Morgunblaðið - 23.07.2005, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2005 37
MINNINGAR
syngja með sinni blíðu rödd. Afi var
hafsjór af fróðleik og kunni marga
sálma og lög. Hann vissi nafnið á
hverjum fugli sem við sáum og
hverri jurt sem við gengum framhjá.
Mér eru minnisstæðar sumarbú-
staðaferðirnar með ömmu og afa,
þegar afi gekk með mér um lóðina.
Trén á lóðinni voru nefnd eftir okkur
barnabörnunum og síðan var hlúð að
þeim af alúð, rétt eins og amma og
afi hlúðu að okkur. Afi fylgdist alltaf
vel með okkur og var umhugað um
að okkur gengi vel. Afi var blíður og
traustur maður, þannig að bæði
menn og dýr hændust að honum.
Hann tók öllum með opnum hug og
opnum örmum. Afi hafði yndi af
sjónum og fjörunni. Þær voru ófáar
ferðirnar sem við fórum saman í
fjöruna á Eyrarbakka og Stokks-
eyri. Þá sagði afi mér sögur af sér og
einna kærust var minning hans um
föður sinn, sem hann missti ungur,
þegar þeir fóru saman út á bát að
veiða. Amma og afi voru sérstaklega
samrýmd og máttu ekki af hvort
öðru sjá. Það var alltaf svo gott að
koma til þeirra og tekið á móti manni
af mikilli hlýju.Elsku amma mín, þú
hefur misst mikið. En minningin um
góðan afa mun alltaf lifa í hjarta
mínu. Ég bið góðan guð að veita okk-
ur styrk og kveð afa með ljóðinu sem
hann söng fyrir mömmu og hún söng
síðan fyrir mig:
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjarvönd
geymdu’ hann sofandi í hönd.
Þú munt vakna með sól
Guð mun vitja um þitt ból.
Góða nótt, góða nótt,
vertu gott barn og hljótt.
Meðan yfir er húm
situr engill við rúm.
Sofðu vært, sofðu rótt
eigðu sælustu nótt.
(Jón Sigurðsson frá Kaldaðarnesi.)
Ingibjörg Jónsdóttir.
Elsku afi Dóri, mig langar að
þakka þér fyrir allt sem við höfum
gert saman og allar góðu samveru-
stundirnar okkar. Það var svo gam-
an að heimsækja þig bæði heima og í
sumó, syngja með þér og hlæja því
hláturinn þinn var svo skemmtileg-
ur. Takk fyrir að hafa alltaf sýnt mér
virðingu og hafa alltaf haft áhuga á
því sem ég var að gera.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig elsku afi minn.
Þinn
Andri Björn Jónsson.
Elsku afi, líkami þinn hefur kvatt
okkar líf og ég sakna þín mjög, en
veit að sál þín lifir enn í hjörtum
allra sem fengu þau forréttindi að
kynnast þér. Mér líður betur þegar
ég hugsa um allar þær minningar
sem ég á um þig og ömmu, því aldrei
fóruð þið langt án hvors annars, ekki
eru allir jafn heppnir með makana
sína og þið.
Það er þrennt sem stendur upp úr
þegar ég hugsa til þín: Hláturinn
þinn var sá besti og ég hlæ með
sjálfri mér þegar ég hugsa um hann
og mun hlátur þinn óma í hjarta
mínu. Svo er það áhugi þinn á tónlist
og þegar við sungum öll saman á
,,ættarmótinu“ hjá Önnu frænku á
síðasta ári.
Ekki má gleyma virðingunni sem
ég og allir aðrir báru fyrir þér og
minnir það mig á eitt skipti í sumó
þegar ég var í frekjukasti og grenj-
aði og öskraði á mömmu, þá þurfti
ekki annað en augnaráð frá þér og
það heyrðist ekki meir frá mér þann
daginn. Og frá þessu mun ég segja
henni Ásu Kristínu, systur minni,
eins oft og unnt er, því hún mun ekki
muna eftir því hvað hún bar mikla
virðingu fyrir þér og ekki heldur
hlátrinum eða söngnum.
