Tíminn - 04.04.1976, Blaðsíða 37

Sunnudagur 4. april 1976.
TÍMINN
37
Lesendur
segja:
Um villimennsku vín-
nautnar
Fyrir nokkrum mánuðum lét
ég undrun mina i liós yfir þvi að
hópur manna, er eytt hafði 40
milljónum i innréttingu vinsölu-
húss, lét birta myndir af sér i
blöðunum, eins og um þjóð-
þrifaframkvæmd hefði verið að
ræða, til hagsbóta fyrir land og
lýð.
Þótt fyrirtæki þetta eigi ekki
nema fárra mánaða starfssögu
að baki, hefir það þó ásamt
fleiri fyrirtækjum orðið uppvist
að þvi að nota svikin mál i sam-
bandi við vinsölu sina. Þá hefur
það gerzt brautryðjandi hér á
lándi, i þvi að sýna gó-gó dans,
sem er i þvi fólginn að unglings-
stelpur eru látnar hrista sig ber-
læraðar á senupalli i leðurstig-
vélum upp að knjám. Skemmti-
atriðisem þetta var mikið iðkað
á „Sex-show” — knæpum Kaup-
mannahafnar fyrir nokkrum ár-
um, þegar klámaldan reið þar
húsum, en mun nú að mestu af-
lagt þar.
Danshús eitt við Snorrabraut,
svonefnt Silfurtungl, hefur um
áraraðir hindrað svefn ibúa við
Snorrabraut og nærliggjandi
götur. Eftir. áratuga baráttu
hefur nú dansleikjum verið hætt
þar. Eigendur eru þó ekki af
baki dottnir með það að halda
þar við samkomusal með vin-
sölu. Eiga þar að hefjast veizlu-
höld með matsölu og vinneyzlu.
t tilefni af þessu birtust viðtöl
með og myndir i blöðunum.
Ekki þó af matborði hlöðnu
kræsingum, heldur af vinsölu-
kránni, svo auðséð var, hvað
lögð var mest áherzla á.(Var
ekki um vinauglýsingu að
ræða?) En það sem mesta undr-
un vakti við þessa mynda-
sýningu var, að ráðuneytisstjóri
úr stjórnarráði íslands breiddi
þarna úr sér. Og myndi faðir
hans, hinn mæti bindindis-
frömuður og sálmaskáld, ekki
láta sér rótt, ef hann vissi son
sinn bakhjarl slikrar starfsemi.
Þá hefur veitingastaðurinn
Oðal fengið vinsöluleyfi,
samanber myndir þar af i
blöðum. Maður undrast fús-
leika borgarráðs að mæla með
vinveitingaleyfum til Péturs og
Páls, sem hlýtur að leiða til
slysa og ólifnaðar i borginni,
auk misnotkunar fjármuna. Á
sama tima og borgarráð neitar
kaupfélagi borgarbúa um að
opna vörumarkað i útjaðri
byggðarinnar i Kleppsholtinu.
Mesta vandamálið hjá þeim,
sem eru að opna nýjar vinsölur,
virðist vera að fá góð og glæsi-
leg nöfn á starfsemina, og er
gjarna heitið verðlaunum fyrir
fin og aðlaðandi nöfn.
Upp úr aldamótunum var að-
eins ein vinsölukrá i kjallara i
miðbænum, og var hún um
áraraðir af almenningi nefnd
„Svinastian,” og þótti bera nafn
með rentu. Og enn eru allar
þessar vinstúkur, sem nú bera
þessi glæsilegu nöfn, ekkert
annað en svinastiur. Ollum
(nema eigendum) til skaða og
skammar og þjóðfélaginu til
bölvunar i öllum sinum hörmu-
legu myndum.
Góðtemplarareglan virðist
alveg dauð: þaðan heyrist ei
neitt, nema kannski auglýsing
um „Bingó”. Aldrei fundir eða
fyrirlestrar til baráttu fyrir
bættum háttum i áfengismál-
um. S.S.
Okkur barst lítið Ijóðabréf....
Um sjötiu ára reisu islenzkra
Stefndi djarfur djúpið á
dreki, löðri þveginn.
Fyrir stafni i ljóma lá
landið „hinumegin.”
Skýrum rökum reyndir men.n
. renndu fleyi um sæinn
Róiö var og siglt i senn
svo gekk allt i haginn.
sálarrannsóknamanna
Liða árin. — Löng er bið,
lengra þó til stranda.
Benjar veitir breiðmynnt lið
bókstafstrúarfjanda.
Drauga verður dróttu meint,
daprast handa styrkur.
Ilafið ávinnst hægt og seint,
höfnin týnd i myrkur.
Móti stormi mjög var beitt,
margur veginn orðum,
bókstafstrú ineð anda eytt,
unninn sigur forðum.
Rökin ára brostin breið,
baksar eftir skutur.
Gutlar undir skekktri skeiö
skáldfiflanna hlutur.
BK

TIMA- spurningin
— Viltu láta lögleiöa notkun bílbelta?
Ililmar Svavarsson verzlunarmaður:
— Mér finnst þaðsvolitið tvirætt. Þaö hafa hlotizt mörg slys af
notkun bilbeltanna beinlinis. Það ætti þó að lögleiða notkun þeirra
úti á þjóðvegum landsins.
Brynjar Eymundsson matsveinn:
— Já, ég held það.
Ingólfur Björgvinsson rafverktaki:
— Nei, það vil ég ekki. Það er takmarkað og vafasamt öryggi
að notkun þeirra.
Kristin Valtýsdóttir húsmóðir:
— Endilega.
llerdis Svavarsdóttir hjúkrunarkona:
Já, endilega.