Morgunblaðið - 27.05.2005, Qupperneq 44

44 FÖSTUDAGUR 27. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Kristinn IngvarÁsmundsson
pípulagningamaður,
eða Ninni eins og
hann var oftast kall-
aður, fæddist á
Akranesi 5. apríl
1929. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi laugardag-
inn 14. maí síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Ásmundur
Bjarnason, fiskmats-
maður frá Bæjar-
stæði á Akranesi, f.
11. júlí 1903, d. 1.
jan. 2000, og Halldóra Gunnars-
dóttir, húsfreyja frá Kjalardal,
síðar Fellsaxlarkoti, f. 29. sept.
1907, d. 1. sept. 1977. Systkini
Kristins eru: 1) Margrét Valdís, f.
20. júní 1925, d. 11. mars 1994. 2)
Bjarni Bergmann, f. 11. sept.
1926. 3) Hallfríður Steinunn, f. 4.
feb. 1928. 4) Hafdís Lilja, f. 26.
ágúst 1932. 5) Ármann Þór, f. 19.
maí 1934. 6) Jenney Bára, f. 20.
okt. 1936. 7) Huldar Smári, f. 31.
mars 1938, d. 9. okt. 1979. 8) Ólaf-
ur Bergmann, f. 11. des. 1940.
Sonur Unu og fóstursonur
Ninna er Jack Unnar, f. 3. ágúst
1943, maki Þórdís Þorbergsdótt-
ir, f. 18. apríl 1945. Þeirra börn
eru: a) Helena, f. 1962, maki Lár-
us Karl, f. 1959. Þeirra börn eru:
Ellen, f. 1984, Ingi, f. 1986, Dag-
ur, f. 1995, og Bjarki, f. 1995. b)
Eyþór, f. 1964. c) Una Björk, f.
1972, sambýlismaður Tómas, f.
1970, hennar börn eru Glódís
Brá, f. 1996, og Unnur Ösp, f.
1999.
Ninni ólst upp á Akranesi til
þriggja ára aldurs en var þá send-
ur í fóstur til móðurforeldra
sinna sem bjuggu að Fellsaxlar-
koti. Þar var hann uns hann fór í
barnaskólann á Akranesi. Strax á
unglingsárum fór Ninni að stunda
sjóinn eins og algengt var á þeim
tíma. Seinna fór Ninni að vinna á
Keflavíkurflugvelli. Árið 1957 fór
hann á samning í pípulögnum hjá
Guðmundi Finnbogasyni og vann
við þá iðngrein til starfsloka.
Ninni og Una hófu búskap í
Mjóuhlíð 12 í Reykjavík. Árið
1958 eignuðust þau íbúð á Hlíð-
arvegi 52 í Kópavogi og bjuggu
þar í níu ár uns þau reistu sér ein-
býlishús í Heiðarbæ 7 í Árbæj-
arhverfi þar sem þau bjuggu eftir
það.
Útför Ninna verður gerð frá
Árbæjarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Hinn 21. maí 1956
kvæntist Ninni Unu
Magnúsdóttur hús-
freyju og saumakonu
frá Stóra-Rimakoti í
Djúpárhreppi í Rang-
árvallasýslu, f. 23. okt.
1917, d. 3. feb. 2005.
Foreldrar hennar
voru Anna Pétursdótt-
ir húsfreyja, f. 27. júlí
1892, d. 25. sept. 1975,
frá Stóra-Rimakoti,
og Magnús Stefánsson
bóndi, f. 15. maí 1892,
d. 18. maí 1974, frá
Borg í Djúpárhreppi.
Börn Ninna eru: 1) Þórdís, f. 19.
nóv. 1956, maki Björn Björnsson, f.
8. jan. 1957. Þeirra börn eru a)
Kristín Elfa, f. 1975, sambýlismað-
ur Oddur, f. 1975. Hennar dóttir er
Una Dís, f. 2000. b) Björn Björns-
son, f. 1980. 2) Magnús Smári, f.
