Morgunblaðið - 23.07.2005, Page 41

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. JÚLÍ 2005 41
MINNINGAR
Raðauglýsingar 569 1100
Atvinnuauglýsingar


á Grenivík.
Verður að hafa
bíl til umráða
Upplýsingar gefur
Ólöf Engilberts-
dóttir í síma
569 1376.


Upplýsingar í
síma 569 1122
í afleysingar í
Fossvog og
smáíbúða-
hverfi einnig í
Haga- og
Melahverfi.
Nauðungarsala
Uppboð
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á þeim
sjálfum, sem hér segir:
Hverfisgata 34, (207-6430), Hafnarfirði, þingl. eig. Ásmundur Þórðar-
son og Harpa Þórðardóttir, gerðarbeiðendur Íbúðalánasjóður og
Lánasjóður íslenskra námsmanna, miðvikudaginn 27. júlí 2005
kl. 10:30.
Miðhraun 22, 2106, (224-7223), Hafnarfirði, þingl. eig. Eignin ehf.,
gerðarbeiðendur Garðabær og sýslumaðurinn í Hafnarfirði, miðviku-
daginn 27. júlí 2005 kl. 11:00.
Óseyrarbraut 3, (207-8496), Hafnarfirði, þingl. eig. Dánarbú Péturs
Auðunssonar, gerðarbeiðendur Íslandsbanki hf. og Tryggingamið-
stöðin hf., miðvikudaginn 27. júlí 2005 kl. 13:00.
Þrastanes 22, (207-2601), Garðabæ, þingl. eig. Ragnhildur Kristjáns-
dóttir, Margrét Rós Jóhannesdóttir og Ægir Oddgeirsson, gerðarbeið-
andi Íbúðalánasjóður, miðvikudaginn 27. júlí 2005 kl. 11:30.
Sýslumaðurinn í Hafnarfirði,
22. júlí 2005.
Uppboð
Framhald uppboðs á eftirfarandi eignum verður háð á skrif-
stofu embættisins í Bæjarhrauni 18, Hafnarfirði, sem hér
segir:
M.b. Arnarborg, skipanr. 7324376, þingl. eig. SKAGA ltd, gerðarbeið-
andi Hafnarfjarðarhöfn, miðvikudaginn 27. júlí 2005 kl. 10:00.
Sýslumaðurinn í Hafnarfirði,
22. júlí 2005.
Tilkynningar
Gvendur dúllari
Opið í dag frá kl. 11-16.
Gvendur dúllari
- alltaf góður hvar sem er,
Hvaleyrarbraut 35, Hafnarfirði,
sími 511 1925.
Félagslíf
24.7. Kálfstindar. Brottför frá
BSÍ kl. 10:30. V. 2.900/3.400 kr.
Fararstj. Martin Guðmundsson
28.—31.7. Sveinstindur -
Skælingar. Brottför frá BSÍ
kl. 08:30. Verð 23.400/27.300 kr.
Fararstj. Ingibjörg Eiríksdóttir.
28.—31.7. Strútsstígur.
Brottför frá BSÍ kl. 08:30.
Verð 21.700/25.600 kr.
Vikulegar ferðir í sumar um
Sveinstind — Skælinga
og Strútsstíg.
www.utivist.is
Fréttir
á SMS
Nú ert þú farin,
elsku amma mín, og ég
kveð þig með söknuði
og gleði fyrir þína
hönd því núna ert þú
komin til þeirra sem þú saknaðir
mest. Það er margs að minnast frá
okkar samverustundum en allar
okkar stundir einkenndust af mikilli
gleði. Þegar ég var yngri og kom í
heimsókn til þín á Sviðningi sátum
við oft við eldhúsborðið á kvöldið og
þú sagðir mér sögur af atburðum og
mannlífinu í sveitinni, þó helst frá
þeim tíma þegar byggð var í Kálfs-
hamarsvík. Þú hafðir gaman af því
að segja þessar sögur og ég naut
þess að hlusta en ég fann að þú sakn-
aðir þessa tíma, þegar sveitin iðaði af
mannlífi. Þú bjóst lengi ein úti á
Sviðningi, ég skildi þig svo vel,
Strandafjöllinn föðmuðu þig á hverj-
um morgni og kvöldsólin í öllum sín-
um fagra skrúða bauð þér góða nótt,
náttúran var þinn félagsskapur í allri
sinni dýrð. Ást mína á Skaganum hef
ég líklega erft frá þér. Eitt sinn hafði
ég sagt við þig að þegar ég yrði stór
FANNEY
HALLDÓRSDÓTTIR
✝ Fanney Hall-dórsdóttir fædd-
ist á Tjarnarlandi á
Skaga 3. mars 1917.
Hún lést á Sjúkra-
húsinu á Blönduósi
21. júní síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Hofskirkju
í Skagabyggð 1. júlí.
ætlaði ég að verða
skipstjóri og sigla um
öll heimsins höf. Eftir
þessu mundir þú alltaf
og varst alltaf dugleg
að minna mig á þetta.
