Morgunblaðið - 07.08.2005, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 7. ÁGÚST 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðrún Torfa-dóttir fæddist í
Stóra Laugardal í
Tálknafirði 11. júní
1924. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akra-
ness 20. júlí síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Torfi
Ólafsson og Elísabet
Guðjónsdóttir. Guð-
rún var 5. í röð 11
systkina en af þeim
komust 9 á legg, hin
eru Andrés, Krist-
inn, Hermann, sem
eru látnir en eftirlifandi eru
Valdimar, Guðríður, Ólafur, Ásta
og Unnur. Guðrún var tekin í fóst-
ur að Norðurbotni þriggja ára
gömul af hjónunum
Ágústi Kristjáns-
syni og Ingibjörgu
Jónsdóttur.
Guðrún giftist 17.
nóvember 1951
Björgvini Sigur-
björnssyni. Sonur
þeirra er Sigur-
björn en fyrir átti
Guðrún þrjá syni, þá
Ingimar, Halldór og
Örn.
Guðrún og Björg-
vin tóku við búi í
Norðurbotni og
bjuggu þar fram til 1966 er þau
fluttu út í þorpið.
Útför Guðrúnar fór fram frá
Akraneskirkju 28. júlí.
Elsku amma mín, þá er víst komið
að hinstu kveðjustund okkar. Ég hef
notið þeirra forréttinda að alast upp í
svo lítilli fjarlægð frá ykkur afa, og
hef búið allt mitt líf í næstu götu við
ykkur þangað til fyrir ári síðan, enda
var erfitt að kveðja ykkur þegar við
fluttum. Þegar ég hugsa til löngu lið-
ins tíma detta mér fyrst í hug jólin en
þið komuð alltaf í kaffi til mömmu og
pabba á aðfangadagskvöld og oftar
en ekki fór ég heim með ykkur afa og
gisti hjá ykkur. Það var alltaf gott að
koma og gista hjá ykkur því eins og
hjá góðum ömmum og öfum þá var
alltaf til nægur tími og þannig var
það hjá ykkur. Afi las alltaf heila bók
fyrir mig á kvöldin, ekki bara nokkr-
ar síður, og svo kenndir þú mér bænir
þegar ég skreið upp í til ykkar, sem
ég gerði nú oftast. Okkur Björgvin
bróður fannst líka gaman að koma og
leika okkur í búðarleik í gamla skatt-
holsskápnum og þú varst búin að tína
til fullt af smáhlutum og setja í alls-
konar box svo þetta var eins og fyrsta
flokks sjoppa. Mér verður líka hugs-
að til gróðurhússins því þar áttum við
margar góðar stundir sitjandi saman
á garðstólum innan um allar rósirnar
og þú varst óþreytandi að svara öllum
spurningum um allt mögulegt. Ég
hálf endurupplifði þessar góðu stund-
ir eftir að ég eignaðist strákana og
þeir fóru að hlaupa til þín í tíma og
ótíma. Stundum ef þeir voru eitthvað
óþægir að borða heima og fannst eitt-
hvað ekki nógu gott í matinn fóru þeir
til þín og sögðu „ég er svangur, það
var enginn matur heima“ og þá fengu
þeir eitthvað í gogginn. Enda sagði
Benedikt núna þegar ég sagði honum
að þú værir dáin, „þá getum við aldrei
farið til hennar aftur að fá kex, hún
var svo góð við mig, Skúla og Tómas
að gefa okkur kex og svoleiðis.“ Og
Skúli sagði „aumingja afi, ég vor-
kenni honum, nú er hann aleinn“. Og
þá fyrst áttaði ég mig á því að þetta er
jú veruleikinn, þú ert farin frá okkur
elsku amma og stundirnar okkar
saman eru upp taldar. Takk fyrir
þennan tíma sem við höfum átt sam-
an, hann var ómetanlegur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Vald. Briem.)
Guð veri með þér, afi minn, og
styrki þig í gegnum þennan erfiða
tíma. Þú ert nú búinn að vera alveg
einstaklega duglegur og góður við
hana ömmu og sitja með henni og yfir
henni tímunum saman dag hvern.
Guðbjörg Arnardóttir.
GUÐRÚN
TORFADÓTTIR
Það var fyrir
hreinustu tilviljun að
ég fékk vita að hún
hefði greinst með
sjúkdóm sem því miður tekur fólk
oft í burtu í blóma lífsins.
Ég hafði flutt erlendis nokkrum
árum áður, en það stoppaði mig
ekki í að halda sambandi við þau
hjón, enda var maður hennar minn
besti vinur og er.
