Morgunblaðið - 17.09.2005, Síða 51

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. SEPTEMBER 2005 51
MINNINGAR
hinn sami af einstakri ljúfmennsku
Torfa frænda á Patró, hvort sem
hann þáði af honum aðstoð við að
beita maðki eða bita af besta harð-
fiski í heimi sem Torfi verkaði að
sjálfsögðu sjálfur.
Ýmsar myndir af Torfa hafa
runnið í gegnum hugann undan-
farna daga. Bognu fingurnir að
beita maðki. Torfi að fara í skóna
eftir að hafa keyrt langan veg,
hann keyrði víst sjaldan í skóm.
Dottandi yfir sjónvarpinu með
hálfopin augun. Kallinn með lopa-
húfu á höfðinu og stærðarinnar
bros sem sagði meira en þúsund
orð. Það er þetta bros og einstakur
persónuleiki Torfa frænda sem við
munum sakna hvað mest en um
leið þakka fyrir að hafa fengið að
njóta. Við erum sérstaklega þakk-
lát fyrir að hafa fengið að hitta
Torfa jafnoft í sumar og við gerð-
um. Minningar um ljúfar samveru-
stundir verða alltaf með okkur.
Elsku Odda, Stína Begga, Rún-
ar, Nonni, Kolla, Tóti og börn, ykk-
ur sendum við innilegar samúðar-
kveðjur. Guð og englarnir vaka yfir
Torfa og við vitum að hinum megin
taka Valla og Bára á móti honum
með opnum örmum.
Helga Dögg, Bjarni,
Björgvin Haukur og Inga Sif.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Elsku besti afi. Við minnumst
þín. Núna hvílir þú þig, en það er
eins og þú sért bara sofandi þótt
þú sért dáinn. Ég eyddi mörgun
stundum fyrir vestan hjá þér og
ömmu. Þá gerðum við ýmislegt
skemmtilegt saman. Ég hugsa til
baka til allra stundanna við vatnið í
Sauðlauksdal. Þér þótti svo gaman
að veiða og mér líka. Reyndar
veiddum við sjaldan mikið. Mesti
tíminn fór í að hlusta á þig segja
mér sögur af þér. Að veiða var svo
gaman, en nú förum við ekki aftur.
Þú varst alltaf til staðar ef eitt-
hvað var að, þegar einhver þurfti
hjálp. Þú hjálpaðir ömmu og öllum
hinum. Þú gerðir allt fyrir mig. En
nú vantar þig, allt er búið. Horfinn,
farinn! Mér þykir það svo sárt að
þú sért ekki lengur hér. Við áttum
eftir að gera svo mikið saman. Af
hverju valdi Guð þig, af hverju ekki
einhvern annan?
Ég sakna þín og elska þig. Guð
valdi þig, en þannig er lífið. Guð
velur einhvern til að deyja og nú
valdi hann þig. Ég vildi ekki láta
þig deyja strax. Af hverju ekki
bara eftir tvö ár eða fimm ár. Það
er mjög erfitt að missa þig. Það er
svo sárt að missa einhvern sem er
manni ástkær. Ég veit þú verður
allaf hjá okkur, í hjörtum okkar.
Sofðu rótt, elsku afi. Þú ert besti
afi í öllum heiminum. Takk fyrir
allt.
Þín
Torfey Rós.
Enginn fær nokkurn tímann að
vita hvað hefði getað gerst. Er
það? Það er hægt að gera sér hug-
mynd um það, en maður veit aldrei
fyrir víst. Og maður verður að
sætta sig við orðinn hlut, fortíðinni
er ekki hægt að breyta. Minningar,
myndir úr lífi þínu, er það eina sem
er eftir. Sumar eru góðar, aðrar
slæmar, sumar léttar, aðrar erf-
iðar. En allar minningarnar og
myndirnar þarf að passa vel upp á,
skoða oft og rifja upp allar stund-
irnar sem við áttum saman.
Einn daginn sjáumst við aftur,
afi, einhvers staðar í betri heimi,
sjáumst við aftur, einhvern tímann
og þar bíður þú eftir okkur og tek-
ur á móti okkur með hlýju og ást,
sem þú áttir alltaf nóg af.
Svo tek ég fram myndirnar og
minningarnar mínar og sýni og
segi mínum eigin börnum og
barnabörnum frá afa mínum sem
var alltaf svo blíður og góður við
alla.
