Morgunblaðið - 23.07.2005, Qupperneq 40

40 LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Ég kynntist Þór-
unni Einarsdóttur
þegar ég hóf störf
sem framkvæmdar-
stjóri Barnavinafélagsins Sumar-
gjafar haustið 1975. Þá hafði hún
hafið störf nokkrum mánuðum áður
á skrifstofu Sumargjafar með
starfsheitið umsjónarfóstra, sem
var nýtt hér á landi, og lagði fyrstu
drög að faglegri stoðdeild, sem
fluttist síðar með skrifstofunni und-
ir stjórnsýslu Reykjavíkurborgar.
Það var ekki tilviljun að Þórunn
var ráðin til þess starfs, en þá hafði
hún verið forstöðukona í 25 ár,
lengst í Hagaborg. Þá sat hún einn-
ig í stjórn Sumargjafar, en þar
hafði hún gegnt stjórnarstörfum í
áratugi.
Var það ómetanlegt fyrir mig að
njóta stuðnings og leiðsagnar konu
með þessa yfirsýn og þekkingu,
þegar ég kom til starfa sem yf-
irmaður stofnana, sem ég þekkti lít-
ið til áður. Það bætti um betur að
Þórunn hafði góða kímnigáfu og var
fljót að sjá spaugilegar hliðar á
vandamálunum þegar á þurfti að
halda. Ráðagóð var hún enda vel
gefin og hafði góða yfirsýn yfir það
ÞÓRUNN
EINARSDÓTTIR
✝ Þórunn Einars-dóttir fæddist í
Vestdal á Seyðis-
firði 20. janúar
1920. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut þriðju-
daginn 12. júlí síð-
astliðinn og var
jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni 22. júlí.
sem máli skiptir. Ég
átti Þórunni allt gott
að gjalda og á sam-
starf okkar bar aldrei
neinn skugga.
Á þeim áratugum
sem við störfuðum
saman urðu stórfelld-
ar breytingar í þjóð-
félaginu. Þórunn var
einn af frumkvöðlum
umbyltingar, sem
urðu á málum yngstu
borgara Reykjavíkur
á þeim tíma. Hún út-
skrifaðist úr Uppeld-
isskóla Sumargjafar árið 1948, þá
28 ára gömul, og vann af trú-
mennsku sitt ævistarf í forystu leik-
skólamála. Hún var vel gefin kona,
stéttvís og trú sinni köllun, en barst
ekki á og var aldrei áberandi.
Hún var formaður Fósturfélags
Íslands árin 1968-1972. Þá var hún
skipuð í nefnd á vegum mennta-
málaráðuneytisins, sem vann að
stöðluðum teikningum að dagvist-
arheimilum, sem varð hvatning fyr-
ir sveitarfélög að nauðsynlegri upp-
byggingu leikskólakerfis. Sjást
ummerki starfa nefndarinnar í hús-
næði víðsvegar um landið í dag.
Það var ánægjulegt fyrir okkur
gamla samstarfsmenn hennar að fá
að hitta hana í samkvæmi, þegar
við kvöddum skrifstofu okkar í
Hafnarhúsinu nú í vor. Hún var
hress og glöð í anda og sjálfri sér
lík, en kraftarnir farnir að bila.
Ég sendi ættingjum hennar sam-
úðarkveðjur. Minningar um Þór-
unni munu lifa.
Bergur Felixson.
Þórunn Einarsdóttir fóstra, köll-
uð Tóta, var ein besta vinkona móð-
ur minnar, Láru Gunnarsdóttur,
sem einnig er fóstra. Tóta hefur því
verið hluti af lífi mínu frá því ég
man eftir mér. Og þegar slíkt fólk
kveður, þá hverfur hluti af manns
eigin lífi – og það er hvorutveggja
sem við syrgjum. Það sem var, er
ekki lengur. Það er órökvíst að
verða hissa þegar aldurhnignir vin-
ir og ættingjar deyja að löngum og
góðum lífdögum loknum. Lífið hef-
ur sinn gang og dauðinn sinn tíma
og dugar skammt að fjargviðrast
yfir því.
Tóta var einmitt prýðisfyrir-
mynd. Í starfi sínu og lífi var hún
ekki þeirrar gerðar að rífa hár sitt
og fjargviðrast, ef eitthvað fór úr-
skeiðis. Hún var jafnlynd og róleg,
þó hún væri ekki skaplaus. Hafði
sínar skoðanir og reglur sem vörð-
uðu veg hennar í lífinu. Að heim-
sækja Tótu, hvort heldur var nú í
Tjarnarborg þegar hún var þar for-
stöðukona, í Hagaborg eða á Meist-
aravellina, var á við andlega íhug-
un. Friðsælt – rólegt – gott fyrir
sálina. Það fannst mér líka sem
barni og unglingi. Mér fannst hún
Tóta svo falleg þegar ég var barn.
Og það var hún líka; falleg, snyrti-
leg og vel klædd. Það fylgdi henni
allt til enda.
Í áratugi starfaði hún við sitt fag.
Þær tína nú óðum tölunni þessir
frumherjar í leikskólastarfi á Ís-
landi.
