Morgunblaðið - 13.12.2005, Blaðsíða 23

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. DESEMBER 2005 23
SVÍNAKJÖT er alltaf vinsæll jóla-
matur en það er nokkuð misjafn eftir
fjölskyldum hvernig svínakjöt er á
borðum. Gömul finnsk/sænsk aðferð
er að pækla svínslæri tveimur vikum
fyrir jól, krydda pækilinn og steikja
kjötið síðan á Þorláksmessu til þess
að hafa það kalt á aðfangadagskvöld.
Hildigunnur Jónsdóttir í Lyng-
brekku í Þingeyjarsveit vandist þess-
ari aðferð í sínum uppvexti en móðir
hennar er finnsk og hafði alltaf
kryddpæklað svínslæri á jólum. Kjöt-
ið er borðað með ofnbökuðum rófum,
síldarsalati og soðnum kartöflum.
Hildigunnur setti kjötið í pækilinn
nú um helgina og er að þessu sinni
með 11 kg læri sem hún keypti hjá
Kjarnafæði á Svalbarðseyri. Venjan
er að hafa lærið stórt því margt fólk
er á aðfangadagskvöld í mat. Það er
einnig borðað á jóladag og síðan er af-
gangurinn frystur og borðaður
seinna eða skorinn í sneiðar til þess
að hafa ofan á brauð.
Kryddpækill
fyrir svínakjöt
45 g nítrítsalt
120 g sykur
20 g allrahanda
10 g svartur pipar
2½ lárviðarlauf
5 stórir rauðlaukar
2 tsk. engifer
1¼ kg salt
Aðferð:
Fimm lítrar af vatni eru settir í
pott ásamt kryddinu og rauðlauknum
sem er grófbrytjaður.
Pækillinn er soðinn og kældur og
síðan þynntur með fimm lítrum af
vatni í viðbót. Svínslærið sett í bala
eða annað ílát og pæklinum hellt yfir.
Látið liggja í tvær vikur í pæklinum á
svölum stað.
Gott er að snúa lærinu á nokkurra
daga fresti í pæklinum. Lærið er
steikt í ofni við 100°C hita í 5–6 tíma.
Kryddpæklað
svínslæri í
jólamatinn
 MATUR
Morgunblaðið/Atli Vigfússon
Hildigunnur leggur svínslæri í pækil tveimur vikum fyrir jól.
ÞAÐ getur minnkað líkurnar á
krabbameini í meltingarfærum að
búa við þröngan kost fyrstu æviár-
in. Á norska vísindavefnum for-
skning.no er greint frá niðurstöðum
nýrrar rannsóknar þess efnis að
Norðmenn sem fæddir eru í seinni
heimsstyrjöld eiga síður á hættu að
fá krabbamein í meltingarfæri en
þeir sem fæddir eru rétt fyrir og
rétt eftir seinni heimsstyrjöld.
Greint er frá því í doktorsritgerð
Elisabeth Svensson að orkusnautt
fæði á fyrstu mánuðum eða árum
ævinnar getur haft nokkuð jákvæð
áhrif til lengri tíma, þ.e. minni
hættu á þarmakrabbameini síðar á
ævinni.
Þeir sem fæddust í seinni heims-
styrjöldinni komu í heiminn á erf-
iðum tíma. Börnin urðu léttari og
lægri en meðalbörn sökum þess hve
erfitt var að fá nógan mat. Sýnt
hefur verið fram á sömu áhrif
stríðsins í Eistlandi en hins vegar
ekki í Svíþjóð og Danmörku þar
sem fólk átti auðveldara með að ná
í mat.
Krabbamein
og fátækt
 HEILSA
UM síðustu helgi var haldið jóla-
ball íslenskuskólans í dönsku
kirkjunni í París og fjölmenntu Ís-
lendingar og fjölskyldur þeirra.
Nokkrar alíslenskar fjölskyldur
voru á svæðinu, þar á meðal
starfsmenn SÍF í Frakklandi.