Sunnefa.
Í hvert sinn er við missum vin,
deyjum við lítið eitt. Við þykjumst
vita að vinir Torfa Jónssonar reyna
sannleiksgildi þessa ævaforna
spakmælis þar sem þeir kveðja
hann hinsta sinni í dag.
Í hugum okkar stendur eftir
orðstír um góðan mann, tryggan og
hreinskiptinn vinum sínum, ær-
ingja sem sáldraði hvarvetna í
kringum sig hlýju og glaðværð.
Torfi Jónsson hefur hin síðari ár
aðstoðað eldri borgara hér á Pat-
reksfirði með því að aka þeim fram
og til baka í félagsstarfið sem
starfrækt er í Eyrarseli. Starf
þetta leysti hann af hendi með um-
hyggju og nærgætni.
Umhyggja sem ætíð vakir,
eignast mörg og fögur blóm.
Listin sú, er lagið krýnir,
liggur mest í eftirhljóm.
Gull á hjálmi dagsins drýgir
dvergur sá er kveikir eld,
Þegar hlýr á verði vakir
vestanblær um fagurt kveld.
(Guðmundur Friðjónsson.)
Komið er að kveðjustund, við
þökkum samfylgd og samstarf lið-
inna ára og biðjum honum Guðs
blessunar á ljóssins leið.
Megi góður Guð blessa minningu
Torfa Jónssonar og milda sorg
hinna nánustu.
Fyrir hönd Eyrarsels,
Halldís Atladóttir,
Þuríður Ingimundardóttir.
✝ Matthildur Sig-urðardóttir
fæddist á Akrahóli í
Grindavík 1. júní
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
10. september síð-
astliðinn. Matthildur
var dóttir hjónanna
Sigurðar Árnason-
ar, f. 9.7. 1868 í
Galtarholti í Borg-
arhr. í Mýrasýslu, d.
25.11. 1946, sjómað-
ur og bóndi í
Grindavík, og Gunnhildar Magn-
úsdóttur, f. 8.11. 1884 í Akurhús-
um í Grindavík, d. 15.4. 1953.
Systkini Matthildar voru Margrét
Sigurðardóttir, f. 28.2. 1909, d.
13.10. 1994, Valgerður Sigurðar-
dóttir, f. 13.8. 1911, d. 13.7. 1982,
Þórdís Sigurðardóttir, f. 1.10.
1917, d. 8.2. 2003, Kristján Ólafur
Sigurðsson, f. 7.5. 1919, d. 18.8.
2001.
Matthildur giftist 4. júní 1932
Sveinbirni Ágústi Sigurðssyni, f.
11.8. 1906 á Þúfnavölum á Skaga-
strönd, d. 28.6. 1975, skipstjóra og
útgerðarmanni í Grindavík. For-
eldrar hans voru Sigurður Jóns-
son, skipstjóri á Móum, Skaga-
strönd, f. 9.12. 1870, í Sauðanesi í
Torfalækjarhr. í A-Hún., d. 6.2.
1944, og Björg Bjarnadóttir, f. 1.9.
1875 á Björgum á Skaga, d. 6.7.
1959. Börn Matthildar og Ágústs
eru: 1) Bjarni Guðmann Ágústsson,
f. 9.12. 1931, vélstjóri, búsettur í
Þórdís Ágústsdóttir, f. 20.10. 1942,
húsmóðir, búsett í Grindavík, gift
Marteini Karlssyni, f. 13.2. 1945,
bifreiðastjóra, þau eiga tvö börn.
9) Sigríður Björg Ágústsdóttir, f.
17.2. 1946, verslunarmaður, búsett
í Grindavík, gift Sigurjóni Jóns-
syni, f. 24.2. 1944, jarðvinnuverk-
taka, þau eiga eitt barn. 10) Sig-
urður Magnús Ágústsson, f. 13.6.
1948, aðstoðaryfirlögregluþjónn,
búsettur í Grindavík, kvæntur Alb-
ínu Unndórsdóttur, f. 21.9. 1947,
leikskólakennara, þau eiga þrjú
börn. 11) Hrönn Ágústsdóttir, f.
1.4. 1951, verkakona og húsmóðir,
búsett í Grindavík, gift Þorsteini
Óskarssyni, f. 26.11. 1945, skip-
stjóra, þau eiga þrjú börn. 12)
Matthildur Bylgja Ágústsdóttir, f.
