Morgunblaðið - 05.10.2005, Qupperneq 29

Belgíu og Englands að horfa á fót-
bolta, sem var honum þó ekkert sér-
takt áhugamál. Ófáar voru ferðirnar
út á Álftanes að skoða fugla og venj-
ur þeirra. Nú síðastliðið sumar fór-
um við hringinn í kring um landið til
að skoða fugla og að sjá framkvæmd-
ir við Kárahnjúka sem hann hafði
mikinn áhuga á. Aldrei kvartaði
hann um veikindi sín þótt hann væri
fársjúkur en hafði miklar áhyggjur
af tannpínu sem ég fékk.
Ekki verður frá þessum hugrenn-
ingum vikið án þess að nefna þátt
starfsfólks á krabbameinsdeild
Landspítalans og líknardeildinni í
Kópavogi í umönnun Braga síðustu
stundirnar. Hann talaði sífellt um
hvað þarna væri frábært og gott fólk
og að allt væri gert fyrir sig sem
hægt væri og get ég vitnað um það.
Þökk fyrir það.
Elsku Guðrún, Björk, Kristín og
Ragna, þótt nú séu dimmir dagar og
ykkur finnist erfitt þá er það jafn
víst og að dagur kemur eftir nótt að
það birtir upp og sárin gróa. Við
Haddý þökkum allar samverustund-
irnar og munum ylja okkur á minn-
ingunum.
Þorsteinn Einarsson.
Það eru ótal minningar sem sækja
á hugann þegar ég hugsa um vin
minn Braga sem jarðsunginn er í
dag.
Kynni okkar tókust árið 1962 eða
einu ári áður en fyrstu börnin okkar
fæddust, elsta dóttir þeirra hjóna og
elsti sonur okkar. Bragi var þá til
sjós og varð síðar sýrimaður á skip-
um Eimskipafélagsins en þar var
einnig faðir hans vélstjóri.
Bragi var hress og kátur og líktist
föður sínum mjög svo í tilsvörum en
honum kynntist ég einng náið ásamt
Rögnu móður hans, yndislegt fólk
sem gott var að kynnast.
Eftir nokkur ár á sjónum fór
Bragi í land og keyptu þau hjónin þá
verzlun í Hafnarfirði og ráku í nokk-
ur ár. Okkur varð vel til vina, stund-
uðum fuglaveiðar og laxveiðar í
mörg ár saman ásamt fjölskyldum
okkar og fórum vítt og breitt um
landið, skemmtilegri veiðifélaga var
varla hægt að hugsa sér. Þegar
verzlunarrekstrinum lauk og fjöl-
skyldan hafði byggt í Garðabæ fór
Bragi að vinna hjá ÍSAL árið 1970 og
vann þar fram í ágúst á þessu ári eða
þar til veikindi hans fóru að ágerast.
Það var siður hjá fjölskyldum okk-
ar að hittast ætíð á gamlárskvöld
hvor heima hjá annarri og hélst
þetta í allmörg ár eða þar til börnin
uxu úr grasi og var þá oft glatt á
hjalla. Leiðir okkar skildi í nokkur ár
sökum anna hjá báðum en þó var
alltaf samband á milli okkar. Nokkru
eftir að Bragi kynntist seinni konu
sinni tókust með okkur kynni á ný og
eftir að hann veiktist töluðum við
saman og hittumst reglulega. Bragi
tók veikindum sínum með mikilli
karlmennsku, hafði gaman af að fá
heimsóknir, fór í heimsóknir og nú
fyrir nokkrum dögum tjáði hann mér
í síma að hann ætlaði í réttir, hafði
fengið leyfi til þess hjá lækni sínum.
Þegar ég hringdi í hann eftir ferðina
sagði hann mér frá því að það hefði
verið erfitt en mjög gaman að hitta
vini sína og ættingja. Ellefu dögum
síðar var hann allur.
Víst mun ég eiga bágt með að trúa
því að sjá ekki eða heyra í vini mín-
um Braga með gleðibros á vör,
skemmtilegan húmor og hlátur sem
lengi verður í minnum hafður og veit
ég að þar mæli ég fyrir munn
margra vina og kunningja.
Að leiðarlokum vil ég og fjölskylda
mín minnast þín um ókomna tíð, en
kveðjum þig að sinni með virktum,
vináttu og virðingu og biðjum algóð-
an guð að styrkja fjölskyldu þína í
harmi og söknuði.
Blessuð sé minning hans.