Er vorið hlær og fagrar grundir gróa
og geislar himins leika’ um hæð og mó,
er syngur „dírrin dí“ í lofti lóa
og ljóssins englar dansa um strönd og sjó.
Við komum, elsku afi, til að kveðja
með ástarþökk og bænarljóð á vör.
Þín æðsta sæla var að gefa og gleðja,
og góðir englar voru í þinni för.
Þótt dagar komi og æviárin líði
mun aldrei fenna þín í gengin spor,
og bros þín veita blessun lífs í stríði
og breyta vetrar nótt í sól og vor,
þótt aldrei framar ómi röddin kæra
og aldrei heyrist fótatakið þitt,
frá draumsins löndum líður ljósið skæra,
er ljóssins börn þér flytja lagið sitt.
Ó, hjartans afi, öll þín heitt við söknum
því enginn var eins góður á okkar braut.
Á angurs nótt og vonar morgni er vöknum
þá vakir andi þinn í gleði og þraut
og „gleim mér ei“ að þínu lága leiði
við leggjum hljótt og brosum gegnum tár,
sem maísól, er brosir blítt í heiði
þú blessar okkar stundir daga og ár.
(H.P.)
Þú varst langbesti langafi í heimi.
Inga Berglind.
Að vera maður er að gæta mann-
orðs síns og fjölskyldu sinnar. Að
vera maður er að vera trúr í starfi og
heiðarlegur í hvívetna og gæta orða
sinna, gera rétt og þola ei órétt.
Margt fleira gæti ég talið upp, um
Halldór Jónsson bróður minn, sem
við kveðjum nú í dag frá Eyrar-
bakkakirkju. Ég þekkti hann alla
mína ævi og ekki öðruvísi en svona,
og svo held ég að hafi verið um fleiri.
Að lokum ein lítil ljóðakveðja.
Í kærleiksfaðminn ferðu þann
er flytur þig í himins rann
sem lítið barn Hann ber þig heim
nú burtu eru öll þín mein.
Ég kveð þig kæri bróðir minn
og kveð þig nú í hinnsta sinn
er geng ég við þinn grafarbarm
þá glitra tár um sollin hvarm.
Elsku besta Vala, við vitum að þú
og börnin ykkar öll syrgið hann, sem
eiginmann, föður, tengdaföður, afa
og langafa, það gerum við hin líka.
Með einlægri samúð,
Sigurjón og Kristín,
Sjónarhóli.
Með nokkrum orðum langar mig
að kveðja kæran vin.
Frá fyrsta degi er ég kom inn á
heimili ykkar Valgerðar fann ég fyr-
ir þeirri hlýju og ástúð sem þið bár-
uð hvort til annars. Þið máttuð vart
hvort af öðru sjá. Stolt sýnduð þið
myndir af börnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum og varð mér það
strax ljóst að þið áttuð einstaklega
samheldna og trausta fjölskyldu
sem stóð þétt saman, sama hvað á
gekk.
Stutt var í glettnina og glampa í
augum, þrátt fyrir erfið veikindi gat
Halldór séð skoplegar hliðar lífsins
og átti létt með að segja sögur um
allt það sem á daga hans og Valgerð-
ar hafði drifið.
Það var eftirtektarvert hversu
samhent þið hjónin voruð, Valgerður
að hekla sjölin og Halldór að hnýta
kögrið, allt gert eftir kúnstarinnar
reglum.Halldór, þú varst einstakur
maður með stórt hjarta, sem rúmaði
allan heiminn.
Ég kveð þig og þakka fyrir ynd-
isleg kynni.
Elsku Valgerður og fjölskylda, ég
votta ykkur innilega samúð mína og
megi góður Guð gefa ykkur styrk og
huggun í sorg ykkar.
