Tíminn - 11.09.1977, Page 7

Sunnudagur 11. september 1977

7
PÓSTRA
102
KATTA
Guörún Á. Simonar elur marga ketti, en hún kemst þó
ekki i hálfkvisti við Barböru Wolverton, sem hefur i sinni
umsjá 102 ketti.
En Barbara á lika i stríði eins og algengt er um fólk,
sem hugsar öðru visi en þorri annarra manna eða hagar
sér ekki eins og gengur og gerist. Þvi er ekki aö leyna, að
þannig er það I okkar ágætu vestrænu þjóðfélögum, sem
allir prisa frelsið — með vörunum.
Það er auðvitaö út af köttunum, sem Barbara á I striði
við samborgara sína. En hún er einbeitt. Hún segist ekki
gefast upp, hvað sem tauti og rauli. Eins og sakir standa
hefst hún við á búöasvæði i Wilmington I Massachuetts i
Bandarikjunum. Og það er haft I hótunum við hana að
reka hana þaðan með alla kettina.
— Mér hefur alitaf þótt vænt um ketti, segir Barbara,
sem er fráskilin kona 44 ára og hefur ekki nema 7200 krón-
í spegli tímans
ur á viku fyrir sig að leggja og skylduliö sitt. Ef ég gæti
lifaölifinu upp á nýtt, myndiég gerast dýralæknir.
Kattaeldi Barböru hófst fyrir fimm árum, þegar hún tók
01 umönnunar læðu, sem var nýbúin að gjóta. Hún lét aö
visu gera kisu ófrjóa og kunningjar fengu kettlingana. En
upp frá þessu varð heimili hennar hjúkrunarhæli fyrir
ketti, sem hvergi áttu griöland. Smám saman fjölgaði
þeim köttum, sem hún skaut yfir skjólshúsi.
— Nú hafa grannarnir hafiö mikla herför gegn mér,
segir hún og eigandi þessa búðasvæðis hótar mér að reka
mig burt. En einhvers staðar verð ég að vera, og ég hef
ekki einu sinni peninga til þess aö sjá mér og köttunum
farborða. Það kemur ekki til mála að ég sviki þá 1 tryggð-
um. Ég hörfa fyrr út i skóg og bý þar um mig i tjaldi.
Einn þátturinn I herförinni gegn Barbara var að heimta
úrskurð heilbrigðisyfirvalda um það, að umhverfi hennar
væri misboðið með kattahjörðinni. Og vissulega voru
kettirnir margir. Samt hljóðaði vottorð heilbrigðisyfir-
valdanna upp á það, að allt væri hreint og þokkalegt hjá
henni og ekki neina fýlu að finna.
— Hún dekrar við kettina, var sagt, gefur þeim mat og
hlynnir að þeim á allan hátt. Hún þekkir þá alla með nafni
og nostrar svo við þá, að sérstakt er.
Dýralæknir í nágrenninu er svo hrifinn af umhyggju
hennar að hann liefur gefið öll lyf sem hún hefur þurft á að
halda og auk matarpeninga handa köttunum.
— Það er afrek sem hún vinnur, segir hann, og hún
hefur unnið til viðurkenningar, en ekki ofsókna. Sé henni
fenginn köttur sem óliklegt sýnist að geti rétt við kemur
hún honum til á stuttum tima með umhyggju sinni og
natni.
En sumir sem kenna sig við dýravernd og umhyggju
fyrir dýrum, lita öðru visi á máliö. Barbara hefur skrifað
dýraverndarsamtökum i Bandarikjunum og beöið um lið-
sinni' En henni hefur ekki veriö svarað. Hún hefur lika
leitað til eiganda verksmiðju, sem framleiöir kattamat,
en ekki fengið aðra fyrirgreiðslu þar en fáeina miða sem
hún getur fengið mat út á.
— Mér verður samt ekki haggað segir Barbara. Ég hef
einsett að fórna þvi sem eftir er af ævinni i þágu katta,
sem aðrir hlynna ekki að. Fyrir þaö mun ég lifa og deyja.
Þetta veitir mér ánægju og sálarró og ég óska einskis ann-
ars en ofurlitils skika, þar sem ég get veriö I friði fyrir
öðru fólki með kettina mina.

Sumir myndu'V;
jm?- hafa drepið
hana og notað c
hana i súpu en við gerum
* 'þaðekki!- '
. Siggi,
hvernig er
hægt að ^
launa skjáld’
' böku fyrir T
að bjargaZ
manns lifi? 7
Hvernig<,Z Ég bar á hann;
liður j áburð annars þarf
drengnum? 'hannbarahvild.
?'■ y/
„Hefurðu séö uppskriftabók-
ina?”
„Dásamlegur matur, elskan
min. Hreint dásamlegur.”