Magnús Tryggvason.
Í dag kveð ég góðan vin minn, Jó-
hann Braga Hermannsson. Barátt-
unni er lokið. Þótt ég hafi gert mér
grein fyrir í hvað stefndi var áfallið
samt sem áður mikið við fréttirnar af
fráfalli Braga. Minningarnar hrann-
ast upp, margar bundnar æskuárun-
um þegar ég vissi hver Bragi var,
enda góður vinur föður míns. Í
bernsku minni man ég að Bragi og
faðir minn reyndu margt saman
enda duglegir og óhræddir menn.
Þeir létu verkin tala, stofnuðu saman
útgerð og ætluðu sér að verða ríkir,
sumt gekk upp en annað ekki. En
alltaf mátti reyna og ekki til í þeirra
orðaforða að gefast upp.
Fyrir tæpum áratug lágu leiðir
okkar Braga saman þegar ég hóf
störf hjá Alcan en þar hafði Bragi
starfað í tæpa þrjá áratugi. Það var
mikill styrkur fyrir mig, sem var að
byrja á nýjum vettvangi og þekkti
vart annað en vosbúð og fisk, að hitta
þennan góða vin föður míns á nýjum
vinnustað. Þegar tími gafst til þá töl-
uðum við um allt milli himins og jarð-
ar, fréttir dagsins, stjórnmál, fjöl-
skylduna og allt sem hægt var að
ræða enda Bragi hafsjór af fróðleik.
Með tímanum og sérstaklega eftir
fráfall föður míns styrktust okkar
vinabönd mikið. Oft áttum við löng
símtöl þar sem við ræddum um lífið
og tilveruna. Sjálfur hafði ég lúmskt
gaman af því þegar Bragi nefndi mig
með nafninu Þórður en það var
vegna þess hvað honum fannst ég
líkur föður mínum og hagaði mér
eins í sumum töktum eins og hann
sagði mér seinna frá.
Það var alltaf mikill húmor þar
sem Bragi var og áttum við auðvelt
með að ræða hlutina opinskátt. Í
mínum huga var Bragi heljarmenni
sem aldrei gafst upp og heyrði ég
hann aldrei kvarta.
Bragi minn, ég mun sakna þín og
minningarnar um þig munu alltaf
fylgja mínu hjarta. Ég þakka þér
fyrir alla þá hlýju sem þú sýndir mér
og minni fjölskyldu gegnum árin.
Eiginkonu Braga, börnum og fjöl-
skyldu sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur og bið ég guð að
veita þeim styrk í sorg sinni.
Tár er hlekkur í keðju
sem kallast ást.
Hún umvefur ótal hjörtu,
sem unnast og þjást.
Tár er töfralyf drottins
í hjartans hyldjúpu sár,
sem græðir, líknar og læknar
gjörvöll ævinnar ár.
Tár er bænin, sem boðar
helgastu hjartans mál,
opnar unaðar heima
örþreyttri mannsins sál.
(Þýð. Árelíus Níelsson.)
Árelíus Þórðarson
og fjölskylda.
Þegar samferðamenn kveðja
þessa tilvist hrópa minningarnar á
athygli. Þær ryðjast fram úr innstu
hugskotum og gleðja eins og gamlir
vinir. Þannig renna ljúf og falleg
minningabrot hjá líkt og kvikmynd á
tjaldi – minningar um hlýjan og
hæglátan mann, notalegar orðræður
um daginn og veginn, glettni, skop-
skyn og næmi á allt sem mannlegt
er. Sem unglingar á heimili vin-
kvenna okkar urðu ferðirnar nokkr-
ar með Braga í Bláfjöllin, einnig leið-
angrarnir í sumarhúsið við
Þingvallavatn og ófáar voru þessar
mikilvægu stundir hversdagsins við
eldhúsborðin í gegnum tíðina. „Jæja,
krakkar, hvað segiði þá?“ Þannig
byrjuðu einatt samtöl sem leiddu
okkur svo út og suður um þjóðmálin,
yfir höfin og aftur til baka og hvergi
var komið að tómum kofunum. Það
er sárt að kveðja þegar manni finnst
tíminn naumt skammtaður, en orð
og verk lifa og umfaðma þá sem eftir
standa. Nestið er rausnarlegt sem
Bragi útbjó ástvinum sínum. Í erf-
iðum veikindum lagði hann einnig í
þann mal kjark, þrek og æðruleysi.
Þess njóta þeir um ókomna tíð.
