Morgunblaðið - 29.10.2005, Blaðsíða 52

52 LAUGARDAGUR 29. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jóhann Guð-mundsson fædd-
ist á Ísafirði 9. júní
1942. Hann lést á
heimili sínu Hlíf 2 á
Ísafirði 18. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Lára Hulda Vetur-
liðadóttir, f. 26. mars
1921, d. 14. febrúar
1991, og Guðmundur
Markús Ólafsson, f.
26. júlí 1913, d. 6.
september 2002. Jó-
hann var elstur af sjö
systkinum. Systkini hans eru Guð-
rún, f. 24. desember1943, Sigur-
lína, f. 19. júlí 1945, Salóme, f. 17.
september 1946, Sverrir, f. 16. des-
ember 1947, Ólafur, f. 1. nóvember
1952, d. 26. september 1986, og
Lára Kristín, f. 26. febrúar 1958, d.
5. desember 1998.
Jóhann var kvæntur Ólöfu Jóns-
dóttur, f. 15. apríl 1948, þau slitu
samvistir. Sonur Jóhanns og Ólaf-
ar Jónsdóttur er Jón
Ólafur Jóhannsson,
f. 26. nóvember
1966. Börn hans eru.
Katrín Inga Jóns-
dóttir, f. 10. nóvem-
ber 1982, Elín Fjóla
Jónsdóttir, f. 25. apr-
íl 1985, dóttir henn-
ar er Embla Rán
Bjarkadóttir; Arnór
Smári Jónsson, f. 2.
apríl 1989; Patrekur
Jónsson, f. 17. maí
1995; og Juliane
Jónsdóttir, f. 2. apríl
1997.
Jóhann vann mikinn hluta æv-
innar sem tækjamaður hjá Vega-
gerð ríkisins, en vann þó nokkur ár
við fiskvinnslu og einnig við beitn-
ingu. Hann var alla tíð búsettur á
Ísafirði. Síðustu tvö árin bjó hann á
Hlíf 2.
Útför Jóhanns verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Mig langar að minnast ástkærs
bróður míns, Jóhanns Guðmunds-
sonar, með eftirfarandi orðum.
Í minningunni lifa góðar og dýr-
mætar minningar um minn elsta
bróður sem ég gat alltaf leitað til
jafnt á barnsaldri sem á fullorðins-
árum. Jóhann var elstur af okkur
systkinunum og ég minnist hans
sem góðs og glaðværs manns,
söngelsks og með einstaka lund.
Ég man eftir mér ásamt honum á
heimili pabba og mömmu vestur á
Ísafirði þar sem hann var að sýna
mér dót sem hann geymdi í fal-
legum kistli og úti í búð að kaupa
jólagjafir handa systkinum okkar.
Það var alltaf gaman að hitta Jó-
hann og ég sé hann fyrir mér þar
sem hann var að sýna mér mynd
af langafastelpunni sinni sem hann
var svo stoltur af.
Það var kátt á hjalla hvort held-
ur það var fyrir vestan eða þegar
Jóhann kom suður því glaðlyndi
hans og góð kímnigáfa var með
eindæmum. Þeir sem kynntust Jó-
hanni fundu fljótt hversu góða
mannkosti hann hafði að geyma.
Það var gott að eiga hann að vini.
Það var glaður hópur sem kom
saman þegar við systkinin komum
saman ásamt fjölskyldum okkar og
sungum og spiluðum á gítar og oft
við texta eftir móður okkar sem
var vel hagmælt.
Hinn 18. júlí í sumar hittumst
við í sumarbústað hjá Línu og
Kristófer í sextugsafmæli Línu og
sungum saman. Ekki óraði mig þá
fyrir að við Jóhann værum að
kveðjast í síðasta sinn hér á þess-
ari jörðu en ég veit að við eigum
eftir að hittast aftur og þá syngj-
um við saman.
En fyrst og fremst er það sú
umhyggja og hlýja sem hann bar
til okkar allra sem stendur upp úr.
Ég þakka guði fyrir að hafa mátt
njóta þeirrar gæfu að eiga svo
góðan bróður. Við sem eftir lifum
eigum góðar minningar sem hvorki
mölur né ryð fá grandað. Að lok-
um vil ég kveðja með erindi eftir
móðurömmu okkar, Guðrúnu Hall-
dórsdóttur frá Hóli:
Þegar húmar og hallar degi
heimur hverfur og eilífðin rís
sjáumst aftur á sólfögrum degi
þar sem sælan er ástvinum vís.
Salóme Guðmundsdóttir.
