Tíminn - 26.08.1973, Blaðsíða 39

Tíminn - 26.08.1973, Blaðsíða 39
TÍMINN 39 o Falskur Heimsóknin i fangelsið Rúmum mánuði siðar fór faðir Alas við annan mann i heimsókn i fangelsið sem er i St. Vincente. Eilitið taugaóstyrkir litu þeir stóru fangelsisdyrnar opnast rólega. En þeim varð strax rórra inn- anbrjóst, þegar þeir voru komnir inn úr dyrunum. Þegar við nefnd- um nafn föður Denis kviknaði bros á andlitum fangavarðanna og ákafar hvislingar fóru um fangahópinn, sem stóð ekki fjarri aðalinnganginum. Skýringin á þessu varð þeim brátt ljós. Koma Denis i rikisfangelsið er eitthvað mesta happ sem hefur hitt þá stofnun. Okkur var brátt ljóst að það er nánast faðir Denis sem stjórnar fangelsinu núna. Denis kom brosandi á móti okkur, ásamt vini sinum fangelsisstjór- anum Florencio Mendez sér við hlið. Fangar og dyraverðir veif- uðu glaðlega til Denis meðan hann gekk fram ganginn, en hann brosti og leit til þeirra með virðu- leik sjálfs páfans. Mendez fangelsisstjóri skýrir svo frá: — Það hefur verið forsjón Guðs, sem sendi hann i þessa stofnun. A fangelsisverkstæðinu hefur hann kennt mönnum hag- ræðingu við störfin. í eldhúsinu hefur hann veitt matsveinunum tilsögn i matargerð og kennt þeim gerð fjölda nýrra rétta auk þess sem nýting hráefnanna er nú ólikt betri en áður. Hann hefur kennt föngunum hreinlæti og sýnt hvernig betur má hlúa að þeim sjúku á sjúkrastofunni. Menn skrifta hjá honum — menn hafa eignazt nýja von. Árum saman hafa fangarnir gert hljóðfæri, sem seld hafa ver- ið utan veggja stofnunarinnar. Faðir Denis taldi mig á að leyfa þeim að mynda sina eigin hljóm- sveit. Hann stjórnar hljómsveit- inni sjálfur hljómsveitarmeðlim- irnir eru flestir morðingjar. Hann gerir verk sitt svo vel, að þetta er orðin fyrirtaks hljómsveit. Denis hafði fengið einkaklefa og var hann nægilega rúmur fyrir fimmtiu manns. Fangelsisstjór- inn hafði heimtað að hann yrði skilinn frá öðrum föngum og auk þess hafði hann séð svo um, að Denis fékk einkamatsvein og sinn eigin kæliskáp. Denis sat á rúmi sinu og sagði sögu sina. — Auðvitað er ég enginn prest- ur, byrjaði hann. — Ég vildi gjarnan að ég væri raunverulegur prestur, en ég held varla að kirkj- an geti sætt sig við þær aðferðir sem ég nota. Þegar ég hóf för mina átti ég fimm hundruð dollara. Mikinn hluta þessara peninga gaf ég fá- tækum á ferð minni um lönd Mið- Ameriku. En ég hefi aldrei staðið að vigslu. Þær sögur eru upp- spuni. Ég hefi aldrei vigt neinn, en ég gekk á milli fangelsa og fékk menn látna lausa, en þetta er hlutur, sem ég gerði einnig i minu heimalandi. Þegar ég kom hingað hóf ég byggingu sjúkrahússins og þá varð ég að svindla enn einu sinni. Ég reit undir kaupsamning þar sem ég lofaði að kaupa lyf og lækningatæki fyrir um þrjár milljónir króna. Mér hefði tekizt að afla þessa fjár ef ég hefði ekki verið tekinn höndum. Nú hafa þeir orðið að stöðva byggingar- framkvæmdirnar. Ég lagði hart að mér. A hverj- um morgni klukkan fjögur fór ég á fætur. Ég ók fram og aftur milli Suchitoto og höfuðborgarinnar með alls konar