Tíminn - 11.07.1976, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Sunnudagur 11, júll 1976.
GEIMSTEINN - TÓNLIST • SKÓLAVEGUR 12 • KEFLAVÍK ■ SÍMI 92-2717
Matthea Jónsdóttir, listmólari
ISLENZK LISTAKONA
SEM HLOTIÐ HEFUR
VIÐURKENNINGU
Oröan „Mérite Belgo Hispanique” 1975.
F.l.-M. eöa frá 1966, fyrst sem
utanfélagsmaöur og varö ekki
félagsaöilifyrr en á s.l. ári. Oftast
hefiégátt eitt eöa tvöverkáþeim
sýningum, s em ég he fi tekiö þátt I
ogalltafveriötekinaf mér mynd,
þegar ég hefi sent, svo ég hefi
ekki undan neinu aö kvarta að því
leyti.
Þess má geta, að ég hefi átt
verk á tveimur samsýningum isl.
kvenna, aö Hallveigarstöðum
1967ogás.l. áriINorræna húsinu.
A. s.l. ári átti ég einnig verk á
sýningu með nokkrum félögum úr
F.Í.M., i' nýjum sýningarsal i hús-
næði Arkitektafélags tslands við
Grensásveg. Einnig á vinnu-
staðasýningu i húsi Búnaðar-
bankans við Hlemm, sem var
uppsett að tilhlutan Fél. isl.
myndlistarmanna, og var ein af
mörgum slikum, sem uppsettar
voruí tengslum viðhaustsýningu
félagsins i Norræna húsinu.
Sýningar erlendis við-
urkenning.
— Nú hefur þú sýnt talsvert er-
lendis. Hvernig bar þaö að, aö þú
komst myndum þínum á fram-
færi erlendis?
Það var i byrjun árs 1969, að
menntamálaráðuneytið auglýsti i
Morgunblaðinu alþjóðlega mál-
verkasýningu i Belgiu, nánar til-
tekið i borginni Ostende og átti
sýningin að verða i júni það ár.
Eftir að ég hafði fengið nánari
upplýsingar hjá menntamála-
ráðuneytinu, varð þaö siðan úr,
að ég sendi þrjú verk fyrir dóm-
nefnd sýningarinnar.
— Sýning þessi var haldin i
nýrriogmjög glæsilegri listahöll i
miðborg Ostende, og dómnefnd
sýningarinnar skipuðu þekktir
listfræðingar, starfsmenn, og
sumir forstöðumenn ýmissa
helztu listasafna Evfópu. En
listamenn búsettir i aðildarlönd-
um Evrópuráðsins máttu senda
myndir til úrtöku. Er svo stutt frá
að segja, að verk min voru tekin
og éghlaut þarmina fyrstu viður-
kenningu, sem voru bronsverð-
laun.
— Afhending verðlaunanna fór
fram með mikilli viðhöfn i svo-
kölluðum Ambassadorssal i höll-
inni, að viðstöddum miklum
fjölda gesta — listamönnum, sem
vissulega bar mest á og svo
þeirra nánustu, einnig var margt
tiginna gesta viðstaddir.
— Arið 1971 var aftur efnt til
sams konar sýningar á þessum
stað, af sömu aðilum og var mér
þá sérstaklega boðið að senda inn
verk, en sýningin var þá ekki
auglýst i blöðum hér — hvernig
svo sem á þvi hefúr staðið. Og ég
sem sagt þáði þetta boð og
hlotnaðist aftur sams konar
viðurkenning. Ég á þvi þessa tvo
bronsskildi til minningar um
þetta.
— Þá var min vinsamlega getið
iblöðum og timaritum t.d. i tima-
ritinu „La Revue Moderne des
Artsetdela vie”, semgefiðerúti
Paris og eitt útbreiddasta list-
timarit þar.
— Nokkuð mun hafa verið
skrifað um þessar sýningar i list-
timarit og blöð þarna ytra, en hér
heima þeld ég að þeirra hafi ekki
verið getiö að neinu ráði f heild.
Hins vegar var sagt frá að ég
heföi hlotið þessi verðlaun,og
eiginlega miklu betur heldur en
þegar mér hafa hlotnazt veiga-
meiri viðurkenningar siðar.
