Tíminn - 11.07.1976, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Sunnudagur 11, júli 1976
Listahöllin I Oostende i Belgiu.
fengiö boö um sýningar t.d. á
BIENNEALLINN i Feneyjum og
I Sao-Paulo, og einnig aö koma
verkum á sýningarstaöi i ýmsum
stórborgum. Eru sérstaklega til-
greindir eftirtaldir staðir: Hjá
Pétredes, Paris, Wildenstein,
London, Art Galery Sho Un i
Tokió, hjá Emile Walter i
New-York, deLigny ArtGaleries,
Miami, Wildenstein, Buenos
Aires og Rubenstein Melior i
Sao-Pauío.
Þessi tækifæri til sýningarhalds
sigla sem sé i kjölfariö á
verölaunum, eöa viöurkenningu^
sölu verka fyrir viöunandi verö og
frá þessu sjónarmiöi séö a.m.k.
veröa viöurkenningar til lista-
manna aö teljast hafa raunveru-
legt gildi.
Þess má að lokum geta, aö það
mun einnig vera búiö aö gefa út
upplýsingarit um þaö listafólk,
sem hlotiö hefur viöurkenningu
hjá A.C.I. og verður þaö sent til
liststofnana. 1 riti þessu veröa
tiundaöar helztu ipplýsingar um
mig og birtar myndir af nokkrum
verkum. Bók þessi hefur ekki
borizt mér ennþá. Skrifað veröur
um þá, sem hlotiö hafa verölaun á
þessari sýningu i ýms blöð og
timarit, m.a. mun La Revue
Moderne i Paris gefa út sérstakt
hefti helgað Grand Prix de Lyon.
Ennfremur má geta þess, aö mér
hefur borizt tilkynning um þaö, aö
mér veröi veitt franska verö-
leikaorðan „Art-Sciences-Lett-
res” og hefi ég sent umbeðnar
upplýsingar um mig og verk mln
vegna þess.
Viðkvæm fyrir
gagnrýni áður
— Nú hefur veriö greint frá þvi
hér aö framan aö myndir þinar
viröast faila mönnum vel i geö er-
lendis.
Er einhver sérstök skýring á
þvi.sem gætitil dæmis verið fólg-
in i túlkunarmátanum?
Þaö kemur fram i ritdómi
monsieur Montoya, hvaö sérfræö-
ingar telja sig sjá í verkum min-
um, svo ég visa I fyrsta lagi til
hans. Aö ööru leyti vil ég segja
þetta.
— Túlkunarmáti listamannsins
er settur saman úr mörgu og
óskyldu.
Hæfileiki mannsins til undrun-
ar, spurnar og túlkunar er að
sjálfsögðu bundinn hans innsta
eðli. Hann er jafnmismunandi og
mennirnir eru margir. Hver og
einn undrast á sinn hátt, spyr á
sinn hátt og túlkar eins og hann
hefur þörf og getu tíl. Listtúlkun
min er afleiðing af skynjunminni,
hugmyndum og smekk og háð
tæknikunnáttu og getu til að koma
þvi til skila á þann afmarkaða
flöt, sem til þess er ætlaöur.
Svo er einnig um viöhorf fólks
til þess, sem ég er aö fást viö og
annarra hluta, aö hver sér þaö
sem hann vill, frá eigin sjónarhóli
og mælir allt viö sinn kvaröa og
vissulega mismunandi eins og
eölilegt er. Sumir hefja árangur
minn I málverkinu upp til skýja,
aörir láta sér fátt um finnast.
Ég minnist þess aö ég var viö-
kvæm fyrir gagnrýni fyrst, er ég
fór aö gera sjálfstæö verk.
Óneitanlega tóku menn árangrin-
um lika á mismunandi hátt. Sum-
ir forðuöustað minnast áverkin.
Voru bara vorkunnlátir I viðmóti,
eins og viöleitnin væri sjúkdómur
og það sárnaði mér dálitið. Aörir
virtu verkin ekki viölits og það
var algengast, eins og þarna væri
um eitthvaö aö ræöa, sem betur
heföi veriö látiö ógert og horföu
svo skringilega fram hjá mér
sjálfri. Einstaka kunningjar
höföu jafnvel orð á þvi viö ná-
granna og kunningja, aö það hlyti
aö vera geggjun aö mála svona
vitleysu eins og ég gerði. Mér
fannst þó baía gaman aö heyra
það, af þvi ég trúði þvi ekki sjálf
að þaö væri svo vitlaust m.a. af
þvi að einstaka trúveröugir menn
höföu metiö þetta nokkurs virði.
Svo áttu menn þaö til að segja
mér rækilega til syndanna og enn
aðrir vildu náðarsamlega leiöa
mig inn á gæfurikari Ustmáiun en
þeim fannst ég ástunda.
