Tíminn - 29.06.1975, Page 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 29. júni 1975.
EINS og lesendum Nú-tímans er kunnugt, hafa tveir ungir menn geystst
fram á ritvöllinn á siðum Nú-timans að undanförnu og deilt um tvær
hljómsveitir: Zeppelin og Cream. Nú-timinn ætlar að sjálfsögðu lesend-
um sínum að dæma um röksemdafærslu deilumanna, en hann vill vekja
athygli á þessum deilum, sem eru á ýmsan hátt harla merkilegar, og svo
sannarlega þess virði að þeim sé gaumur gefinn. Siðast liðinn sunnudag
svaraði hr. Rjómi bréfi Zeppelinska alþýðumannsins, sem birzt hafði
hálfum mánuði áður. í dag svarar alþýðumaðurinn „litla, rjóða rjóma-
rassinum”, eins og hann nefnir hr. Rjóma á einum stað, — og er bréf
Zeppelinska alþýðumannsins á þessa leið:
Þaö setur að mér þunglyndi
við lestur greina eins og þeirrar,
sem birtist undir yfirskrift, sem
upplýsti, að litill og aumur
drengur hefði pissað í buxurnar.
Vesalingurinn litii sagði ekki
mikið, þar sem hann stóð hiand-
blautur inni á niiðju eidhúsgólfi.
Iiann notaði mfna grein, en
skipti um nöfn — þ.e. í stað
Zeppelin setti hann Cream og i
stað Page setti hann Clapton.
En litli vin, hver kemur i stað
Plants, og hvað kemur i stað
„Stairway to Iieaven”? Við get-
um öll ritað svona ofstækis-
pistla. Sumir segja að Slade séu
beztir.en aðrir E.L.P. Hins veg-
ar reyndi ég að beita rökum i
málaleitan minni. Þú virðist
ekki skilja inig, litli rjómarass.
Let me explain.
Ef þú litli
rjóma-
búðingur...
Sko, Cream stóðu aldrei i vegi
fyrir þeirri ætlan minni að segja
að Zeppelin hefðu komið fram
með nýja og friska stefnu, þvi
Cream fluttu þunga tónlist (sem
þú veigrar þér við að skilgreina
nánar). Þessi þunga tónlist er
'bland af blues og rokki og var
algeng á timum Cream. Þegar
Zeppelin koma fram, hafa þeir
skilið þessar stefnur að, vegna
þess að blues ER blues og rokk
ER rokk. En þeir hafa auk þess
upphafið þunga rokkið, sem er i
anda gamla góða 1950-rokksins,
en modemiserað. Einnig leika
Zeppelin blues sem er frumlegri
heldur en Cream-bluesinn. Þeir
leita aftur i timann með þvi að
nota munnhörpu og meö þvi að
láta Plant túlka textann betur
en gert hafði verið um skeið.
Gitarleikur Page er mun mark-
vissari heldur en Claptons.
Clapton er eins og fljúgandi
skitakamar upp og niður fret-
borðið, en Page.... Hann er hinn
rólyndi og göfugi konungur
gitarleikaranna, sem leikur sér
að tilfinningum alþýðunnar með
þvi að snerta strengi hörpu
sinnar á háleitan og djúptækan
hátt. Ef þú, litli rjómabúðingur,
fengir þér eins og eitt stykki af
Zeppelinplötu, þá skildirðu
hvert éger að fara. En þar eð þú
ert einn af hinum fjölmörgu ts-
iendingum, sem haldnir eru for-
dómum gagnvart Zeppelin, þá
skilurðu litið.
Þar varstu
heldur
óheppinn litli
rjomaluði!
RITDEILURNAR
SVAR ALÞYÐUNNAR:
Clapton
er eins og
fljúgandi
skítakamar.
SEGIR ZEPPELINSKI
ALÞÝÐUMAÐURINN í SVARI
SÍNU TIL HR. RJÓMA a.
rjtdeilurnar

Þú sprokar út um blues, og
tæmir þar með þann grunna
drullupoll, er leyndist i vizku-
skálum þinum um þau efni. Þar
varstu heldur óheppinn, litli
rjómalúði! Það ER staðreynd,
að ljóðið skapar bluesinn. Gitar-
inn gerir það ekki. Rafmagns-
gitarinn var litið notaður i
þrælabúðum Ameriku, þegar
blökkumenn voru dregnir og
reknir um allar jarðir, án matar
eða svefns. ÞAR er vagga
bluesins, en ekki við hlandkopp
Claptons. Ég tek fram, að blues-
ljóð eru með vissum blæ, sem er
auðþekkjanlegur. Ég efast stór-
lega um að Osmonds-skrillinn
gæti ort blues-ljóð, þvi þau vita
ekki hvað blues er. Það er
hreinn útúrsnúningur að blanda
mormónalýð i málið. Varðandi
taktinn og áherzlurnar.... Á Led
Zeppelin III er lag, sem heitir
Gallows pole. Þú og þinir likar
héldu sjálfsagt að það væri
country-western, létt-rokk.
Lagið er gamall blues-standard.
í þvi er enginn einleikur á gitar,
taktur er frábrugðinn þvi sem
er i öðrum blues-lögum Zeppe-
lin, og áherzlur einnig. Það er
Plant.sem segir mér að lagið sé
blues, ljóðið segir það. — Eins
og ég sagði: „Það eru tiltölu-
lega fáir, sem VITAhvað blues
er”.