Kveðja vinir, vegir skilja,
visna blóm á kaldri braut.
Ei neitt er hægt fyrir dauða dylja,
dvín þar líf og hverfur þraut.
Upp til ranna sólar svífur
sálin þreytt í himingeim,
lífsins hinsta löður klýfur,
líður burt og kveður heim.
Okkar leið er allra að skilja,
enginn sér þar kaupir frí
ei er spurt um vinarvilja
eða vitað nokkrum manni í.
Þreyta bæði og sárar sorgir
syrgjendanna hjörtu sker,
upp til himins háar borgir
minn hugur fer og mætir þér.
(Sigurunn Konráðsdóttir.)
Unnur.
Elsku Stína mín. Í
dag hefðir þú, frum-
burðurinn minn, orðið
fimmtug og mig langar
til að minnast þín í til-
efni dagsins.
Þú komst sem sólargeisli inn í líf
okkar pabba þíns þegar við vorum
ung að árum. Þú varst ekki bara okk-
ar sólargeisli heldur allrar fjölskyld-
unnar, en við bjuggum á Hringbraut-
inni hjá föðurömmu þinni og afa og
Heiðu heitinni fyrstu æviárin þín, á
meðan pabbi þinn stundaði nám í
Menntaskólanum á Laugarvatni.
Þetta voru góð ár og þú fékkst gott
atlæti frá okkur öllum. Minningarnar
sem standa upp úr frá þessum tíma
eru um samverustundirnar okkar á
Þingvöllum þar sem við dvöldum
flestar helgar yfir sumartímann með
ömmu þinni og afa. Þingvellir voru
líka alltaf þinn uppáhalds staður
þrátt fyrir að seinna hafir þú ferðast
víða og heimsótt framandi lönd.
Þú varst einkabarnið okkar til sjö
ára aldurs en þá fæddist Auður og
fimm árum síðar Stefanía. Systrum
þínum unnir þú mjög og þær þér.
Þeim fannst mikið til stóru systur
sinnar koma og litu upp til þín. Það
var heldur ekki að ástæðulausu því
þú varst hæfileikarík og hafðir svo
margt gott til brunns að bera.
Við huggum okkur við það nú þeg-
ar þú ert öll að þú náðir að lifa inni-
haldsríku og skemmtilegu lífi lengst
framan af. Þú varst flugfreyja og
ferðaðist um heiminn, þú menntaðir
þig sem kennari og sinntir því starfi
af alúð, þú giftir þig og eignaðist fal-
legt heimili, þú eignaðist augastein-
inn þinn hana Heiðu, og þú áttir nán-
ar og góðar vinkonur og vini.
Fyrir rösklega áratug síðan bank-
aði sjúkdómurinn upp á, og því miður
reyndist hann ólæknandi í þínu til-
viki. Þú fékkst þó alltaf góð tímabil á
milli og þá nutum við þess að vera
samvistum við þig. Minningarnar um
þær samverustundir geymum við vel
í hugum okkar. Það var glens og
gaman þegar þú varst nálægt enda
varstu glaðvær og mikill húmoristi.
Allt var það þó á góðlátlegum nótum
og ekki á neinn hallað, enda var það
aldrei þinn stíll að gera grín að öðr-
um. Þvert á móti varstu velviljuð
fólki og hafðir samúð með þeim sem
áttu á einhvern hátt undir högg að
sækja. Það sýndi sig til dæmis í því
hversu oft þú opnaðir heimili þitt og
skaust skjólshúsi yfir aðra, þó að um
vandalaust fólk væri að ræða. Þannig
hafa margir notið góðmennsku þinn-
ar.
Við erum svo lánsöm að eiga hana
Heiðu eftir þig, en hún hefur fengið það
besta frá ykkur foreldrunum. Hún er vel
gefin, falleg og góð stúlka, og vonandi
veistu að við hlúum öll eins vel að henni
og við getum.