Annars veit ég naumast hvaö
raunverulegast mætti heizt segja
um túlkunarmáta minn, nema
eitter vist einsog fyrri daginn, aö
þótt sumir skilji mig ekki, þá
viöurkenna mig aörir og verö-
launa og vitanlega finnst mér lof-
iö nokkuö gott eins og öörum.
Þetta skiptir mig samt sem áöur
ekki neinuhöfuðmáli, þvi aö starf
mittmiöastviöþaö, aö gera hvert
verk svo gott sem ég get, en ekki
aö góna fyrst og fremst eftir þvi
sem öörum finnst um verk min.
Þaö er allra annarra aö deila um
gerö þeirra og gæöi, en mitt aö
halda áfram aö gera fleiri og
betri. Ég mun halda áfram minu
striki hvaö sem á dynur, fyrst ég
setti mig út I þetta á annaö borö.
Vinnufriður meira
atriði en vinnustofa
— Nú starfar þú aö listmálun.
Hefuröu góöa vinnuaöstööu?
— Ég hefi ekki haft tök á þvi aö
koma mér upp vinnustofu, eins og
almennur skilningur er lagöur i
þaö orö, og æskilegt veröur aö
teljast i framtiöinni. Ég vinn
hérna heima i ró og friöi I borö-
stofunni. Kannski skiptir þaö ekki
öllu máli. Aöalatriöiö fýrir mig er
að hafa gott.næöi til vinnu.
Ég legg rik’a áherzlu á að ég vil
gjarnan fá aö vinna I algjöru næöi
að mlnum verkum og láta sem
fæsta af þvivita hvaöéghefst að.
En það má maður auðvitaö ekki
láta eftir sér nú til dags. Það væri
tilgangslaus innilokunarstefna,
sem enginn mundi mæla með.
Menn þurfa að hafa einhver al-
menningstengsl, þótt ekki væri
fyrir annað en að kanna hvernig
öörum falla þau verk i geö sem
maðurgerir. Ogekki einungis hér
á landi heldur sem viöast, eftir
þvi sem tækifæri og tilefhi veröa
til.
Svo er einnig nauösynlegt aö
selja verk til aö hafa upp I óhjá-
kvæmilegan kostnað. Þá er þaö
nauösynlegt aö feröast og skoða
þaö sem aörir listamenn eru aö
gera eöa hafa gert. Þaö tel ég
vera nauðsynlegt til þess aö viö-
halda áhuga, safna hugmyndum
og til að skynja nýjar leiðir.
Hlédræg að
eðlisfari.
Samskiptin viö fólkiö og aöra
listamenn kosta mig visst átak.
Auövitað er ég hvorki hrædd viö
fólk né starfsbræöur mina, en
þeir, sem aö listsköpun vinna,
komast þó ekki meö öllu h já átök-
um.
Þetta er helzt i sambandi við
málverkasýningar.
Eitt hið leiöinlegasta, sem fyrir
mig kemur i sambandi við mál-
verkasýningar, og annað I fram-
haldiaf þeim er að koma frásögn-
um á framfæri viö blöö og aöra
fréttamiöla. Ekki af þvi aö þessu
sé illa tekið, heldur vegna þess aö
maöur finnur aö slikt efni er litils
metið. Þetta er ekki neitt sem þau
græöa á, eöa af einhverjum
ástæöum er þaö ekki metiö jafn
áhugavert og margt annað sem
girnilegt fréttaefni mun kallast.
Þetta er hvorici glæpur né refsing.
(Ég undanskil þó Rikisútvarp,
hljóövarp)
Ég er afskaplega hlédræg aö
eölisfari og vil siöur en svo láta
mikiö fara fyrir mér opinberlega,
en ég kemst ekki frá þeirri staö-
reynd aö hafa hlotiö tilteknar
viöurkenningar fyrir verk min.
Þessar viöurkenningar spyrjast
út og fiskisagan flýgur I ýmsar
áttir og framkallast I ýmsum út-
gáfum. Þá liöur ekki á löngu unz
ótrúlega margir vilja fá eitthvaö
nánar um þetta aö vita, og þar
meö fæ ég alveg óvænt verkefni,
þaö, aö fullnægja fréttaþörfinni.
Þaö getur tekið mikinn tima og
a.mJc. betra aöveralausviö þaö,
þegar I ööru er aö snúast. Þess
vegna verður maöur af og til aö
koma frásögnum á framfæri viö
þá, sem kunna frá aö segja. Þaö
ermikil nauösyn, þó óskemmtileg
sé, sagöi Matthea Jónsdóttir, list-
málari að lokum.
Ferðamannaverzlunin
Laugum í Reykjadal
býður allar almennar verzlunarvörur
og ferðavörur i glæsilegum húsakynnum
Esso-þjónusta
Kaupfélag Þingeyinga
Ferðamannaverzlunin
Reykfahlíð við Mývatn
hefur allt til ferðarinnar:
Matvörur — Fatnað — Sportvörur — Minjagripi —
Viðleguútbúnað —
Ö/ —
Gosdrykki —
Sælgæti —
Tóbak o. fl.
JG