Þær ömurlegu fréttir bárust
okkur þriðjudaginn 18. okt sl. að
mágur minn væri fallinn frá. Ekki
hefði mér dottið þetta í hug þegar
við kvöddumst fyrir tæpum mán-
uði síðan. Frá okkar fyrstu kynn-
um höfum við verið bestu vinir og
félagar. Aldrei var sú veisla haldin
hjá okkur og öðrum fjölskyldu-
meðlimum að Jóhann væri ekki
viðstaddur enda var hann hrókur
alls fagnaðar hvar sem hann kom.
Við áttum margar gleðistundir
saman enda hafði ég mjög gaman
af að fá hann til mín þegar eitt-
hvað skemmtilegt var að gerast.
Jóhann var lengi inni á okkar
heimili, ein 10–12 ár, og var eins
og einn af okkur. Börnin mín virtu
hann og dáðu, enda var hann mjög
barngóður. Ekki hefði mér dottið í
hug að Jóhann færi á undan mér,
eftir mín erfiðu veikindi á árinu.
En svona er lífið, enginn ræður
sínum næturstað.
Ég veit að vel verður tekið á
móti vini mínum hinum megin.
Megi guð fylgja þér.
Hjalti M. Hjaltason.
Mig langar til að minnast móð-
urbróður míns, Jóhanns Guð-
mundssonar, með nokkrum orðum.
Ég kynntist Jóhanni best fyrir um
14 árum síðan þegar hann bauð
mér að koma vestur að vinna og
búa hjá sér í nokkra mánuði. Á ég
margar góðar og dýrmætar minn-
ingar frá þeim tíma. Við náðum
mjög vel saman og sátum oft sam-
an á kvöldin í stofunni og spjöll-
uðum um hin ýmsu mál. Jóhann
hafði mjög skemmtilega kímnigáfu
og hafði gaman af því að rifja upp
og segja sögur, t.d. frá því að hann
var á sjónum með föður mínum
eitt sumarið og þeir reru saman á
litlum bát frá Snæfellsnesi. Ég gat
oft hreinlega grátið af hlátri yfir
þessum sögum Jóhanns og það var
greinilegt að þar var góður sagna-
maður á ferðinni. Hann var jafn-
framt víðlesinn og vel inni í hinum
ýmsu málum. Það þurfti engum að
leiðast sem var nálægt Jóhanni,
enda var hann aufúsugestur hvar
sem hann kom. Skemmtilegri
manni var t.d. ekki hægt að bjóða í
matarboð, honum þótti bara allt
svo gott sem honum var boðið upp
á og sá um að halda uppi skemmti-
legri stemningu um leið.
Sá kostur sem ég mat mest í fari
Jóhanns var hversu vandaður og
traustur maður hann var. Hann
var bæði orðheldinn og réttsýnn,
enda voru þeir margir sem kusu
að eiga hann að sem trúnaðarvin.
Maður gat sagt honum allt í trún-
aði og verið viss um að það færi
ekki lengra.
Þrátt fyrir að það væri langt á
milli okkar héldum við alltaf góðu
sambandi og vorum vön að hringj-
ast á með reglulegu millibili. Mér
leið alltaf vel eftir að hafa talað við
Jóhann, bara að heyra hvernig
hann hefði það og spjalla. Okkar
síðasta samtal áttum við um viku
áður en hann lést og ég man að við
kvöddumst með þeim orðum að við
myndum hittast í vor, hress og
kát. Mig óraði ekki fyrir að það
ætti ekki eftir að ganga eftir, en
svona er víst gangur lífsins. Ég
votta Nonna og barnabörnum Jó-
hanns mína dýpstu samúð og bið
guð að veita þeim styrk í sorg
þeirra.
Lára Huld Guðjónsdóttir.
Að hverfa aftur til upphafsins er
friðurinn; það er að hafa náð tak-
marki tilvistar sinnar. Þetta segir
Lao Tse um vegferð mannsins og
þessi orð hans leita á hugann þeg-
ar við kveðjum Jóhann Guðmunds-
sonar, vin okkar og frænda. Jó-
hann var traustur og glaðsinna
maður og hafði einstakt lag á að
snerta strengi í hjörtum barnanna.
Þegar við lítum til baka minnumst
við hans ekki síst fyrir þá vináttu
sem hann sýndi okkur og þá glað-
værð sem fylgdi honum þegar
hann kom á heimili okkar.
Vináttan er verslun með kær-
leika, segir Halldór Laxness og að
því leytinu var Jóhann auðugur
maður sem hafði alltaf stóra sjóði
að sækja í.
Jóhann lagði í vana sinn að
koma við hjá okkur þegar leið
hans lá í höfuðstaðinn, fyrst í
Rofabæinn og svo seinna í Garða-
bæ og Kópavoginn. Það var hægt
að reiða sig á Jóhann eins og árs-
tíðirnar. Við munum ekki eftir
einu einasta ári sem hann lét sig
vanta, alltaf kom hann við hjá okk-
ur og fyllti húsið með sínu létta
skapi og loftið kraumaði af sögum
að vestan.