Ég bið góðan Guð um áframhald-
andi styrk handa mér, Heiðu, dætr-
um mínum tveimur og öðrum ætt-
ingjum og vinum. Þó að lífið haldi
áfram þá tekur það okkur tíma að
venjast því eftir að þú hvarfst af
braut og við eigum enn um sárt að
binda.
Faðir vor, þú sem ert á himnum.
Helgist þitt nafn,
til komi þitt ríki,
verði þinn vilji, svo á jörðu sem á himni.
Gef oss í dag vort daglegt brauð,
og fyrirgef oss vorar skuldir,
svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldu-
nautum.
Eigi leið þú oss í freistni, heldur frelsa oss
frá illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin
að eilífu. Amen.
Blessuð sé minning þín og hafðu
KRISTÍN MARÍA
HAFSTEINSDÓTTIR
✝ Kristín MaríaHafsteinsdóttir
fæddist í Reykjavík
23. júlí 1955. Hún
lést á heimili sínu
laugardaginn 30.
apríl síðastliðinn og
var jarðsungin í
maí.
þökk fyrir allt, Stína
mín.
Mamma.
Við sjáum að dýrð á
djúpið slær,
þó degi sé tekið að halla.
Það er eins og festingin
færist nær,
og faðmi jörðina alla.
Svo djúp er þögnin við
þína sæng,
að þar heyrast englar tala,
og einn þeirra blakar bleikum væng,
svo brjóst þitt fái svala.
Nú strýkur hann barm þinn blítt og hljótt,
svo blaktir síðasti loginn.
En svo kemur dagur og sumarnótt,
og svanur á bláan voginn.
(Davíð Stefánsson.)
Elskulega vinkona, í dag hefði þú
orðið 50 ára. Ég skrifa til þín nokkrar
línur í tilefni dagsins og þakka þér
fyrir það sem þú gerðir fyrir mig á
sínum tíma. Þú mundir eftir því þeg-
ar ég var að bíða eftir stórri aðgerð,
þótt sjálf værir þú orðin mikið veik.
Þú spjallaðir við mig, þú róaðir mig
og við kvöddumst um leið og svæf-
ingalæknirinn kom. Svo ætlaðir þú
að koma í heimsókn, en því miður
hafði þessi sjúkdómur sem þú varst
með yfirhöndina. Alltaf varstu að
reyna að rísa upp úr þessum sjúk-
dómi, en þér hefur verið ætlað annað
hlutverk hinum megin, veit ég vel að
þú hefur hlotið góða heimkomu. En
takk Krístín mín fyrir að hafa fengið
að kynnast þér og hafa þig að vin-
konu þennan stuttan tíma sem við
áttum saman. Þú vildir allt til vinna
til að geta lifað góðu lífi, talaðir mikið
um hana Aðalheiði þína, þú varst
stolt af henni, hvað henni gekk vel,
enda átti hún ekki langt að sækja
sína hæfileika. Þú hafðir mikla hæfi-
leika, meðal annars þakka ég þér fyr-
ir að hafa aðstoðað mig með mína les-
blindu.
Ég kveð þig, elskulega vinkona,
minning um þig mun lifa í hjarta
mínu um ókomin ár. Ég sendi Að-
alheiði og fjölskyldunni allri samúð-
arkveðju.
Ólöf Jónsdóttir.
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Okkar ástkæra,
MARGRÉT HJÁLMTÝSDÓTTIR,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Landakoti 15. þ.m.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Starfsfólki Landspítala háskólasjúkrahúss á deild-
um B-2 og K-1 þökkum við ljúfa umönnun.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Erlendur Haraldsson,
Margrét Jónsdóttir,
Einar Þór Jónsson,
Ásgeir Þór Jónsson.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
föður okkar, tengdaföður, afa, langafa og
langalangafa,
SIGURJÓNS BJÖRNSSONAR
fyrrverandi stöðvarstjóra
Pósts og síma
í Kópavogi.
Aðstandendur.