efni, sem menn- irnir er reistu sjúkrahúsið, þurftu á að halda. Þeir þörfnuðust alltaf einhvers — sements, stálvira, skóflna eða vatnsfata — alls kon- ar hluta. Margir hétu mér aðstoð á þessum timum, en eftir að ég var settur inn hafa þeir flestir gleymt mér. En hvað með allar misgjörðirn- ar i Kanada? Hvað um söguna, sem segir, að hann hafi dregið 21 mann með sér inn i stórt vöruhús, sjálfur klæddur prestshempu? Allir fengu nýja skó og þegar það var gert, bað Denis afgreiðslu- manninn um að senda reininginn til páfans i Róm. — Páfinn hafði vel efni á þessu, segir Denis. — Jú, reyndar, bætir hann við, — það er rétt. Ég sat i 'fangelsi i Kanada. En eftir það kom ég hingað. Biskupinn hér notar stórar fjárhæðir til bygg- ingar kapellu, en hann lætur ekk- ert af hendi til byggingar sjúkra- hússins. Hann bað okkur um að lita i kringum okkur: — Sjáið þið hvernig ástandið er i þessu fangelsi. Það ætti að setja á laggirnar nefnd, sem hefði það hlutverk, að fylgjast með að- búnaði i fangelsunum. Það er min trú, að Guð fylgi þeim sem gerir gott og fer eftir ábendingum Bibliunnar. Ég er enginn Guð, — ég veit að visu að einstaka fátækt fólk heldur svo vera. Jesú gerði það sama og ég geri, og þeir drápu hann. Ég held þeir muni ekki drepa mig. Mig langar til þess að hjálpa þessu fólki. Hvað hefur það gegn mér? Er það billinn, sem aldrei var borgaður. Bill, sem hvort eð er hefði verið seldur um áramót- in. Þeim er alveg sama þótt fólk deyi. Hugsið t.d. um sjúkrahúsið. Þar er ekki einu sinni súrefnis- tjald. Börnin eru með stóra út- þanda maga. Þau eru algerlega vannærð. Og litið á þetta fangelsi. Niu hundruð mönnum stiað saman eins og grisum, án hinnar minnstu vonar um endurbætur. Ef Avis bilaleigan vill láta gott af sér leiða ættu þeir að breyta bila- leigubilnum i sjúkrabil og gefa hann fátæka fólkinu i Suchitoto. Á leiðinni frá fangelsinu aftur, sagði faðir Alas, að hann væri hræddur um að Denis væri i meiri erfiðleikum, en hann gerði sér grein fyrir sjálfur. Mið-Amerika er ekki það sama og Kanada, sagði hann, og bætti siðan við: — Denis átti auðvelt með að blekkja mig. Ég efaðist aldrei eitt augnablik um að hann væri prestur. Hann leit út eins og prestur og hagaði sér eins og prestur. Þar að auki var hann vel að sér um trúarleg efni. Hann gat predikað og það eru ekki margir leikmenn sem kunna til þeirra verka. Ég er sannfærður um að han vigði aldrei neinn. Það gerði ég. Denis telur sig fæddan til þess að hjálpa fólki og kannski hefur hann rétt fyrir sér. Faðir Alas óttaðist að Denis kynni að verða dæmdur i allt aö tuttugu ára fangelsi i sinu nýja heimalandi. Rétt áður en hin voldugu hlið fangelsisins i St. Vincente lokuð- ust að nýju, hafði faðir Denis sagt: — Ég iðrast einskis. Lif mitt i E1 Salvador hefur verið stórkost- legt. Allir kunna að meta mig i þessu landi. Þetta fátæka fólk er min fjölskylda. Ég elska það, og ég ætla að gera allt sem i minu valdi stendur til þess að hjálpa þvi. Það skiptir engu máli að ég gerðist brotlegur við lögin meðan ég var i Kanada. Ég bið Guð að