Tíminn - 11.07.1976, Blaðsíða 6
TÍMINN
Sunnudagur 11. júU 1976.
6_
f
Ingólfur Davíðsson:|
Byggtog
búið í
gamla
daga
130
>-- ■
Reykviskir sjómenn búast til vetrarvertiöar
-■.........................................................................- ■ ■■■
Frú Sigriður Hallgrímsdóttir
frá Reykhúsum i Eyjafirði hef-
ur léð gamlar myndir i þennan
þátt og áður i þættina 23. og 30.
mai. Mun Magnús Clafsson ljós-
myndari hafa tekið myndirnar.
Litum fyrst á leiksystur á
steinriði landshöfðingjahússins,
þekkir einhver þær?
A annarri mynd eru reykvisk-
ir sjómenn að búast til vetrar-
vertiðar. Margar biða þeirra
skúturnar. „Feður lands á
sætrjám svámu sina lengstu
tið” kvað Steingrimur.
Sjaldgæft er nú orðið að sjá
botnvörpung undir seglum eins
og þennan GK 315 frá Hafnar-
firði, hvað hét hann? Fjölmiðlar
virðast hafa gleymt orðinu
botnvarpa eða varpa, þeir
staglast i staðinn á ensku
„trolli”. Og „hifa” alla hluti en
lyfta þeim aldrei, þvi siður að
þeir dragi inn vörpu.
Það virðist hafa verið
„handagangur I öskjunni” við
uppskipun sildar á Oddeyri i
gamla daga, og sUdarstúlkurn-
ar hamast að salta: tunnu,
tunnu kalla þær! Ég man mörg
síldarskip kasta á dökkar
sildartorfurnar á Eyjafirði
skammt undan landi, og namm
namm, ný feit sild er sannar-
lega hátiðarmatur. Eða saltsild
upp úr tunnu! En leið var
stækjan úr sildarverksmiðju-
strompunum. Hafgolan bar
brækjuna frá Krossanesi og
Dagverðareyri inn yfir Akur-
eyrarbæ.
Akureyri er næm fyrir loft-
mengun vegna veðurfarsins og
legu sinnar inn við fjarðarbotn.
Reykjavik er reist úti á nesi
og þar er sjaldan lögn. Menn
bölva stormbeljandanum, en
hann hefur einn kost, loftið
hreinsast mikið'.
Sildaruppskipun á Oddeyri
tslenzkur botnvörpungur I Hafnarfiröi
Sildarsöltun á Oddeyri.