Fréttablaðið - 20.11.2004, Blaðsíða 64

52 20. nóvember 2004 LAUGARDAGUR
„Ævintýrið um eldfærin er mitt
uppáhald. Það kveikir mest í mér;
myrkrið, dramatíkin og hundarn-
ir, en ég elska hunda,“ segir
myndlistamaðurinn Þórarinn
Leifsson sem í sumar sat sam-
fleytt í tvo mánuði við að mynd-
skreyta fimm ævintýri H.C. And-
ersens í Kaupmannahöfn. „Þetta
var svolítið eins og fyllerí. Það
eru mörg ár síðan ég hef sokkið
svona í verkefni en það skrifast á
ótrúlega skemmtilega texta. Mað-
ur varð fanginn af höfundarverk-
unum og leiksoppur textanna.
Göslaðist um í umhverfi þar sem
allt var að gerast í kringum mann.
Þetta hefði ekki verið jafn gaman
á Kjalarnesinu, en var auðvitað
hálfgerð geðveiki og svo fær mað-
ur vægt þunglyndi þegar verkið
er búið því þetta er eins og eitur-
lyfjaneysla getur verið.“
Þórarinn útskrifaðist úr mál-
aradeild Myndlistar- og handíða-
skóla Íslands 1989. Tæpum áratug
seinna datt hann inn í tölvuheim-
inn, fór að hanna vefsíður, vann í
umbroti og sjálfmenntaðist í
myndskreytingum á tölvuvísu.
„Ég er að gera mér vonir um að
geta notað þessar bækur til að fá
verkefni í Skandinavíu. Ég lít á
þetta sem Trójuhestinn minn;
bara svona í rólegheitunum.
Vinna hér ytra er meira spenn-
andi því markaðurinn heima er
svo lítill.“
Það er PP-forlag sem minnist
200 ára afmælis danska þjóð-
skáldsins með því að láta íslenska
listamenn kynna verk hans fyrir
nýrri kynslóð. Alls gerði Þórarinn
80 myndskreytingar í bækurnar
fimm sem koma út í fjórum lönd-
um og á jafn mörgum tungumál-
um. Böðvar Guðmundsson endur-
segir ævintýrin fyrir börn, en
myndir Þórarins gætu mörgum
þótt helst til ógnvænlegar fyrir
ungviðið þótt Þórarinn telji svo
ekki vera.
„Myndirnar eru ekkert ugg-
vænlegar miðað við nútímann
sem við lifum. Börn eru orðin svo
vön að sjá allan fjárann. Áður en
ég byrjaði að teikna fór ég á aðal-
bókasafnið í Kaupmannahöfn og
lá í öllu sem gert hafði verið við
ævintýri H.C. Andersens. Mynd-
skreytingarnar voru allar mjög
blíðlegar en ég man sem strákur
að mér leiddist að alltaf skyldi
vera sleppt atriðum eins og af-
hausuninni í Eldfærunum. Sú bók
er reyndar umdeildasta bókin úr
mínum höndum og sú eina sem
hefur beinlínis hrætt fólk. Vissu-
ÞÓRARINN LEIFSSON MYNDLISTARMAÐUR Eyddi tveimur mánuðum sumarsins í að
myndskreyta ævintýri H.C. Andersen, sem koma nú út í fjórum Norðurlandanna. Þórarinn
studdist við ævintýrin á gömlu dönskunni, með tveimur ö-um, og varð aftur sá ellefu ára
strákur sem hlustaði á ævintýrin fyrsta skipti í Kaupmannahöfn æskunnar.
Ekki lengur feitastur í sundlaugunum
Ævintýri HC Andersen taka á sig nýja og ögn
ógnvænlegri mynd í höndum listamannsins
Þórarins Leifssonar sem myndskreytir afmælis-
útgáfu danska þjóðskáldsins á íslensku. Þórdís
Lilja Gunnarsdóttir tékkaði á innræti Þórarins
sem nú býr á söguslóðum H.C. Andersens í
Danmörku.
