Tíminn - 12.09.1976, Blaðsíða 36

36
TÍMINN
Sunnudagur 12. septcinber 1976.
TÍMA- spurningin
Leitast þú við að kaupa frekar innlendan iðnvarn-
ing en útlendan?
(lubinunda Björgvinsdóttir, kaupkona: — Ég er að byrja að
verzla sjálf og ætla niér að leggja áherzlu á að selja islenzkar
iðnaðarvörur. Þær eru oft á tiðum betur unnar en sambærilegar
erlendar vörur.
Birgir Skarphéöinsson. verzlunarmaður: — Að sjálfsögðu. Gæð-
in eru alveg tvimælalaust svo mikil að það borgar sig.
Sigurveig Haraldsdóttir, kaupkona: — Það er upp og ofan, en ég
revni einfaldlega að ná þvi bezta, hvort sem það er islenzkt eða
erlent
Guðmundur Ingólfsson, ijósmyndari:— Það sem ég þarf helzt að
kaupa er ekki framleitt hér á landi, en a.m.k. hvað fatnaði við-
vikur. þá vel ég islenzkt.
Pétur Sveinbjarnarson, framkv. stjóri: Islenzkrar iðnkynning-
ar: — Að sjálfsögöu.
lesendur segja
H.Kr. skrifar:
Til hvers mó ætl-
ast af blöðunum?
Nýíega las ég það i blaði að
Grimur Thomsen hefði sagt
hárri raustu á Alþingi að hann
mótmælti þvi að Jóhann Sigur-
jónsson hlyti opinberan styrk.
Hann hefði skrifað allt of litið til
þess.
Nú er það ekki tiltökumál , þó
að einhver málglöð manneskja
viti ekki betur en Jóhann og
Grimur hafi verið jafnaldrar.
En má ekki gera neinar kröfur
til blaða og blaðamanna?
Telja dagblöðin samboðið
virðingu sinni að hlaupa með
hvaða bull og lygi sem vera
skal?
Hver er þá þeirra virðing?
Blaðamenn ættu að vita skil á
höfuðskáldum okkar, en þeir
Grimur Thomsen og Jóhann
Sigurjónsson eru báðir i þeirra
tölu. Grimur var sextiu árum
eldri. Hann varsiðast á Alþingi
sumarið 1891 þegar Jóhann var
ellefu ára gamall.
Þegar fyrs-t var rætt um rit-
höfundarstyrk til Jóhanns Sig-
urjónssonar á Alþingi árið 1909,
hafði Grimur Thomsen legið
þrettán ár i gröf sinni. Sú fjár-
veiting var ekki samþykkt.
Þingtiðindi geyma enga heimild
um að henni hafi verið mótmælt
vegna þess að Jóhann hefði
skriíað of litið. Hitt var talað um
að hann væri i Danmörku og
skrifaði á dönsku.
Er það ofætlun að blaðamenn
sjái á einni eða tveim minútúm,
að það er ómögulegt að Grimur
Thomsen hafi mótmælt fjár-
veitingu til Jóhanns Sigurjóns-
sonar? Megum við ekki ætlast
tú þess að blöðin eigi tslenzkar
æviskrár og blaðamenn kunni
að nota þær?
Og, i öðru lagi: Megum við
ekki vænta þess að blöðin telji
hlutverk sitt að fræða og segja
satt? Megum við ekki vona að
þauskammist sin fyrir að ljúga
og leiða menn i villu. H.Kr.
Jóhann M. Kristjánsson:
Bjartar nætur
Vorsins nótt vængjuð gnótt,
vona og óska minna.
Glóa tjöld, geisla-fjöld
gleði og fegurð spinna.
Fagurt sprund frjálsri lund
fléttar töfra sina
gulls i mynt á glæsta ásýnd þina.
Sólskinsbjarta sumarnótt,
senn ert þú á förum.
Sæludagar sölna fljótt,
sofna bros á vörum.
Að mér sækir efans gnótt,
enginn fyrir svörum.
Jóhann M. Kristjánsson
Gísli Magnússon skrifar:
,,Vel mælt"
Forystugrein Alþýðublaðsins
þ. 7. ágúst s.l., „Oþurrkarnir
og bændur”, lýkur með svo-
felldri málsgrein:
„Góð afkoma landbúnaðarins
er neytendum betri trygging en
margt annað. Ætla mætti að
þeir yrðu kindarlegir á svipinn,
sem viljað hafa bændastéttina
feiga, ef þeir hinir sömu gætu
ekki fengið m jólk, smjör og kjöt
og aðrar lifsnauösynjar. Það er
ekki vist að þeir gætu keypt
þessar landbúnaðarafurðir frá
nágrannalöndunum, eins og
þeir hafa viljað, eftir gifurlega
þur rk a, sem va ldi ð geta sk ort i á
þessum afurðum i viðkomandi
löndum. Ekki er fráleitt að
dæmi andstæðinga bænda-
stéttarinnar eigi eftir að snúast
við, og að hingað verði leitað
eftir landbúnaðarafurðum rétt
eins og Svisslendingar hafa
óskað eftir islenzku heyi”.
Þetta er vel mælt og réttilega
og mjög á annan veg en venja
var i ritstjórnartið Sighvats
Björgvinssonar. Bendir og
margt til þess, að núverandi rit-
stjóri Alþýðublaðsins sé eigi
þvilik undirlægja Gylfa sem
fyrrv. ritstjóri var, enda stórum
geðþekkari maður i skrifum
sinum.
Sárari kjaftshögg munu Gylfi
og skjólstæðingar hans naumast
hafa fengið — og það er sjálft
Alþýðublaðið, sem lætur höggið
riða.
24/8'76.
Gisli Magnússon