Eitt sinn er ég hringdi, þá sagði
hún mér frá þessu, að hún hefði
sjúkdóm sem illur væri
viðureignar en ekki vildi hún gera
mikið úr.
Í rauninni segir þetta allt sem
segja þarf. Andlegur styrkur henn-
ar var slíkur að leit er að öðru
eins.
Ég kynntist Þorbjörgu og vin-
konum hennar fyrir nokkrum ára-
tugum síðan og þá kom fljótt í ljós
ÞORBJÖRG
SIGURÐARDÓTTIR
✝ Þorbjörg Sig-urðardóttir
fæddist í Ólafsvík
15. september
1958. Hún lést á
Landspítalanum
25. júní síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Hveragerðiskirkju
2. júlí.
að hún var gríðarleg-
ur húmoristi og féll
það vel inn í mynd-
ina, þar sem ég
ásamt tveimur fé-
lögum mínum höfð-
um þá stofnað
HREKKJUSVÍNA-
FÉLAGIÐ.
Þorbjörg var mjög
sérstök að mörgu
leyti, hún gat grínast
ef tilefni gafst, en
hún hafði einnig
þann eiginleika að
geta talað við mann í
fullri alvöru og aldrei blandaði hún
þessum tveimur eiginleikum sam-
an og þeim, sem þekktu hana eins
og gerði, sagði hún skoðun sína
vafningalaust.
Ég virti hana fyrir hreinskilni
hennar, einlægni og heiðarleika.
Það er sem steinn í hjarta mér
síðan ég fékk vita að hún hefði
yfirgefið þennan heim.
En minningin um hana mun lifa
og ég er þakklátur fyrir að hafa
kynnst henni.
Ég bið Guð að blessa minn-
inguna um þessa vinkonu mína og
ég votta manni hennar og sonum
þeirra mína dýpstu samúð.
Jóhann Pálmason,
Svíþjóð.
Á undanförnum ár-
um hef ég oft séð góða auglýsingu í
breska sjónvarpinu. Þar sjást marg-
ir frægir stjórnmálamenn, tónlistar-
menn, leikarar og aðrir nefna algjör-
lega óþekkt nöfn og brosa við. Og
áhorfendur velta fyrir sér um hvað
þeir séu að tala. Tilgangur auglýs-
ingarinnar er að hvetja fólk til að
fara í kennaranám og slagorðið er:
„Það muna allir eftir besta kennar-
anum sínum.“
Þegar ég hugsa tilbaka til skóla-
áranna minna í Mývatnssveit fljúga
ÞRÁINN
ÞÓRISSON
✝ Þráinn Þóris-son, Skútustöð-
um í Mývatnssveit,
fæddist í Baldurs-
heimi í Mývatns-
sveit 2. mars 1922.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi laugar-
daginn 23. júlí
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Skútustaðakirkju 2.
ágúst.
ótal minningar um
hugann, allar umvafð-
ar hlýrri og sterkri –
stórkostlegri návist
Þráins Þórissonar.
Óttablandin virðing
okkar í níu ára bekk í
litla skólanum í
Reykjahlíð þegar
skólastjórinn sjálfur
kom frá Skútustöðum
til að kenna okkur
söng. Óttinn hvarf
fljótt, þvílíkt var fjörið
sem fylgdi Þráni í
þessum tímum.
Við göngum og syngjum hér saman
því söngurinn hann er vort mál
nú verður glaumur og gaman
gleðjist hver einasta sál
Tra ra lalalala
„Hærra hærra“ Tra ra lalalala og
allir sungu fullum hálsi.
Loff mala koff mala
lifir enn hann malakoff Malakoff
var gjarnan sungið kröftuglega en
við lærðum líka að syngja frá hjart-
anu lágt og af tilfinningu „Det var en
lördag aften“ og „Vem kan segla fö-
rutan vind“.
Stundum birtist Þráinn með seg-
ulbandstæki og þá var öllum borðum
og stólum rutt burt og danskennsla
tók við, takturinn sleginn í skottís,
polka og ræl.
Það voru hlýjar móttökur sem
bekkurinn minn fékk þegar við ell-
efu ára byrjuðum í Skútustaðaskóla.