4.8. 1952, verkakona og húsmóðir,
búsett í Grindavík, sambýlismaður
hennar er Walter Borgar, f. 12.8.
1943, Bylgja á tvö börn frá fyrra
hjónabandi. 13) Sveinbjörn Ægir
Ágústsson, f. 28.1. 1954, húsa-
smíðameistari og lögregluvarð-
stjóri, búsettur í Reykjanesbæ,
kvæntur Sólveigu Sveinsdóttur, f.
29.4. 1955, ritara, Sveinbjörn Ægir
á fjögur börn frá fyrra hjónabandi.
14) Sjöfn Ágústsdóttir, f. 25.8.
1956, húsmóðir, búsett í Grindavík,
gift Finnboga Jóni Þorsteinssyni, f.
23.6. 1953, vélfræðingi, þau eiga
eitt barn. Sjöfn á tvo syni með fyrri
sambýlismanni sínum, Óskari
Kristni Óskarssyni, f. 25.7. 1957,
rafvirkja, d. 15.3. 1987.
Á unglingsárum sínum starfaði
Matthildur við fiskvinnslu og sem
kaupakona á ýmsum heimilum í
Grindavík. Eftir að hún gifti sig
helgaði hún heimilinu krafta sína.
Útför Matthildar verður gerð
frá Grindavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Grindavík, kvæntur
Láru Karen Péturs-
dóttur. Bjarni á fjög-
ur börn frá fyrra
hjónabandi. 2) Ólafur
Ágústsson, f. 22.7.
1935, vélstjóri, bú-
settur í Grindavík,
var kvæntur Unni
Guðmundsdóttur, f.
10.7. 1938, Unnur lést
25.4. 1997, og eiga
þau þrjú börn. 3)
Hildur Sigrún
Ágústsdóttir, f. 25.8.
1939, húsmóðir, bú-
sett í Kópavogi, gift Guðlaugi Ósk-
arssyni, f. 7.6. 1935, útgerðar-
manni, þau eiga fjögur börn. 4)
Hallbera Árný Ágústsdóttir, f.
19.10. 1938, húsmóðir, búsett í
Grindavík, gift Guðmundi Jóni
Bjarna Finnssyni, f. 18.5. 1942,
pípulagningameistara, þau eiga
tvö börn, Hallbera átti eina dóttur
með fyrrv. sambýlismanni sínum,
Níels Adolf Guðmundssyni, f. 23.5.
1937, stýrimanni, d. 25.3. 1960. 5)
Alda Ágústsdóttir, f. 7.8. 1940, hús-
móðir, búsett í Grindavík, gift
Kára Hartmannssyni, f. 23.2. 1940,
sjómanni, þau eiga þrjú börn. 6)
Bára Ágústsdóttir, f. 7.8. 1940,
húsmóðir, búsett í Grindavík, gift
Jens Valgeiri Óskarssyni, f. 20.1.
1941, skipstjóra og útgerðarmanni,
þau eiga fimm börn. 7) Ása Ágústs-
dóttir, f. 18.10. 1941, húsmóðir, bú-
sett í Grindavík, gift Guðmundi
Sævari Lárussyni, f. 17.7. 1938,
vélstjóra, þau eiga tvö börn. 8)
Ég var stödd í Kaupmannahöfn
ásamt móður minni og systrum í
tilefni 91 árs afmælis hennar, þeg-
ar ég fékk þær fréttir að tengda-
móðir mín til tæplega 40 ára væri
látin.
Það var með trega og söknuði
sem minningar liðinna áratuga
spruttu fram.
Ég hitti hana fyrst í Hraunteigi,
litla húsinu sem allur hennar ætt-
bogi er kenndur við. Kærastinn
hafði boðið mér í mat þangað, en
þar bjuggu hún og Ágúst ásamt
fimm yngstu af fjórtán börnum
þeirra sem voru enn í heimahús-
um.
Því er skemmst frá að segja að
mér var strax tekið sem einni af
þessari stóru fjölskyldu og hefur
það haldist síðan.