..undarlegt
að rjóma-
froðu-
snakkurinn..
inn skuli rugla þessum tveim
hljómsveitum saman, sem
bendir til þess að hann þekki
ekki mikið til Zeppelin.
Þú segir að Cream sé viðmið-
unarpóll. Þarafrekar þú eitt of-
stækið I viðbót. Þú færir inn
nafn Cream i stað Zeppelin. Þú
getur logið þvi að m jög fávisum
mönnum að Cream sé stærra
nafn heldur en Stones, Beatles
eða Zeppelin. Þegar við lesum
upplýsingar MM um nýja rokk-
hljómsveit, er alltaf sagt að hún
sé lik hinni eða þessari i brans-
anum. 1 flestum tilfellum kemur
nafnið Zeppelin fyrir, sem við-
miðunarpóll. Cream sést aldrei.
Það er vegna þess að Cream lék
aðra tónlist heldur en Zeppelin,
og það er staðreynd, sem þeir
háu herrar hjá MM gera sér
grein fyrir. Annars er það und-
arlegt, að rjómafroðusnakkur-
Rjómafroðan
feyklst brott..
Rjómverski ævintýramaður-
inn leitast i bréfi sinu við að
gera blues að einhverju dulrænu
og ósjálegu fyrirbæri. Siðan á
Cream að setjast ofan á tind for-
dóma og fáfræði saklauss fólks,
sveipuð blárri slæðu framand-
leikans... Svona töffara þoli ég
ekki!! Ég skil mætavel þann
sárleik, sem felst i orðum
rjómakreistunnar. Hann „digg-
aði” Cream á sinum tima og
trúði þeim fyrir dýpstu og
leyndustu þrám barnshjartans.
Hann hélt að Cream myndi
sigra heiminn. Þá kom þetta
ferliki... þetta loftskip! Rjóma-
froðan feykist brott úr hugum
fólks og draumur litla drengsins
er á enda. Það er vel skiljanlegt,
að hann hati Zeppelin.
Litli, rjóði
o
rjómarassinn..
o
Eitt vil ég drepa á: ætternis-
fölsunina. Litli, rjóði rjóma-
rassinn hefur tekið fullan þátt i
harmgreyptri baráttu ekkju
Graf Zeppelin, ér hún stefndi
Led Zeppelin fyrir ólögmæta
notkun nafns hennar ektamaka.
Ætternisfölsunin bendir til þess
að maðurinn sé fordóma- og of-
stækisfullur Þjóðverjahatari og
eigi ætt sina liklegast að rekja
til þess fólks, sem kallast Dana-
og Rússahatarar i bók Laxness,
Heimsljósi.
Hann talar um hæfileika
Claptons. 1 þvi sambandi rifja
ég upp eina sögu: Einu sinni var
hljómsveit, sem hét Yardbirds.
Þar léku saman m.a. Jeff Beck
og Eric Clapton. Einnig kom
þar fram Jimmy nokkur Page,
þ.e. sem sessionisti i stúdiói.
Hann hafði lent i innsta hring
stúdíólifs Lundúnaborgar SEX-
TAN ára gamall, 1960. Nú,
Yardbirds gerðu það vist bara
gott á sinu fyrsta albúmi, Five
live Yardbirds, en þegar þeir
tróðu upp á hljómleikum, Page-
lausir, voru þeir púaðir niður....
Þvi miður fyrir þig, litli vin.
Fantasiur duga ekki til, fólk vill
heyra tónlist.
Litli vin! Aður en þú lýkur upp
munni á ný, áður en skin i hvi'tt
píanóborðið næst, gerðu það þá
fyrir sjálfan þig að verða þér úti
um plötu með Zeppelin og hlusta
á hana. Hlustaðu á tvö siðustu
lögin á hlið no. eitt á plötu no.
þrjú. Heyrirðu muninn? Þarna
sérðu góða aðgreiningu á blues
og rokki. Hlustaðu á uppbygg-
ingu rokk-lagsins. Er hún nokk-
uð LiK þvi sem gerðist hjá
Cream? Nei, auðvitað ekki. Eða
uppbygging blues-lagsins, ná-
kvæmnin og vandvirknin? Ha,
Guðjón minn!? Gæðin, maður,
gæðin!! Þegar þú hefur hlustað
á Zeppelin, þá sérðu muninn á
þeim og Cream. En svona þér
að segja, held ég að það séu
færri skref frá Cream yfir i
Deep Purple og Black Sabbath,
þá úrkynjuðu ræfla, heldur en
frá Cream upp i Zeppelin.
Það er vel viðeigandi að
klykkja út með sönnum og góð-
um islenzkum kveðskap. Aftur
grip ég til góðvinar mins al-
þýðuskáldsins Macmillans.
Hann hefur I hyggju að gefa út
ljóðabók á næstunni (fyrst að
Mattió getur það), og á hún að
heita „Á þundar öglis vængj-
um”. Þar er m.a. að finna ljóða-
bálkum Led Zeppelin, sem heit-
ir „Zeppelinio fellinas im purb-
um quadrum”, eða „bunhend
ferrima i zeppelinsku sam-
hengi”. Einhvern veginn fannst
mér eftirfarandi erindi eiga vel
við mál mitt:
„Ég mun lifa er aldir liða
ihafið
og ljóðum hlaða um þá, sem
matégmest.
Mitt andastrit af skjölum
mun ei skafið
þótt skiljið þið mig ekki
manna bezt”.