Fréttablaðið - 04.04.2004, Blaðsíða 38

Fréttablaðið - 04.04.2004, Blaðsíða 38
26 4. apríl 2004 SUNNUDAGUR Líf Ingólfs Margeirssonar, rithöfundar og blaðamanns, breyttist mjög í kjölfar heilablóðfalls sem hann fékk í ágúst 2001. Hann missti mátt í vinstri hlið líkamans að hluta en hefur unnið af kappi að endurhæfingu. Eftir sem áður hefur hann mörg járn í eldinum og nemur nú sagnfræði við HÍ, er að senda frá sér sína fimmtándu bók, situr í ritnefnd umdeilds verks sem kemur út í haust og áfram mætti telja. Held áfram að vera til Ég hef barist við að ná heilsunniaftur og gengur það bara vel,“ segir Ingólfur þar sem við sitjum á heimili hans í vesturbæ Reykja- víkur. Við heilablóðfallið lamaðist hann að hluta vinstra megin og hefur ekki endurheimt fyrri mátt að fullu. „Ég hef þó fengið kraft að stóru leyti, t.d. í fótinn og get gengið. En fínar hreyfingar, t.d. hreyfingar fingra, láta bíða eftir sér.“ Ómögulegt er að segja fyrir um hvort hann nái fyrri heilsu að fullu enda afleiðingar heilablóð- falls óútreiknanlegar. „Þetta get- ur lagast og þetta getur orðið svona ævinlangt. Maður veit það ekki.“ Ingólfur stundar regluleg- ar æfingar til að styrkja sig og tekur þau lyf sem læknar hafa skipað honum að taka og segir þetta koma allt saman hægt og bítandi. „Mér finnst ég alltaf vera að styrkjast, þrótturinn eykst og úthaldið líka.“ Eins og hvert annað verk- efni Miklar breytingar hafa orðið á daglegu lífi Ingólfs, að hans sögn bæði til ills og góðs. „Líf mitt hef- ur gjörbreyst. Ég er í raun orðinn annar maður, ég hleypt t.d. ekki maraþon lengur, ég hjóla ekki og ég spila hvorki á gítar né píanó lengur. Um leið og maður þarf að takast á við þetta þarf svo að passa sig á að detta ekki í sjálfs- vorkunn því hún er oft undanfari þunglyndis. Hættan er sú að segja; það er búið að taka þetta allt frá mér, nú get ég ekki hitt og þetta og er ekki jafn sjarmerandi og sexý og áður,“ segir hann og brosir. „Með slíkar hugsanir í farteskinu er bara ein leið og hún liggur niður.“ Ingólfur hefur einmitt gætt sín á að verða ekki neikvæðum hugs- unum að bráð, þvert á móti: „Ég hef sagt við sjálfan mig; ég ætla að halda áfram að lifa, ég ætla bara að breyta kringumstæðum mínum þannig að það verði auð- veldara fyrir mig að takast á við lífið eins og það er, eins og ég er. Ég ætla að halda áfram að vera til.“ Ingólfur og kona hans Jóhanna skiptu um húsnæði til að auðvelda honum lífið og búa nú á jarðhæð í stað efstu hæðar áður þar sem tók 40 þrep að ganga upp. Nú er þægi- legra fyrir hann að komast á milli vistarvera. Um umskiptin segir Ingólfur: „Þetta er bara eins og hvert annað verkefni. Það er hægt að breyta umhverfi sínu og aðlaga sig upp á nýtt.“ „Hann er æpandi skýr,“ svarar hann svo aðspurður um hvort koll- urinn sé í lagi. „Það var nú mín heppni í þessu öllu saman að hugs- unin hélst að miklu eða öllu leyti eins hún var.“ Breytt forgangsröðun Ekki er öllum gefið að eiga samskipti við fólk sem hefur veikst með einum eða öðrum hætti, sumir vita ekki almenni- lega hvernig þeir eiga að koma fram. Ingólfur kannast ekki við það. „Ja nema þá helst að fólk spyr hvernig ég hafi það og hvernig endurhæfingin gangi. Annars taka allir mér vel og ég finn fyrir mikilli jákvæðni og velvilja.“ Hann segir að nokkuð stór hópur fólks, vinir og ættingjar, hafi tekið sig að sér að vissu leyti og geri honum kleift að lifa því lífi sem hann lifir. „Fólk kemur og spjallar, ekur mér á milli staða og slær jafnvel garðinn fyrir mig. Það sýnir þannig sína vináttu í verki og það er algjör- lega ómetanlegt. Ég er reyndar orðlaus yfir þessu.“ Hugsun Ingólfs og afstaðan til lífsins hafa þó breyst: „For- gangsröðin er orðin önnur. Áður var númer eitt að þéna nógu mikla peninga og hafa nógu glæsilegan frama og svo fram- vegis. Vinir og fjölskyldan sátu eftir, maður hafði engan tíma fyrir slíkt. Nú hefur þetta gjör- samlega snúist við og vinir og fjölskyldan eru númer eitt og maður finnur fyrir ríkidæmi í að eiga allt þetta fólk að. Peningar FÉLAGARNIR INGÓLFUR OG OLIVER Þeir eru góðir félagar og Ingólfur segir Oliver skilja og skynja hvert orð sem hann segir. FR ÉT TA B LA Ð IÐ /G VA
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.