Þegar við Siggi hófum búskap
gat ég alltaf leitað til hennar með
allt sem gott var að vita um heim-
ilishald. Hún lagði til að best væri
að baka á fimmtudögum, þrífa á
föstudögum og leggja lokahönd á
vikuleg þrif ásamt þvotti á laug-
ardögum. Oft kom hún í heimsókn
og tók þá til hendinni ef henni
þótti þörf á. Í sláturtíðinni mætti
hún óbeðin til allra þeirra í fjöl-
skyldunni sem stóðu í sláturgerð
og saumaði, hrærði og fól upp
manna hraðast, þannig að allt gekk
fljótt og vel fyrir sig.
Sú hefð að fagna saman nýju ári
hélst alla tíð, það voru sannkall-
aðar gleðistundir þar sem Matta
hélt lengst út við spilamennsku og
fjör. Sögur hennar þar sem hún
sagði okkur frá fyrri tíð og hvernig
lífið var þá, voru oft tilefni um-
hugsunar og umræðna í saman-
burði við nútíma þjóðfélag.
Tengdamamma mín var skelegg
kona, skemmtileg og hlý, mér
reyndist hún alltaf góð vinkona og
börnum mínum yndisleg amma.
Ég þakka henni samfylgdina og
veit að vel verður tekið á móti
henni á æðra tilverustigi þangað
sem hún undir lokin var farin að
þrá að komast.
Þín tengdadóttir og vinkona
Albína Unndórsdóttir.
Elsku amma. Margar góðar
stundir hef ég átt með þér. Það
hefur alltaf verið hefð að þið amma
Stína komuð til mömmu og pabba
á jóladag ásamt okkur. Þið komuð
um hádegi og fóruð seint heim um
kvöld. Þá var alltaf tekið í spil. Þér
fannst ekki leiðinlegt að spila og
þú varst beinskeytt ef meðspilar-
arnir voru ekki að standa sig, þá
sérstaklega karlmennirnir. Alltaf
var spiluð vist og kani. Mér fannst
gaman að fylgjast með, enn meir
þegar ég hafði aldur til að spila
með.
Þú upplifðir tímana tvenna, og
varst dugleg að segja okkur sögur
frá gamla tímanum. Þú sagðir að
aldrei myndir þú vilja að ala upp
14 börn í dag, eins og þú gerðir.
Það væru alltof miklar kröfur með
börn í nútímasamfélagi. Þú varst
alveg einstök, alltaf með fullt hús
af fólki, bæði börn, tengdabörn og
barnabörn.
Ég minnist jólanna þegar ég var
barn. Þá var alltaf farið á aðfanga-
dagskvöld fyrst heim til ömmu
Stínu í blokkina og síðan heim til
þín í Hraunteig. Þar komu allir
saman í kaffi og kökur, og var
ávallt mikið húllumhæ. Árið 1990
fluttuð þið báðar ömmur mínar í
Víðihlíð og var mikill samgangur
ykkar á milli. Elísabet María kom
oft með mér í Víðihlíð og hagaði
sér eins og heimaríkur hundur.
Þegar við komum til þín, þá fór
hún alltaf strax í hilluna og sótti
barbie-dúkkuna sem þú heklaðir
fötin á. Hún var rosalega ánægð
þegar þú gafst henni svona föt á
sína barbie dúkku. Þú varst mikil
handverkskona, prjónaðir, heklaðir
og varst dugleg í keramiki þegar
heilsan leyfði. Þá hluti sem þú hef-
ur gert þykir mér rosalega vænt
um.
Það var alveg sama hversu veik
þú varst, alltaf þakkaðir þú mér
fyrir komuna, alveg til síðasta
dags.
Amma, síðustu dagana talaðir þú
um að almáttugurinn myndi ekki
vilja að taka þig. Nú kom hann og
tók þig alveg eins og þú vildir fá að
fara. Og saman eruð þið afi eftir 30
ára aðskilnað. Ég veit að þér líður
vel núna og ert sátt. Ég þakka all-
ar þær ánægjustundir sem ég og
mín fjölskylda höfum fengið með
þér.
Öllum aðstandendum sendi ég
samúðarkveðjur.
Salbjörg Júlía.
Hún elsku amma mín er dáin.
