Fréttablaðið - 28.01.2006, Síða 30

28. janúar 2006 LAUGARDAGUR30
Steinsnar frá Laugalandi við Ísafjarðardjúp, fæðingar-stað Steins Steinarr, býr nú
hagyrtur bóndi sem er boðinn og
búinn að opna hirslur sínar fyrir
lesendum Fréttablaðsins. Þetta
er hann Indriði Aðalsteinsson frá
Skjaldfönn.
„Ég vil setja allan fyrirvara
við það að ég sé skúffuskáld því
að það er langt síðan ég fór að
gera mig merkilegan á opinberum
vettvangi sem vísnasmiður,“ segir
bóndinn hagmælti. „En skáld er ég
varla og enn síður skúffuskáld því
þau fara venjulega með veggjum
í þessum efnum, oft full af van-
mati á hæfileikum sínum. Slíkir
mannkostir hafa aldrei íþyngt
mér enda kominn af Þingeyingum
í móðurætt og í föðurættina tók
Steinunn Jónsdóttir á Skjaldfönn,
langamma mín, nágranna sinn,
Sigvalda Kaldalóns tónskáld, í
kennslustund í vísnagerð.“
Óhætt er að segja að snemma
beygist krókurinn. „Ungur byrj-
aði ég að kvelja sveitunga mína á
þorrablótum með annálsgerð, oft
meira og minna í bundnu máli.
Kvað svo rammt að þessu að þeir
sem vissu upp á sig skömmina
létu ekki sjá sig á blótinu fyrr en
annálsflutningi var lokið.“
Og enn er bóndinn við sama
heygarðshornið. „Að mínu viti á
vísnafólk að vera andsnúið vald-
inu „og því aldrei til þægðar“ líkt
og Steinn Steinarr orðaði það.
Þess vegna gat ég ekki orða bund-
ist þegar ríkisstjórnin lækkaði
tekjuskatt og fjármagnstekjuskatt
meðan þeir vega svo að þeim sem
minna hafa handa á milli:
Ógeðfelld er okkar stjórn,
ei má leyna slíku.
Snauða lætur færa fórn
fyrir hina ríku.“
Indriði segist hafa fengið mörg
bréf frá froðufellandi þingmönn-
um þar sem honum er hótað mein-
yrðamálssókn og því þorir blaða-
maður ekki öðru en að stoppa
skúffuskáldið af í þessum ham
og beinir athyglinni að raunum
bænda. „Já, það er ekki alltaf auð-
velt að vera útkjálka- og afdala-
bóndi. Það er til dæmis enginn
hægðarleikur að finna sér konu
við hæfi og mörg magalendingin
áður en úr rætist,“ segir bóndinn
og kveður um raunir sínar:
„Hjá Inndjúps bændum er allt á
iði
því náttúran lætur þá naumast
í friði.
Ráðskonubransinn er böl og
þraut,
því langar þá suma í lífsföru-
naut.
En þá er betra að vanda valið,
svo vistist ei hjá þér kvenfólk
galið
og sjálfsmorð að lenda því sumu
á.
Ég segja vil minni reynslu frá.
Að einhver sérviska sæki á hug
ég snarlega vísa því á bug
því ein var mögur og önnur feit
og þriðju fannst engin framtíð í
sveit.
Sú fjórða við Bakkus batt sitt
ráð
og bokkunni var‘ún orðin háð.
Þó bráði af henni kvöld og kvöld.
Ég kvadd´ana svo um töðugjöld.
Sú fimmta var yndisleg álfa-
mær,
allt frá hvirfli og niður á tær
en eyddi og sóaði öllu burt
svo ekki vildi ég hana um kjurt.
Sú sjötta var haldin kynlífs-
kláða,
það hvatti mig svona fyrst til
dáða,
en kvölds og morgna og miðjan
dag
mér fannst of krefjandi hátta-
lag.
Í tóbakssvælu ei sitja vil
og svoddan fávisku ekki skil,
svo elskan sjöunda út því hrökk
og umbreyttist þar í reykjarm-
ökk.
Sú áttunda tók mig á „teppið“
sitt.
Treg var þó til að gera hitt,
því þó hún kysi mig víst að vini
var hún höllust að eigin kyni.
Sú níunda kom með í búið börn
bæði hávær og ærslagjörn
og eitt er að þola afkvæmi sín
en annarra frekjugang og hrín.
Sú tíunda ljómandi lagleg var,
líka af dug af flestum bar.
Kosti mína þó aldrei fann
en ágirntist hinsvegar nágrann-
ann.
Tæmandi raunar ekki er
upptalning sú er líkur hér.
Legg mig enn fram af lífi og sál
að leysa bústýruvandamál.“
Við svo kveðið er skynsamlegast
að kveðja bóndann á Skjaldfönn
enda óvær mjög þegar búið er að
hrella hann með tveimur tíkum;
nefnilega pólitík og erótík.
Bóndi í bústýruvanda
INDRIÐI AÐALSTEINSSON FRÁ SKJALDFÖNN VIÐ ÍSAFJARÐARDJÚP Indriði er ekkert lamb að
leika við þegar pólitík og erótík eru annars vegar.
SKÚFFUSKÁLDIÐ } INDRIÐI AÐALSTEINSSON