24. júní 1959, maki Ósk Jónsdóttir,
f. 16. mars 1959. Þeirra börn eru:
a) Elmar, f. 1984, unnusta Linda, f.
1986. b) Ernir, f. 1993. c) Salka
Arney, f. 1997. d) Kolka Máney, f.
1997. Fyrir átti Magnús Hinrik
Inga, f. 1979.
Ég kveð þig með þakklæti, elsku
pabbi minn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Guð geymi þig.
Þín dóttir.
Þórdís.
Elsku Ninni afi. Þá er víst komið
að kveðjustund, það er aldrei auð-
velt að þurfa að kveðja þá sem
manni þykir vænt um. Það eru að-
eins þrír mánuðir síðan við þurftum
öll að kveðja Unu ömmu og nú þig,
elsku afi minn. En sem betur fer á
ég margar og góðar minningar um
þig og get alltaf yljað mér við þær.
Ég byrjaði nú ævi mína á að búa
hjá ykkur ömmu með mömmu og
pabba fyrstu mánuðina og ekki var
ég nú há í loftinu þegar ég fór að
flækjast með ykkur í ferðalögin og
alla veiðitúrana. Þið amma voruð nú
ekki svo ódugleg við að ferðast um
landið og varla máttir þú sjá lækjar-
sprænu án þess að þurfa aðeins að
prófa að dýfa stönginni í hana. Ég
man eftir mörgum veiðitúrum sem
mér fannst afi minn vera besti veiði-
maður í heimi og koma heim með al-
veg hundrað milljón fiska. Við dútl-
uðum margt og situr það mjög fast í
minni mér þegar þú tálgaðir handa
mér þennan líka fína göngustaf og
kenndir mér svo hvernig ég átti að
tálga sjálf.
Á sumrin þegar þið voruð heima
þá var nú aldeilis tekið til hendinni í
garðinum og ekki þurftu þrestirnir
eða aðrir smáfuglar sem settust að í
garðinum þínum að örvænta, nei þeir
voru allir feitir og pattaralegir af ný-
bökuðu jólakökunum hennar ömmu.
Eftir að amma fór hrakaði heilsu
þinni mjög hratt en ég var samt ekki
undir það búin að hún amma kæmi
svona fljótt að sækja þig. En nú ertu
örugglega, elsku afi minn, á betri
stað þar sem þið amma getið ferðast
saman enn á ný á vit ævintýra.
Elsku afi minn, takk fyrir allt sem
ég lærði af þér og stundirnar sem ég
fékk með þér. Guð geymi þig.
Þín
Kristín Elfa.
Mig langar að minnast með nokkr-
um orðum tengdaföður míns Krist-
ins Ingvars Ásmundssonar eða
Ninna eins og hann var alltaf kall-
aður. Aðeins eru rúmir þrír mánuðir
síðan eiginkona hans Una Magnús-
dóttir lést. Verð ég að segja að það
venst seint að sjá á eftir þeim sem
manni þykir vænt um. Ninni fæddist
á Akranesi 5. apríl 1929. Hann ólst
mikið til upp hjá móðurforeldrum
sínum.
Ninni fór ungur til sjós. Vann síð-
an á Keflavíkurflugvelli uns hann fór
á samning í pípulögnum og starfaði
eingöngu við þær eftir það.
Ninni var mjög vandvirkur og ná-
kvæmur í öllu sem hann tók sér fyrir
hendur, allt í röð og reglu og allt sem
hann gerði gerði hann vel. Enda var
hann mjög eftirsóttur í sínu fagi.
Ninni og Una komu sér upp fal-
legu heimili í Heiðarbæ 7. Þar var
garðrækt honum mjög hjartfólgin og
voru ófáar stundirnar sem hann
eyddi úti í garði þar sem hann nostr-
aði við að klippa og snyrta og lagði
mikið upp úr því að allt væri jafnt og
slétt.
Ninni hafði líka sérstakt dálæti á
að ferðast og renna fyrir fisk, enda
voru hann og Una næstum í útlegð
allt sumarið þar sem þau fóru á
ferðabílnum jafnt innanlands sem er-
lendis. Var það honum þungbært síð-
ustu árin er heilsunni hrakaði að
geta ekki sinnt sínum hugðarefnum.
