reisn og þroska. Hún var sátt og
þakklát fyrir þann skamma tíma sem
gefinn var. Hún var sjálfri sér lík og
nýtti tímann vel.
Hafsteini og aðstandendum öllum
votta ég mína dýpstu samúð.
Sigríður Margrét Örnólfsdóttir.
Líf er mikið líkt ef gáum
ljósi, er þykir brenna fljótt,
eða kvikmynd, er við sjáum,
augnablik, en hverfur skjótt.
(Þorskabítur.)
Í dag kveðjum við góða vinkonu
okkar, Erlu Kristjánsdóttur. Hugur-
inn reikar til sólríkra sumardaga
fyrir rúmlega fimmtíu árum, en þá
kynntumst við Erlu fyrst. Vinur okk-
ar Hafsteinn Erlendsson kom á
æskuheimili okkar á Bjargi í Borg-
arnesi með unnustu sína. Þau tjöld-
uðu í túninu undir brekkunni. Erla
var glæsileg stúlka, sem vann hug
okkar allra. Við gerðum okkur
margt til skemmtunar þessa sumar-
daga, þar á meðal fengum við lán-
aðan bát og rerum um fjörðinn.
Heimsóknir þeirra að Bjargi áttu
eftir að verða margar, einnig eftir að
fjölskylda Erlu og Hafsteins stækk-
aði. Þau eignuðust fjögur börn og
tvær fósturdætur. Við systkinin átt-
um líka margar góðar stundir með
þeim í Reykjavík. Þau voru höfðingj-
ar heim að sækja. Síðast áttum við
með þeim yndislegt kvöld á heimili
þeirra í febrúar, þar sem við nutum
gestrisni og glæsilegra veitinga.
Erla var mikil atorkumanneskja
og fylgin sér í hverju því sem hún tók
sér fyrir hendur. Hún var mjög
áhugasöm um félagsmál og menn-
ingarmál og tók virkan þátt í fé-
lagsstarfi. Augljóst var að hún vann
að áhugamálum sínum af heilum hug
af hugsjón um betri heim.
Við systkinin og fjölskyldur okkur
sendum Hafsteini og fjölskyldu inni-
legustu samúðarkveðjur. Missir
ykkar er mikill en minningin um
góða konu lifir hjá okkur öllum.
Systkinin frá Bjargi.
Ég kynntist Erlu Kristjánsdóttur
haustið 1999 þegar ég var að und-
irbúa lestrarkennslu í Laufásborg.
Henni var kunnugt um áhuga minn á
lestrarkennslu ungra barna en ein-
mitt það sama haust hafði ég fengið
leyfi leikskólans til þess að gera til-
raun með slíka kennslu í Laufás-
borg. Við mæltum okkur mót
skömmu síðar en hún kom ekki tóm-
hent heldur hafði meðferðis hljóð-
stöðumyndir þær sem hún hafði gert
samkvæmt teikningum stjúpföður
hennar, barnakennarans Jóns Júl-
íusar Þorsteinssonar, sem hóf
kennsluferil sinn í Ólafsfirði en
kenndi lengst á Akureyri. Erla var
mjög náin stjúpföður sínum og mat
hann mikils, bæði sem góðan mann
og góðan kennara en ekki síður sem
ERLA
KRISTJÁNSDÓTTIR
MAGNÚS ÞÓR SIGURÐSSON,
Tunguseli 6,
lést á heimili sínu mánudaginn 16. maí.
Útförin hefur farið fram.
Guðrún Bjarnadóttir,
Bjarni Þór Ólafsson, Elva Björk Ævarsdóttir,
Sigurður Rúnar Magnússon, Lóa Ólafsdóttir,
Hrafnhildur Magnúsdóttir
og barnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
BJÖRN AÐILS KRISTJÁNSSON
múrarameistari,
Bræðratungu 19,
Kópavogi,
lést á heimili sínu að morgni miðvikudagsins
25. maí.
Lovísa Hannesdóttir,
Unnur Sólveig Björnsdóttir,
Hannes Björnsson, Hafdís Ólafsdóttir,
Kristján Björnsson, Helga Haraldsdóttir,
Sigríður Björnsdóttir, Brynjar Guðmundsson,
Illugi Örn Björnsson, Fanný María Ágústsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.