Kannski hefi ég lika verið ódugleg
að tiunda það.
Tilboð um sýningar er-
lendis.
— Eftir þessar sýningar barst
mér nokkuð af bréfum og fyrir-
spurnum, boð um sýningar o.þ.h.
vegna þess.að i sýningarskrám,
sem gerðar voru sérstaklega um
verðlaunahafa.ásamt myndum af
þeim og verkum þeirra voru og
heimilisföng þeirra. Hirti ég ekk-,
ert um þessi boð i fyrstu, enda
haföi ég ekki syo mikinn tima þá
til að mála, og þvi siður að fara á
milli sýningarstaða. En upp úr
ERLENDIS
Matthea Jónsdóttir listmálari
býr i Reykjavik, en er fædd á
Þverá á Slöu i Vestur-Skaftafells-
sýslu.en fluttist kornung suöur til
Reykjavíkur meö foreldrum sin-
um. Matthildi Kristófersdóttur og
Jóni Guömundssyni.
Hún byrjaöi þegar i barnæsku
aö fást viö liti og teikningu, og
þegar á unglingsárunum hóf hún
myndiistarnám fyrst I Handiöa-
og myndlistarskólanum, sem þá
var til húsa á Grundarstig og
siöar I Myndlistarskólanum I
Reykjavik. Kennarar hennar
voru m.a. Sverrir Haraldsson,
listmálari i fyrrnefnda skólanum
og Hafsteinn Austmann I þeim
siöarnefnda.
Matthea Jónsdóttir hefur hlotið
ýmsa viðurkenningu fyrir list
sina.og siðastliðið sumar var hún
til að mynda sæmd „verö-
leikaoröunni Merite Belgo —
Hispanica af of fica gráöu, en orða
þessi er veitt i viöurkenningar-
skyni á sviði visinda, lista ogbók-
mennta til einstaklinga um allan
heim”, þött belgiskir rikisborgar-
ar séu I meirihluta þeirra er hana
bera.
Rætt við Mattheu Jóns-
dóttur
1 tilefni af þessu og ýmsu öðru
merkilegu, er fyrir hefur borið á
listferli Mattheu Jónsdóttur, hitt-
um við hana að máli á heimili
hennar að Flókagötu 54 I Reykja-
vik,en þar býr hún með manni
sinum Stefáni Guðmundssyni,
framkvæmdastjóra. Við inntum
hana fyrst eftir sýningum hennar
og listvinnu fyrstu árin. Hún hafði
þetta að segja:
— Ég held að það hafi verið
mjög snemma sem ég fór að
sinna myndgerð. Ég var llka
snemma ákveöin i þvi að verða
listmálari, eiginlega strax sem
barn. Mér fannst eitthvað heill-
andi við myndgerð, og svo fannst
mér svo góð lykt af oliulitunum.
Mér finnst þetta allt i raun og
veru enn þá og það er kannski
þess vegna að mér fellur ágæt-
lega að mála inni á heimilinu, I
borðstofunni. Það sem skiptir
máli er að geta verið i’ algjöru
næði og kyrrþey.
Skólaganga min og listnám var
með svipuðu sniði og flestra þá.
Námið var strangt, það var
kvöldskóli. Ég vann á skrifstofu
hjá innflytjendasambandinu
Impuni og stundaði listnám á
kvöldin og málaði öllum stund-
um, þegar ég ekki var á skrif-
stofunni. Ég vil þó geta þess hér,
að ég haföi mikið gagn af teikni-
kennslu I barna- og gagnfræða-
skóla,og ég hygg að við mættum
gefa meiri gaum að þeim þætti
fræðslumálanna. Þetta er þáttur
sem a.m.k. er ekki alltaf full-
þakkaður.
Sýningar
— Og sýningar?
— Ég hélt mina fyrstu einka-
sýningu i' Asmundarsal 1967. Hin
næsta var svo I Bogasal 1970 og
hin þriðja á sama stað 1974. Auk
þessa hefi ég verið þátttakandi i
mörgum samsýningum á vegum
Matthea vinnur að nýrri mynd.