Þú hafðir mikið álit á
sjómönnum og mikinn
skilning á högum
þeirra. Stuttu eftir að
Friðgeir langafi dó
fóru kveðjustundirnar
okkar að verða lengri,
þú kvaddir alltaf eins
og við sæjumst aldrei
aftur. Í þínum huga
varst þú búin að skila þínu og vildir
fara að hverfa til horfinna ástvina.
Núna, nærri tuttugu árum seinna,
fékkst þú ósk þína uppfyllta líkt og
eftir erfiðan og góðan dag og ég býst
við að þú hafir skilið við sátt við Guð
og menn.
Þegar ég lít til baka er mér efst í
huga þakklæti fyrir allan þann tíma
og þá umhyggju sem þú gafst mér og
fjölskyldu minni. Þú snertir líf okkar
allra og kenndir okkur svo margt.
Ég mun ætíð sakna þín, þú varst
mér mikill vinur. Að lokum vil ég
kveðja þig með vísu sem þú samdir
fyrir mig og er mér afskaplega kær:
Ég sjómönnum blessunar bið,
að bátana og skipin verji grandi.
Gæfan þeim fylgi á fengsæl mið
og færi þá heila að landi.
Takk fyrir allt og allt.
Viggó Maríasson.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is
(smellt á reitinn Morgunblaðið í fliparöndinni – þá birtist valkosturinn
„Senda inn minningar/afmæli“ ásamt frekari upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki lengri en 2.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur senda
inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er um,
fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og börn
og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til
að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minn-
ingargreinunum.
Minningargreinar
Mig langar að minn-
ast Ólafs eða Óla
frænda eins og hann
var oftast kallaður í minni fjöl-
skyldu. Óli var stór hluti af fjölskyld-
unni og var duglegur við að fara með
mig og okkur bræðurna í bíltúr og
man ég eftir mörgum góðum ferðum
upp í Kaldársel og Hvaleyrarvatn
þar sem við á sumrin veiddum eða á
veturna fórum á skauta. Einnig var
Óli sá fyrsti sem leyfði mér að keyra
bíl. Ég man líka eftir nokkrum góð-
um veiðiferðum í Kleifarvatni og
alltaf var Óli með nesti meðferðis og
man ég sérstaklega eftir skonsum
með mysuosti og heitu kakói. Óli var
afar handlaginn og bjó til margt fal-
legra muna. Um tíma bjuggum við í
Lækjarkinn í íbúðinni hans Óla og
þökkum við það. Með góðar minn-
ingar um góðan mann kveð ég Óla
frænda og þakka fyrir að hafa fengið
að kynnast honum.
Ólafur Sveinn Traustason.
Með nokkrum orðum langar mig
að minnast Óla móðurbróður míns
sem lést á Hrafnistu, Hafnarfirði,
12. júlí síðastliðinn.
Frá því ég man eftir mér var Óli
alltaf ánægjulegur partur af tilver-
unni. Það besta þótti mér, eigingirni
mín; að hann bjó einn og kom því
einn á bílnum sínum og tók okkur
fjölskylduna með í bíltúr. Enginn bíll
var til á mínu heimili og því var þetta
með bestu tilbreytingum sem þá
gerðust. Oftar en ekki lá leiðin út
fyrir bæinn og þessir bíltúrar voru
svo ómissandi að eitt sinn þegar ég
var að lesa undir próf og Óli birtist
heima þá gat ég ekki sleppt bíltúrn-
um og tók því bækurnar með. Óli
fylgdist vel með öllum ættingjum
sínum og þar með talið okkur systk-
inabörnunum. Hann vildi vita hvern-
ig öllum farnaðist og hjálpsamari
mann en Óla var erfitt að finna. Þeg-
ar ég var að hugsa um að kaupa
fyrsta bílinn minn var það Óli sem
ÓLAFUR
ÓLAFSSON
✝ Ólafur Ólafssonfæddist á Syðra-
Velli í Gaulverja-
bæjarhreppi 30.
október 1917. Hann
lést á dvalarheim-
ilinu Hrafnistu í
Hafnarfirði 12. júlí
síðastliðinn og var
jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju í
Hafnarfirði 19. júlí.
hjálpaði mér við það.
Hann kom og sagðist
vera búinn að finna bíl
handa mér og honum
fylgdu vetrardekk á
felgum. Þetta var VW-
bjalla mjög fínn og vel
með farinn. Ekki nóg
með það heldur lánaði
Óli mér fyrir útborgun
og þegar ég kom að
borga honum loka-
greiðsuna þá var hann
búinn að baka jóla-
köku. Óli gat nefnilega
gert allt. Hann var
með eindæmum handlaginn, gat
saumað og smíðað hvað sem var.
Eitt sinn vantaði mig lok á stóran
pott. Óli vann þá hjá Rafha, og ekki
leið á löngu þar til hann kom með lok
á pottinn sem hann hafði smíðað. Óli
kom alltaf fljótt ef eitthvert okkar
systkina keypti nýja íbúð, það var
gott að fá hann til að taka út eignina.