Ég var yngsta barnabarnið henn-
ar, og mínar fyrstu minningar um
hana eru eftir að hún fer á dval-
arheimili aldraða í Víðihlíð Grinda-
vík. Ömmu fannst gaman að föndra
og gaf hún mér marga fallega hluti
sem ég mun varðveita vel til minn-
ingar um hana. Nammidósin henn-
ar var vinsæl, þar var alltaf úrval
af ýmsu góðgæti. Einnig minnist
ég þess að amma var alltaf í mat
hjá okkur á þrettándanum og spil-
aði eins og herforingi langt fram á
nótt.
Ég á eftir að sakna þessara
stunda með henni.
Guð geymi þig, amma mín.
Þorsteinn Finnbogason.
Elsku Matta mín, loksins
fékkstu hvíldina sem þú þráðir svo
heitt. Það verð ég að segja að
mörgum hef ég kynnst um ævina
en fáum eins merkilegum og þér.
Það var svo gaman að hlusta á þig
segja sögur frá því í gamla daga,
já, þú hafðir skemmtilega frásagn-
arhæfileika. Svo var stundum átak-
anlegt að hlusta á þig segja frá erf-
iðleikunum frá því í gamla daga.
Já, þú hafði sko lifað tímana
tvenna og oft þurft að taka á hon-
um stóra þínum. Kannski er ég
bara gömul sál, en mér fannst svo
gaman að hlusta á hvað hafði drifið
á þína daga. Sagan þín er ein sú
merkilegasta sem ég þekki.
Ekki get ég gleymt spila-
mennskunni um jólin, þú hafðir
alltaf skoðanir á sögnum annarra
enda ekki skoðanalaus manneskja.
Ég held að þú hafir verið tapsár í
spilum.
Þér vegnaði vel um ævina. Þú
eignaðist 14 börn við erfiðar að-
stæður. Flestum þeirra hef ég
kynnst og eru þau harðduglegt
fólk og fínar manneskjur. Einu
sinni var mér sagt að þú ættir einn
þriðja af íbúum í Grindavík. Geri
aðrir betur.
Mikið rosalega þykir mér vænt
um að hafa heimsótt þig í vikunni
sem þú kvaddir. Þú kvaddir okkur
Salbjörgu og Elísabetu Maríu. Þú
þakkaðir okkur fyrir komuna og
kvaddir okkur með nafni. Fyrir
það verð ég ævinlega þakklátur.
Elsku Matta mín, ég vil þakka
þér fyrir að hafa tekið mér svo vel
og hjá þér fannst mér ég alltaf vel-
kominn.
Aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Magnús Már Jakobsson.
MATTHILDUR
SIGURÐARDÓTTIR
Skötuveisla á Þor-
láksmessu, aðfanga-
dagskvöld eftir pakka,
að horfa á kampavín-
stappana dansa á ára-
mótunum og fylgjast með flugeld-
unum á hólnum. Brúna kakan,
bananakakan, heimagerða kæfan og
brauðið. Allt þetta flaug í gegnum
hugann þar sem ég sat og reyndi að
halda aftur af táraflóðinu í jarðarför-
inni. Að fá að alast upp með ömmu
og afa voru forréttindi, ég man enn
eftir því að fá að sofa hjá þeim,
klukkunni í stofunni, gömlu gufunni
og lyktinni heima hjá þeim, old spice
og ilmvatninu hennar ömmu. Amma
reyndi nokkrum sinnum að kenna
STEINUNN
ÞÓRÐARDÓTTIR
✝ Steinunn Þórð-ardóttir fæddist
á Grund á Akranesi
26. júlí 1915. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Höfða 29.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Akranes-
kirkju 2. september.
mér að koma til af-
leggjurum en gafst
upp. Það var yndislegt
að koma til hennar á
laugardags- og sunnu-
dagsmorgnum, þá gat
oft orðið hávaði, en
amma hafði jafnaðar-
geð, mesta lagi hastaði
á „strákana“ sína. Ég
naut þeirra forrétt-
inda að búa á móti
henni í næstum ár og
geta skroppið yfir til
hennar. Skemmtileg-
ast var að fara á
mánudögum þegar Adda og Ása
voru í heimsókn. Þá voru rifjaðar
upp gamlar minningar, þær rifust
aðeins systurnar og hlógu svo að öllu
saman.
Ég veit ekki hvort Mogginn er les-
inn á himnum en ef svo er þá send-
um við Kristján Már og Sigríður
Tinna afa og Adda kveðju, elsku
amma Steina. Vonandi líður ykkur
vel.
Harpa Sigríðar og
Kristjánsdóttir.