Nú eigum við bara minninguna
eftir um þessi heiðurshjón Ninna og
Unu. Þeirra er sárt saknað. En
minningin lifir.
Ósk Jónsdóttir.
Það voru rétt liðnir þrír mánuðir
frá því að ég kvaddi Kristin frænda í
erfisdrykkju Unu konu hans þegar
ég fékk fréttirnar af andláti hans.
Það var stutt á milli þeirra. Þannig
var það líka meðan þau áttu samleið
meðal okkar. Og ekki var það síst á
ferðalögum eða í veiðiferðum. Þar
fóru þau saman og leiðin lá víða.
Kristinn bjó bílakost sinn gjarnan
þannig að hann hentaði til ferðalaga
um landið og staðirnir sem voru
heimsóttir voru ekki alltaf í alfara-
leið. Ég minnist þess að oftar en einu
sinni bar það við þegar ég sem
stráklingur fylgdi föður mínum í
hestaferðum að óvænt rákumst við á
Unu og Ninna. Þau höfðu þá gjarnan
lagt bíl sínum við vatn og þar var
verið að veiða. Þá var strákurinn
drifinn inn í tjald eða bíl og boðið
upp á heitt kakó og kökur. Slíkar
stundir gleymast seint.
En oftar lágu leiðir saman hjá afa
og ömmu á Suðurgötu 25 á Akranesi.
Kristinn var einn af níu börnum
þeirra og það tilheyrði að koma við á
Suðurgötunni ef leiðin lá um Vest-
urland. Það var líka oft fjölmennt á
Suðurgötunni og þar fengum við
yngri kynslóðin að taka þátt í sam-
ræðum þeirra eldri eða njóta hand-
leiðslu þeirra við smíðar í kjallaran-
um. Það tilheyrði líka að kíkja á
kindurnar í kofanum eða fara með
afa og ömmu inn á Stykki. Líkt og
Ásmundur afi var Kristinn ekki há-
vaðasamur þegar setið var að spjalli
en það var jafnan stutt í glettnina.
Þá færðist bros yfir andlitið.
Með þá minningu í huga er Ninni,
Kristinn Ásmundsson, kvaddur.
Tryggvi Gunnarsson.
KRISTINN INGVAR
ÁSMUNDSSON
✝ Steingerðurfæddist á
Hrafnagili í Eyja-
firði 14. mars 1920.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 20. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Valgerður Magnús-
dóttir húsfreyja, f.
16. júlí 1891, d. 13.
október 1949, og
Hólmgeir Þorsteins-
son bóndi og fræði-
maður, f. 3. desem-
ber 1884, d. 27.
september 1973. Systur Steingerð-
ar eru Guðrún Margrét, f. 2. nóv-
ember 1915, d. 29. desember 1983,
Kristjana, f. 29. október 1924, og
Hólmfríður, f. 3. nóvember 1926,
d. 3. apríl 2003.
Steingerður giftist 10. janúar
1950 Guðlaugi Jakobssyni fv. verk-
mars 1972, börn þeirra eru Arna
Rún, f. 7. apríl 1995, og Davíð Már,
f. 19. ágúst 2003. 3) Valgerður
Kristjana, f. 19. október 1952,
maður hennar er Kristján Davíðs-
son, f. 29. desember 1951. Börn a)
Ragna, f. 14. janúar 1970, maður
hennar er Stefán Gunnarsson, f.
10. júlí 1969, synir þeirra eru
Steinar Logi, f. 9. september 1999,
og Elmar Dagur, f. 31. ágúst 2004.
b) Kristján Valur, f. 7. mars 1982,
kona hans er Elín Eyjólfsdóttir, f.
23. apríl 1975, dóttir þeirra er
Dagbjört Elva, f. 5. maí 2003.