Fyrir þrettán árum fórum við fjöl-
skyldan í þriggja vikna ferðalag. Óli
vildi vita hvað ætti að gera við kött-
inn, það var óráðið þá, en hann vildi
endilega fá að hafa kisu, sama þótt
við segðum honum að það yrði bind-
andi fyrir hann og e.t.v. erfitt að
halda henni inni.
Kisa var ekki mjög samvinnuþýð
við Óla þennan tíma. Hún vildi sem
minnst af honum vita, enda ekki
mannblendinn köttur. Hún slapp út
einu sinni og fór upp í tré en ein-
hvern veginn tókst Óla að lokka
hana inn aftur. Þá smíðaði hann pall
undir glugga, en glugginn var hátt
uppi á veggnum og þar undi kisa sér
í friði. Svona fann Óli alltaf lausn á
öllum málum.
Óli var duglegur við að rækta
tengslin við fjölskylduna. Á hverju
sumri og þegar færð var góð fór
hann í leiðangur á bílnum sínum
austur yfir fjall að heimsækja þau
systkin og frændsystkin sín sem þar
búa. Þessu hætti hann því miður of
snemma sökum veikinda en nú getur
Óli ferðast á auðveldan hátt á ný á
nýja staðnum.
Við fjölskyldan minnumst Óla með
þakklæti. Blessuð sé minning hans.
Guðlaug Pálsdóttir.
Við andlát móðurbróður míns,
Ólafs Ólafssonar, sem lést 12. júlí
síðastliðinn og var jarðsunginn frá
Víðistaðakirkju 19. júlí, koma upp í
hugann margar góðar minningar.
Hann var tíður gestur á heimili syst-
ur sinnar, Guðrúnar, í Reykjavík og
kom gjarnan á hátíðisdögum og tók í
spil með okkur krökkunum og
pabba. Var oftast spilaður marías
eða manni.
Það var tilhlökkunarefni ungum
dreng í sveit hjá afa og ömmu á
Syðra-Velli þegar von var á Óla heim
í sumarfrí. Það var alltaf skemmti-
legt að fá heimsókn í sveitina, en það
var alltaf eitthvað sérstakt við heim-
sóknir Óla. Nýja ýsan úr Hafnarfirði
var vel þegin hjá þeim fullorðnu,
enda var nýmetið ekki við höndina í
sveit í þá daga. Hann var alltaf með
eitthvað spennandi í töskunni. Hann
vann við skósmíði á þeim tíma og
hafði ég eitt sinn beðið hann að út-
vega mér eitt af þessum stóru
tvinnakeflum sem falla til á skóverk-
stæðum. Úr tvinnakeflinu, teygju,
sneið af kertavaxi og spýtustubb var
smíðaður vel tenntur traktor sem fór
leikandi létt yfir hinar mestu ófær-
ur.
Liðlega tvítugur að aldri varð
Ólafur fyrir því óláni að veikjast og
lá hann rúmfastur heima um langa
hríð. Hann hresstist þó fljótt eftir
spítaladvöl í Reykjavík og hvíld um
sumarið og náði hann sér að fullu.
Þann tíma dvaldi hann á heimili okk-
ar og svaf í flatsæng á stofugólfinu
undir súðinni. Hann fór daglega í
gönguferð með systurdóttur sína,
Margréti, sem var á kerrualdri.
Þær eru næstum óteljandi ferð-
irnar, sem Óli bauð okkur í um ná-
grenni höfuðborgarsvæðisins,
stundum bara í sólbað upp í Heið-
mörk með kaffi og meðlæti eða á
æskuslóðir hans að Syðra-Velli.
Reyndar drakk hann aldrei kaffi, en
fékk sér alltaf soðið vatn með mjólk.
Hann var ekki margmáll maður en lá
ekki á skoðunum sínum og sagði það
sem hann vildi segja í fáum og
stundum meitluðum setningum,
jafnvel vísum, enda hagmæltur eins
og öll systkini hans. Óli var ekki mik-
ið fyrir að keyra bíl lengi í einu og lét
hann mig fljótlega taka við stýrinu
þegar ég var með í för. Hann sagði
aldrei styggðaryrði við nokkurn
mann. Jafnvel ekki við mig þegar ég,
ungur bílstjóri, ætlaði að renna í
hlað með stæl og stoppa hárná-
kvæmt við hlöðuhurðina á Syðra-
Velli, en lenti á hurðinni og beyglaði
stuðarann á bílnum hans, Volkswag-
en bjöllu, sem hann hafði fest kaup á
ekki alls fyrir löngu.
Daginn sem Ólafur var jarðsung-
inn var heiðríkja og hiti; veður, sem
honum líkaði vel.
Við kveðjum Óla með þakklæti í
huga fyrir allar ánægjulegu sam-
verustundirnar og stuðninginn, sem
hann var ávallt reiðubúinn að veita
okkur. Guð blessi minningu hans.
Guðmundur Pálsson.