Morgunblaðið - 03.07.2005, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 3. JÚLÍ 2005 39
MINNINGAR
Ég kynntist Krist-
ínu fyrst þegar ég
hitti hana ásamt fólk-
inu sínu á stúdentsútskrift við
Menntaskólann á Ísafirði vorið
1984. Var ég þá fréttaritari og að
taka þar frétt. Hún var þar ásamt
dóttur sinni og frænku sem voru
að setja upp stúdentshúfurnar
ásamt fleira góðu fólki. Ekki datt
mér þá í hug að hún myndi verða
síðar tengdamamma mín og dóttir
hennar, Magnea, barnsmóðir mín.
Síðan eru liðnir rúmir tveir ára-
tugir.
Það sama sumar lágu leiðir okk-
ar Magneu saman sem varð til
þess að ég fékk að kynnast Stínu
nánar og hennar fólki. Kom ég þá
á heimilið þeirra að Melgraseyri
við Djúp. Stína rak þar ásamt
Guðmundi manni sínum myndar
sauðfjárbú. Mér féll vel sú menn-
ing sem þar ríkti enda var ég
sveitinni vanur. Manni var strax
tekið vel eins og einum úr fjöl-
skyldunni. Gekk með þeim í öll
verk við búið.
Kristín var greinlega vön mann-
eskja að taka á móti mörgu fólki.
Alltaf nægur matur og bakkelsi á
borðum. Gestkvæmt var á Mel-
graseyri og kom fólk víða að. Ætt-
ingjar, vinir, útlendingar og blá-
ókunnugt fólk. Allir fengu sömu
umönnun og gestrisni hvort sem
þeir voru komnir stutt eða langt
að.
Melgraseyri var endastoppistöð
lengi vel, þar sem að vegur endaði
að sunnan til Vestfjarða að
norðanverðu. Þar tók við Djúpbát-
urinn að Melgraseyrarbryggju yfir
til Ísafjarðar. Áætlunarbílar og
fólksbílar stoppuðu í hverri viku á
staðnum, þannig að ferðafólk
þurfti að bíða eftir að hafa farið
langan veg. Á Melgraseyri var líka
pósthús og bensínafgreiðsla sem
þau hjónin sáu um. Þannig að það
var oft margt um manninn og
bekkurinn í eldhúsinu þétt setinn.
Búið var um hvert rúm til gist-
ingar ef á þurfti að halda. Aldrei
kom fólk að lokuðum dyrum á
Melgraseyri, hvort sem var að
nóttu eða degi.
Kristín og Guðmundur ættu það
vel skilið að fá orðu fyrir þessa
einstöku þjónustu í þágu sam-
félagsins. Það væri ágætis tillaga
til orðunefndar.
Stína vann hratt og örugglega
við móttökurnar og afgreiddi alla
eins og um sjálfsagt hótel væri að
ræða en aldrei tóku þau neitt fyrir
þessa þjónustu.
Stína þorði alveg að vera öðru-
vísi og hún sjálf. Kom stundum
fólki á óvart með það. Hún var
mikil íþótta– og sundmanneskja.
Hún var huguð og framkvæmdi oft
hluti sem engin kona þorði að
gera. Hún stakk sér einu sinni til
sunds í jökulána Selá sem er í
Skjaldfannadal til að storka strák-
unum. Þetta var ekki á allra færi.
Hún var mikil sundkappi ef þannig
má komast að orði enda stundaði
hún mikið sund á sínum skóla-
árum. Hún þurfti síðar að synda á
móti straumnum í sínum veikind-
um en bugaðist aldrei.
Hún greindist með sjaldgæft af-
brigði parkinson-sjúkdómsins, en
hún lagði áherslu á að vera eins
mikið heima við og mögulegt var.
Hún hafði mikinn lífsvilja og þol.
Guðmundur var einstaklega þolin-
móður og natinn við að annast
hana heima og heiman í hennar
baráttu við erfiðan sjúkdóm. Það
KRISTÍN
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ Kristín SteinunnÞórðardóttir
fæddist á Laugalandi
í Nauteyrarhreppi
við Ísafjarðardjúp
12. október 1928.