Steingerður fluttist þriggja ára
að Grund í Eyjafirði. Fjölskyldan
fluttist aftur að Hrafnagili sex ár-
um síðar og bjó þar til 1938, er
flutt var til Akureyrar, þar sem
Steingerður bjó æ síðan. Stein-
gerður stundaði nám við Kvenna-
skólann á Laugalandi veturinn
1937–1938. Hún starfaði í sápu-
gerðinni Sjöfn í nokkur ár. Seinna
starfaði hún við kaffihitun á Bæj-
arskrifstofu Akureyrar, ásamt
Guðrúnu systur sinni.
Útför Steingerðar fer fram frá
Glerárkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 10.30.
stjóra á Akureyri, f. 3.
mars 1921. Foreldrar
hans voru Jakob Jak-
obsson, f. 10. október
1876, d. 17. febrúar
1949, og Þorgerður
Helgadóttir, f. 12.
mars 1876, d. 27.
ágúst 1945.
Börn Steingerðar
og Guðlaugs eru: 1)
Andvana drengur, f.
6. október 1950. 2)
Þorgerður Jóhanna, f.
10. september 1951,
maður hennar er Hall-
dór Jónsson, f. 22.
nóvember 1950. Börn a) Jón Torfi,
f. 28. janúar 1972, kona hans er
Lára Halldóra Eiríksdóttir, f. 23.
apríl 1973, synir þeirra eru Hall-
dór Yngvi, f. 25. apríl 1999, og Elv-
ar Örn, f. 10. febrúar 2002. b) Guð-
laugur Már, f. 17. apríl 1973, kona
hans er Elva Sigurðardóttir, f. 9.
Jæja amma mín, þar kom að því
að Guði þótti þú skemmtileg. Oft
hafðirðu orð á því að Guði þætti þú
svo leiðinleg að Hann vildi þig ekki.
Þú gast nú verið eitt og annað
amma mín en leiðinleg varstu aldr-
ei. Margar minningar á ég um þig.
Til dæmis þegar þú varst að kenna
mér að lesa Gagn og gaman og mér
fannst þú andfúl, þá laumaðist þú
bara inn í eldhús og fékkst þér
Royal-búðing.
Þú varst mikil hagleikskona og
var þá sama hvort voru hannyrðir
eða tréútskurður. Þú varst að von-
um stolt af verkum þínum og hafðir
jafnvel ákveðnar skoðanir á því
hvar þeim skyldi fundinn staður, oft
hefur þú spurt mig um góbelín-
stykkið. Þú reyndir jafnvel að gera
úr mér handavinnukonu. Ég var
ekki gömul þegar ég gisti hjá þér
þegar afi var að spila bridge, þá
væsti ekki um mig. Heldur ekki
þegar ég fór í ferðalag með ykkur í
Munaðarnes og kom til baka nokkr-
um kílóum þyngri, úttroðin af mat
og sælgæti. Þú veittir vel, en mér
þótti heldur leiðinlegt að fá hjá þér
„kaldar“ kökur, líklega væri réttara
að segja að þær hafi verið hálf-
frosnar. Það var gaman að tala við
þig. Við gátum alltaf talað hreint út
og aldrei reiddistu mér, þótt ég léti
móðan mása. Enda varstu sjálf
hreinskilin og stundum fór ég í fýlu
þegar þú gerðir athugasemdir við
holdafar mitt. En svona varstu og
svona verð ég líka, segir Stefán
minn. Það er þá ekki leiðum að líkj-
ast.
Eins þykir mér óendanlega vænt
um bréfin sem þú skrifaðir mér
bæði á meðan ég var Au-pair í
Þýskalandi og meðan ég bjó í Bour-
nemouth á Bretlandi. Bréfin þín
voru mjög skemmtileg og mjög ná-
kvæm. Stundum skrifaðir þú mér í
hneykslan hvernig sögupersónurnar
í bókunum sem þú varst að lesa
„blöðruðu hvert upp um annað“.