Þráinn stóð í dyrunum og heilsaði
öllum „velkomin, velkomin“. Þar tók
alvaran við líka. Ég heyri ennþá
þrumandi röddina: „Drífa Þuríður
hvar eru hendurnar á þér?“ þegar ég
var að stelast til að telja á fingrum
mér í stærðfræðitíma. Maður komst
ekki upp með neitt múður. Stafsetn-
ing gekk yfirleitt vel hjá mér og þá
voru kröfurnar auknar. Ég man eftir
stafsetningarprófi þar sem ég ætlaði
mér og Þráinn eflaust líka að fá 10 í
einkunn. En eitthvert ypsilonorð
vafðist fyrir mér og Þráinn skynjaði
einhverjar efasemdir hjá mér, gekk
framhjá borðinu mínu, leit á blaðið
og hummaði. Þá vissi ég að ég þyrfti
að breyta í einfalt i. Þráinn hafði
gott lag á að hjálpa þeim sem gekk
ekki eins vel og hvatti þá til dáða
með þeim hætti að önnur bekkjar-
systkini tóku þátt í hvatningunni og
allir unnu saman.
Einhverju sinni ætluðum við að
reyna að gabba Þráin fyrsta apríl –
kalla hann út úr tíma í símann.
Bekkjarsystkinum mínum þótti lík-
legast að hann myndi trúa mér svo
ég var látin vinna verkið. En ég fékk
aðeins blíðlegt bros þegar ég bank-
aði og stamaði því út úr mér að það
væri síminn til hans. „Drífa mín, þú
getur aldrei logið að mér“ sagði
hann. Og staðreyndin er sú að eng-
inn nemenda hans gæti það.
Bókmenntir og saga voru Þráni
ákaflega hjartfólgin og vakti hann
áhuga okkar á þeim fögum með
áhrifamiklum hætti. Á hverju ári
voru sett upp íslensk leikrit á litlu
jólum og vorskemmtun og þá var
ekkert kastað til höndunum. Ég hef
numið leiklist í fleiri skólum á síðari
árum en kennsla Þráins á framsetn-
ingu hefur dugað mér langtum best.
Á skólaferðalögum, m.a. um Snæ-
fellsnes og Vestfirði, tók sögu-
kennslan við, Þráinn sagði okkur
sögur af stokkum og steinum hvar-
vetna.
Ein af sterkustu minningum mín-
um af Þráni gerðist á köldum dimm-
um vetrardegi er hann las fyrir okk-
ur sögu Reynistaðarbræðra sem
urðu úti á Kili. Söguna sagði hann
okkur af slíkri tilfinningu að við urð-
um hrærð.
Þráinn kenndi okkur ekki bara
skyldufögin og metnað við lærdóm-
inn. Hann kenndi dans, söng og leik-
list en umfram allt kenndi hann okk-
ur að hafa samúð og bera virðingu
fyrir náunganum.
Elsku Magga og fjölskyldan öll,
ykkur sendi ég samúðarkveðjur.
Ég kveð besta kennarann minn
með djúpri virðingu og þökkum fyrir
allt sem hann gaf mér.
Drífa Arnþórsdóttir,
London.
Helluhrauni 10, 220 Hf.,
sími 565 2566,
www.englasteinar.is
Englasteinar
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTJÁN GUÐMUNDSSON,
Gullsmára 11,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 29. júlí, verður jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 9. ágúst kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á líknardeildina í Kópavogi.
Guðrún Danelíusdóttir,
Friðleifur Kristjánsson, Borghildur Jónsdóttir,
Daði Kristjánsson, Brynja Harðardóttir,
Víðir Kristjánsson, Sirpa Niskanen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
STEINÞÓR JENSEN
kaupmaður,
Norðurbyggð 16,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 31. júlí síðastliðinn, verður
jarðsunginn frá Akureyrarkirkju mánudaginn
8. ágúst kl. 13.30.
Guðjón B. Steinþórsson, Svava Ásta Jónsdóttir,
Þórey Edda Steinþórsdóttir, Jóhannes Bjarnason,
Elín Dögg Guðjónsdóttir, Ólafur Fossdal,
Jón Orri Guðjónsson,
Elín Eydís Friðriksdóttir, Hallur Birkir Reynisson,
Bjarni Már Jóhannesson,
Arnar Þór Jóhannesson, Valgerður Bjarnadóttir,
Heimir Örn Jóhannesson,
Birgitta Eva, Eyþór Alexander
og Rannveig Katrín.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR JÓHANNSSON
smiður,
Blikabraut 10,
Keflavík,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju þriðju-
daginn 9. ágúst kl. 14.00.
Hildur Gunnarsdóttir, Vilhjálmur Skarphéðinsson,
Jóhann Gunnarsson, Anna María Aðalsteinsdóttir,
Guðmundur Gunnarsson, Gróa Hávarðardóttir,
Guðrún Bríet Gunnarsdóttir,
Kolbrún Gunnarsdóttir, Gísli Garðarsson,
Hrefna Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.