Kæru ástvinir, megi guð og engl-
arnir vaka yfir ykkur og allt um
kring og minning um góðan mann
lifa.
Lilja og Páll,
Kristín Helga og Helgi.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 5. OKTÓBER 2005 29
MINNINGAR
Ástkær faðir okkar, stjúpfaðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁSKELL EINARSSON
fyrrverandi framkvæmdastjóri
Fjórðungssambands Norðlendinga,
sem lést sunnudaginn 25. september sl., verður
jarðsunginn frá Húsavíkurkirkju laugardaginn
8. október nk. kl. 14.00.
Guðrún Áskelsdóttir, Örn Gíslason,
Steinunn Áskelsdóttir, Birgir Steingrímsson,
Ása B. Áskelsdóttir, Stefán Ómar Oddsson,
Ólafía Áskelsdóttir, Haraldur Jóhannsson,
Einar Áskelsson, María Sif Sævarsdóttir,
Valdimar Steinar Guðjónson, Eygerður Bj. Þorvaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KRISTINN SIGURJÓNSSON,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut
fimmtudaginn 29. september, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju föstudaginn 7. október
kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast hans,
er bent á líknardeildina í Kópavogi eða deild 11 E á Landspítala Hringbraut.
Sigurjón B. Kristinsson, Olga Ásrún Stefánsdóttir,
Kristján V. Kristinsson, Ingibjörg Elín Ingimundardóttir,
Guðrún Rósh. Kristinsdóttir, Páll Þórir Viktorsson,
Ásdís Björg Kristinsdóttir, Hálfdán Gunnarsson
og barnabörn.
Systir mín og mágkona,
JÓHANNA MARGRÉT ÞORSTEINSDÓTTIR
ljósmóðir,
áður til heimilis
á Baldursgötu 12, Reykjavík,
lést á heimili sínu, Dalbraut 27, þriðjudaginn 4. október.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Arnfríður Þorsteinsdóttir, Jónas Jónsson.
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ESTER JÓSAVINSDÓTTIR
fyrrum bóndi og húsfreyja á
Másstöðum í Skíðadal,
Ægisgötu 25,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri aðfaranótt
þriðjudagsins 4. október.
Útförin auglýst síðar.
Zophonías Jósepsson,
Rósa Helgadóttir, Kristján Stefánsson,
Jósavin Helgason, Guðbjörg Róbertsdóttir,
Eiríkur Helgason, Guðrún Lárusdóttir,
Steinunn Helgadóttir, Magnús Einarsson,
Ingibjörg Helgadóttir, Jósavin Gunnarsson
og ömmubörnin.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR ÞÓRIR ÞÓRARINSSON
tónlistarmaður,
Hafnarstræti 45,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 7. október kl. 13:30.
Hólmfríður Sigurðardóttir,
Svava Sigurðardóttir, Hilmar Sæmundsson,
Sif Sigurðardóttir, Rúnar Jóhannesson,
Sigurður Luther Gestsson, Valgerður Guðbjörnsdóttir
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
RANNVEIG BÖÐVARSSON,
Vesturgötu 32,
Akranesi,
verður jarðsungin frá Akraneskirkju föstudaginn
7. október kl. 14.00.
Matthea Kristín Sturlaugsdóttir, Benedikt Jónmundsson,
Haraldur Sturlaugsson, Ingibjörg Pálmadóttir,
Sveinn Sturlaugsson, Halldóra Friðriksdóttir,
Rannveig Sturlaugsdóttir, Gunnar Ólafsson,
Sturlaugur Sturlaugsson, Jóhanna Hallsdóttir,
Helga Ingunn Sturlaugsdóttir, Haraldur Jónsson,
Ingunn Helga Sturlaugsdóttir, Haukur Þorgilsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNBJÖRN JÓNSSON,
Hraunvangi 7,
Hafnarfirði,
andaðist á sjúkradeild Hrafnistu Hafnarfirði
sunnudaginn 2. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristín Gróa Gunnbjörnsdóttir, Ingimar Kristjánsson,
Sigfús Brynjar Gunnbjörnsson, Anna Björk Brandsdóttir,
Jón Valdimar Gunnbjörnsson, Ragna Jóna Helgadóttir,
Sólbjörg Gunnbjörnsdóttir, Rósinkar Snævar Ólafsson,
Kristbjörg Gunnbjörnsdóttir, Heimir Lárus Hjartarson,
Guðjón Heiðar Gunnbjörnsson, Elínborg Sigvaldadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.