Jóhann var ákaflega hjálpsamur
maður og ógleymanlegar eru
stundirnar þegar hann studdi okk-
ur strákana við að koma hjólunum
í gírinn fyrir sumarið. Honum var
mikið í mun að hjólin yrðu örugg í
borgarösinni.
Jóhann var mjög gestrisinn og
þær voru eftirminnilegar stundirn-
ar sem við áttum með honum fyrir
vestan. Þá opnaði hann heimili sitt
upp á gátt og tók á móti okkur
með þeim einlæga hætti sem ekki
er hægt að lýsa með orðum.
Jóhann var fyrst og fremst góð-
ur og traustur vinur sem við mun-
um ávallt minnast með ríkulegu
þakklæti.
Blessuð sé minning Jóhanns
frænda.
Richard, Pétur, Anna
og Guðrún Erla.
Elskulegur frændi minn, hann
Jóhann, er látinn. Er ég frétti um
andlát hans stóð ég sem lömuð, ég
trúði ekki að hann væri farinn.
Ég minnist frænda míns með
miklum söknuði, hann var meira
en „bara“ frændi. Þegar ég var lít-
il þá bjó Jóhann heima hjá okkur
og var hann með herbergi við hlið-
ina á okkur systrum. Oft kíktum
við inn til hans og alltaf var okkur
vel tekið því hann var einstaklega
barngóður. Margar eru minning-
arnar um Jóhann og talaði hann
oft um það þegar við vorum að
keyra til Sandgerðis. Ég var ekki
há í loftinu og hann bað mig aftur
og aftur að syngja „Kötturinn með
höttinn“ til þess að hann sofnaði
ekki og við vorum þau einu sem
vorum vakandi í bílnum.
Jóhann var duglegur að kíkja í
heimsókn og þótti okkur mjög
vænt um það. Sagði hann þá alltaf
„sæl og bless“ og þá vissum við að
Jóhann var kominn í kaffi. Börn-
unum mínum þótti einstaklega
vænt um Jóhann, hann var svo
góður við þau.
Nú verður skrýtið að fá ekki
símtal frá honum fyrir jólin en
hann bað mig alltaf að skrifa á
jólakort fyrir sig og einnig að velja
jólagjafirnar, en hann var einstak-
lega gjafmildur er kom að því að
velja jólagjafir handa barnabörn-
unum og barnabarnabarni, og
einnig vildi hann alltaf gefa mínum
börnum eitthvað.
Núna er Jóhann kominn til
ömmu, afa, Láru Kristínar, Óla og
Jonna og veit ég að honum á eftir
að líða vel hjá þeim.
Elsku Nonni, Katrín Inga, Elín
Fjóla og Arnór Smári, guð gefi
ykkur styrk í sorginni. Minning
um góðan mann lifir.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði ,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Jóhann frændi. Takk fyrir
allt, ég mun aldrei gleyma þér.
Málfríður Hjaltadóttir.
Hér ætla ég að rita nokkur orð
um hann frænda minn Jóhann.
Ég fékk hræðilegar fréttir þeg-
ar ég var að fara á æfingu um sex-
leytið að Jóhann, uppáhaldsfrændi
minn, væri dáinn. Af hverju? Á
besta aldri, en svona er víst lífið
og dauðinn verður ekki tekinn frá
okkur. Mér til mikillar mæðu.
Jóhann frændi eins og hann var
alltaf kallaður í minni fjölskyldu
var mikill grínisti og alltaf að
„djóka“ með allt og alla sem var
gaman . Hann var ávallt ákaflega
góður við mig og mér fannst rosa-
lega vænt um hann. Ég gleymi því
ekki þegar hann kom til okkar
Ernu frænku (þá vorum við svona
tíu ára) með tvær styttur til okkar
sem við fengum að eiga svo, stelpa
og strákur. Strákurinn var í bláu
vesti og stelpan í hvítum kjól. Ég
leyfði Ernu að fá stelpuna því ég
var svo mikil strákastelpa. Jóhann
hafði gaman af okkur frænkunum,
við vorum alltaf að djóka í honum
og hann sömuleiðis og það þótti
okkur sko stuð. Jóhann var sko
besti frændi okkar og honum þótti
gaman að vita að við hefðum gam-
an af karlinum þó hann væri nú
svona gamall. En þá bættum við
bara við að hann væri alls ekkert
gamall. Það þótti honum ennþá
skemmtilegra.
Jóhann var alltaf velkominn í
heimsókn til okkar og þótti okkur
mjög svo gaman að fá hann og
heyra sögur af Hlíf eða bara það
sem hann sagði í fréttum af sér.