Einnig voru á ballinu börn, allt
frá tveggja ára aldri sem veigr-
uðu sér ekki að skipta um tungu-
mál eftir því hvort foreldrið var
nálægt.
Inn á milli sást glitta í forvitna
Frakka sem lagt hafa stund á ís-
lenskunám hjá kennaranum
Starkaði Barkarsyni og voru þau
mætt til að upplifa alvöru, ís-
lenska jólastemningu. Þau urðu
ekki fyrir vonbrigðum þar sem
á boðstólum voru ýmsar veit-
ingar, þar á meðal íslenskar
smákökur og meira að segja
heimatilbúið túnfisksalat.
Börnin biðu í ofvæni eftir
íslensku jólasveinunum,
eða líklega frekar
eftir íslenska
namminu sem
þeir kynnu að
gefa.
Jólasvein-
arnir Ket-
krókur og
Skyr-
gám-
ánægðir með að hafa flutt búferl-
um.
„Við höldum samt íslensk jól,“
segir Stefán aðspurður hvernig sé
að halda jólin í Frakklandi.
„Já, við fáum í skóinn og opnum
jólapakkana einum degi á undan
hinum,“ segir Pétur stoltur en í
Frakklandi er venja að börn opni
jólapakkana að morgni 25. desem-
ber. Í matinn er hefðbundinn, ís-
lenskur jólamatur. „Amma og afi
senda okkur pakka,“ segir Addi
og segist glaður borða hangikjöt.
Talið berst að því hvers þeir
sakni mest frá Íslandi.
„Í byrjun var erfitt að flytja
hingað, frá fjölskyldunni og vin-
unum,“ segir Stefán. „En svo er
veðrið svo gott, það er mikið heit-
ara hér,“ bætir hann við.
Pétur segir það venjast vel, þó
að hann sakni kannski að hafa
ekki snjó á jólunum. „Svo er til
dæmis ekki hægt að fá sterkan
brjóstsykur og lakkrís,“ segir
Pétur og er það mikið hjartans
mál, eins og blaðamaður hefur
kynnst oftar en einu sinni í spjalli
við Íslendinga sem lagt hafa í vík-
ing.
Í þessu segir Addi hátíðlega að
það sé einmitt nammidagur í dag.
Það er heppilegt því á þeirri
stundu fara þeir Skyrgámur og
Ketkrókur að dreifa íslenskum
nammipokum til barnanna áður
en þeir kveðja til að fljúga til
baka til Íslands til hinna í jóla-
sveinafjölskyldunni.
Eitt augnablik gengur blaða-
maður aftur í barndóm og tekur
við poka frá Skyrgámi, næstum
skömmustulega en þráin eftir
heimahögunum getur verið skyn-
seminni yfirsterkari.
 PARÍS | Jólaball með íslenskum jólasveinum
Beðið eftir
nammipokunum
Morgunblaðið/Sara M Kolka
Það vakti mikla kátínu þegar íslensku jólasveinarnir mættu á jólaballið.
Eftir Söru M. Kolka
sara@mbl.is
ur gengu svo loks inn í salinn í
rauðu búningunum sínum, góðlát-
legir þó það hafi gengið erfiðlega
að þýða nafn Ketkróks yfir á
frönsku. Tekið var til við að
ganga í kringum einiberjarunn að
íslenskum sið við undirspil þeirra
sveina.
Enginn lakkrís í París
Mættir alla leið frá Boulogne
voru bræðurnir Pétur og Addi
Sigurðssynir, 11 og 6 ára ásamt
vinum sínum Tómasi Kristjáns-
syni, 6 ára, og Stefáni Guðmunds-
syni, 9 ára. Þeir hafa allir búið í
Frakklandi undanfarin 3 ár og
reyndar fæddist Tómas
hér.
Foreldrar
strákana
starfa hjá
SÍF og þeir
segjast
 Vinirnir Stefán og Pétur mættu í
eins skyrtum og Tómas og Addi voru
sérlega ánægðir með nammipokana.