Hún lést á Landakoti
í Reykjavík þriðju-
daginn 12. apríl síð-
astliðinn og var jarð-
sungin frá Melgras-
eyrarkirkju 23.
apríl.
er aðdáunarvert að
geta tekist á við svo
erfiðan sjúkdóm af
slíku æðruleysi.
Magnea dóttir þeirra
var þeim ávallt til
taks þegar á reyndi.
Slík nærvera er nauð-
synleg í hverri fjöl-
skyldu.
Stína dæmdi menn
ekki eftir efnahag
heldur mannkostum.
Hún hreif fólk með
sér til að gera betur,
kunni að meta kosti
þess og hæfileika.
Enda hafði hún góða nærveru.
Stína og Guðmundur sáu til
margra ára um kirkjuna á Mel-
graseyri sem var í túnfætinum.
Var hún hluti af þeirra menningu.
Það var sérstök stemmning að fara
með öðru hvoru þeirra til að undir-
búa messur. Þessi kirkja er sér-
stök, stendur á góðum útsýnisstað
með hátt byggingarlag, byggð úr
timbri. Farið var út í kirkju með
ákveðna dúka, stjaka og kerti.
Guðmundur var sérlega natinn við
þessi verk. Var þetta allt gert af
snyrtimennsku, eftir föstum venj-
um og hefðum. Stína straujaði,
bakaði og skreytti tertur fyrir
messukaffi eins og sjálfsagt væri.
Var alveg ákveðin þegjandi verka-
skipting á milli þeirra hvernig
hvert handtak var gert. Allt í
ákveðnum föstum skorðum og
óskrifuðum reglum. Þannig hafði
þeirra sambúð og búskap háttað
alla tíð.
Hjónaband þeirra var sérstætt
og fallegt að hafa kynnst því. Og
má margur taka sér það til fyrir-
myndar. Þau kynntust í sveitinni.
Hún frá Laugalandi og hann frá
Hamri við Ísafjarðardjúp. Á miðri
leið á milli þessara bæja er Mel-
graseyri.
Ef ég hef rétt tekið eftir sagði
hún mér að þau hefðu verið á
gönguferð á milli heimila sinna og
hitt þar fyrir ábúandann á Mel-
graseyri sem kvaðst vilja selja
jörðina. Þau hugsuðu sig ekki
lengi um og keyptu hana. Það má
því segja að þau hafi hist á miðri
leið í orðsins fyllstu merkingu. Þá
varð ekki aftur snúið og þau hófu
búskap um miðjan sjötta áratug-
inn. Og búskapurinn gekk upp eins
og til var ætlast. En engan veginn
var það fyrirhafnarlaust.
Það má segja að þau hafi eigin-
lega aldrei brugðið búi ef þannig
má komast að orði heldur tók
Snævar sonur þeirra við þegar þau
fluttu suður. Þannig að búskapur
hélst áfram á jörðinni þeirra og
má segja að sú menning sem ríkti
á heimilinu á Melgraseyri hafi
haldið áfram með ákveðnum þjóð-
félagsbreytingum. Snævar sonur
þeirra tók við að þjóna kirkjunni
ásamt fleirum og hafði hann sömu
handtök uppi því venjan og hefð-
irnar eru sterkar.
Stína og Guðmundur komu oft-
ast vestur vor og haust þrátt fyrir
að þau væru hætt að búa og tóku
virkan þátt í bústörfum. Stína sá
til þess að smalamennirnir hefðu
nægt nesti og hlý föt með sér á
fjallið. Það gat verið kalt á klárn-
um og bið eftir dyntóttum rollum.
Þá fylgdi líka hugur þessu nesti.
Hún tók síðan á móti okkur lúnum
smalamönnunum með hlaðið borð
af heitri kjötsúpu sem var vel þeg-
in eftir langan dag á fjalli.
Þau bjuggu um skeið í Hvera-
gerði eftir að þau fluttu suður og
komu sér þar upp góðu heimili.