hjálpa mér til þess að ég verði ekki framseldur. Ég vil eyða lifi minu meðal þessa fólks. (þýtt—gj) o Hertogahöllin upp i fangelsið eftir litilli lokaðri brú, hátt uppi yfir sikinu. Þessi brú var fljótlega nefnd Andvarpabrúin og heitir það enn þann dag i dag. Á niðurleið Hertogahöllin, sem ásamt Markúsarkrikjunni er andlegt og likamlegt hjarta Feneyjaborgar, ef svo má segja, var byggð á mörgum öldum. Þegar á niundu öld var mikill hertogabústaður, þar sem höllin er nú og var þá vigi allt um kring. Feneyingum var flóttinn frá meginlandinu enn i fersku minni og þótti þvi vissara að geta varizt vel, ef á þyrfti að halda. Hertogahöllin sprengdi af sér virkismúrana og brátt reis þarna draumahöll mikil yfir Markúsar- torginu. Hún var svo stórfengleg, að Ottó III keisari, sem var þar gestur árið 998 varð hugfanginn af fegurð hennar og rikidæmi. 'irisvar sinnum herjuðu elds- voc r höllina, árin 1483, 1574 og 1577 en i hvert sinn var hún endurreist i sinni fyrri mynd. Ný 'istaverk voru gerð i stað þeirra, sem ekki tókst að bjarga. I dag litur hertogahöllin nákvæmlega eins út og þegar hún var byggð á miðöldum i gotnesk- um stil. Hún er ein af þeim byggingum heims, sem mest er dáðst að. Mörg listaverkanna eru mun yngri en höllin, flest munu þau vera frá 17. öld. eftir þeirra tima barokk-málara- Frásögn enska skólakennarans um ógnir þær, sem biða i fram- tiðinni.er enginn uppspuni. Hinar stóru oliuhreinsunarstöðvar og efnaiðnaðurinn, sem vaxið hefur geysilega á meginlandinu á siðustu áratugum, hefur það i för með sér, að orðið hefur að breikka og dýpka sikin á milli eyjanna, þannig að sifellt stækkandi tankskip komist þar i gegn. Afleiðingin er sú, að nú skella saltvatnsbylgjur Adria- hafsins á borginni i hvert sinn sem blæs af suðri. Til viðbótar kemur svo mikil loftmengun, vegna iðnaðarins að hluta, en einnig úr borginni sjálfri, sem hituð er upp með oliu. Loks er svo það, að fólk þarf vatn og þvi er dælt upp undan borginni, meö þeim afleiðingum, að hin gljúpi jarðvegur þornar og skreppur saman. Aðeins skjót ráð og viðbrögð stjórnmálamanna, tæknimanna og miklir peningar geta bjargað Feneyjum frá því að hverfa i jörðu niður á næstu 30-40 árum. Það mun kosta milljarða, en deilt er um, hver á að borga brúsann og hvernig verkið skuli unnið. Meðan á þvi þjarki stendur, er ekkert gert og borgin með öllum sinum ómetanlegu listaverkum, sigur hægt og rólega. Þýtt SB. M b<l r*j M P«J M P«J M M M M CmJ Trúlofunarhringar Fjölbreytt úrval af gjafavörum úr gulli/ silfri/ pletti/ tini o.fl. önnumst viðgeröir á skartgripum. Sendum gegn póstkröfu. Gullsmíðaverkstæði ólafs G. Jósefssonar Öðinsgötu 7 (Rafhahúsinu) ( Sími 20032 CmI P* CmI Cnl Pí Cm» Gólfdúkur Hollenzk og amerísk gæðavara Fagmenn á staðnum. _______________________________ Ertu að byggja? Viltu breyta? Þarftu að bæta? I itaver birensásvegi * v V KALT B0RÐ\ S í HADEGINU L f m BILASTÆÐI \l| BLÓMASALIR LOFTLBÐIR % - BORÐAPANTANIR I SIMUM 22321 22322 BORÐUM HALDIÐ TIL KL. 9 VIKINGASALUR

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.