Og ætti að vera búið fyrir löngu
að næla í þær riddarakrossum og
orðum í bak og fyrir. Þær fengu
góða og gagnlega menntun, enda
nutu þær bestu fáanlegrar kennslu
þar sem úrvalsfólk þess tíma á sviði
uppeldisfræði raðaðist í kennara-
stöður við Fóstruskólann. Þær báru
svo síðar hitann og þungann af því
að koma á fót þessu kerfi; und-
irstöðu leikskólans eins og við
þekkjum hann nú. Og það veit ég
að þessar gömlu fóstrur eru yf-
irleitt ánægðar með starfið sem fer
fram nú í leikskólum landsins, þar
sem börn læra til dæmis enn ljóð
og lög, sem væru löngu horfin í
gleymsku, ef leikskólakennarar
stæðu ekki á verðinum.
Tóta, sem nú er kvödd, var frá-
bær fulltrúi sinnar stéttar. Hún er
kvödd af virðingu og með vænt-
umþykju. Missir hennar mömmu er
mikill, þær höfðu alltaf mikið sam-
band. Á engan er hallað þó Gunnu
Siggu, systurdóttur Tótu, sé sér-
staklega þakkað fyrir einstaka um-
hyggjusemi síðustu árin. Hún var
Tótu í senn stuðningur og félagi,
heimsótti hana daglega. og var
sannkölluð hjálparhella eftir að
heilsu Tótu fór verulega að hraka.
Við mæðgur, Gunnar bróðir minn
og afkomendur okkar, vottum henni
og öðrum ættingjum alla samúð
okkar.
Guðrún Ægisdóttir.
Tóta var alltaf svo góð við
alla, konur og kalla. Nú er
hún farin til himna, til
mömmu sinnar og pabba, nú
er hún engill og henni líður
vel.
Kær kveðja,
Birna, Nikulás Torfi
og Ísak Þráinn.
HINSTA KVEÐJA
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa
og langafa,
KRISTMUNDAR JÓHANNESSONAR
bónda að Giljalandi,
Haukadal,
Dalasýslu.
Sigríður Bjarnadóttir,
Sigurbjörg Kristmundsdóttir, Pétur Guðsteinsson,
Bjarni Kristmundsson, Áshildur Eygló Björnsdóttir,
Hallur Kristmundsson, Aðalheiður Hanna Björnsdóttir,
Jóhanna Gísladóttir, Fernand Lupion,
afabörn og langafabarn.
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegrar
eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU BÁRU GUÐMUNDSDÓTTUR,
Reynimel 78,
Reykjavík.
Þorlákur Halldór Arnórsson,
Bárður Guðmundsson, Ingibjörg Júlíusdóttir,
Svanur Þorláksson,
Þröstur Þorláksson,
Gestur Þorláksson,
Unnur Þorláksdóttir, Jón Anton Holm,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur vinarhug og samúð þegar móðir
okkar,
LAUFEY ANDRÉSDÓTTIR,
Fjóluhvammi 4,
Hafnarfirði,
veiktist og féll frá.
Við þökkum starfsfólki heimahjúkrunar heilsu-
gæslustöðvar á Sólvangi, krabbameinsdeildar Landspítala, heimahlynn-
ingu Krabbameinsfélags Reykjavíkur og líknardeildarinnar á Landakoti
umhyggju og hlýju.
Sigurþór Aðalsteinsson,
Gunnar Aðalsteinsson,
Sigríður Helga Aðalsteinsdóttir.
Móðir okkar,
GUÐLAUG GÍSLADÓTTIR,
fyrrum húsfreyja
á Hnappavöllum í Öræfum,
lést á hjúkrunardeild Heilbrigðisstofnunar Suð-
austurlands laugardaginn 16. júlí sl.
Útför hennar fer fram frá Hofskirkju í Öræfum
þriðjudaginn 26. júlí og hefst athöfnin kl. 14.00.
Ingunn Jónsdóttir,
Guðrún Jóhanna Jónsdóttir,
Gísli Sigurjón Jónsson,
Kristbjörg Jónsdóttir.
Þá hefur elskulegur
tengdafaðir kvatt
þetta líf saddur líf-
daga. Okkar kynni
stóðu í 40 ár. Ég kom 13 ára gömul í
Ásgarðinn til að hitta Guðna son
hans sem síðar varð eiginmaður
minn Ég fann strax að við tengda-
pabbi vorum andlega skyld. Aldrei
urðum við ósátt þessi ár, sammála í
pólitík og flestu öðru. Þegar hann
flutti í Holtsbúðina, þar sem ég
vann, varð ég mjög ánægð að geta
verið nálægt honum og hugsað um
hann. Honum leið vel þessi ár enda
einstaklega ljúfur maður en hafði þó
mikið skap sem hann kunni að fara
vel með.
Tengdapabbi veiktist rúmri viku
áður en hann lést, að morgni 16. júlí.
Ég hygg að hann hafi verið sáttur
bæði við guð og menn. Ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að hugsa um
hann þennan tíma, allt til enda.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við Guðni og börnin okkar send-
um starfsfólki Holtsbúðar innilegar
þakklætiskveðjur fyrir hlýja og góða
umönnun. Guð blessi ykkur.