Stína vann þar við gróðurhúsastörf
og Guðmundur hjá Olíufélaginu
Esso. Síðar fluttu þau í Kópavog-
inn. Síðast fluttu þau í Jökulgrunn
eftir að heilsu Stínu fór að hraka.
Oft var farið í kaffi og heimsóknir
til þeirra og oft fékk hún okkur í
mat til sín, sérstaklega á tyllidög-
um. Hún hélt saman fjölskyldu-
böndum og ræktaði mannleg sam-
skipti.
Stína var alltaf með hugann við
börnin og barnabörnin. Ömmu-
börnin nutu nærveru hennar á ein-
stakan hátt þannig að þau áttu
hana fyrir sig. Hún hafði töluverð
áhrif á þau eins og sjá má í þeirra
fari hvernig þau hafa tileinkað sér
menningu hennar og framkomu.
Fleiri höfðu notið þess að dvelja
hjá henni um lengri eða skemmri
tíma sem börn og unglingar. Hún
kenndi þeim að syngja, dansa og
handavinnu sem hún hafði unun af.
Tók þau með sér við að setja niður
kartöflur og tína rabarbara. Henni
var umhugað um að þau væru fyrir
vestan með þeim við Djúp. Þar átti
hún heima og hennar menning var
mótuð þar.
Fjölskyldan fjárfesti í jörð á
næsta bæ við Melgraseyri, Hamri,
sem var æskuheimili Guðmundar.
Þar eyddu þau mörgum stundum
síðustu ár. Kristín naut sín þar og
hafði sérstætt aðdráttarafl til að
laða fólk að sér. Eldhúsborðið var
við gluggann vestanmegin, á besta
stað til útsýnis. Þar náði kvöldsólin
inn. Að horfa út á hafið og hlusta á
kvakið í fuglunum í fjöruborðinu
sem var fyrir neðan eldhúsglugg-
ann var ekki slæm blanda með fé-
lagskapnum, kaffinu og lummun-
um hennar Stínu frá Melgraseyri.
Það verður ekki allt talið fram í
stuttri grein sem vel væri rétt að
minnast á þegar litið er til baka
yfir heila mannsævi. Niðurstaðan
er að ævi Kristínar var innhalds-
rík, mennsk og smitaði frá sér á
jákvæðan hátt. Hún skilaði því
góðu ævistarfi til þjóðfélagsins. Þó
að hún útbúi ekki nestið smala-
mannanna á Melgraseyri oftar er
ég viss um að þegar þeir opna
hnakktöskuna í haust streymir
menning hennar þar upp. Ég er
heppinn að hafa kynnst henni, búið
með dóttur hennar og eiga eitt
ömmubarna hennar sem virðist
ætla að líkjast henni á margan
hátt.
Finnbogi Kristjánsson.
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
BERGÞÓRA G. JÓNSDÓTTIR,
Hjálmholti 9,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala Fossvogi laugardaginn
25. júní sl., verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 4. júlí kl. 13.00.
Hrafnkell Björnsson, Dagbjört Aðalsteinsdóttir,
Aðalsteinn Hrafnkelsson, Kristín María Guðjónsdóttir,
Björn Hrafnkelsson,
Viðar Hrafnkelsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar,
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
UNNAR KRISTJÁNSDÓTTUR,
Dunhaga 17.
Guð blessi ykkur öll.
Jón Örvar Skagfjörð,
Guðfinna Alda Skagfjörð, Björgvin Gylfi Snorrason,
Gísli Skagfjörð,
Karen Lilja Björgvinsdóttir,
Eva Björk Björgvinsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs föður okkar, stjúpföður, tengda-
föður, afa og langafa,
FRIÐRIKS FÁFNIS EIRÍKSSONAR
frá Hesti.
Eiríkur V. Friðriksson,
Sigríður Súsanna Friðriksdóttir, Kjartan Bragason,
Óðinn M. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Fjarðarás 25, 110 Reykjavík • utfarir@utfarir.is
Sími 567 9110 • 893 8638 • Fax 567 2754 • www.utfarir.is
Útfararþjónustan
Rúnar Geirmundsson Sigurður Rúnarsson Elís Rúnarsson
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj,
s. 691 0919