Eins verða okkur mikils virði
heimsóknirnar til ykkar afa í Víði-
lundinn og þú hafðir nú gaman af
kraftinum í langömmustrákunum,
því aldrei týndir þú húmornum. Þó
vitum við að þér leið ekki alltaf vel
og vissulega varstu orðið þreytt
amma mín og ég veit að þú ert
hvíldinni fegin. Ég hengi góbelín-
stykkið upp einhvern daginn.
Ragna.
Hún gat verið ströng á svipinn
hún Steingerður ömmusystir mín
en svo brosti hún, varð blíðleg í
málrómnum og sagði: Æ, Gesi
minn. Þá fann ég hvað henni þótti
vænt um mig og mér þótti líka vænt
um hana, enda reyndist hún mér
ákaflega vel. Ég kallaði hana alltaf
Innu og það var gott að eiga þau
heiðurshjón að, Innu og Gulla, og
dýrmætt að hafa búið undir sama
þaki og þau.
Nú hefur Inna fengið hvíldina
eftir starfsama ævi og ég minnist
hennar með þakklæti og hlýju. Hún
var góð kona og sterk, ein af systr-
unum fjórum sem voru hornsteinar
stórfjölskyldunnar og maður tengir
svo margar góðar minningar við.
Ég bar alltaf mikla virðingu fyrir
þeim öllum og tel mig lánsaman að
hafa átt þessar góðu konur að.
Við bræðurnir tveir bjuggum
með mömmu á neðri hæðinni hjá
Innu og Gulla á Munkanum í nokk-
ur ár. Inna passaði okkur oft og
hafði vakandi auga fyrir velferð
okkar. Hún hafði alla tíð verið
mömmu afar hjálpleg og þarna tók
hún fjölskylduna upp á sína traustu
arma. Inna var tákn gömlu, góðu
siðferðisgildanna, sem ég gerði
stundum dálitla uppreisn gegn. Já,
maður gat verið baldinn en ég
skammaðist mín eftir á ef ég hafði
verið óþekkur við Innu og síðar
lærði ég á ný að meta þau gildi sem
hún stóð fyrir.
Skömmu áður en Hólmfríður
amma dó fyrir rúmum tveimur ár-
um hafði hún ámálgað það við mig
að ég gæti skrifað um það í minn-
ingargrein hvað ég hefði verið hrif-
inn af bakstrinum hennar. Það
sama get ég sannarlega sagt um
Innu því á henni hafði ég ómælda
matarást. Kleinur, soðið brauð og
gerbollur voru hennar meistara-
stykki. Þá má ekki gleyma prjóna-
skapnum; lopapeysur hennar voru
snilldarverk.
Bernskuminningar mínar úr
Munkanum tengjast líka Hólmgeiri
langafa, sem bjó þar hjá Innu og
Gulla. Inna kallaði stundum á mig í
mat því hún vissi að ég hafði gaman
af því að borða spónamat með
gamla manninum, sérstaklega
hræring með súru slátri.
Ég man daginn sem Inna kom
niður og sagði: Gamli maðurinn
kvaddi í nótt. Nú hefur hún sjálf
kvatt. Blessuð sé minning hennar.
Stefán Þór.
Móðursystir okkar, Steingerður
Hólmgeirsdóttir, eða Inna frænka,
eins og við kölluðum hana, hefur
kvatt okkur.
Minningabrotin þjóta um hugann.
Við munum Munka 23, hús afa og
ömmu, þar sem við allar fæddumst
og ólumst upp fyrstu árin.
Við munum þetta stóra hús, sem
var miðpunktur allrar fjölskyldunn-
STEINGERÐUR
HÓLMGEIRSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningargrein-
ar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgunblaðið
í fliparöndinni – þá birtist valkostur-
inn „Senda inn minningar/afmæli“
ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför
hefur farið fram eða grein berst ekki
innan hins tiltekna skilafrests er ekki
unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Formáli Minningargreinum fylgir for-
máli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsing-
ar um hvar og hvenær sá, sem fjallað
er um, fæddist, hvar og hvenær hann
lést, um foreldra hans, systkini,
maka og börn og loks hvaðan útförin
fer fram og klukkan hvað athöfnin
hefst.
Minningargreinar