Þegar ég teikna
hugsa ég ekki eins
og markaðsfræðingur. Ég
vinn á persónulegum for-
sendum og þannig að ég vil
sjá hvað ég kemst langt
áður en einhver slær á putt-
ana á mér.
,,
lega er mikið um agalegar skepn-
ur á síðum ævintýranna og ég
fegra þær ekki, en þegar ég
teikna hugsa ég ekki eins og
markaðsfræðingur. Ég vinn á per-
sónulegum forsendum og þannig
að ég vil sjá hvað ég kemst langt
áður en einhver slær á puttana á
mér. Í þetta skiptið gerði það eng-
inn. Ég hugsaði aldrei um hvort
þetta höfðaði til barna eða hvort
ég gengi of langt. Ég varð bara
ellefu ára strákur í annað sinn að
myndskreyta ævintýrin eins og
ég sá þau fyrir mér þegar ég var
að alast upp í Kaupmannahöfn.“
Þórarinn bjó einmitt á Austur-
brú þar sem hann býr nú með
konu sinni Auði Jónsdóttur rithöf-
undi. Þau Auður fylltust ævin-
týraþrá í fyrrahaust og höfðu
íbúðaskipti við Dani sem fluttust
tímabundið í íbúðina þeirra í
Reykjavík. Þegar aftur kom að
íbúðaskiptum langaði þau Auði
alls ekki heim og fengu sér aðra
íbúð á Austurbrú.
„Ég hafði ekki lesið ævintýrin
eða skoðað þau síðan ég eyddi hér
barnæskunni frá fimm til ellefu
ára aldurs. H.C. Andersen var
auðvitað hluti af námsefninu og
ég var með ævintýrin innprentuð
í heilann en þetta var svolítið eins
og flashback. Okkur Auði líkar
afar vel að vera hér og vinnum við
nákvæmlega það sem við unnum
við heima og allt í gegnum netið.
Kannski ætlum við að vera alltaf
hér. Reykjavík og Kaupmanna-
höfn eru í mínum huga jafn mikl-
ar andstæður og Evrópa og Amer-
íka. Það hentar mér persónulega
betur að búa úti vegna lífsstílsins
því ég get hjólað út um allt, þótt
það hljómi ankanalega. Ég næ líka
betri einbeitingu í því sem ég er
að gera í þessu umhverfi. Þegar
ég bjó í Reykjavík hafði ég til-
hneigingu til að einangra mig; við
áttum engan bíl og þar sem maður
vann í gegnum netið hafði maður
ekkert út að gera, en sat bara og
át og svínfitnaði, samvaxinn tölv-
unni. Ég hef grennst heilan hell-
ing síðan og nú er orðið þægilegt
að fara í sundlaugarnar í Reykja-
vík vegna þess að maður er ekki
lengur feitastur á svæðinu, en Ís-
lendingar eru að fitna allsvaka-
lega. Maður fattaði eftir á hvað
lífið á Íslandi var tilbreytingar-
laust, en hér er gaman, já kannski
of gaman.“
Þórarinn segist bíða spenntur
eftir röddum gagnrýnenda, en
dómur götunnar hafi verið afar vel
meinandi og jákvæður, og honum
hafi þótt vænt um að heyra Megas,
vin sinn, láta þau orð falla að hann
væri snillingur eftir að hafa séð
nýju útgáfu ævintýranna.
„Megas er sjálfur óumdeildur
snillingur og gaman að fá svo fal-
leg orð frá manni sem lætur það
koma óþvegið og segir hlutina frá
hjartanu. Ég er sjálfur mjög
ánægður með útkomuna og get
sagt með sanni að þetta er mitt
uppáhaldsverkefni. Það ber
kannski eitthvert vitni um að ég
sé illa innrættur eða í mér búi
eitthvert myrkur, en ég get stað-
fest að ég er voðalega góður mað-
ur, þótt ég sé kannski fullur af
demónum. Ég er góður, en dular-
fullur.“
thordis@frettabladid.is