Ég kveð þig eins og ég gerði ávallt
á kvöldin: Góða nótt, elsku Bjössi
minn, sofðu rótt.
Þín
Snjólaug (Dódó).
Elsku afi minn, takk fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an. Ég á margar góðar minningar úr
Ásgarðinum sem ég mun ávallt
geyma, bæði þegar við mamma
bjuggum hjá þér um tíma og þessi
ófáu skipti sem þú passaðir mig
seinna meir. Það má svo sannarlega
segja að þú hugsaðir alltaf vel um
mig. Ég man þegar ég gisti hjá þér,
þá hitaðir þú alltaf sængina mína á
ofninum, komst með hana og vafðir
henni utan um mig. Þú gættir þess
vel að ég yrði ekki svöng enda var
það fátt sem þú gast ekki matbúið;
eftir að við mamma fluttum úr Ás-
garðinum komum við örugglega oft-
ar í mat til þín en við elduðum heima.
Þegar við lögðum svo af stað heim
vorum við birgðar upp af flatkökum
og hálsbrjóstsykri svo við hefðum nú
alltaf nóg.
Það má með sanni segja að okkur
leiddist aldrei saman í Ásgarðinum.
Eins og ég gat eytt mörgum stund-
um í að gramsa og skoða allt gamla
BJÖRN
FRIÐBJÖRNSSON
✝ Björn Frið-björnsson fædd-
ist á Fáskrúðsfirði
5. júlí 1923. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Holtsbúð í
Garðabæ laugar-
daginn 16. júlí síð-
astliðinn og fór út-
för hans fram frá
Garðakirkju 22. júlí.
dótið uppi á háalofti og
á meðan fann ég
hvernig þú vaktaðir
mig niðri svo ég dytti
ekki í stiganum. Þú
varst líka alltaf tilbú-
inn að spila við mig
enda fannst mér svo
gaman hvað ég vann
alltaf öll spil, þótti það
ekkert grunsamlegt
þá en seinna meir
komst ég að því að það
var engin tilviljun,
þannig varst þú afi
minn, vildir alltaf
gleðja alla. Á sumrin dunduðum við
okkur svo í garðinum, slógum gras-
ið, klipptum trén og tíndum rabar-
bara. Stundum gerðist það þó að
fugl flaug á gluggann þinn og þá
grófum við hann í garðinum og
bjuggum til fallegt leiði úr trjágrein-
um og blómum.
Elsku afi minn, það var alltaf svo
gott að vera hjá þér og mun ég ætíð
láta minningarnar um þig fylgja
mér, til æviloka.
Þín dótturdóttir
Guðlaug Birna.
Elsku Bjössi minn, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum um
leið og ég þakka þér fyrir allar góðu
stundirnar sem ég og fjölskyldan
áttum með þér. Það var alltaf gott að
koma í Ásgarðinn til þín, svo hlýlegt
og vinalegt, þú stjanaðir við okkur á
alla lund, lagaðir kaffi og með því,
eða bauðst okkur í mat. Og þegar við
kvöddum var alltaf eitthvert nammi
eða annað góðgæti í vösum okkar.
Þannig varstu, Bjössi minn, ljúf-
menni og góðmenni, sem hugsaðir
um að gleðja aðra fyrst og fremst.
Eftir að þú fluttir úr Ásgarðinum,
fannst mér eitthvað vanta í lífið, að
geta ekki skroppið í kaffisopa til afa
Bjössa, eins og við kölluðum þig allt-
af, hjálpað við að slá blettinn, dyttað
að húsinu eða bara legið í sólbaði.
Meðan heilsan leyfði, varstu alltaf
eitthvað að dunda, ef ekki í garð-
inum eða við húsið, þá að lesa eða
bara að leggja kapal.
Þannig mun ég ávallt minnast þín,
Bjössi minn, hvíl í friði, góður guð
veri með þér og fjölskyldu þinni allri.
Þinn tengdasonur
Diðrik Á.
Ásgeirsson.
Elsku afi, mér þykir svo leitt að
eiga engan afa lengur og ég sakna
þín mikið. En ég veit að þú ert á góð-
um stað hjá Guði og líður vel núna.
Það var alltaf gott að koma til þín, þú
varst alltaf svo góður við mig. Þú
áttir alltaf brjóstsykur í skúffunni
þinni og þegar þú vannst nammi í
bingói eða spilum vildir þú alltaf
gefa mér það. Mér þykir leitt að Ás-
geir, litli bróðir minn, fær ekki að
kynnast þér en ég skal vera dugleg
að segja honum frá því hvað þú varst
góður afi og sýna honum myndir af
þér.
Elsku afi minn, við ætlum að biðja
góðan Guð að passa þig.
Þín barnabörn,
Lilja Dögg og Ásgeir Elí.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein berst
ekki innan hins tiltekna skilafrests
er ekki unnt að lofa ákveðnum birt-
ingardegi. Þar sem pláss er tak-
markað getur birting dregist, enda
þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Minningar-
greinar