Jóhann hefur verið fastagestur
hér heima síðan ég var bara pínku-
lítil, og það verður eflaust skrítið
að hann komi ekki í heimsókn til
okkar á daginn eða hringi og
spyrji frétta. Þá er nú að minnast
á það að alltaf þegar hann hringdi
til okkar og þegar ég svaraði fékk
ég alltaf: ,,Sæll og bless.“ Ég svar-
aði nú bara: „Þetta er ekki Teit-
ur.“ En svo hætti hann að stríða
mér og sagði bara: ,,Sæl og bless.“
Þetta finnst mér gaman að rifja
upp en ég fæ tár í augun við til-
hugsunina að þú, elsku Jóhann
frændi minn, sem nú ert horfinn
úr lífi mínu á svipstundu sért far-
inn til Guðs. Hann mun örugglega
sjá til þess að þér líði vel þarna
uppi með Láru ömmu og Mumma
afa og nú auðvitað systkinum þín-
um líka.
Elsku Jóhann, takk fyrir allar
stundirnar sem við höfum átt sam-
an og ég mun hugsa til þín á
hverjum degi.
Ég votta Nonna , Katrínu Ingu,
Elínu Fjólu og Arnóri Smára mína
dýpstu samúð á þessum erfiða
tíma.
Guð blessi þig.
Þín frænka
Ingibjörg Elín Magnúsdóttir.
Það var 18. október sl. að
Gummi bróðir minn hringdi í mig
og sagði mér að Jóhann frændi
hefði orðið bráðkvaddur. Ég varð
orðlaus. Ég hugsaði: „Það getur
ekki verið að Jóhann sem var allt-
af svo hress og glaður og brosandi
sé dáinn.“ Þar sem Jóhann frændi
var, þar var alltaf glatt á hjalla,
því Jóhann var hrókur alls fagn-
aðar, hann var og verður alltaf
skemmtilegasti frændinn sem ég
hef átt og á ég eftir að sakna hans
mjög mikið.
Elsku Nonni, megi góður Guð
gefa þér styrk í sorginni.
Minningin um Jóhann frænda,
hún lifir.
Árni Brynjólfur Hjaltason.
JÓHANN
GUÐMUNDSSON
Elsku Helga, þetta
var alveg áfall þegar
við fréttum af því að þú hefðir
fengið aðra heilablæðingu og ættir
svo skammt eftir. En huggun okk-
ar er að þú ert komin á betri stað
ásamt honum Hjálmtý bróður þín-
um sem ákvað að fylgja þér eftir.
Þú varst svo ofsalega dugleg alltaf
þrátt fyrir að vera í hjólastólnum
hálflömuð og svo eftir að þú fékkst
stólabílinn brunaðir þú nú út um
allt. Alltaf tókstu svo vel á móti
okkur, ljómaðir öll þegar stelpurn-
HELGA KATRÍN
GÍSLADÓTTIR
✝ Helga KatrínGísladóttir
fæddist á Hamra-
endum í Hraun-
hreppi í Mýrasýslu,
7. júlí 1938. Hún
andaðist á Háskóla-
sjúkrahúsi, Foss-
vogi, 28. september
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Bú-
staðakirkju 14.
október.
ar voru með í för. Þín
er svo sárt saknað,
elsku Helga.
Við biðjum Guð um
að styrkja Raffa,
Hjördísi, Binna, Sigga
og barnabörnin þín í
þessum missi, um leið
viljum þakka þér sam-
fylgdina í þessu lífi.
Við kveðjum þig með
þessu fallega ljóði.
Skín, Guðdóms sól, á
hugarhimni mínum,
sem hjúpar allt í kær-
leiksgeislum þínum.
Þú, Drottinn Jesús, lífsins ljósið bjarta,
ó, lýs nú mínu trúarveika hjarta.
Ef einhver þig ei ennþá fundið hefur,
sem öllum ljós í dauðans myrkrum gef-
ur,
ó, veit þá áheyrn veikum bænum mín-
um,
og vísa þeim að náðarfaðmi þínum.
(Ólína Andrésdóttir.)
Tryggvi, Tanya og dætur.
Nú er hún Helga mín farin í það
ferðalag sem okkar allra bíður.
Helga var sterkur persónuleiki og
sá alltaf það góða í öllu því sem
hún tók sér fyrir hendur.
Margar góðar stundir áttum við
saman bæði á Íslandi og í Svíþjóð
og saknaði ég hennar mikið þegar
hún og hennar fjölskylda fluttust
aftur heim til Íslands. Að leiðar-
lokum þakka ég Helgu allar þær
góðu stundir sem við áttum saman.
Sendi fjölskyldu hennar mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Anna Ragna Alexandersdóttir.
Stapahrauni 5
Sími 565 9775