Tíminn - 04.04.1976, Blaðsíða 4

4
TÍMINN
Sunnudagur 4. aprfl 1976.
í leit að einfaldleikanum
Nils Noer og Mogens Madsen
heita tveir ungir Kaupmanna-
hafnarbúar. Þeir höfðu fengið sig
fullsadda af háreysti og skarkala
borgarlifsins, og sneru þvi baki
við menningunni og flýðu á vit
náttúrunnar.
Þeir fluttu til Nöregs i af-
skekktan, skógi vaxinn dal, og
lifa þar nú i lágreistum fátækleg-
um timburkofa. Þeir eru langt
frá allri byggð, og yfirleitt helzt
fólk ekki við á þessum slóðum að
vetrum.
Þeir ætla að reyna aö lifa eins
einfóldu og fábreyttu lifi og unnt
reynist. Þarna er hægt að læra
allt og komast af með frumstæð-
ustu áhöld og lifnaðarhætti. Þeir
ætla að búa til öll þau tól sem þeir
þarfnast, og yfirleitt reyna allt
það sem þeir hafa ekki fengið
tækilæri t'fi áður.
Þeir ætla að sanna
að hægt sé að lifa af mjög
litlum peningum. Þeir verða þá
að láta sér nægja það allra nauð-
synlegasta, — en maður hefur
bara gott af þvi segir Nils. Þvi er
nú yfirleitt þannig varið, að eftir
þvi sem tekjurnar eru hærri,
þeim mun meiri lifsgæða krefst
maður. 1 kaupmannahöfn þurftu
þe;r sem svarar 100.000 fsl. kr. á
mánuði i fæði og uppihald, en
vonast til að komast af með þá
upphæð á ári þarna upp til heiða.
1 fyrstu bjó Nils einn þarna hér
um bil i hálft ár, þar til Mogens
flutti til hans. Hann er þvi orðinn
vanari öllum aðstæðum og hefur
lært margt i einverunni. T.d. er
hann orðinn snillingur i að spinna.
Hann fékk lánaðan rokk og
kamba og er ullargarnsfram-
leiðslan i fullum gangi. Siðan ætla
þeir að lita það með jurtalitum. 1
umhverfi Kaupmannahafnar,
þaðan sem þeir koma, gáfustekki
margirmöguleikar á friðsamlegu
liferni. Þeir höfðu reynt að leggj-
ast út með tjald og bakpoka, en
landið er svo litið, að hvergi var
hægt að vera einn, og auk þess
gátu þeir sjaldan verið lengur en
viku i einu.
Uppi á heiðum er aftur á móti
ekki gestkvæmt. A meðan Niis
bjó einn fékk hann aðeins einu
sinni heimsókn, en eftir að
Mogens kom hafa þær verið tvær.
Vistarverurnar eru eitt stórt
herbergi og tvö litil. Þarna
bjuggu áður skógarhöggsmenn,
en skógarvörðurinn leigði þeim
kofann til ibúðar. I margar vikur
hafa þeir veriö að dytta að hon-
Kofinn er heldur hrörlegur að utan, en inni er oröið vistlegt og hlýtt.
um, og er hann nú orðinn hinn
vistlegasti.
í búrinu standa kornsekkir,
langar raðir af hunangskrukkum
og mikið af grænmeti, sem virðist
vera mikilvægasti þátturinn i
mataræðinu. Þeir maia allt korn
sjálfir i handkvörn og búa til
brauð, sem samanstendur af
gróftmöluðu hveiti og rúgi, hun-
angi, vatni, geri og salti, og ku
það vera mjög heilnæmt. Þeir'
hafa engar kjötbirgðir. Það er of
dýrt, og auk þess auðvelt að vera
án þess. Langi þá aftur á móti i
kjöt, fara þeir út i skóg og skjóta
sér héra eða rjúpu. Einnig skjóta
þeir refi og selja skinnið af þeim.
Mikið er af vötnum þarna, og
ætlunin er að lifa á fiski yfir
vetrarmánuðina, og i vor ætla
þeir að útvega sér nokkrar geitur.
Þeir verða þá sjálfum sér nógir
með mjólk og geta lært að búa til
ost, segir Mogens og sleikir út
um.
Þeir lifa ekki alveg án peninga,
á landsins gæðum. Áður en þeir
fóru frá Kaupmannahöfn, hafði
þeim tekizt að safna sér þó
nokkru fé. Þeir geta reynt að
drýgja tekjurnar með þv áð tína
ber á haustin og selja, en annars
eru ekki miklir möguleikar til
tekjuöflunar þarna uppi i óbyggð-
um.
Vel getur verið að þeir þurfi að
fá sér vinnu f einn eða tvo mánuði
yfir sumartimann. — En hér ætl-
um við að vera eins lengi og við
mögulega getum, sögðu piltarnir
ákveðnir.
Niis hefur fengið góða þjálfun i að komast af meö frumstæð áhöld. Ekkert rafmagn er leitt I kofann og láta þvf Mogens (t.v.) og Nils sér nægja fornfálegan ollulampa.
Til dæmis er hann orðinn snillingur við rokkinn.
DENNI
DÆMALAUSI
„Þetta er þriðji dagurinn minn I
Tizkuskólanum.” „Geturðu enn
fengið skólagjaidið endurgreitt?”